Nu is het nog goed weer. Op donderdag/vrijdag bedenk ik dat dit het beste moment is om naar Veldhoven te fietsen. We doen dit nu voor de vierde keer en we zijn beter getraind. Laten we de kans nemen als ie zich voordoet! Weinig wind, overwegend droog en niet bloedheet.
En zo staan we op zaterdag 3 augustus vroeg naast ons bed en na een ontbijtje zitten we om 5 voor 8 vastgeklikt op de fiets. We gaan vandaag zo keurig mogelijk de nummertjes van de fietsroute volgen. Ook al weet ik rondom Almere de kortere routes, we volgen netjes de nummers die we op het stuur en tasje hebben. We hebben allebei een rugzak bij ons. En zo rijden we via Nobelhorst, het Vierbruggenpad en door het Cirkelbos naar de dijk.
We gaan de brug over en verlaten Flevoland. Alles op het gemakje, we hebben geen haast vandaag, het is geen wedstrijd. Onderweg kwebbelen we over…. vanalles! Ik weet het niet meer precies. Dan gaan we over de lange dijk bij Eemnes en daar moeten we over de weg gaan rijden, want op het fietspad staat een eikenprocessierupsenbestrijdingsvrachtwagentje. (zo, mooi woord voor galgje). De weg is met zijn klinkertjes nog veel en veel erger dan het lange saaie rechte fietspad! We hebben afgesproken dat Vincent altijd vooraan zal gaan fietsen als we achter elkaar moeten en dat ik altijd aan de buitenkant fiets. Het is nog redelijk stil op deze bewolkte zaterdagmorgen midden in de schoolvakantie. En zo komen we bij kasteel Groeneveld. We volgen ook daar de nummertjes. Dat is een goed idee, want ik kom op een weg waar ik nog nooit heb gefietst. Het wordt een minder goed idee als we op een onverhard pad uitkomen! Dan fietsen we weer terug langs Paleis Soestdijk. Het is een stukje om, maar we proberen vandaag dan ook 160 kilometer te fietsen, in plaats van 158 vorig jaar. We gaan de gewone weg langs Soest door en dan zeggen de routenummertjes dat we linksaf moeten slaan. Ik heb die weg 100 keer gezien vanuit de auto op weg naar het werk, maar ik dacht dat het naar een woonwijk achter Soest zou leiden. Hoe fout! Er ligt een prachtig mooi natuurgebied! Peijnenburg heet het. Helaas wel met een stuk onverhard pad. Dat geeft niet, want ik geniet volop van dit onontdekte stukje natuurschoon. De route wordt nu wel raadselachtig en ik heb geen idee meer waar de McDonalds zich precies bevindt. Een verderop wacht ons een lieve verrassing: voor ons komt een hertje te staan. Het reetje wacht gewoon tot we de foto hebben genomen!
We starten in Almere en geloven op het fietscomputertje NIET SLIM want we fietsen via de knooppunten en dat moesten we niet doen want we gingen bij paleis weet ik veel onverhard en kwamen in de buurt van den dolder uit… mmm dus terug
Verslag van Vincent
We fietsen langs de enorm grote huizen van Den Dolder. Vincent vind de meest vierkante blokken het mooist, geef mij maar een rieten dak. We komen ook langs de klinieken en we hebben al bijna 50 kilometer gefietst. Het wordt wel tijd voor de McDonalds ondertussen! We komen bij Huis ter Heide en gaan dan even richting de Mac. Voor frietjes om 10 uur in de ochtend en een yoghurt-ontbijt voor mij. Even naar de WC en tussen de wespen door eten. We willen graag snel weer verder!
In Zeist zijn ze de weg aan het opbreken en het fietspad ook. We moeten een beetje afwijken, maar Vincents route doet het prima en we zijn al snel weer terug op de goede weg. Vincent heeft zijn jasje verwisseld voor de mouwtjes. Ik zweet nog in mijn jasje. We doen een keer wie-is-het, maar de route en het verkeer eisen ook onze aandacht. Ik kan me werkelijk niet herinneren hier rondom Bunnik ooit eerder te hebben gefietst. Het is wel mooi en goed te volgen, maar allemaal nieuw! In de verte ligt Utrecht. We gaan richting Werkhoven en bespreken mijn trainer, die dezelfde naam draagt. Vanaf Werkhoven ken ik de route wel redelijk intussen. In de verte dreigen donkere wolken, maar dat lijkt boven de Lek altijd zo te zijn. We zullen de bui wel weer ontspringen.
En zo komen we dan na tachtig kilometer op het pontje. Het is een gek idee dat we al op de helft zijn. Voor de recreatie-fietsers die een foto van ons maken is het ook lastig te volgen.
