Week 3 : De wind eronder!

Maandag 15-1 rustdag, werkfeestdagje, blue monday. (week 2 volgt nog wel ooit)

Dinsdag 16-1 Rendag. Anke houdt zich aan het schema deze week. PlusPlus. De energie is terug, de motivatie weer hervonden, de kracht stroomt weer. Regen doet me niks: ik ga gewoon. Muziekje op. Drie kwartiertjes, laatste stukkie versnellen en daar ging ze de oude postwijk door. En met de wind mee en de hagel in de terug. En daarna wind tegen terug. Versnellen lukte, drie kwartier ook. woensdag 17-1. Zwemmen. Voor vandaag koos ik het breed-insteken uit. Ik leg mijn handen te recht voor me en kan dan minder kracht zetten. Ik zwem op I’s voeten. Dat kan omdat zij haar benen niet gebruikt. Zo dicht op haar, moet ik wel breed mijn armen neerleggen! Het helpt, het doet pijn op de goede plaatsen, namelijk in mijn bovenarm en het went ook. Slag gemaakt. Ik ga niet douchen, want ik ga straks na het rennen wel. Na het eten ga ik Manuel weer eens pesten, ophouden, bijpraten en aanhoren. Het valt niet mee om rustig te gaan. Ik voel me zo goed! Maar het gaat al kwebbelend ook wel prima. De hartslag ligt nog wat hoog. Douchen komt er niet van, want de douche houdt het water koud.

Donderdag 18-1 Het stormt en ik moet twee handen aan het stuur houden. Net als ik spierpijn in mijn armen heb, zul je zien!! Onrustige dag en niet alleen vanwege de wind. De douche deed het weer vanmorgen, maar de overkapping is niet langer dicht na een flinke windvlaag. Er is genoeg werk te doen op deze donderdag. Als ik op de baan sta, is de wind gaan liggen, maar het is te glad. We moeten om de baan heen lopen. Het gaat me niet lekker: ik voel me zwaar, log en traag. Het gras bevalt me niet, mijn buik vind dat het eten te laat was, mijn voeten worden nat en ik ben moe. Onderweg maak ik een stop van een rondje op het toilet. Ik hobbel maar wat mee en vind de nieuwe trainer als trainer goed. Ik ben erg blij als het uur om is. Vrijdag 19-1 Ik ga in het biebcafé thee drinken met E. En ‘s middags moet ik op een pakje wachten: een nieuwe douche.

Wanneer dan fietsen?! Nou, ik ga op mijn stadsfiets naar het centrum voor de thee! met een ommetje langs het kasteel. En nog een extra rondje om het Weerwater. Haal ik dat in een half uurtje?! Nou, ik ben trots op mij: dat lukt me in 20 minuten! De 25 kilometer zitten er mooi op! Thee, kletsen en weten dat de ‘taak’ er al op zit is behoorlijk relaxed! Terugfietsen gaat fietsend wel goed, maar het Garminhorloge vertoond kuren en telt de rit niet mee. Dan is het pakket te vroeg. Middag niks. Wat?! Op naar Manuel met de ATB. Het is goed weer, ook al hebben we een stuk vet dikke wind tegen. 20 Kilometer extra. Het tempo is er nog wel niet, maar ik fiets wel en het hoeft niet op de Tacx. Weer 20 kilometer erbij. Thuis wissel ik nog een keer van fiets om Vincent op school op te halen. En zo trap ik toch dik 50 kilometertjes bij elkaar. Zaterdag 20-1: herstel de schade-dag. Maar eerst lopen met KH. We tetteren de hele tijd als we langs het Weerwater lopen. 14 minuten rustig kletstempo, 30 seconden hard die ik weer als 30 minuten heb ingesteld en dan 30 seconden (en geen 30 minuten) dribbelen. Het gaat volkomen moeiteloos en supersnel voorbij. Er gaat maar 1 ding verkeerd: ik let niet op en loop 7,98 kilometer. Kan eigenlijk niet. Gelukkig lopen we ook nog verder terug naar de fiets/auto. De douche is klaar, de overkapping volgt. En daarna zwemmen. Zonder trainers, want die worden… getraind. Ik zwem achterop en doe net als de rest. Maar dan breed-uitstekend. In mijn nieuwe badpak. Wat heerlijk zit. Fantastisch zwemt. Tikken we nog een uurtje af. Bingo.
zondag 21 – 1. En hield ik me tot nog toe aan het schema (met hier en daar een extraatje): vandaag niet. De crosscup in het Museumbos is vandaag en geen fietsen/zwemmen zoals op het schema staat. Zwemmen lukte toch niet. De crosscup: Ik had geen zin. Ik heb bedacht dat ik die modder en elke keer dezelfde rondjes niet zo tof vind.

