11 April – Een koppeltraining, werken in de “wissel” en zwemmen
Een onverwacht kadootje: het werk schuift naar de middag, want dan moet ik iemand inwerken. Uiteindelijk blijkt die maar een uurtje te hebben, maar vandaag lach ik om alles voor wat betreft dat rare werk! Nog maar eventjes….
Daarom ga ik ‘morgens eerst maar sporten. Eerst fietsen volgens een opdracht in wattages in plaats van op hartslag.
Het begin ging moeizaam. Ik moest er echt even inkomen na een nacht slecht slapen met flinke tegenwind aan het begin. Maar eenmaal op de dijk begon het vliegen! Ik maakte me geen zorgen om ‘later’. De wattageblokken zijn super. Onafhankelijk van snelheid of omstandigheden. Ik voel het aan de benen en de kracht: iets bij of iets eraf. Het beviel me uitstekend om op wattage te rijden!! Echt leuk, want dan maakt het tempo niet zoveel uit, als er wind mee of wind tegen is. En de hartslag ook niet zo. Ik voel het beter op mijn benen of ik hard moet werken of niet. Wat ook heel duidelijk werd is dat ik een hoge cadans veel en veel prettiger vind dan het ‘stoempen’ wat ik altijd heb gedaan. Een hoge cadans geeft mij een veel beter gevoel van fietscontrole en fietsbeheersing.
De zijwind op de Knardijk vond ik echt vreselijk enorm eng! Vooral in de lage cadans is het tegensturen dan enorm zwaar en ongecontroleerd. Ik ging daar echt een grens over van iets wat ik nooit eerder heb gedurfd. Dat ik dat gedaan heb en me verheugde op de hoge cadans en dan nog steeds een redelijk tempo kon draaien bezorgde me een onwijs groot overwinningsgevoel en toen kon ik echt de hele dag met gemak aan!
Het waren er nogal wat: 9 tempoblokjes en het ging veel harder dan ik dacht, ook wind tegen! Ik moest rustig omfietsen voor het uitfietsen en om 40km te halen binnen 1,5 uur. Het was een heel fijn fietsritje met veel elementen, want heel hard rijden wind mee vind ik ook best akelig, maar het was rustig genoeg om dat vandaag ook te ervaren. En dan ‘stoempen’ ook nog en tegensturen. Dood-doodeng. En goed het verschil voelen met cadans en met wind tegen. Ik luisterde muziek. Het was lekker weer als je het mij vraagt. Ik ging niet stuk.
Fiets in de schuur zetten en even plassen en dan gaan rennen. Ik ging heel lekker en had er ook zin in en ik had besloten halverwege een pauze te houden. Het is een training…. Ik hoefde maar 2,5km, maar ik wist al dat ik naar het uitzichtpunt wilde en daar een foto maken en even genieten.
Ik kon lekker op tempo blijven en ik heb een half uurtje gelopen. Ik was echt heel, heel erg blij dat het weer als vanouds voelde, wat echt maanden geleden is voor mijn gevoel! Het was makkelijk, lekker en prettig lopen. Dat was echt lang geleden!
training bij de TVA – intervallen
Totaal geen grijntje zin. Maar morgen kan niet. Dus het moest vandaag.
300m inzwemmen pb
9 minuten 3x1min snel, 2 min rustig pb weg en achter iemand aan
6 minuten 1x1min snel/2min rustig, zonder pb en achter iemand aan
3 minuten snel voorop zonder pb
25m terug
Ik had weinig zin om me in te spannen, maar uiteindelijk zwom ik toch weer vooraan! Veel met achtje, veel proberen te letten op de ‘swing’ en de doorhaal. Ik vind het moeilijk om echt tempoverschillen aan te brengen, dat doe ik alleen maar op kracht uit mijn armen. En zo doe ik dan weer alle drie de sporten op 1 dag. Het begint een trend te worden, hahaha.
12 April Hardlopen en doorzetten terwijl de darmen weer eens flink tegensputteren
Al aan de diarree voor ik ging rennen. Op woensdag gaat Vincent naar de baantraining van anderhalf uur en met dit loopje draai ik me weer onder de baantraining op donderdag uit 😐 ik dacht zelf wel tempo’s te doen en ik bedacht: de eerste 3km worden de ‘bankerlaps’ met steeds iets harder en dat dan 3 keer herhalen. 6:08-5:45-5:30. Voelde de eerste 3km prima 😌 Hoewel dat op het laatst wel wat wisselde.
Ik had thuis mijn darmen al geleegd. Misschien het witte paaseitje of de witte bolletjes met stroop? Na 5km doodziek de bosjes in.
Op 6km een wandelpauze bij het sluisje.
