Week 25 Gewoontjes…..

Maandag mocht ik uitfietsen. Heerlijk: geen training,  niet achteraan fietsen, even lekker rustig aan! Dat komt goed uit, want ik ben ‘s middags voor het werk in Den Haag en mijn ouders brengen Vincent terug van een logeerpartijtje- dus gehaast hoeft lekker even niet. Ik strik Manuel en we maken gebruik van de lange avond. Ik voel me helemaal prima: geen spierpijn, niet echt vermoeid en tempo zit er redelijk in voor het feit dat dat niet hoeft. We maken een mooie foto met de zon.
Op dinsdag ga ik zwemmen in het zwembad. We hebben trainer JvdK. Hij zegt me niet alleen breder uit te steken, maar laat me ook zwemmen met een plankje om te laten zien hoevéél breder dan. Ik oefen slag na slag, dat is het belangrijkste. En in dit uurtje leer ik niet alleen dat ik dan nog steeds genoeg ruimte in de baan heb, maar dat ik dan mijn arm niet naar binnen moet trekken onder water. J vertelt me na de les nogmaals heel duidelijk de theorie: “ga maar eens met je armen wijd voor de spiegel staan, dan is het nog steeds niet heel breed”. Als je deze beweging aanleert als je jong bent, is het heel gewoon; maar ik moet er echt op studeren. En eindeloos herhalen tot ik en mijn armen niet beter meer weten.
Woensdag ga ik weer verder oefenen in het zwembad. Grappig: als je een ander aandachtspunt hebt als de rest, zwem je ook andere tempo’s. We moesten zonder achtje. Dat is een hele opgave voor mij en dan moet ik wel enorm op mijn armslag letten om nog een beetje bij te blijven. Mijn benen doen meestal niets of niet veel. Uiteindelijk laat ik baantje na baantje het achtje achter en daar ben ik stiekem best trots op 🙂 Het went namelijk wel snel!
Donderdag. Ik dieet weer wat. Niet zozeer om af te vallen, maar om de hele voeding weer op orde te brengen. Even weinig eten, maar wel gewoon een gezonde avondmaaltijd en vrijwel niets meer snoepen. Ik weet nog niet zeker of het sporten erbij blijft lukken, maar de eetgoeriste verzekert me van wel. Dan sta ik op de baan en krijgen we een sprint-training. Niet favoriet bij mij, ook zonder mijn supersjachereinige bui en salade vooraf niet iets waar ik naar uitkijk. 200 Meter sprinten kan ik niet zo snel. Tot 150 meter blijkt me goed af te gaan, maar daarna… dan trekken mijn beentjes het niet meer. So be it. Ik doe het wel, doe mijn best, probeer het. Ik kalmeer mijn sjacherein en kom een stuk minder gestresst de baan af als dat ik erop stapte. Ondanks de sprints. Voordeel: je leert alle streepjes op de baan vanaf de 200 meter kennen! Wist je dat er elke 100 meter een aanduiding staat? Ik nu wel!
Vrijdag. Vincents dag. Vincents triatlon in Zeewolde. Op herhaling van vorig jaar. De keuze tussen triatlon of schoolreis werd snel dit! We bereiden alles goed voor: houden rekening met het weer, met de (enige) tegenstander, spreken de tactieken door en zetten alles goed in de wisselzone. Zwemmen in wetsuit gaat erg sterk: als derde komt hij het water uit. Fietsen gaat buiten mijn zicht, maar hij gaat erg hard. Zijn tegenstander is een loopwonder, dus hij moet een flinke voorsprong hebben. Hij wisselt soepel naar lopen en ligt eerste. Zenuwslopend vind ik het, wachten wie het eerst voorbij komt. Ik loop met hem mee, spoor hem aan- want zijn opponent komt er aan gesneld. Hij sprint, ze sprinten samen, ik schreeuw nog en OP de finish is hij een halve voet later. Meer is het niet. Hij heeft laten zien wat hij waard is. Trots gaat hij met de zilveren beker naar huis. Ik ga les 14 van Evy  met de buurvrouw doen. Na een half uurtje ben ik opnieuw trots: ze heeft haar eerste volle kilometer gerend! 7 minuten achter elkaar moesten we en daarin liepen we een kilometer. Ik kletsend, zij hijgend: maar wel gedaan! Grappig: ben ik twee keer apetrots geweest op de prestatie van een ander (waar ik een beetje aan bijgedragen heb).