Voor het klassement doe je er drie van de vier en ik heb er al twee gedaan. De enige reden om deze te doen is dat ik de volgende niet hoeft te doen. Geen beste motivatie, maar het is niet anders. Het is lekker weer: zonnetje, niet heel koud, geen regen, geen sneeuw zoals vorig jaar. Het is vol oude en nieuwe bekenden. Ik ben niet zo afwezig als vorige keer, maar de zin zal onderweg moeten komen. De eerste kilometer is glibberen, glijden, dwars door de plas: die is tof en ik ga langzaam. Ik word veel ingehaald en krijg mezelf maar moeilijk op orde. Het ademt zwaar, loopt als een baksteen en de tijden zijn sneu. Maar dan is de modder om en wordt het bospaden. Dat gaat me beter af. RC haalt me in met haar gemopper. Ik laat ze allemaal maar.


Ik ga dit drie rondes doen en daar houdt het mee op. Ik ben niet de allerlaatste, zal geen eerste worden en ik doe maar wat. Voet voor voet. De tweede keer modder is al minder erg, want hierna hoeft het nog maar 1 keer. Ik spring lachend de plas door. Voor natte voeten ben ik niet bang, maar het geglij zint me gewoon niet zo. In het bos zie ik SG voor me lopen en ik steven er op af. Ik zet de diesel aan en ploeg me er doorheen. Ik haal haar in en ze roept me na dat ik haar dat vorig jaar ook flikte met mijn piepende horloge. Daar moet ik om lachen en dan kan er nog een klein tandje bij. De energie (of wat daarvan over is) vloeit wel een beetje weg. SG gaat naar binnen en W achter mij ook. Ik mag nog een rondje: ik moet nog een keer door de modder, mag nog een keer door de plas dansen. Het bos is van mij. Van mij alleen. Ver voor rent RC, te ver. Achter me 2 heren. Ver achter me. Die lieve toeschouwster op het bankje in de zon roept toe hoe dapper ze ons vindt. Ik heb het niet koud. En dan geniet ik er stiekem toch van. Van de rust. Het mooie zicht op het bos. Ik zie KH ver achter me. Ik voel het zand onder mijn voeten. De zon op mijn gezicht. Er dringt tot me door hoe fijn het is dat ik dit maar lekker effe doe. Nou zo dus. En dan kan het tempo me gestolen worden. Lekker jammer dan. Straks onder de nieuwe regendouche. Ik ga dit afmaken en volgend jaar doe ik niet meer mee.

Ik ga de finish net binnen een uur over en de heren halen mij net bij. Prima hoor. Ik hoest me de adem erbij. Het was leuk geweest, maar vooral fijn dat het voorbij was! Mijn schoenen zijn erg vuil. Ik kan gelukkig nog net onder de douche voor die afgebroken wordt vanwege een lekje. Ik ben er deze keer wel moe van.
En zo heb ik me een beetje aan het schema gehouden. Ik voel me echt back-on-track. Van de 7 uur 20 heb ik 9 uur gemaakt. Zomaar effekes. Het kan dus.