26 November: een stukje wandelen met Rob. Ondanks de regen en de kou is het fijn om weer buiten rond te kunnen wandelen zonder dat dat alle energie kost. Even bijkletsen voordat Rob naar Ierland gaat op zakenreis en ik een zware (werk)week tegemoet ga, waarbij mijn opzegbrief al klaar ligt.
27 November. Afreageren in Zwift: Virtueel Climb Portal: Bealach na Ba
Nou, even een stukje afreageren mag wel na vandaag. We hadden een gesprek over mijn werk en wat ik er van vind, mijn manager/baas en ik. Rob is in Ierland en Vincent werkt bij de AH, dus ik ben alleen thuis en toch gaan fietsen. Werkt die stomme Tacx niet mee đŁ duurde wel een kwartier voor alles gekoppeld was. Eerst bellend met Joyce. Daardoor wat minder ingefietst dan de bedoeling was. Maar het begon rustig. Daarna omhoog ploeteren. Geen muziek geen afleiding, alleen ikke.
Koste wat moeite om 20% hellingen te overbruggen. En het was moeilijk om âwaarom-doe-ik-ditâ niet de overhand te geven. 600+ hoogtemeters op 9km. En dan de enige vrouw zijn dus in bolletjestrui naar beneden!
En passant ook level 33 in zwift gehaald. Ik maakte er 20km van. Pfoe. Waarom ook alweer? Ik wil vast ooit sterker/beter worden. Het is een begin na een week zonder sport en vorige week was ik veel moeâer!
28 November Kille intervallen: natte sneeuw, kou, hoge hartslag en laag tempo
Ineens bedacht ik toch maar te gaan. Met een dropjesbuik de kou in. Ik stapte naar buiten en de regen begon. Ik heb niemand gezien die droog de hond kon uitlaten. Niet alleen dikke regen, maar ook natte sneeuw en een hagelbui! Ik ging straten in de wijk heen en weer.
Wind tegen ook nog. Ik had het niet koud met de handschoenen aan en de buff. De muziek lekker hard. Het ging lekker, de eerste 700m tenminste. Daarna steeg de hartslag en die was niet laag te krijgen. Ik dacht: dit hardlopen heb ik te lang niet gedaan (een dikke week) en laat ik nu voorzichtig doen. De spanning is namelijk enorm, want vandaag heb ik mijn baan opgezegd! Voelde emotioneel, maar al rennend en ploeterend werd ik er blijer van! Ik dacht: ik doe maar vier keer de 200m versnellen, maar het eerste blokje waren er 5 en versnellen was nog het lekkerst! Vandaag was 200m prima. 5 minuten in zone 2 met een hartslag onder de 150 lukte me Ă©cht niet: hartslag was veel te hoog. Tempo sjok. Toen nog 4×200 en ach- ik was toch al nat en koud en aan het afzien. Nam ik de straatjes in de wijk erachter op en neer. 200m rust was fout ingesteld op het horloge, dus die hield ik handmatig bij. Het werd wel zwaarder, maar de versnelling ging allemaal even hard en dat was lekker. Toen uitlopen en dat was moeizaam en lang. Maar wandelen kan met deze kou niet. Ik hield het bij 55 minuten en nog geen 9km op een langzaam tempo. Eerst naar de wc, dan de ijzige kleren afstropen en douchen. Maar die bekwam me niet goed, want ik viel bijna flauw en werd helemaal dizzy. Mijn benen waren rood gevlekt van de koude huid. Dus maar snel afspoelen en hijgend bijkomen.
Warme chocomelk samen met Vincent na zijn eerste sportschoolbezoekje was zeer fijn en verdiend! Rob zit in Cork, beetje jaloers. Buiten bleef nog lange tijd de natte sneeuw neerdalen. Emotionele dag na een onrustige nacht. Dan is lopen toch wel fijn, ook al gaat alles slecht (qua tempo/weer/hartslag/omstandigheden)
1 December Shorelines and Summits in Watopia (Zwift)
Ik vind dit een heerlijke opdracht in het schema: iets tussen de anderhalf uur (moet lukken) en 3 uur (no way) fietsen ‘waar hoofd en lijf zin in hebben’. Ondertussen bellen met mijn zusje die sinterklaaskadootjes aan het inpakken is; ieder z’n ding. Ik had een route van 50km (2 uurtjes) die wel 750 hoogtemeters in zich had (2,5 uur dus). Ik ging niet hard, niet echt op de cadans letten, gewoon lekker roddelen en vertellen van mijn werk.
