Week 19 In Turkije & fietsen in Nederland

maandag 7 mei: mijn eerste ingediende vakantiedag van 2018 besteed ik goed, maar niet sportend. We wandelen twaalf kulmeter rondom het kasteel en de haven en de winkels van Alanya. Ik maak tig foto’s en doe een dutje in de bus. Ik luister naar de gids, klauter op de trappen en we varen op een boot om Alanya heen. Gelukkig is er geen zwemmigelijkheid, want die spullen heb ik niet bij me. Het is een geweldige dag. Ook zonder sport 😀
dinsdag 8 mei: eindelijk een nacht meer dan 7 uur geslapen. Voor het eerst deze week. Het is vandaag weer koeler in Turkije dan in Nederland. De zee is gevaarlijk terrein om te zwemmen met de hoge golven. Om 10 uur spring ik het rustige zwembad in. Dat kan met paddles! Ik doe schoolslag en dan de paddles aan. Ik doe kalm aan, het blijft vakantie hihi ! De donkere bril werkt ook slecht in het felle licht. Ik zwem lekker op en neer en maai niemand om. Ik let goed op de slag. Ik doe nog een paar techniekoefeningen en nog even zonder paddles en dan is er een half uurtje om. Tijd voor mijn boek op mijn luie reet.
‘s Middags koelt het af als de zon weg is. Het bad is niet druk en ik neem nogmaals mijn kans. Schoolslag en dan de hele riedel aan techniek heen en toepassen terug: slepen, oksel, bijleggen. Ik oefen ook ademen: 1 op 2, 1 op 3, 1 op 4 en 1 op 5! Die laatste was best lastig. Dan de paddles aan en halve baantjes benen doen. Half?! Ja, ik vind 42 meter gewoon teveel haha. Ik ‘paddle’ op en neer. En dan ga ik 1 op 3 ademen. Lekker rustig, maar 1 op 4 blijft mijn comfortzone. Ik zwem de 1200m vol en ga dan nog even ‘open water’ zwemmen. Lollig: op de sattelietkaart is nog geen zwembad te bekennen! Mag ik me lekker tegoed doen aan wafels. Ik sta langs de zee, maar alleen gaan zwemmen bij een rode vlag vind ik zelfs dom!
en dan nog lekker hardlopen. Ik heb een route, een rondje. Het is bewolkt en ‘maar’ 23 graden, prima dus! Ik zet de kaart aan en gaan. Naar de moskee, daarna linksaf omhoof de Fatih Cadessi op omhoog. Rust en kalmte. Nu ja, omhoog is ook een hartslag omhoog en wat temperatuur omhoog, maar ik doe kalm aan. En dan is de Fatih Cadessi opengebroken. Ze graven de weg weg. Ik heb geleerd in Oostenrijk sat je dan om moet draaien.  Tot zovee het rondje- grimas. Omlaag gaat lekker op tempo. Terug langs de moskee naar de volgende moskee, maar sat blijkt een hotel met koepeltjes te zijn. Het tempo zit ee best in, maar ik vind de hotels qua omgeving niet zo leuk. De citrusbomen en de arbeiders die mij met open mond (en peuk) nakijken zijn wel mooi. Ik ga naar het kanaaltje en steek de brug over. Dan links, zo zie ik op de kaart. Ik doe 5km net in een half uur. De schaapherder is prachtig, maar er tegenover zit een vieze bouwplaats. De voetballertjes die worden opgehaald zijn schattig, maar daarachter staat een vreetpaleis-hotel. Het brommertje wat me nafluit is mooi, maar de toeristenbus erachter stinkt. Zo is het telkens, net niet. Ik voel het tenminste zo. Na 6km is het een beetje op. Ik loop richting de hotels en nepbazaars. En ik moet naar de wc. Ik ga de brug over de (smerige) rivier weer over en de orangeboomgaard door. Er lopen meer mensen, dus het zal wel lukken. Mooi! Maar…-weer een maar- het begint te druppelen. Niet erg, eerder verfrissend. Maar… je kunt er niet doorheen! De anderen die er lopen zijn ook Hollandse toeristen die verdwalen. We komen langs een groot hotel over een soort afvoersluis te lopen met grote afvoergaten erin. Leuk voor een film, maar akelig om langs te rennen. En dan moet ik er als ik de andere hollanders passeer ook afspringen. Ik moet al nodiger en weet niet waar ik ben. Daar is de meneer met zijn kameel! Ik loop langs de pinautomaat en blijk er bijna te zijn. Het regent nu gestaag en het tempo is eruit. Ik loop nog om ons parkje heen langs ons balkonnetje. Het laatste stukje moet ik knijpen en heel rustig joggen. Het worden 9 kilometer. Even douchen en dan weer lekker eten.
9 mei: de hele dag op excursie! We gaan wel raften, wat als sport telt vind ik. We wandelen genoeg vandaag!
