28 November – Spierpijn!
En of ik spierpijn heb! In mijn bovenbenen. Vooral de trap af. Ik slaap slecht. Om 3 uur ben ik wakker. Met trek. Ik moet plassen. Strompel. En dan overdenk ik de wedstrijd tot 5 uur. Niet zo handig. Ik kan me slecht op het werk concentreren. So be it.
We wandelen wel op en neer naar de winkel. Er zijn veel dingen waar ik zin in heb om te eten, maar weinig wat ik op krijg. Die ene dag dat ik het helemaal niet erg vind dat ik mag hardlopen!
29 November – nog een rustdag. Ik heb er nu al genoeg van!
Ik slaap goed. Al ben ik net te vroeg wakker door de wekker, want ik droomde net dat ik met Vincent een achtbaan in ging! Ik werk alweer wat beter, qua arbeid en qua spierpijn. Ik heb geblogd en dat geeft wat rust. En ik informeer over de voeding overal. Fructose-intolerant? Maltodextrine? Ga ik uitzoeken. Ik ga lekker even wandelen in mijn eentje. Genieten van de herstkleuren.
Ik word er nog wel moe van. Daarna krijg ik een heerlijke massage. Ik maak nu al loopplannen voor de rest van het jaar! De 5 kilometer moet nog.
30 November De Spierpijn is weg, de animo ook. Welkom in de marathon dip!
Tussen de middag ga ik lekker wandelen en bijpraten met Manuel. Ik heb een lastig klusje op het werk; saai en eentonig. Als om 4 uur blijkt dat ik alles voor niks heb gedaan, ben ik ineens helemaal leeg, gedemotiveerd en op. Geen zin om te zwemmen. Vooral niet om naar een zwembad aan de andere kant van Almere te gaan, sociaal te moeten doen en laat te gaan eten. Ik ben moe. Dus ik pas. Ik sla over. Ik spijbel!
Ik vind het niks, maar blijkbaar is iedereen trots op mij. ??♀️ De bekende Marathon Dip. Dipt diep in blijkbaar bij me. Ik heb lichamelijk weinig klachten meer, maar blijkbaar ben ik mentaal wel moe. “Doe dingen die je leuk vindt”, raden ze aan. Maar ik heb nergens zin in! “Stel een nieuw doel”, maar ik krijg de 5 kilometer nog niet eens meer ingepland! Onder een dekentje op de bank en op tijd naar bed. Achter elk dalletje ligt ook weer een weg omhoog!
Het kan me niet schelen hoeveel ik heb gelopen en gefietst deze maand. Laat alle andere opscheppers maar pronken. Als ik het bij Garmin meld, haal ik het gemiddelde dik omhoog.
1 December – Nog maar een keer wandelen.
De spierpijn is weg, maar ik ben nog wel moe merk ik. Ik kan me ook al weer prima concentreren, maar ik vind het lastig om de rest van het jaar in te plannen. Als de 5 kilometer ingepland zijn en de bonus van het jaar ook, dan kan ik me even op mijn werk richten. Van mijn collega mag ik echt niet gaan hardlopen. Maar Vincent gaat wel naar de baan, dus ik stuur ‘r stiekem een foto van de baan, maar ga wandelen met Rob.
Eerlijk gezegd is zelfs dat een beetje vermoeiend, met de kou en het donker. Maar het is fijn om bij te praten en buiten te zijn samen met Rob. We wandelen een uurtje.
Ik stuur mijn collega het bewijs.
2 December – Wandelen met hardloopelementen telt als hardlopen
Eindelijk gaan Joyce en ik theedrinken. Bij het Oostvaarderscentrum. Maar er is dit weekend ook een badge voor hardlopen. Ik mag niet hardlopen van Annemarie… Ik ben zo braaf, maar het is erg moeilijk. We gaan ook wandelen, Joyce en ik. Ik wandel naar het Oostvaarderscentrum en ik heb hardloopsokken en -schoenen aan. Stukjes ga ik hardlopen. Meestentijds wandel ik, maar ik zoek een stukje uit om te rennen. Tot de kruising. En de laatste 100m van een kilometer ren ik ook. Zodat elke kilometer onder de 10 minuten komt. Het gaat niet erg hard en de eerste stukjes ook helemaal niet erg goed, maar ik ren tenminste even. Om te voelen dat het nog niet makkelijk gaat. Mijn benen doen pijn en ik ben stijf. Ik ren tot ik bij Joyce ben. En dan wandelen we samen kletsend verder.