Het klimmen deed ik ook lekker rustig en kalm en ondertussen dronk ik thee en water. Mijn zusje moest na 1,5 uur weg en toen hobbelde ik ‘alleen’ verder, maar veel meer spirit leverde dat niet op eigenlijk.
Ondertussen scoorde ik voor ik-weet-niet-wat-en-het-boeit-ook-niet een shirtje. Ik voelde me prima, maar ik deed niet echt mijn best. Ik skipte een stukje van de felle klim om de wasmachine aan te zetten en de bidon te vullen (koffiepauze van 3 minuten). Ik deed iets tussen de 2 uur en 2,5 uur over de 50km met bijna 800 hoogtemeters. Niet kapot van, kwestie van gewoon gedaan. Tempo natuurlijk niet al te best, maar dat was te verwachten.
En daarna een progressieve duurloop.
In het schema stond: 10min overdreven rustig, Z1 | 35min ontspannen Z2 | 15min licht intensief Z3 | 10min intensief Z4, beetje afzien mag wel | 1min wandel | 10-15min uitlopen Z2.
ik had de hartslagen zelf ingevoerd en ruim genomen vanwege de vrieskou en hoe het van de week ging en omdat ik mijn zones wel een beetje ken.
De eerste 10 minuten vond ik heerlijk! Het was koud, maar al rennend met het zonnetje voel ik dat al snel niet meer. Ik ben zo blij met een beetje daglicht zonder regen!
Ook zone 2 35 minuten lang was prima te doen. Ik moest daarna even ergens de bosjes in voor een zgn DNA stop. Ik zat helemaal in mijn element, ware het niet dat ik hartstikke opzag tegen 10 minuten zone 4 met ‘een beetje afzien’. Slaat nergens op, maar dat was de enige reden dat ik de eerste 45 minuten niet helemaal relaxed kon lopen. Dan kan ik mezelf voorhouden dat het helemaal niet ‘moet’ en dat het best een keer niet kan lukken, maar dat vind ik nog moeilijker! Zone 3 is dan al wat minder relaxed. Maar ik zocht de hele tijd naar het punt waar ik me goed bij voelde en waarbij de inspanning te overzien was. Ik had het warm en was aan het zweten intussen! Beetje spijt dat ik de handschoenen nergens kwijt kon. Ik nam een grappige route en toen ging de zon weg op het industrieterrein. 10 minuten zone 4 waarbij vooral dat zinnetje ‘een beetje afzien mag’ me dan parten speelt. Ik zette flink aan, maar qua tempo komt dat er niet echt uit. Misschien ben ik dan al moe van het rennen, misschien ben ik het ‘beetje afzien’ moe en heb ik dat deze week al opgebruikt en misschien werd het ook gewoon snel koeler toen de zon onderging. Anyway, er zat een viaduct bij en ik ging wel degelijk harder, maar niet zoveel als het afzien aanvoelde. Uiteindelijk bleek het moeilijkste om 10 minuten in zone 2 uit te lopen, want mijn hartslag bleef nogal hoog, terwijl het tempo echt heel laag lag. Ik liep wel lekker, maar ik had hartstikke trek naderhand en ik was ook blij met de warme douche!
3 December Langzame lange duurloop met Vincent als navigator en ik als AnkeR âïž
Ik voel me wel weer goed. Al zie ik op zondag al op tegen het werken op maandag, dat is jammer⊠Maar eerst de kou in en met Vincent gaan rennen vanaf de Groene Afslag. We sloegen de waterleidingduinen over ivm het weer en de gladheid. Ik had een training van 10 minuten zone 1/2 en an 40 seconden wandelen en dat tien keer. Vincent deed de route en wat genoot hij daar van! Ik hobbelde wel mee en vond het leuk dat ik niet op de route hoefde te letten.
In het begin was de hartslag even wat hoog, maar eenmaal opgewarmd jogden we door. Het voelde niet heel zwaar, maar het ging ook niet snel. De vlonders waren mooi en glad en het zonnetje was prachtig.
