Week 8: Hoe hou je een goede conditie vast?

Maandag 19 februari was bijna de zwaarste dag van de week: niks doen. Ik voelde me prima, dus waarom niks-doen…. Maar ik heb me wel aan het schema gehouden en netjes niks gedaan.
Op dinsdag haalt ik het wel weer in: er stond een hardloop-heuveltraining op het programma. Ik was op tijd thuis en nam Vincent mee de heuvel op. Dan hadden we nog wat licht! Het was erg mooi. Ik ging 8 keer de heuvel op. Vincent ging 4 keer mee. Ik deed er elke keer tussen de 49 seconden en 52 seconden over. Dat was niet precies volgens schema, want ik hoefde maar 30 seconden. Het laatste stukje was best zwaar. Ik hobbelde weer omlaag en dan hup, weer omhoog! Het werd langzaam donker. We liepen ook weer terug naar huis. Het was een mooie training.
En toen had ik tijd over voor de zwemtraining. Ik weet al dat ik zondag niet kan en nu lukt het wel. Vooruit werken heet dat 😉 Terwijl ik naar de toilet was, kondigde de trainer aan dat hij de testen die ik vorige week zondag al heb gedaan ging doen en dat hij mij daar graag bij had! Gelukkig riep KH direct dat ik de test al had gedaan. Godzijdank. Maar baan 2 was wel bezet en baan 1 zat vol rustige mensen. Dus MZ en ik gingen naar baan 3! Daar ligt het tempo een (paar) tandje(s) te hoog voor ons. We waren met zijn vijven en dat deelde goed in de baan. Het was flink aanpoten, maar ik deed veel kopwerk voor MZ en zwom flink door! We hadden ons eigen programma op de muur ‘geplakt’. Ik vind dat wel prettig: gewoon in je eigen tempo doen wat er staat. Ik was wel flink moe na de training, maar o-zo tevreden dat ik de CSS niet meer bij deze trainer hoefde te doen. En toen bleek iemand van de triatlon vereniging ook nog eens heel goed van pas te komen voor mijn werk!
Op woensdag weer naar het zwembad. Meer tijd was er niet. Het was onrustig. Ik zwom mee in baan 2. Soms vooraan, maar soms middenin. Lekker met pullboy, want mijn armen voelden gister nog. Het was een doodgewoon lesje.
Donderdag baantraining. Het was koud. Bij het inlopen draaide ik lekker warm en was ik heel rustig en stil. We gingen het trapje op en naar beneden. Op de baan was KH er en we hoefden geen loopscholing te doen gelukkig. We gingen 800tjes lopen. 600 op 90% van je tienkilometertempo en dan 200 meter dribbelwandelen. Iets van 6 keer of zo. Ik ging met KH meelopen. Hield ik mezelf in toom op de 600m en haar in toom op de dribbel. Het tempo leek me niet hoog te liggen. Ik voelde me echt rustig aan doen. Het ging ontzettend goed en we bleven maar kletsen. Eigenlijk ging het steeds ietsje sneller, maar al kwebbelend letten we er helemaal niet op. Heerlijk saai, de rondjes op de baan. En toen nog uitlopen over het gras. Ik kreeg de mogelijkheid om de tien kilometer vol te maken. En toen ik thuiskwam, had ik niet het gevoel getraind te hebben. Ik was amper vermoeid en berispte mezelf dat ik mijn best niet genoeg had gedaan. De tijden spraken dat echter tegen: als dit 90% is van het tienkilometertempo…. We gingen behoorlijk hard! Bij de laatste keer zaten we onder de 5 minuten en mijn hartslag? ZONE 3!
Vrijdag: ik werkte de hele dag. De mannen waren (een beetje) ziek en ik deed een fitcheck, waaruit wel bleek dat ik fit ben en met de juiste voeding nog beter kan worden.
Zaterdag moest ik het weer inhalen. Ik ging eerst fietsen, die stond open van vrijdag. Het was KOUD. Heel koud. De wind tegen was snijdend koud. Ik ging op de tijdritfiets. Kalm aan. Richting de sluizen. Elke 5 minuten moest ik er 2 van in een hoge versnelling en doortrappen. Ik had het al snel wat warmer. Maar het was niet makkelijk en een beetje tempo bleef uit. En die wind! wel een strakblauwe lucht. Bij de sluizen op de Knardijk had ik de wind van opzij en ik werd bijna omgeblazen. Kei – eng. En toen de bonus: wind mee! Eindelijk stilte op mijn oren en tempo. Dat ging veel te snel voorbij. Had ik er heen 35 minuten op gezwoegd, terug kon in 25. Ik dronk koud water, deed een plas en ik trok de hardloopschoenen aan. Door voor wat wel op het programma stond: hardlopen. Maar ik ging niet in tempoblokjes. Dit is een koppeltraining en dat is genoeg. Ik liep naar waar ik de RA-pijlen had gezien. Loop ik toch een beetje met ze mee. Het ging lekker. Heerlijk. Ondanks dat ik op ijsklompjes liep, gewikkeld in twee paar sokken. Het voelde relaxed aan. Eigenlijk was het rondje best saai en erg bekend. Ik appte onderweg nog met Manuel ook! En toen doorzetten. Gek genoeg liep ik weer eens op bijna niks. Een beetje biogarde en druiven! Ongelooflijk. Pas na een kilometer of 8 werd het iets zwaarder. Ik liep nog de witte brug over en de laatste kilometer tegen de wind in naar het Oostvaarderscentrum was tenminste echt zwaar. Maar ik liep de tien kilometer binnen 55 minuten. Wat?!?!?! Ik koppel ‘zomaar effe’ en loop dan nog 5:30 gemiddeld op de kilometer. Ik verbaas mezelf. Op een weinig gevuld tankje ook nog. Ik dribbelde en wandelde terug naar huis. Dat moest wel, want mijn sluitspier vroeg alle aandacht.
‘s Middags ging ik weer zwemmen. We waren met zijn tweetjes in baan 1. Tegen acht mensen in baan 2. We deelden de baan, dus ik had 1 helft. Dat werkt niet zo goed voor mij, dan heb ik het gevoel geen ruimte te hebben. Ik zwom veel zonder achtje. Zoveel mogelijk. Echt wel wat zwaarder. Dat was het dan weer eens alledrie op 1 dag. Afgevinkt.
Zondagochtend had ik nog een stukje fietsen tegoed. Ik had er niet zoveel zin in. Daarom besloot ik op de Tacx te gaan zitten. Ik stond voor twee uur op het schema. Serie erbij, 2 afleveringen voor de boeg en het was nog niet zo warm. Ik moest een paar keer versnellen. De katten vonden het geweldig dat ze op en neer naar buiten mochten rauschen! Ze leven zich dan helemaal uit. Ik keek de serie en er viel de ene dode na de andere. Vanmiddag gaan we naar een verjaardag. Ik heb dus niet zoveel tijd om te douchen. Na een uur heb ik al veel minder zin. Ik ga netjes elke 10 minuten een minuutje harder, maar echt tempo zit er niet in vandaag. Steeds meer krijg ik het gevoel dat ik dit alleen maar doe ‘omdat het moet’ en ik kreeg steeds minder zin. Toen ik ook geen zin meer had in de serie, begon ik anderhalf uur ook wel genoeg te vinden. Het werd te warm onder de overkapping, de serie was een beetje saai. Na 95 minuten stapte ik af. Tijd om te douchen en even bij te komen.