kort (maar krachtig)

maandag: tussen het werk en de vergadering door even een half uurtje trappen. Samen met Vincent geoefend op het stayeren: vlak achter elkaar fietsen. Ik grotendeels voorop.
dinsdag: zwemmen ‘s avonds. Baan 2. Veel gezwommen en geleerd dat je zelfs onderweg kan hoesten in het zwembad. Ingewikkelde piramide gezwommen: Inzwemmen; 100heel-100armen-50heel, daarna 50benen-100armen-150heel-100armen-50benen-100armen-150heel-100armen-50benen-100armen-150heel. Toen 50 wrikken buik, 50wrikken rug en 2×100 100heel, 100armen en 2×150; 150 heel, 150armen. Tot slot 1×200 heel en 150 uitzwemmen armen. Voor de kenners onder ons 😉
woensdag: ik wilde fietsen én zwemmen én hardlopen, maar fietsen kon niet in het woensdag-programma worden ingepast. Zwemmen wel. Baan 2 weer. Ik zwom de helft met en de helft zonder pullboui en nam netjes een deel van het ‘op kop zwemmen’ voor mijn rekening. De dames waar ik eerst zo tegen op zag, dat zij zoveel en zo goed konden zwemmen, hou ik nu (met gemak) bij.
‘s Avonds terug naar de oude loopclub. Met angst en beven (letterlijk) heen gerend, maar ik mocht mee. Trapjes en heel veel asfalt. De conditie en de kracht is geen enkel probleem, de snelheid is duidelijk verminderd. Niet slecht, maar minder dan toen ik ‘alleen maar’ rende. De trainster pikte het erg goed op, lieve meid is dat toch zeg. Leuk om bij te kletsen en de kaders weer eens te herzien van ‘supermensen-triatleten’ naar hooggemiddelde hardlopers. En gewoon terugrennen he, maar dat was behoorlijk koud.
donderdag: Vrije koningsdag. Na het rondje vrijmarkt en de bui op de fiets gesprongen. Band weer niet honderd procent. Elke 5km iets harder. 13 min/ 12 min/ 11 min/ 10 min en wind mee op de dijk en doorbikkelen tot 9 min. Toen een blokje uitfietsen. Zin ontbrak een beetje, maar de heren schaakten samen, dus ik ging nog even rennen. Gemiddelde tempo van 5:40 en ik vond het wel best. Ik schaamde me toen ik de trainster van gister tegenkwam: alsof ik altijd alleen maar sport (en is dat dan niet zo…..) 5 km in 28 minuten is tegenwoordig wat aan de langzame kant, hahaha! Ministukje schelp uit de buitenband gehaald en voor de vierde keer een binnenband vervangen; hopelijk is dat nu over.
vrijdag: fietsen op de fietsendrager: 3 stuks, 3 mountainbikes en op naar Lage Vuursche! Papa, mama en kindje gingen lekker trappen over de worteltjes, door het zand, over de heuvels, over de bobbels en door het bos, bos bos bos. Vincent voorop voor de route, mama die nog moet leren schakelen achteraan. Soms een stopje, niet te snel en helemaal niet druk! Op het laatst nog even lekker hard trappen (dat kan mama dan weer wel). Het uur vloog voorbij, veel te snel.
zaterdag: eerst even rustig aan uitfietsen. Muziekje op van Ed en vooral kalm aan genieten. Beetje dijk, beetje zon, lekker door het Wilgenbos en mijn eigen tempootje van niks. ‘s Middags lekker gaan zwemmen. Baan 2 is te druk, dus wij -2 dames- steken over naar baan 1. Daar volgen we het programma van baan 2 gewoon. Het gaat goed, maar mijn hemel- wat voel ik me onuitstaanbaar woedend, kwaad en agressief. Daar helpt niets meer tegen.
Zondag: na de wedstrijd in Noordwijkerhout (aparte blog) weer gaan zwemmen. 15 of 16 mensen verdeeld over 2 mensen per baan. Ik ben gestrest, omdat ik me een uur verrekend heb en maar net op tijd ben. De eerste drie kwartier zwem ik supergoed (ook al is het met pullboui) en vooral de snelle banen gaan me goed af, het laatste kwartier speelt de gemiste lunch me parten. Ik zwem maar wat mee. Uiteindelijk bedank ik de trainer: mijn grote vriend zal het niet worden, maar ik leer ongelooflijk veel van hem en ik stel hem persoonlijk verantwoordelijk dat ik de borstcrawl heb geleerd. Nog steeds geeft hij me tips en helpt hij me.