Maandag 21 november – Rustdag
Zo’n dag waarop niets lukt: werk komt niet vooruit, een voor mij belangrijke afspraak bij de therapie wordt afgezegd en voel me apathisch. Ik wandel tussen de middag met de collega’s en ‘s avonds wandel ik om nog een keer gels op te halen.
Dinsdag 22 november – Loslopen
In een lage hartslag het overbekende rondje langs de Oostvaardersplassen. 10 minuten zone 1, 30 minuten zone 2. Ik blijf rennen, ook al moet ik drukken en voel ik me matig. Ook al valt het tempo tegen. Ik ren. Ook al ken ik dit van meter tot meter. Ook al blijft de hartslag laag. Ik ren. Ook al is er nog zoveel te doen en met het kind te leren voor de toetsen. Ook al is het onverhard. Ook al drukt de werkstress op mijn schouders. Ik ren. Ook al ben ik moe. Ook al heb ik geen zin. Ik ren. Ik kom bijna niemand tegen. Twijfel over alles. Vooral over de marathon. Ik ren. Zonder foto. Zonder vertrouwen. Het is maar 3 kwartier en 6,5 kilometer. Die en dat ren ik.
Woensdag 23 november – Fietsen dan maar
Liever fietsen dan zwemmen met chloor. Boekje lezen. Beetje trappen. Cadans hoog houden. That’s it.
Ik ben instabiel, onevenwichtig, gestresst en onrustig. ‘k Voel alles links: been, knie, schouder. Door stress op het werk. Verhoogde rusthartslag ook (49). Gewoon trappen zonder druk. Eventjes lekker.
Donderdag 24 november. Rustdag zonder de rust.
De onrust op het werk bevindt zich op een climax in een vergadering met lekkere pizza, waarin de zorgen van de werkvloer nog niet eens aan bod komen. Ik ben later op het uitje, want ik kan naar de cranio therapie! Ik heb krampen in de baarmoeder en die moet dan ook flink rechtgelegd worden. Ik voel me een stuk beter als ik mee mag doen met de Escape Room! Op voor een maratonnetje… Enerzijds denk ik dat het wel mee moet vallen, anderzijds blijft het een flink end.
Vrijdag 25 november – LosFietsen
Podcast luisteren. Na de massages is alles lekker los. Werk is klaar. Rustiger. ‘Het is maar een marathon’ De spullen liggen klaar.
“Ik ben weer in balans en rusthartslag ligt weer onder de 45. De lachspieren werken weer, die waren in een kramp geschoten!” Schrijf ik voor de trainster. Ze antwoordt: “Super goed!! Blij om te horen… Gaat helemaal goedkomen zondag. Voor die lachspieren blijven belasten 😉 En de anderen mogen tot zondag lekker uitrusten”
26 November – het laatste loopje voor de marathon zoals gewoonlijk samen met Manuel!
En dat terwijl Manuel snipverkouden is. Maar ik hoef niet hard of iets. Het ging oke. Ik liep lekker. Kwebbelde. Manuel had het zwaarder met de volle longen.
Ik deed ook nog 3 sprintjes en dat ging goed. Ik heb ook naast Vincent gefietst toen hij ging hardlopen. Chloor en zwembad heb ik lekker ingewisseld voor een wandeling.
Of ik klaar ben voor de marathon? Zoveel als kan. Het gaat regenen, ook al heeft de trainster me droog weer beloofd.
