2019-11

ma2503: Borstcrawlcursus. Eerst uitleg over ademhaling, toen inzwemmen en ik merkte al meteen dat dit niet de beste zwemdag van de maand is. Jammer, want vandaag krijgen we coopertest. 12 Minuten zwemmen, alsof ik dan mijn banen kan tellen, echt niet dus. Ik zwem gewoon en kijk wel op mijn horloge hoeveel ik gezwommen heb. Daarna moesten we slagen tellen. Duh. Ik voel me niet goed genoeg en ik heb een beetje het idee dat sommige anderen zich ook een beetje rijker tellen, maar goed. Daarna ging hij mij eindelijk filmen, alsof ik niet al genoeg gezenuwd had. Deze cursus was niet echt mijn beste!
di2603: Ik besloot om maar weer eens met de iets snellere groep mee te gaan. Er moet toch iemand het langzaamst zijn… We gaan lang inlopen en DH heeft zo’n mopperbui dat ik er van moet lachen. Daarna gaan we op de splitsing bij de brug 3 keer omhoog lopen op hoog (hoger) tempo en rustig naar beneden. Dan een minuutje pauze en daarna nog een keer en dan een ronde uitlopen. Ik ga gewoon mijn eigen (minder hoge) tempo doen. Net zo goed hoor. En dan loop ik ook lekker tien kilometer vol. Ik zit nog vol stress van het werk en als ik nu gaan overdrijven met sporten, ga ik een blessure oplopen. Ik ga na het lopen ook nog zwemmen. Trainer is JvdK. Ik ga in baan 1. Hij doet zijn best ons te leren dat we breeeeeeed in moeten steken. Ik vind hem niet erg vriendelijk les geven, een beetje snauwerig, maar hij geeft ons wel tijd om het te trainen en gaat niet stug door met de training. We moesten ook 8 keer 50 meter zwemmen met elke minuut vertrekken. Of ik heb het verkeerd verstaan, maar ik haal dat dus echt niet.
wo2703: Lekker weer. Ik ga gewoon fietsen. Ook al staat dat niet op het schema. Doe ik de training die later deze week staat. Een uur zone 1 en lage cadans en dan 3 keer een kwartier hogere cadans en hogere hartslagzone en 5 minuutjes rust. Twee uur dus. Vincent speelt bij een vriendje. Ik pak de tijdritfiets. En een muziekje. Ik kijk naar de windrichting en ga dan de Oostvaardersplassen rond rijden. Heerlijk! Het tempo op de dijk is formidabel en voelt goed. Toen fietste ik te ver en ging ik langs de sluis aan de kant van Lelystad. Daarna kwam ik op een heerlijk fietspad en had ik wind mee én mocht ik naar een hogere cadans. Ik vlóóg zowat! Het ging echt fijn. Het was even de route zoeken, maar die vond ik en ik knalde lekker door. Net toen ik me zorgen ging maken, kwam ik de Valkweg tegen. Ik had wind tegen en het was even ietsje zwaarder. Ik ging liggen en trappen. Niets meer of minder om me druk over te maken. Tot de dijk in de verte. Daarna nog een stukje vet doorfietsen. Ik maakte me maar niet meer druk over de cadans, want dat haalde ik toch niet. Ik ging nog een klein stukje om om de 50 kilometer te halen en dat lukte me gemakkelijk binnen 2 uur. Mooi toch?
