kan ie kort?

Kort 1 * ma 13-2* Kort, dat is 3 kwartiertjes een interval training van hardlopen. ff Inlopen, dan wat tempo-verschillen. Ik ging ‘s alleen. Lekker even uitleven in je uppie. Gewoon eigen plan, eigen tempo, eigen beentjes voelen. Tempi vielen mee in zone 4.♠
Kort 2 * di 14-2* Zwemtraining. Hartjes in het zwembad. Ballonnen dan, verder niets! Na 50 minuten had ik het wel gehad, maar ik maak het zwemuur vol door flink door te zwemmen. Ik krijg de slag te pakken ♥
Kort 3 *wo 15-2* Deel I – hardlopen met Vincent. Naar de Woondome hobbelen met rugzakje op EN KORTE BROEK AAN. 6x de Woondome op saampjes. Langzaam terug met korte wandelpauzes voor korte beentjes in korte broeken. Het manneke is geweldig: 7,7 kilometer naast mama gedraafd.     Deel II – zwemtraining. Voor de training zelf 250m geklokt op 5:30. Flink doorgezwommen, maar niet kapot (we moeten nog een hele les) Zwem lekker mee door (zonder hulpmiddelen!), maar het valt me wat zwaarder vandaag dan gister. ∞
Kort 4 *do 16-2* Hardlooptraining op de baan. Geen trek in. Spierpijn in mijn armen, lange werkdag. Weer dezelfde trainer als vorige week en de week daarvoor, weer een grote groep (inclusief jeugd deze keer) en 35 minuten buiten de baan. Ik liep lekker achterop. Zin kreeg ik niet meer. Hopeloze training. θ
Kort 5 * Vrij 17-2* KOPPELtraining. Fietsen met Manuel op de ATB om de Noorderplassen. Anke = moe, dus dit gaat om doen, het goed-doen laat ik aan Manuel over; ik trap mee. Door de miezer, met de wind, langs het Zonne-eiland en over de dijk. We gaan richting Schateiland en dan komt het zinnetje er langzaam bij. Anderhalf uur trappen. Thuis volgt een wissel: schuurdeur open-fiets erin-achterdeur van het slot&weer op slot-helm af-gel opslurpen-fietsschoenen uit / loopschoenen aan-voordeur op slot en gaan! Duurde 3:45. Ik pak een fijn stabiel hardlooptempo. “7:30 is ook een hardlooptempo”  heb ik hard tegen Manuel geroepen, maar dat komt niet in de buurt. Ik ga harder, ook al voelt dat niet zo. Ik besluit niet af te zwakken en dit prettige tempo vast te houden tot het niet meer kan of in elk geval voor 5 kilometer. 5:50. Net iets meer dan 10 kilometer per uur. Het zonnetje komt er ook bij. 5 Kilometer in 29 minuten. We dribbelen 2 kilometer uit (en zelfs dat niet in 7:30). 2uur15 minuten gesport. Zonder gevolgen, slechts een beetje algeheel vermoeid. ♣
Kort 6 *za 18 feb* Fietsen. Ik ga een stukje losfietsen. En ik heb een 6tal boeken die naar Joyce moeten. Van die papieren dingen, dus het is best zwaar in het rugtasje. Het is heerlijk weer en ik fiets zonder helm gewoon over de fietspaden. Ik volg de paden een beetje en ga ruim om de Leegwaterplas heen. Ondanks alles heb ik het gevoel dat ik alleen maar fiets om het fietsen. Ik ben blij als ik na een dik half uur bij Joyce aan de thee zit te kwebbelen. Gaat me ook goed af! Na twee koppen fiets ik weer naar huis toe. Een paar uur later (na een sprint door stad) ga ik zwemmen. Ook hier ga ik alleen maar om te zwemmen, niets meer en niet minder. Er zijn vier of vijf mensen in ‘mijn’ baan. Ik ga in het begin voorop, maar D haalt me met zijn achtje telkens bijna in, dus hij krijgt de eer. Ik krijg de opmerking van de trainer dat snel zwemmen niet zozeer gaat over meer armslag, maar over krachtiger zwemmen. Ik staar hem aan, maar het is wel een hele belangrijke tip. Vanaf dat moment zwem ik liever krachtig dan hard. En dat hou ik lang vol. 400 meter moeiteloos. Nou ja, ik word (ernstig) gehinderd door de andere in de baan die blijven kletsen. Ik kom hier om te zwemmen… En als ze dan gaan zwemmen, hebben ze een baan-3 tempo en halen mij in. Ik vind het vervelend. Uiteindelijk haal ik de 2050m. Ξ