10 mei: Hehe, het is eindelijk goed genoeg weer om op het strand te liggen en in de zee te zwemmen. Ik lig eerst een tijd op het strand om moed te verzamelen en in mijn boek te lezen. maar rond het middaguur ga ik het wagen! De zee is smerig. Het smaakt vies, zout. Ik doe schoolslag. Wennen aan de golfjes, aan de grootte, aan de weidsheid. Koud is het niet! Ik zwem naar de lijn en maak een klein en traag rondje. Weinig borstcrawl tot op het eind, voor de foto. Ik eet er lekker een paar wafels voor in ruil en ga weer op het strandbedje liggen. Een paar uur later ga ik samen met Vincent nog een keer. Vincent vind het heel eng en ik blijf vlakbij. Ik vind het niet meer eng en doe graag de borstcrawl nu. We zwemmen samen langs de lijn en dan zet ik Vincent weer af bij het strand. Het ergste zijn de steentjes op het strand. Je kan er niet lekker lopen. Ik zwem nogmaals naar de lijn en doe nu wel veel borstcrawl. Het is niet echt mooi onder water. Ook lastig is het dat het brilletje zo beslaat. Ik ga nog verder zwemmen, meer richting Alanya (in elk geval die kant op). Het is heerlijk om te doen! Ik adem 1 op drie en dat gaat perfect. Soms is er opeens een steen onder me. Ik cirkel weer terug, want het is best een beetje vermoeiend. Hoe ik straks in de Noordzee moet zwemmen met wat meer tempo is me een raadsel! Ik haal nu een kilometer in 42 minuten. maar mijn vakantie is geslaagd!
Later op de middag doe ik iets wat nog stoerder is voor mij: of eigenlijk: ik doe niks. Ik heb mijn loopspullen bij me, ik mag nog een half uurtje volgens schema, maar ik heb geen zin. Ik heb vakantie en ik wil nog even in het zwembad spelen met Vincent. Ik verkies het laatste en laat het hardlopen achterwege.
11 mei: de lange reis weer terug naar huis, na een nachtje met minder dan 6 uur slaap en de nieuwe CD van Loreena McKennitt.
12 mei: thuis, saai, plat, gewoon, herkenbaar Nederland. We halen een nieuwe racefiets voor Vincent en die mag ik mee uitproberen natuurlijk! We fietsen langs de plas naar de Oostvaardersdijk die we gister uit het vliegtuig nog zagen liggen. het is onwijs mooi. En we fietsen lekker door! We gaan langs het Bloq en terug langs de Noorderplassen,helemaal langs de vaart. Ik vergis me in de bruggen en we maken een rondje van bijna 25 kilometer. Lekker…. En dan zwemtraining. Ik verkies baan 1 omdat die hetzelfde moeten doen als baan 2 en in baan 1 zijn we met zijn drieën en in baan 2 liggen ze met zijn achten. Ik volg de training zelf wel. met achtje, goed lettend op mijn slag en het gaat lekker. Gewoon goed. Ik ben iets sneller zelfs dan baan 2. Ik zwem langer uit. Behalve de sprints (6x50m) gaat het me prima af. En dan heb ik nog niet gelopen vandaag… We zijn toch sportief bezig en wat wil ik graag de plassen langs lopen. Ik vertrek wat laat, alleen, met de muziek van Loreeena. De zon is weg. Toch is het nog altijd prachtig mooi. Rustig, dieren, stil. Ik ga op mijn eigen tempo van 5:40 en het kan nog iets harder ook. De 5 kilometer haal ik in 27 minuten en dan ga ik het bos in. Daar begint de ellende. Ik moet. Dat kan niet in het bos en mijn buik doet er pijn van. Ik vertraag, maar dat komt ook omdat het onverhard is nu en ik genieten verkies boven snelheid. In kilometer 7 moet ik wandelen van de buikkramp. Ik vind het niet erg, des te meer tijd om van het bos te genieten! Wat ik met volle teugen doe. Ik wandel, jog, hardloop de zonsondergang tegemoet. Dan sta ik oog in oog met twee hertjes. Adembenemend. En later steekt er nog een hinde voor me over. Wow. En dan gaat de buikkramp over en wil ik de tien kilometer volmaken. Ik loop om de wijk terug, maar moet weer wandelen en dan protesteren mijn darmen heel hard. Het is voornamelijk wandelen en joggen wat nog lukt. Uiteindelijk haal ik thuis maar net en heb ik lang over de tien kilometer gedaan, maar ik heb er erg van genoten!
13 mei: We gaan naar oma in Hilversum fietsen. Op de nieuwe racefietsen met klokpedalen. Het is geen best weer, we vertrekken en als snel druppelt het. We schuilen wel even, maar zijn dan al nat. Helaas niet 1 keer, maar uiteindelijk zullen we drie keer nat worden. We rijden een stukje om over de Musweg om meer dijk en wind mee te hebben. We fietsen niet snel en mij bevalt dat prima. van alle sporten gister voel ik mijn armen en ben ik best moe vandaag. En de regen werkt ook niet mee. Toch trappen we gestaag door. Eigenlijk is anderhalf uur namelijk een klein stukkie. Het in- en uitklikken gaat prima bij Vincent. Ik klik te weinig vast. Als we onder de A1 door zijn komt het zonnetje door, maar eigenlijk is dat te laat, want we zijn al nat en de fietsen zijn al smerig.
Ik heb deze week ruim 8 uur gesport. Voor mijn gevoel alles op vakantie-snelheid. manjana, een beetje maar, om bezig te blijven. maar goed, ik heb lekker veel gezwommen en gek genoeg in het weekend ook nog eens veel gefietst! Tijd om het toch wat serieuzer op te pakken, want Duin is al over twee weken – oh jee.