En toen afzien en doordrammen. Toch elke keer weer proberen. 5:30 werd 5:33. En 6:08 werd 6:12. Maar toch… doen is a thing. Het ging niet beter en ik was echt misselijk en aan het afzien, maar als ik dan iets in mijn hoofd heb, dan móét dat ook gewoon lukken ook! Na 9km was mijn lichaam aan de tempo’s gewend, hoewel ze wel veel zwaarder voelden dan de eerste drie 😆 wat omgezworven qua route en na 12km toch nog twee km eraan geplakt. Mijn darmen waren echt pijnlijk en misselijkmakend. Toch nog 2km eraan geplakt, want: tijd over. Ik gaf veel de laatste km en dan zit de tijd nog redelijk op 5:38. Doorgerend naar de toilet en de diarree zet door en ik word echt even totaal niet lekker. 🤢 dan tintelen mijn vingers en ben ik ijskoud. Na een uurtje is het wel weer oke. Dus dat in aanmerking genomen: toptraining. Morgen hoef ik niet naar de baantraining!! Dan is er dat unieke moment dat ik denk: Fijn dat ik morgen mag fietsen 😊
13 April Zwaar fietsen en even koppellopen
Moeizaaaaaaaammmmm. Moe van het werk en onrustig slapen. Wind tegen, in de stad ook nog fors. Moeie beentjes. Tempo en cadans ontbraken. Vincent was mee. Maar ik was weinig gezellig. Ik had er echt veel moeite mee om nog geen 25km/u te fietsen! Hopeloos: wind tegen, geen tempo, moe van werkgeneuzel, moeie benen, trek. Ik snap niet dat ik niet gewoon stop of inkort en ik snap al helemaal niet waarom ik juist het tegendeel doe! Geen idee. Wel een stukje extra over de evenaar, maar thuis was ook klaar. Ik vond 27,99 prima. Ik had echt trek ook. Niet veel gegeten overdag.
En daarna ook nog twee km rennen eraan koppelen. Want dat was Vincents opdracht. Nog steeds slepend en zwaar en met trek. Vincent 1 ronde met mij mee huppelen en hij 1 grote ronde en ik een halve ronde. Dit was dan ook weer helemaal genoeg. Toen verging ik van de honger en rechtstreeks naar de snackbar dan maar.
14 April Trailen met de trailladies
k ging vanaf de start niet zo lekker. Darmen waren thuis al leeg volgens mij, maar het ging me gewoon te snel en te onrustig in mijn hoofd. Ik was niet zo spraakzaam. Na 3km moest ik al de bosjes in om krokodillen te verjagen, maar het hielp niet echt (die darmen waren immers al leeg). Ik voelde me opgejaagd en als ik de route niet had hoeven doen of ik met Joyce was, was ik denk ik gestopt. Ik ken deze route ook wel en vind ‘m niet heel inspirerend. Ik kon de route ook niet zo goed volgen (het loopt redelijk dicht op elkaar en ik ging vaak verkeerd met een extra ommetje) en ik had niet echt iets te vertellen.
En ik moest veel de route zoeken. Het lukte me niet goed om er in te komen. Het was warm en ik voelde me niet sterk. Spieren protesteerden, hoofd was maar half erbij. Ik vond dat M te hard wilde, dat MB niet helemaal goed mee kwam en het zand bekoorde me ook al niet. Mijn benen waren ook vermoeid en niet soepel zoals gewoonlijk.
Pas in het Emmapark werd het wat beter. De bomen zijn nog lang niet allemaal groen. We stopten voor foto’s bij Soestdijk en ik ging wat rustiger met MB mee lopen. Die is ook moe van veel werken en stress.
Toen langs de waterpartijen en vanaf toen ging het beter, de darmen en ik en mijn hoofd werden rustiger. Langs het spoor voelde ik het goed komen en indalen. En dan heb ik nergens meer last van ook!
Ik miste waar we dan de grote weg overstaken en we liepen bij de Paasgroep nog even vast. Ik maakte veel route-ommetjes. Sorry voor de andere meiden, maar het werden dus ruim 15km. Beide Mar’s vielen een keer, niet ernstig, maar toch jammer. Het was flink werken in het bos met de vele boomwortels en zand en single tracks. Het werden 15km(+) ipv 12,5 en toen was ik er moe én vermoeid van. Liefst was ik toen alleen naar huis gefietst, maar dat doen we de volgende keer dan maar. Ik was er deze keer echt vermoeid van, zowel mijn spieren als echt moe (slecht geslapen ook)
15 April De nieuwe TIJDRITFIETS
ENG ENG ENG
De eerste keer op de tijdritfiets, of beter DE tijdritfiets. En dan alleen maar zijwind. Het voelde wankel, onwennig, onzeker. Liggen was duidelijk nog niet afgemeten. DOODENG. Als zijwind al erg is, dan is de hele weg zijwind op een te lichte en onbekende fiets die nog niet is afgesteld de overtreffende trap. En dan moet er zoveel: de wegen moeten kloppen en niet hobbelig zijn, niet teveel mensen in moeten halen, snelheid en cadans op orde houden. Ik merkte dat ik vaak moest afschakelen. Ik dacht: ik pak de bredere weg in plaats van het smalle drukke fietspad, maar toen ik daar was, kreeg ik vol de wind van zij. ZIJWIND. Niks liggen op die fiets dus. En steentjes op de weg. Ik deed gewoon rustig aan. Stopte bij de sluis eventjes.