Het is koud. Het is bekend gebied, maar wandelend en kletsend is het toch anders! Ik ren stukjes en haal Joyce dan weer op.
Het gaat steeds beter en ik wen weer aan rennen en het is leuk om dan weer samen verder te kletsen. Ik heb 5 km gewandeld/gerend.
We gaan heel lang thee drinken. Of koffie. Met koek. En nog meer kletsen. We kunnen nooit ophouden. Maar ik moet ook nog terug, naar de winkel, gourmet voorbereiden en opruimen en wassen… Als ik terugga de laatste 2 kilometer ren/wandel ik ook. Dat gaat alweer helemaal goed! Ik moet even doorzetten naar de trap. En weer stappen. Vanaf huisnummer 42 tot het fietspad ren ik ook. Het is een kort stukje en ik ga lekker hard! Uiteindelijk wandel ik ruim 7 kilometer. Met veel hardloopelementen. Badge binnen
Op het schema staat dat ik moet fietsen. Een dik uur. Ik heb nog een beetje tijd over, dus ik sprint op de Tacx. Met het tijdschrift van de triatlon, Transition heet het.
Ik lees en trap ondertussen. De cadans hou ik hoog en dat vinden mijn benen goed. Het wordt een beetje te donker om te lezen. Dus als het eerste kopje thee op is, ga ik maar weer eens in Zwift ‘vervelen’.
Het is mooi, maar ook meteen dwingender. Ik moet die ene wel voorblijven. Even mijn best doen op het sprintje. De route moet af! Ik let op de omgeving. En het klimpercentage.
Ik maak een extra ommetje om het uur vol te maken. En dan moet het rondje af. Daarna stap ik snel af. Om te douchen. Kan ik straks alles eten bij de gourmet!
3 December – ik wil…….. niks
Lang in bed blijven liggen, achter de computer hangen, rondhangen, rusteloos, kil, besluiteloos, Candy Crush. Nergens echt zin in. Heel veel commentaar op alles en iedereen. Sjachereinig en hekserij. Vreetlust. Overal tijd voor zonder sport. Vincent gaat zwemmen. Ik ga ook. Ben al zo lang niet meer in het chloor geweest. Er zijn meer volwassenen dan kinderen. Vincent heeft een baan voor zichzelf, ik deel de baan met 2 mensen. Ik zwem 1000m met achtje. Adem 1 op 3. Daarna zwem ik 500m met paddels. Da’s nog best zwaar! Dan zijn mijn armen én mijn benen moe, dus zwem ik 250m zonder hulpmiddelen. Het valt niet mee. Maar ik blijf 1 op 3 ademhalen. Mijn horloge doet alsof ik pas 200m heb gezwommen als ik denk dat het er 250 zijn, dus ik zwem nog een baan en dan zegt mijn horloge dat het 300m waren. Raar ding. Vincent moet er vroeg uit om te gaan werken. Ik heb nog tijd voor 100m schoolslag, maar het worden er 150. Omdat het gaat. En dan nog 50m rugslag om op 2000m te komen. Doelen gehaald.
zondag 4 december – Fietsen maar weer
Het lijkt zo koud overal. Vincent heeft een koppeltraining en ik moet tussendoor ook nog anderhalf uur fietsen. Maar eerst gaat hij en ga ik mee Yahtzee spelen. Als Vincent gaat rennen, stap ik op het zadel. Met thee, mijn boek en weinig zin. Ik ga gewoon trappen, lezen, alle ‘geweldige’ mensen volgen die in Spanje rennen of in de kou. De grootste heldin rent niet, wat nog veel moeilijker is. Ik trap om warm te blijven. En drink de gemberthee. En lees om de tijd te doden. Ik ben eigenlijk na 3 kwartier wel klaar. Maar ik moet anderhalf uur.
Ik ga ook nog maar even in Zwift een extra stukje rijden, maar door allemaal ge-app, gelees, gemok en het eten van koekjes krijg ik nauwelijks iets mee van Watopia. Na 80 minuten app ik Vincent of hij bijna klaar is, zodat ik voor hem de douche in kan. 5 Minuten later en 5 minuten te vroeg dus, spring ik van de fiets af. Ruim 35 kilometertjes en niks vermeldenswaardig.
De rustweek is om! Nu mag ik weer rennen! Gelukkig maar. Van 5 uurtjes sporten in de week krijg ik maar weinig endorfines om warm van te worden.