Zaterdag. Samen met Manuel ga ik een stuk hardlopen. Vincent bij de aikido, rugzakje mee, nieuwe gel mee. Doeltempo 5:50. We gaan iets harder en in het begin valt het nog wat tegen, maar na een kilometer of 3 zitten we erin en gaat het weer min of meer vanzelf. En dan denk ik: de eerste 5 km moet toch binnen een half uurtje lukken zo! Op de dijk tussen de A6 en Almere Haven gaan we naar rechts richting de A6. Na 5 kilometer denk ik bij mezelf: we gaan gewoon door op dit tempo tot 8 kilometer. We kletsen, klagen, roddelen, mopperen, overleggen, praten. En dat gewoon bij een tempootje van zomaar 5:40. We gaan door het Kromslootpark en toen hadden we wind mee. Op 8 kilometer denk ik dan: hoezo rustiger, gewoon door tot 10 kilometer met dit tempo! We beloofden elkaar dat we op tien kilometer even zouden stoppen en toen zat er nog wat tempo in. Maar we zijn wel echt gestopt (nadat het loopgroepje voorbij was). Toen nam ik de nieuwe gel, een ander merk. Beter vloeibaar. En weer door! Tot het Oor. Tempo mocht omlaag, maar dat gebeurde van geen kant. Gel goedgekeurd 😀 Langs het Weerwater (en even zoeken daar natuurlijk) dacht ik even dat de gel toch niet goed viel, maar het was heel snel weer goed en het tempo bleef gewoon strak rond de 5:40 liggen. We zouden ECHTECHTECHT na 15 kilometer vertragen. Ik wilde naar de pier en dat lukte ook, maar toen mochten we hobbelen. Een tempo van 6:30 voelt dan zo saai! Uiteindelijk maakten we 16 kilometer vol in net iets meer dan anderhalf uur. Moe? Een beetje. Maar niet kapot ofzo.
‘s Middags nog gaan zwemmen. Geen zin, niet echt de beste dag daarvoor, dus ik ga in baan 1. Ik doe hetzelfde als in baan 2, maar dan zonder de heren van baan 1 dwars te zitten. En soms een baantje extra. Bij elke slag denk ik na: breed insteken, gehoekt doorhalen, trek-duw-duwdoor, hoog overhalen, recht insteken, breed insteken etc. En soms met achtje en soms zonder. Dat zonder valt me mee. Ik ga er op tijd uit, maar zwem toch ruim 2000m in 55 minuten.
Zondag. Ik heb nog wat fietsen in te halen. Samen met Vincent ga ik het rondje Oostvaardersplassen nog maar eens doen. Met de belofte voor een ijsje. Ik heb niet zoveel zin, het voelt een beetje zwaar aan vandaag. Ik ben wel netjes afgevallen, maar heb ook zin om op de bank te liggen. Toch hou ik met liefde Vincent uit de wind. Dan ligt het tempo iets hoger dan wanneer we naast elkaar fietsen en kletsen. Al snel zijn we bij het ijsje. Wetend dat het zware deel nog voor ons ligt: wind tegen op de Knardijk en de lange Oostvaardersdijk. Rob fietst nog niet met ons mee, die is bang dat hij dat niet redt. De Knardijk is inderdaad wat lang met wind tegen en de dijk gaat best goed als ik aan de binnenkant fiets om de wind te breken die vanaf het Markermeer komt. Halverwege wacht Rob ons op en fietsen we met zijn drieën terug naar Almere Buiten. Rob fietst prima voor ons uit en gaat zelfs extra hard als ik gezellig bij Vincent blijf. We maken de ronde compleet door naar de Evenaar door te trappen en dan ga ik even voluit. We fietsen 35 kilometer, Rob maar tien minder en de gemiddeldes zijn aardig gelijk. Voor de volgende keer……
Ik ga ook nog met de buurvrouw rennen. We doen 2, 4, 5, 6 en 7 minuten met ‘maar’ 2 minuten wandelpauze. Het valt buurvrouw iets zwaarder vandaag. Ik klets maar door. We lopen best hard, maar de 7 minuten echt niet meer. Toch halen we dan de kilometer en de 5 kilometer halen we vandaag ook weer, maar dan 2 minuten sneller. De week zit er weer op: tien uur gesport.