Maandag 23 oktober Zwift Watopia Fietsen
Ik voel me helemaal prima. Verwonderlijk, na de 10em van gister. Geen pijntjes en niet eens extreem moe en ook nog ‘s redelijk gewerkt en me staande gehouden. Vroeg gegeten en toen ben ik toch maar gaan fietsen en ik heb Joyce achterop gezet op de whatsapp om mee te roddelen, kletsen, op de hoogte te houden, af te reageren en bezig te blijven.
Ik was zo geïrriteerd door alle ongelijkheid, wonderlijke acties en stupidity dat ik lekker hard doortrapte en niks merkte van hoogtemeters. Ik verzette de bergen naar mijn hand, want bergen komen niet naar de gewone stervelingen toe. Simpele mensen met een drukke baan moeten binnen fietsen. Simpele mensen zoals ik hebben geen vakantie om overdag in het licht te fietsen. Simpele mensen als ik tellen de tijd af.
Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes die nog altijd in de zee zwemmen en de grootsheid van de mensen aantonen. En er is een superlieve bestie om alles mee te delen. Thanks Joyce. ❤️ Op het schema stond maximaal 70 minuten, maar dat voelt voor mij als 6 minuten te weinig nu ik 64 minuten heb gehaald. Ik wilde de 30km volmaken en 300 hoogtemeters en dat is allebei gelukt. Voor mij is dit een mooi tempo en ik word echt steeds sterker op de fiets! Ik schrik al niet meer van 300 hoogtemeters en ik kan nog altijd makkelijk op hoge snelheid. Alleen Mr Garmin snapt er niks van: die meet maar 25km en denkt dus dat ik niet kan fietsen. Dat zullen we volgend voorjaar nog wel eens zien!! Maar voorlopig zit ik vastgekluisterd aan de Tacx en Zwift.
24 oktober – Sportrust.
Een dag alleen werken op de helpdesk en de buurvrouw en haar dochter op bezoek en ik voel me niet lekker. Ik ben misselijk in de ochtend (ook hormonen, maar geen zwangerschap!) en ik voel me zwak.
25 oktober – Een mislukte loop
Rob zette me af bij de baan en ik liep naar huis.
Niet doen: na twee hele, hele drukke dagen alleen de helpdesk draaien met tickets en telefoon in de regen gaan rennen als je al last hebt van diarree en heftige ochtendmisselijkheid. Dan is hardlopen veel te zwaar. Het kost teveel energie en wilskracht. Ik strompelde, kreeg het nauwelijks voor elkaar. Ik moest 8 minuten z1/z2, 20 sec aanzetten, minuut dribbel en dat 6x. Al na de eerste 5 minuten had ik het koud, zwaar en nat en ging het sloom en traag. Het werd niet beter. Ik sleepte mezelf maar door. Geen dribbel, dat is te koud. DoorDoorDoor. Het was zo zwaar. En toen voelde ik al na 3km de darmen die moeite hadden met het broodje frikandel. Superkut. Ik ben maar gaan zitten na een tijdje, kon me niet schelen, er is toch niemand en het regent direct weg. Het hielp niet echt, het bleef traag en erg moeizaam. Heel, heel erg moeizaam. Ik vond 4 keer genoeg, deed ook de vijfde met natte voeten en toen heb ik het potje wilskracht helemaal leeggemaakt met de laatste.
Hopeloos wanhopig niet leuk, niet makkelijk, niet nuttig. Ik had geen muziek, kon geen afleiding bedenken en keek alleen maar uit naar de warme douche en een dekentje op de bank. Maar dat viel ook tegen, want thuis moest ik eerst weer de wc in duiken en dan wacht er nog een huishouden 🧺. Geeneens een foto gemaakt, zelfs daar ontbrak de energie voor.
26 oktober – na het werken kom ik nauwelijks nog van de bank om in bed te kruipen.
27 oktober – RegenIntervallen
Soms lijkt alles zinloos: na de begrafenis van de buurman die nooit meer zijn 41ste verjaardag met zijn kinderen zal vieren is hardlopen in de regen een prima manier om af te reageren, maar het ging allemaal gewoontjes en het tempo is flink afgenomen de afgelopen maanden. Ik liep gewoon een beetje. Langs de plassen te dromen en door een vette bui. Ik zag bijna niemand. Wilde de zes 400tjes elke keer sneller doen, maar de derde was gelijk aan de tweede en de vijfde ging niet zo makkelijk en was dus langzamer en de laatste lette ik even niet meer op de hartslag sub 161 en die ging dan net op 2:01. Alle tijden tussen de 2:01 en 2:09. Het tempo is met de tijd wel flink achteruit gegaan, want dit betekent dat ik een halve marathon niet in 2 uur kan lopen en (eerlijk is eerlijk) dat is ook wel zo. Ik kwam Vincent tegen! Het werd donker en ik had nog een aantal kilometers tegoed. Het liep wel lekker hoor, maar niet snel of geinspireerd. Ik ben blij dat het beter ging dan woensdag. Nog een 2de keer helemaal nat geregend vlak voor ik thuis was. Beetje last van de peesplaat naderhand. maar ik hoefde geen stop te maken onderweg! En met de wandelpauzes meegerekend is het nog best een aardig tempo voor 12km met 6:16. Tel de zegeningen. Ik heb een warme douche, ik leef en ik kan pannenkoeken eten.