We fietsen op vertrouwen van het fietscomputertje en komen langs veel kleinere dorpen om uiteindelijk bij het pontje uit te komen en te kunnen oversteken. Dus we vroegen of iemand een foto wou maken (eigenlijk vroeg ik het 😉 ) en die vond het veel 160 kilometer
Verslag van Vincent
Inderdaad zijn de wegen hier nat, maar wij fietsen gewoon lekker door en komen geen bui tegen. We gaan door Beusichem en moeten even opletten. Dan komen we langs het stukje waar ik altijd aan denk als ik aan de fietstocht denk: de vrije uitloopboerderij voor de kippen. Er is echter geen kip te bekennen. We zien wel smalle tractoren die we pas later kunnen plaatsen: die moeten tussen de fruitbomen door passen! Het is altijd een heel stuk tot de A15 vind ik. Om de zandafgraving heen, langs allemaal fruitbomen en via Buren en Buurmalsen. We nemen de wegen achteraf. Er hangen veel peren aan de bomen, maar ook appels en pruimen. In één van de dorpen passeert ons een hele ‘kudde’ aan Ferrari’s! Vincents dag is ook goed.
tot we vlak bij de 2de mcdonalds niet een, niet 2, niet 3, niet 4, maar 5 ferraris tegenkwamen. Toen reden we langs het dure autozaak (niet dat je er veel van kon zien :-|) om daarna bij de mcdonalds uit te komen en weer friet te eten
Verslag van Vincent
We fietsen met de route moeiteloos door Geldermalsen en dan ga je opeens de A15 over en komt de volgende McDonalds in de buurt. Je kunt ‘m dan al zien en we verzinnen de bestelling alvast. Ik ga voor twee hamburgers en Vincent voor grote friet! We moeten Waardenburg even door en de A2 over en dan zitten er honderd kilometer op en is het tijd om bij te tanken. Zowel voor ons als voor de apparatuur.
Ik neem nog een heerlijk koekje en na een dikke rustpauze terwijl er circa tien regendruppels vallen, kunnen we verder. Ik heb nu ook geen mouwen meer nodig. Het is best lekker warm, ondanks dat er geen stralende zon staat vandaag. We gaan de brug bij Zaltbommel over. Hier maken we een serie foto’s. Er komt een driedubbel-containerschip onder ons door.
daarna de brug over de weet ik veel welke rivier om daarna in weer een dorpje te komen en we verdwaalden niet eens en toen we over de kade fietsten zagen we een schip met 3 schepen eigenlijk… als je het nog snapt?
Verslag van Vincent
We gaan Zaltbommel door en rijden daar eerst over de kade en daarna slingeren we door het Fiep Westendorp-dorp. Hier is het altijd een beetje vaag met de route, maar intussen weten we het wel. Dan volgt er een lang, saai, leeg stuk. Er is gewoon niks. Boerderijtjes en velden. Pas in Hedel wordt het interessant en dan moet je opeens opletten dat je aan de goede kant zit, op de brug letten, omhoog fietsen, de Maas over langs het haventje. We zien een ICE: die zetten we op het lijstje erbij! Op de brug over de Maas wordt Vincent altijd een beetje misselijk. Hij wordt moe en het tempo vertraagt wat. Dat is niet erg, want we zijn ook al een aantal uren onderweg en al heel wat kilometer bezig. Vincent overweegt om omgehaald te worden, maar ziet er toch maar vanaf.
Om daarna door weiland te fietsen om uiteindelijk langs een treinstation te komen en ik MAG OP DAT MOMENT STOPPEN ja doei doe ik niet ik ga VERDER om daarna in den bosch op te duiken waar het een grote feest chaos is
Verslag van Vincent
We moeten het vreselijke Den Bosch door, waar het druk zal zijn. Eerst komen we langs het punt wat voor Vincent de fietstocht markeert: waar de legervoertuigen staan om te oefenen. Dan gaan we nog door het park voor Den Bosch. We bereiden ons voor op Den Bosch-op-een-zaterdag-tijdens-een-festival en spreken af dat Vincent voorop rijdt, de route volgt en doorfietst. Na Den Bosch zullen we stoppen. Vincent leidt ons prachtig om een opengebroken fietspad heen. Dan staan we bij de Sint Jan. Ik moet even een fotootje maken!
Het is lastig om door te fietsen met zoveel mensen die wandelen en rijden en eenrichtingswegen, maar we fietsen gewoon rustig door.
ik zie niet dat ik een straat inga waar ik niet in mag sorry om daarna bij het stoplicht van mijn fiets af te donderen oeps
Verslag van Vincent
Bij de stoplichten struikelt Vincent over zijn fiets. Daarna gaan we het natuurgebied in. Rust! Nou ja, er zijn veel dagjesmensen. Ik wilde bij het gemaal zitten, maar er is geen bankje en er staat al een hele familie. Als we onder de snelwegen door zijn, zien we opeens een leeg bankje en die gaan we bezetten!
net buiten den bosch uit rusten want ik was moe en om papa te bellen dat hij moet gaan en besloten dat we tot spijt van mama de mcdonaldsen gingen overslaan die nog kwamen
Verslag van Vincent
We eten lekker veel gelsnoepjes en winegums. Als we zo doorgaan, zijn we er rond 5 uur. De winegums en de stop doet ons goed en met hernieuwde energie zetten we ons aan het laatste stuk. Ondanks dat we best een beetje moe worden, kunnen we nog wel flink lachen om de rare volgorde van fietsnummers.