Kan-Niet-kort 7 *zo 19 feb* Crosscup Buitenhout. Ik twijfelde de hele zaterdag of ik met Joyce mee zou lopen en al mijn eigen ambities zou laten varen. Uiteindelijk werd ik zondagochtend wakker en dacht ik: ik ga gewoon zelf kijken wat me lukt, mijn tempo! Ik stapte op mijn stadsfiets in de miezer en dat ding fietst me een partij verrot zeg, ik ben verwend! Ik was ruim op tijd voor Vincents twee kilometer door de modder. Daarna liep ik met twee heren in en dat beviel me wel. Net even ontdekken dat de de telefoon uit moet, dat het warm is en dat de modder meevalt. Gezellig rond gekletst met de één en de ander. Wijze dingen opgepakt en toen gingen we opeens rennen. Ik ging lekker, maar na 2 bochten dacht ik: wat-doe-ik-hier-eigenlijk. Dat is niet zo’n best idee. De eerste kilometer ging me flink op tempo, maar ik kon het prima naast me neerleggen en denken: we zien wel. Nog 7 kilometer te gaan. Ik vond de modder niks deze keer. Net te weinig om echt doorheen te stampen en te glibberig. De kilometertijd bleef onder de 6 minuten. Maar de rest liep al uit. MB moedigde me aan en ik begin haar steeds toffer te vinden. Ook de derde kilometer ging vrij gemakkelijk en ik wilde de 5 kilometer binnen een half uur ronden. Dan zou ik de laatste 4 kilometer wel in 20 minuten doen, mij om het even. Ik raakte in een trance en merkte dat mijn benen geen enkele moeite hadden het tempo vol te houden. Vond ik knap van ze! 5 kilometer in 29 minuten. En toen riep MB me vlak voor de modder-zooi toe: “Anke, je dóét het wel gewoon!” En die opmerking kwam binnen. Ongeacht hoe goed of slecht: ik DOE het allemaal wel! Ik stond er even bij stil, figuurlijk dan. Letterlijk leverde ik wat tempo in en begon ik me moe te voelen. Die beentjes gingen wel door, maar ik kon niet meer zo goed mee. Nog een paar kilometer afzien dan maar en hopen dat de tijd onder de 6:30 blijft. In de laatste ronde zie ik dat HL me aan het inhalen is. Dat heb ik liever niet en ik zet nog een beetje aan. Net voor de modder is er geen houden aan: ze gaat me voorbij. Eigenlijk wil ze samen lopen, maar ik weet al dat ik haar ophou en vraag haar haar tempo vol te houden en door te gaan. Ik zwabber voor de laatste keer de modder door en loop de 8km binnen 48 minuten. Ik heb niets meer over voor een laatste eindsprint en ga daar ook niets meer me winnen, dus ik loop het uit net binnen de 51 minuten en dat vind ik superoké. Ik ben walgelijk snel weer op adem en heb alleen maar dorst. Ik verwelkom Joyce die niet eens laatste wordt en dan fiets ik een stukje met haar mee en door naar huis. Ik ben vies, moe en ook tevreden. Want ik heb het wel weer gewoon gedáán. Meer dan 10,5 uur gesport in een week, twee keer de 5 kilometer binnen een half uur gelopen (het gaat nog wennen) en allebei onder ongewone omstandigheden. Alleen is mijn horloge een beetje te optimistisch over mijn mogelijke wedstrijdprestaties 😀 Dat is wel erg KORT door de bocht 😉