Daarna zwemmen bij de TVA. Ik ging lekker in baan 1 en zoveel mogelijk zonder achtje. Maar ik ging niet voorop zwemmen.
do2803 We gingen wandelen. Even rustig aan.
vrij2903 This blog is for my Greek collegae. We worked together for the Swedish Dataplatform, so we try to speak 3 languages! One day I want to take him out to the boundaries of my home town Almere. Today I went around Almere on my bike. Starting close in the Kotterbos. It is strange to know the route so well and make turns when you know there is a short route. The roads are long and straight. Windmills are turning. I take a wrong turn and cross the A27 highway. Still long straight roads. No flowers yet. I want to go the cycle pad close to the giant windmills. The wind is against me, but I don’t care. I sing along with the (Irish) music. Now a stupid thing is going to happen: I have to cross a canal and the only bridge is 5 kilomtres to the west, an encounter with the only traffic lights on this route and then 5 kilometers to the east. I can see the Stichtse Bridge, but it is a half hour later when I am there. From now on the route is over dykes. On the left hand side is water, but is not a sea. You can see the other shore. The wind has turned and I am flying over the dyke towards the harbor of Almere. Really, we also have harbors! I have to speed up and that’s an easy thing overhere. I enjoy the wind and the sun! After the harbor there is another dyke and I imagine I can take my greek collegae for a swim outside. He’s a good swimmer, but I think not so used to the cold Dutch water! He can cycle as well, but I fear the 40 kilometers I’ve done now might be a little bit too much…. There is the other bridge, with the highway to Amsterdam. I take a little d-tour to avoid a trafficlight. Believe it or not, now I start to pass dunes! Beaches! And after that another harbor, with sailing boats. I never realized this reclaimed land was so divers. It feels like I’m heading homewards, although it’s a long way to get there. The wind is in my back and now I really speed up to over 30km/h. The wind mills are gigantic and majestic. The ships on the lake are beautiful. There is one cyclist behind me and I do the best I can to keep in front, at least for the time I have to go fast. Then I encounter the wetlands on the right side and the water on the left side is clearly on higher level than the land is. It’s an amazing sight and somewhat frightening to realize this small dyke is the only protection. I pass the pumping station and a drawbridge. There is one piece of dyke left. I can see the Oostvaardersplassen wetlands. In the sun it looks very non-Dutch. Unfortunately I can’t take the cycle path close to the Oostvaardersplassen, but when my collegae is ready, I hope they will be open. Now I pass the glasshouses. I cycled for 0ver 60 kilometers. I know the shortest rout to my home, but have to go around. To cycle around took me oer 2,5 hours and it was 67 kilometers. I enjoyed. One day I will show you this remarkable piece of land, my collegae and you can take the pictures! Start practicing your pedaling ánd don’t forget your swimming gear!
Na de fietstocht nam ik Manuel mee op sleeptouw. Want als je al vanalles hebt gezien: de prachtige bloesems zijn ook enorm de moeite waard. Ik zag een beetje op tegen het lopen, omdat ik niet voldoende sportdrank gedronken had. Ik heb wel netjes de gels genomen. Het viel me redelijk mee. Vooral ook omdat voor deze ENE keer Manuel het met zijn verkoudheid en drukte op het werk wat zwaarder had. Ik hoefde niet zo lang. De bloesems waren echt mooi, maar het was wel druk met fotograferende mensen in hun auto, trouwjurk, kinderwagen etcetera. Uiteindelijk liep ik een keurige 5:47 per kilometer over ruim 5kilometer.