28 oktober – Zwemmen en Wandelen met vuurwerk
TVA-Training van in baan 2 met de meiden en ‘n snelle jongen. Lekker alles met achtje. Inzwemmen 200m. Toen een piramide met 50-100-200-100-50 en daarna elke keer 50m hard. Omstebeurt voorop. Ging gemoedelijk. Daarna 6×50 techniek. Polo-slag (hoofd boven water houden), 1op6 ademen, slepen, oksel, bijleggen, doorhaal. Daarna 50 steigerun geloof ik. Deed die jongen keurig! Toen nog ‘s de piramide maar dan de helft: 25-50-100-50-25 met tussendoor elke keer 25 sprint. Ik deed mijn deel voorop. Het ging allemaal best hard eigenlijk. Ook wat rustig moest, ging in het begin op 2 minuten.
Jammer dat ik de data niet heb, Garmin heeft het niet overgezet, maar wel opgenomen. Ik heb 50m uitgezwommen, toen was de zin wel op. Volgens Garmin was het gemiddelde 2:05 qua zwemtijd.
Daarna ging ik ‘s avonds met Rob wandelen langs Alluminous, een lichtshow in Almere. Om het Weerwater heen.
Veel mensen, sjokken. Maar het vuurwerk was het waard! Leukste: de gekleurde bomen onder de volle maan van (bijna) Samhain.
29 oktober – Wind mee rennen samen met Joyce.
Vanwege de weersvoorspelling niet de trailmodder in. Dan iets anders leuks: We gingen een enkeltje doen. Auto bij Beachclub Nu, maar daar moesten we met muntgeld betalen dus we gingen naar het Spijkbos. Joyces auto bleef daar, ik reed ons naar de Harderdijk, waar de parkeerpaal niet werkte.
Al rijdend leek de afstand niet zo ver. Er gingen veel mensen naar Walibi. Wij hadden wind mee en dat ging lekker! Het was ook warm. Joyce ging lekker kwebbelen. Dan lopen we tenminste haar tempo! Al leek het nogal hard, zeker voor Joyce. Ik zit wat opgesloten en ook van het hardlopen kon ik niet écht genieten. Depri. Ik blijf somber. Het liep prima verder. Na een kilometer of 5/6 stopten we bij het beeld voor blije mensen. Ironie, maar ik was toen best heppie.
Daarna het bos in en toen hielp de wind niet meer zo en het voelde veel warmer. Na 9km moest ik toch weer. Op 10km wilde J een stopje en ik dook de bosjes in. We keken waar we moesten doorsteken voor het Spijkbos. En weer lekker verder in korte mouwen. Joyce had het nu wat zwaarder en we wandelden nog even. Een klein stukje tegen de wind in vond in wel geinig.
Toen de Enkweg. Bah. Ik moest ff stoppen voor een app van thuis en dan weer doorzetten. Het Spijkbos was opeens halfverhard.
Joyce stopte op 14km, ik maakte de 15km vol in me uppie. Geen last ergens van. Niet eens echt moe van het lopen. Wel een wat hogere hartslag (z2).
30 oktober – Nieuwe wegen in Zwift
Eindelijk de nieuwe wegen op in Watopia. Gewoon maar gaan trappen en me nergens iets van aangetrokken en ook geen enkele afleiding, geen whatsapp, geeneens muziek. Trappen en kijken. Alsof het allemaal echt kan zijn.
Hoogtemeters meepakken, een beetje om een blauw shirtje SZW heen fietsen en de tijd vol maken. 65-75 minuten met wat hoogtemeters stond er op het schema, en dat heb ik gedaan.
Ook nog een stukje van die stomme jungle meegepakt en opeens was ik enorm zat. Leuk gemiddelde voor mij en redelijk lekker gefietst, maar ook standaard. Ik vond het Canada-achtige deel leuk en Mexico met al zijn kleurtjes ook. Leuke toevoeging aan Watopia, ik keur het helemaal goed!
31 oktober – Zwemmen voor de badge van Garmin!
Baan3. Ging niet echt snel of hard. Alles met 8je. Inzwemmen 300m in baan 2.
2×500: 50-100-150-200 rustig in hetzelfde tempo
2x 3×100 1op2, 1op3, 1op4. Ik ging voorop en hard volgens de rest 🤷🏼♀️ daarna iemand anders lekker tempo.
50-100-50.
En toen 100 uitzwemmen en 50m zonder 8je
Ik wilde stilte en halloween en mijn eigen oudjaar en huisjes en skellig en rust. Zwemmen ging matig. 🫥 geen hartslagmeter om (geen zin in) en de autosleutel in de auto kwijt voor het zwemmen 😠 geen fotoos. Wel een badge.
Maandstatistieken: bijna 150km hardgelopen (149,6km), bijna 344 km fietsen (343,97km) en bijna 9km gezwommen (8,98km). Een maand van heel veel ‘net niet’.