De Knardijk met volle wind tegen viel mij iets beter, want dat is gewoon aftellen en doortrappen. En dan op de dijk weer wind van zij. Liggen durf ik dan echt niet. Maar tussen de 2 parkeerplaatsen in, waar het wat lager ligt en geen zijwind is en ik al een uur aan de fiets aan het wennen ben, ga ik liggen en trappen. AHA, dan snap ik het: nisk anders hoeven te doen dan liggen en trappen en fietsen is best wel lekker: in een fietsflow! Dat was 6 minuten wel erg leuk en snel.
Tot de volgende parkeerplaats en daar stopte ik dan lekker even. Training!! Daarna nog even verder ploeteren en wat extra kilometers maken om de 40 vol te maken binnen anderhalf uur (lukt!) en naar huis te gaan. Geen optimaal gebruik van de wind. Ik heb de krachtinspanning niet extreem hoog gelegd, het bleef wel behoorlijk easy voelen. Tweaken die fiets en dan nog een keer proberen als wind mee kan.
Daarna moest Vincent maar eens een keertje gaan zwemmen en kon ik ook een half uurtje mee. Het voelde volkomen kalm aan! Met achtje, zonder verwachting, zonder verplichting. Ik bleef gewoon baan na baan zwemmen en tellen. De 3 anderen in de baan haalden me soms in (met paddles en achtje), dus dan haakte ik even aan.
Na 1000m zag ik snel dat ik daar nog geen 20 minuten over had gedaan en toen dacht ik: ach, nu ga ik door. Mijn brilletje was beslagen en de wereld was lekker klein en ik hoefde alleen maar heen en weer te zwemmen en banen te tellen. Armslag goed houden en 1 op 3 ademen. Na 1500m binnen half uur stopte ik. BLIJ. Ik heb zonder pauze aan 1 stuk door gezwommen. Wel met achtje, maar in de relaxstand. Het voelde uitstekend! Voor mij een wereldtijd! Stel toch dat ik ook buiten in deze relaxstand kan gaan zwemmen bij een triatlon, dan wordt het een feestje!
16 April – KWART marathon Rotterdam
Slecht en weinig geslapen ‘s nachts (6 uurtjes) Weinig trek ook om half 7 ‘s ochtends. 3 doelen: geen dixie onderweg, genieten en geen stress (bij de start). Samen met Vincent was supergezellig!
Ik liet me nergens door van mijn stuk brengen: niet door de volle metro, niet door de lange rij voor het startnummer, niet door de Dixie(rij), niet door het zoeken naar de start (door de bosjes heen) en ook al niet door de drukte in het startvak. En zéker niet door een opgelegde tijd, want een PR ging het niet worden- totaal onnodig. Andere doelen vandaag. Kortom: volkomen relaxed aan de start! Muziekje aan en gaan. Na 2km even een dipje in de ademhaling dat ik dacht: he, wat nou dan…. Maar verder geen klachten: niet van mijn maag/darmen, voeten of hoofd. Mega relaxed; zo voelde het en ging het. Kijken (naar al die supporters), soms naar de muziek luisteren en kilometertijden registreren die lekker strak waren op 5:18. Gewoon registreren, meer niet. Al die mensen… hoeveel wel niet… na 4,5km werd het wat hinderlijk: te vol, te veel, te veel op het parcours.
Even een ommetje met gras. Door al dat trailen kan ik zo goed snel schakelen! Ik verbaasde me vooral over al die anderen die zoveel moeite moeten opbrengen. Na 7km een emo-dip. (flashback naar bruggen Hamburg). En dan even accepteren dat de tijden minder snel zijn door de drukte. So be it.
(5:28 is ook prima) Ik ging voor het genieten toch? En al die mensen overal… na 9km was ik het wel even zat en was Vincent al klaar en mij aan het appen. Ik genoot maar van dat laatste stukje.
Ik was verre van kapot of moe. Niet maximaal gehoeven. Niet misselijk! Wel even naar de Dixie na afloop. Toen nog blijven kijken naar de finish met een blije Vincent die een toptijd heeft gelopen.
Ik had niet eens heel veel trek. Het zijn ‘maar’ tien schamele kilometertjes voor mij. De druk weerstaan en geen klachten met dit tempo is een mega overwinning. Groter dan welke tijd dan ook.