za3003 We gingen meedoen aan een Asics Run. Vincent en ik. En heel veel hardlopende dames uit Almere. Een fun run. Een social run. Een loopje voor de lol. Dat het 5 kilometer is weten we. Meer niet. Bij de winkel blijkt het druk te zijn. Heel druk. De groep wordt ingedeeld in mensen die 25 minuten over de 5 km doen en mensen die er langer over doen. Leuk, maar voor Vincent lastig in te schatten en 80% van de groep zit bij de 25+. We gingen even rekken en strekken. Vond ik lollig, want dat doe ik echt nóóit! Toen gingen we lopen. Ik was nog een beetje humeurig en vond het wel lastig om een tempo te bepalen. Van de meeste weet ik dat ze langzamer zijn en ik vind langzaam niet erg, maar ook niet erg gemakkelijk. We liepen langs de dijken in de Lelystadse zon. Mooi! Langs de haven. Ik vond het ook wel gek om Vincent achter te laten, maar die had al meteen een vriend en ik hoorde dat ze ons inhaalden en dat hij achter me liep te kwebbelen. De eerste paar kilometer liep ik lekker zelf en alleen: dat vind ik niet zo erg. De route lijkt wel heel simpel rechttoe rechtaan. Als Vincent me heeft ingehaald en lekker met iemand anders meeloopt, loop ik terug tot een andere eenzame loopster en we raken aan de praat. Mijn sjacherein is weg en ik klets gezellig met deze mevrouw. We lopen om Batavia Stad heen. Lekker langs de boot. Leuk om eens ergens anders te lopen. Het is niet helemaal 5 kilometer en ik vind het dan ook echt weinig. Ik loop weer terug naar Joyce en haar dochter. Die lopen achteraan. Leuk dat iedereen gewoon zijn (of haar) eigen tempo kan lopen. Vincent heeft onze goodiebags al opgehaald en met de teamgenoot die in de winkel werkt gekletst. Ik klets nog heel lang met de meiden.
‘s middags ga ik zwemmen in het kinderuurtje. Er zijn alleen maar 5 (veel) snellere mensen. Ik neem het achtje en ga achter ze aan zwemmen. Zij doen iets van 300m, 2 keer 150, 3 keer 100 enzovoort. Na 250 laat ik ze voor en als ik dan achter ze stop, vind één van het hen het nodig te zeggen dat ik nog 50 zou moeten. Het irriteert me énorm. Ik ga de 300tjes doorzwemmen, dan kunnen zij harder zwemmen en de pauzes nemen. Het werkt supergoed. Ik zwem goed omdat ik me erger. Pas bij de 12 keer 50 hebben zij meer rust dan ik wanneer ik rustig zwem en voor deze ene keer zitten ze mij in de weg. Zij zijn klaar en gaan één voor één het bad uit. Ik heb nog 50 meter tegoed en ga gewoon door. Ik bedenk dat ik gewoon iets moet zeggen van deze vervelende opmerking. Intussen heb ik supergoed en superveel gezwommen; dat maakt me wel milder. Als ik de man vriendelijk aanspreek dat ik mijn 50 meter ruimschoots heb ingehaald, laat hij weten het tegen de mopperpot die achter me stond te zeggen. Iedereen doet zijn eigen training, voegde hij er (enigszins te laat) vriendelijk aan toe. En die van mij was best goed geweest eigenlijk, toevallig!
z03103: Een vreselijke nuchtere duurloop die ik lekker afbrak. Dat was de aantekening. Ik moest een uur nuchter lopen, dat betekent zonder ontbijt. Dan moet je heel langzaam. Het voelde niet goed, geen moment. Maar ik liep wel 7 kilometer. Ik kon niet genieten van de schoonheid om me heen. In plaats van een uur, was ik blij dat ik na 3 kwartier rond was en ik ging snel naar huis.
ma 0104: eerst een fietstraining waar de sjacherein maar niet overging, daarna zwemmen in Lelystad en dat was eigenlijk maar een half uurtje en een half uurtje bommetjevol informatie. Ik zag mijn filmpje en ik zwem onder water veel te breed
Dat waren mijn aantekeningen waarop de blog bleef hangen…. We hadden fietstraining van JvdK. Ik fietste achteraan, want ik hoeft niet hard-hard-hard. We hadden niet echt een opdracht, alleen het slingerpad beviel me redelijk. 
di0204 een hardlooptraining met zijn zessen en ik was veruit de langzaamste. Ik wilde totaal niet meer, maar ging toch door. Ik wou gaan zitten en nooit meer opstaan, maar ik hobbelde keer op keer de heuvel op.