Anke: “Wat komt er na 53 en 54?” Vincent:”56!” Elk weldenkend kind zegt 55. Dat wordt ons geleerd op school, maar nee… Vincent gokt op 56. Waarmee hij er ver naast zit: na 54 komt 96. Of een ander totaal onlogisch getal. De meeste kans is dat je fietsnummer 63 tegenkomt: die staat op elke fiets-nummer-bingo-kaart. Behalve op de laatste. Maar dan wel weer twee keer op de eerste.
—————————-
We komen langs een bruggetje en ik fotografeer Vincent, terwijl de mensen met hun sigaretje commentaar zitten te leveren. De foto van mij maken we dan maar iets verderop.
Het pad is onverhard en lastig begaanbaar. Het lijkt een heel eind te duren. Ik wil nog een foto maken onder de grote bomen, maar Vincent is te snel. Dan volgt een lang en saai stuk. Beetje langs de grote huizen af en dagjesmensen inhalen. Al met al worden wij zelf maar vijf keer ingehaald door racefietsers. De elektrische fietsers halen wij vaker in
Het is toch elke keer weer leuk om zo’n elektrische fietser in te halen!
Vincent
We nemen het onverharde pad achter Liempde door en hopen zo de kermis te ontlopen. We missen dan in elk geval de supermarkt waar we al drie keer eerder zijn gestopt. We fietsen dwars over de kermis heen, die gelukkig nog niet open is. Dan opeens valt Vincents fietscomputertje uit waar de route op staat. We hebben ook de nummers, maar door Best is het fijn als we de route kunnen zien, want dat is altijd zo’n geslinger. We fietsen door tot punt 19, waar drie jaar geleden de route eindigde. Dit keer probeert een man met een erg Brabants accent ons te begrijpen, dat er al 150 kilometer op zit en dat we uit Almere komen en naar Veldhoven gaan.
We sluiten het routecomputertje aan op de accubank van Civity. Veel vertrouwen in de powerbank hebben we niet (service leveren kun je van Civity niet verwachten), maar we hopen er Best mee door te komen! Ik zeur om nog zo’n heerlijk McDonalds koekje, maar Vincent is onverbiddelijk: hij wil door naar Veldhoven. Geen stops meer, zelfs niet voor een Raketje. Moeiteloos slingeren we Best door, langs de Stellafietsen, door de winkelstraat, de witte huisjes en dan langs het kanaal over het fietspad met de witte slingertjes. We zijn allebei moe intussen. De 158 kilometer van vorig jaar doen we nu 5 minuten sneller. We fietsen langs het vliegveld en er vliegt een vliegtuig vlak over ons heen! Er staat een stoer vliegtuig klaar om op te stijgen. Nu ben ik onverbiddelijk: we wachten niet tot ie opstijgt.
toen we Best doorkwamen en we bij eindhoven uitkwamen bij het vliegveld en daar ging toch een GROOT vliegtuig opstijgen alleen konden we dat niet zien want wij fietsen verder want we zijn er bijna (dachten we)
Verslag van Vincent
Bij het bord van Eindhoven ‘goed dat je er bent’ houden we een foto- en plas-stop.
Het is ondertussen 5 uur, dus we zullen er iets later zijn. Er komt ook nog een stukje onverhard en ik weet dat er kermis is in Zeelst. We fietsen door Meerhoven en ik mag van Vincent weer geen koekje bij de McDonalds. We fietsen over de grote ronde brug naar het laatste punt toe. En dan stuiten we dus alsnog midden op de kermis, die -zo hoor je van afstand- al wel open en druk is. We gaan proberen er omheen te fietsen, maar stranden in de woonwijk op een graspad. Dan verzin ik een route en komen we aan het einde van de kermis er toch weer bij. Het is lastig om gillende en rennende kindertjes te ontwijken nu we moe zijn, maar we rijden niemand omver.
alleen nog kermis maar ja daar zijn we zo om heen NOT we kwamen er niet om heen en moesten we uiteindelijk omheen om daarna bij oma uit te komen eindelijk en raad eens wat ze zei: je kon ook die afslag pakken bij de kermis dan ga je er om heen. Beetje laat 🙂
Verslag van Vincent
En dan zijn we er bijna! De 160 kilometer en zelfs 165 kilometer zijn we al gepasseerd. Om kwart voor 6 zijn we in Veldhoven.
Rob is er al en we rijden vanavond met de auto naar huis. Maar eerst…. friet eten bij opa en oma. Maar eerst… even de benen loslopen. Vincent weet het niet zeker, maar hij gaat toch mee voor een kort stukje. En dan stuift hij er vandoor! Hallo, je ouwe moedertje loopt ook mee hoor.
We lopen anderhalve kilometer, een rondje om de kerk. De eerste kilometer gaat in 5:17 en dan nog 500 meter in mijn tempo: 6:08.
Kijk, je bent een held als je 168 kilometer fietst, maar je bent pas een triatleet als je daarna ook nog 1,5 kilometer hardloopt! En dan is het tijd voor heel veel frietjes!
en mama houdt nu van mcdonalds koekjes
Verslag van Vincent