Let's upgrade!

Het zat er al een tijdje aan te komen: De Racefiets.
Gisteren – op bevrijdings/hemelvaartsdag- stond De Fiets op marktplaats.
Op naar Schoorl-Groet. En daar was het moment dat ik Vincent begreep: ja, je kunt ook op een fiets vallen in 1 oogopslag.

Scott. Fietsen hebben hier in huis een naam! We gingen nog naar het strand en langs de Decathlon voor een helm, géén klikpedalen en handschoenen.
Het eerste rondje was onwennig. Erg onwennig. De fiets is vederlicht. Ik durf me er amper op te bewegen. Een kwartiertje in de avondzon.
Vandaag mocht ik dan met Vincent mee. Het hele rondje Oostvaardersplassen lag in de zomerzon klaar voor ons. (waarom kan ik niet gewoon met ‘een klein stukje’ beginnen?!)
De eerste kilometers waren net zo erg als een eerste afspraakje. Beetje raar. Is dit nou leuk? Ik durf mijn handen niet van het stuur te halen. Het zit nog niet lekker. Mijn kleine trainer vertelt me hoe ik moet schakelen en remmen. De jongens op de hoek aan het begin van het rondje roepen heel vriendelijk: “Veel plezier en een mooi tochtje!”
Na 11 kilometer valt het kwartje en KLIK: hoe cool is het dat kilometer na kilometer voorbij vliegt? De wind, het gemak, de snelheid. Dit is leuk! Eigenlijk is het heel erg leuk!! het is zalig!!!
“Mama, moet je de trein nog halen” moppert het achter mij en: “het is geen wedstrijd hoor”. Bij de sluizen vertel ik hem dat we op weg zijn naar het ijsje en dan worden er wat snelheidsrecords gebroken! Ik haal de 40 kilometer per uur als ik mijn kleine snelheidsmonstertje die de 41 kilometer per uur haalt achterna ga.

Eigenlijk vind ik de pauze jammer. Ik wil fietsen-fietsen-fietsen.
Net na de stop wil ik Vincent laten zien hoe mijn kleine verzet te klein is en dan besluit Scott het grote verzet even uit te zetten. Dus blijf ik op de dijk gewoon doortrappen. Het is wel relaxed, getuige de hartslag, terwijl het tempo redelijk op orde blijft. We hebben een soort van wind mee en blijven boven de 20 km per uur fietsen. Nog een klein stopje om een winegum in het kind te duwen en dan zitten er al 30 kilometer op!

Nog een rustige kilometer voor foto’s en dan zijn we rond. Helaas. Eigenlijk.
Daar waar de ronde begon en ik nog een beetje rillerig op de fiets zat, durf ik nu mijn handen anders op het stuur te zetten en is Scott een stukje van mij geworden. 37 kilometer. in een uur en drie kwartier. Gemiddeld 21 kilometer per uur. Dat was een geslaagd eerste afspraakje!