wo0304 Op de tacx met een cursus zelfvertrouwen en een tijdje oogjes dicht. Dan op de nieuwe schoenen een supersnelle piramide. Ik ging ook nog eens in baan 2 zwemmen en dat ging lekker, want ik ging lekker niet voorop! Ik lette heel heel erg goed op de doorhaal onder water. het hielp enorm. Ik ben (weer) verkouden
Zoals je ziet, het snelle bloggen is ingetreden!!
do0404 Een dagje rust! In verband met de vette training morgen, geen baantraining
vrij0504 Een training van 5 uur. VIJF uur. Ik zag er tegenop. Dat is namelijk behoorlijk veel, en als je alle wissels optelt, is de dag om. En Vincent was (nog een heel klein nietig beetje) ziek thuis. 50 minuten hardlopen, 50 minuten uitfietsen, weer 50 minuten hardlopen, maar dan in zone 2, 50 minuten uitfietsen en dan nog een keer 50 minuten hardlopen in zone 2 en nog eens 50 minuten uitfietsen. Gek genoeg baarde het hardlopen me nog de minste zorgen. Maar ik moest heel veel dingen klaarleggen en voorbereiden. Deze training gaat over voeden tijdens het fietsen en volhouden. Ik ga eerst onder de bloesems doorlopen en over de Trekweg en de witte brug. Ondertussen hou ik mijn kleine reporter thuis een beetje op de hoogte. Het tempo in zone 1 is als altijd vreselijk en lastig vol te houden. Ik neem een ommetje omdat ik denk dat ik anders niet uitkom, maar ik kom uiteindelijk 9 minuten te kort. Ik heb in de eerste van de 6 stages een fout gemaakt: ik heb niks gegeten en eigenlijk weinig ontbeten. Dat wordt bijbunkeren voor de rest van de sportdag. Thuis eet ik eerst een Twix weg. Ik ga op de Tacx en drink met gemak de hele bidon sportdrank leeg. Het is vreselijk saai op de Tacx. Mijn telefoon moet bijladen en ik tel 50 minuten af. Duurt een eeuwigheid en ik heb wind tegen op de Tacx: het schiet niet op. Ik haal 15 kilometer in drie kwartier. Na een half uurtje verorber ik een gel. Mijn assistent/reporter is er vandoor en zit boven. Ik verheug me alweer op het lopen en ga nu het rondje langs de plassen lopen. Lekker in zone 2. Het tempo ligt wel hoger, maar is nog niet optimaal. Ik geniet er echter alleen maar van. Het is ook veel te lang geleden dat ik een brug verder liep, ook al is het onverhard. Het gaat lekker en ik voel dat ik nu genoeg voeding binnen heb. Thuis is eerst de Twix aan de beurt, dan heeft mijn assistent de racefiets van Rob klaargezet. Kijken of dat ook zo traag is of dat de Tacx me toch al die tijd belazerd heeft. En dat blijkt! Ik ga zelfs met wind tegen een stuk sneller door het Kotterbos. Bij de Praambult keer ik om zodat de Trekweg me wind mee geeft. Dat schiet lekker op! Ik haal in 50 minuten 5 kilometer meer dan op de Tacx: dat geeft te denken. De bidon is weer leeg en er zit ook weer een gel in. Why change a working plan?! Ik begin wel moe te worden. Vincent maakt frikandellenbroodjes voor zichzelf als ik weer ga hobbelen. Ik ga langs de kassen en durf niet te kijken of de Oostvaardersplassen open zijn. De hekken in het bos waren wel al open, maar ik moet heel ver om als het niet zo is. Ik merk dat het zwaar is. Maar gek genoeg is het tempo nog hoger dan eerst! Ik zit zelfs op de tien kilometer per uur. Ik schiet deze keer vaker zone 2 uit, jammer dan. Ik tel uit dat ik iets meer dan 8 kilometer moet lopen om de 25 kilometer vandaag te halen. Ik pieker er de hele tijd over of het met de fiets”pauzes” nu gemakkelijker is of juist niet. Ik loop de 8,5 kilometer nog binnen 51 minuten ook. Over de 25 kilometer heb ik dus 160 minuten gedaan. Ik word echt moe en besluit dat het laatste deel echt uitfietsen is. Ik neem alvast de hersteldrank mee. Het wordt een feestje! De Oostvaardersplassen zijn alweer open, wind mee op de dijk, door het mooie Wilgenbos en langs het schattige sluisje. Het tempo lijkt meer op de Tacx, maar ik geniet er enorm van. Ik haal vandaag de 50 kilometer fietsen ook (en zonder Tacx was het waarschijnlijk nog meer geweest) en heb de tijd. Ik verheug me op de koekjes. Vanmorgen had ik het met lange mouwen en jasje eigenlijk te warm, nu heb ik het met korte broek net niet warm genoeg. Langs de atletiekbaan en om de wijk naar huis om de 50 minuten te halen. Ik fiets al met al 55 kilometer en dan is het klaar. Ik ben meer dan 6 uur onderweg geweest. Ik ben er vermoeid van, maar niet echt doodmoe. Na koekjes, hersteldrank en een warme douche zet ik me aan de huishoudelijke klussen. Voor het werk is vandaag geen plek.
za0604 Ik sliep uit. Wat slaap ik goed tegenwoordig 😉 Vincent ging naar Jeugdland voor de eerste keer en ik ging mee. Ik combineerde het maar met hardlopen, want in stadfietsbanden oppompen had ik geen zin… Ik zou wel zien hoe het ging en ik wilde niet hard gaan. Ik heb van gisteren GEEN spierpijn, geen ENKEL pijntje, NERGENS moeite mee. Misschien een klein beetje vermoeid, maar verder helemaal niks. Darmen, spieren, pezen, hartslag: alles is volkomen onaangedaan. Ik loop rustig en Vincent fietst mee. Op het jeugdland vul ik de formulieren in en ik ga naar de WC en dan hobbel ik verder. In zone 1. Tempo net onder de 7 minuten op een kilometer. Dat hou ik prima vol. Ik verbaas me vooral, dat ik dit gewoon maar moeiteloos kan. Ik hobbel over industrieterrein De Vaart tussen de kassen door. Het is er druk vanwege de kom-in-de-kas dag. Bah. Normaal is het doodstil. Nu rijden er auto’s af en aan. Ik twijfel of ik door de Oostvaardersplassen zal lopen. Uiteraard wil mijn hoofd zo nu en dan stoppen, maar mijn benen hobbelen gewoon door. Ik heb geen muziek bij me en geen afleiding en geen idee hoe ver ik zal gaan. Ik weet dat door de plassen iets verder is en dat ik boven de tien kilometer uit zal komen, maar ik geniet dan wel meer. Ik loop om en geniet nog meer! Misschien dat het daardoor zo gemakkelijk gaat. De bloesems en de geuren, de paarden in de verte, de ontluikende natuur: het is echt heerlijk. En dat het zo gemakkelijk is. Alleen mijn ogen zijn moe. Ik ben pas na 11 kilometer weer thuis en dat heeft tijd gekost (76 minuten om precies te zijn), maar geen moeite.
Naar het zwembad rijden in Lelystad in plaats van op de bank mijn boek lezen, kost me moeite, maar ik doe het. Even denk ik dat ik maar alleen ben, maar gelukkig komen er nog twee anderen. Veel persoonlijke aandacht dus! Ik moet leren 1 op 3 te ademen en onder water uitblazen. Dat maakt me rustiger. En ik moet dichterbij mijn lichaam doorhalen. We doen oefeningen die ons alledrie helpen. Met 1 arm zwemmen om de andere na te kijken, benen snel en armen rustig, dubbele insteek. Ik moet ook met mijn hele lijf kracht achter de doorhaal zetten. Dat is totaal nieuw voor me. Het is een fijne, maar ook een beetje lastige les als er zo op je gelet wordt! Ik heb ontzettend veel geleerd in de cursus, ben weer iets minder bang van het water.
zo0704 Om 9 uur vertrok ik op Robs racefiets. Ik ga met SG fietsen en ik mik op de honderd kilometer. We ontmoeten elkaar vlak bij de Kemphaan: we gaan richting Lage Vuursche fietsen. We kletsen lekker en ik laat de cadans even voor wat ie is. Het gaat goed, ons tempo ligt heel erg gelijk. SG vertelt van haar vakantie. Ik van onze keuken. We zijn al snel de Stichtse Brug over en het is nog rustig op de dijk bij Eemnes. Ik ben blij met mijn lange mouwen. Ik drink lekker veel sportdrank. We gaan langs de kastelen en volgen de weg naar mijn werk. Lekker bekend, ik hoeft er niet over na te denken. We gaan zelfs richting Huis ter Heide en ik wil over de startbaan fietsen. Daar moeten we helaas omkeren, want de startbaan is vanwege een vogel afgesloten. Dan maar langs de grote weg om Soesterberg heen terug Soest in. We rijden door Soest en dan zijn we over de helft en krijg ik ook zin in een terrasje. Maar we komen niet echt iets tegen. We nemen dezelfde weg weer terug vanaf kasteel Soestdijk. Bij kasteel Groeneveld willen we gaan zitten, maar we mogen onze fietsen niet bij ons houden. Dan niet dus. Ik moet even door de zure appel heen. De dijk bij Eemnes is intussen hartstikke druk en dat is lastig, elke keer weer uit elkaar fietsen. We kletsen door over vanalles en ik ontdek waar een fietsbroek echt voor dient: zonder onderbroek kan die aan (is niks vies aan hoor, gewoon iets wat ik nog niet wist!). Bij de theetuin stoppen we voor thee en koffie. Het is nog 30 kilometer en we hebben wind tegen. Gelukkig helpen de gels en het vocht goed. De brug gaan we best snel over, eigenlijk ongemerkt. Ik vind het aan de ene kant saai, twee keer dezelfde weg; aan de andere kant is het wel lekker bekend. Ik ga de honderd niet zomaar halen. Ik fiets nog een stuk met SG mee. Het is echt heel erg fijn dat we hetzelfde tempo hebben, zij heeft zich voor mij ook nauwelijks in hoeven houden. Ik rij om en merk dat ik zelfs nog door de Oostvaardersplassen om zal moeten rijden. Dat doe ik met alle liefde, maar op deze stralende zondagmiddag met dit heerlijke lenteweer is het overal inmiddels wel druk met dagjesmensen. Ik ben trots op mijn honderd kilometer. 103 zelfs. En ik ben trots dat ik nog nooit zoveel uur in een week heb getraind: meer dan 17 uur. En ik ben trots dat ik daar geen enkele last van heb. Dat ik ook nog energie heb om onkruid te verwijderen. En een uurtje om mijn boek te lezen. En ook voel ik me maar kleintjes: mijn vriendin en bekenden lopen de hele marathon, anderen lopen na een weekje niet-lekker zijn weer belachelijk hoge tempo’s, er zijn er meerderen die mijn weekrecord maar een beginnetje vinden. Maar als ik op Strava zou staan, zou ik met mijn 50 loopkilometers op de derde plek staan bij de hardlopende Almeerse dames en met mijn 17 uur op de vierde plek bij de honderden triatlonliefhebbers. Ik heb nergens last van: mijn darmen verwerken alles prima, geen spierpijn, geen zadelpijn, geen enkele pees die trekt of gevoelig is, geen vreetbuien, ik ben niet kapot, niet oververmoeid, dalende rusthartslag, voorkeur voor gezonder eten: het enige wat ik kan bedenken is dat ik een beetje vermoeider ben (mijn ogen willen graag dicht vallen) en hoest.