De kou viel enorm mee. Op het einde had ik het zelfs warm! We hielden stops om bij te komen, te plassen, te eten en (ik) te poepen. We gingen langs het Spanderswoud en het was best druk overal, maar niet vervelend. Vincent was helemaal happydepeppie en dat was erg leuk. Echt iets wat we dan saampjes doen.
Ik vind het knap van hem dat hij naast me meejogt en daar helemaal vrede mee heeft. Als hij eigen tempo de brug over gaat, is ie zo weg! Het was hartstikke leuk en dat tempo – ach⊠moeilijkste was nog om 3 minuten van de training af te snoepen en “voortijdig” te stoppen. đ«Łen niet de 15km of de training netjes vol te maken. Niets moet op dit moment in de trainingen. Ik vond de 40 seconden wandel tussendoor wel lekker, dat breekt de kilometers. En het gaat nu nog niet om snelheid of hoeveelheid. Gewoon maar proberen mijn eigen ding te doen, al valt dat niet altijd mee. Maar een uitvoeringsscore van 93% is voor mij super! En niet moe naderhand en ruimte genoeg voor een pianoconcert. Heerlijk. Wel te weinig gegeten en gedronken, dus de rest van de dag veel snoepen (daar helpt een heerlijk worstenbroodje en warme chocomelk bij de Groene Afslag niet aan)
4 December – Zwift zwijgt lang en Anke klimt kort
En dan pakt Zwift het ook nog niet eens op đđ col dâaspin op terwijl ik wist dat ik niet boven zou komen. Geen zin. Helemaal geen enkele niks niet noppes aan zin. Dropjes mee, cola mee, boek mee. En maar trappen op niks. Ik denk dat ik het zoân 10 minuten wel naar mijn zin had toen ik aan het lezen was.
Maar alles lijkt eindeloos lang: het boek, mijn werk, de virtuele berg. En ik kan niks goed beslissen: tot hoe ver/hoeveel hoogtemeters fiets ik, blijf ik lezen, wat zal ik nog oppakken, waarom moet ik sporten⊠alles voelt slepend. Uiteindelijk besloot ik bij het volgende hoofdstuk en na 600 hoogtemeters en iets van 70 minuten terug naar beneden te rijden en toen nog 25 km vol te maken.
En dan blijkt Zwift het ook nog niet te laten zien, mijn workout. Het zal welâŠ. đ ik heb het echt gedaan! Al ben ik er niet kapot van (letterlijk of figuurlijk). Potje wilskracht van vier december leeggepompt. Ps: zelfs de hartslagmeter weigerde dienst. Psps: uiteindelijk staat de zwifttraining wel op zwift en strava, maar garmin zwijgt in alle talen.
Op 5 December kom ik niet verder dan flink strijken, wat ik als sport tel en op 6 december sleep ik me naar buiten voor een wandelingetje.
Hi trainster, het is gewoon niet meer over aan het einde van de dag: de sportzin, de wilskracht, animo. Het kost me de grootste moeite om op te staan, zeker op zoân dag als vandaag, wanneer ik met de minst leuke collega alleen zit. Nou viel dat mee, want de leuke collega was er ook. Het kost me energie om door het donker te rijden en dan kost het veel kracht om te blijven werken en dingen te doen die ik niet meer wil doen (maar me nog wel aantrek) en die me niet makkelijk afgaan. En dan is het alweer donker als ik doodmoe naar huis rij. Het daglicht zag ik achter het computerscherm met een koptelefoon op mijn oren. Wat de toekomst brengt, weet ik nog niet; daar hoor ik niks van, maar ik krijg weinig hoop of vertrouwen van het lange wachten. Thuis ben ik te suf om te koken, dus dat is ook niet best. En dan lonkt het computerspel met zân allen meer dan de kou buiten. Ik weet dat het goed is om buiten te zijn, maar hardlopen – daar ontbreekt me dan alles voor: zin, kracht, energie. Dus even wandelen dan maar. Dat is wel prettig, maar het voelt niet âechtâ. Ach, kleine stapjes: komend weekend weer meer energie (weer een dag dichter bij de kerstbreak) en dan doe ik wel een dubbele training. En nu ben ik ook niet Ă©cht ergens voor in training (ik moet er niet aan denken op dit moment, zelfs daar word ik al moe van) dus doe maar even wat minder. Voor mij is 2023 het jaar van ânet nietâ: werk, triatlon; allemaal wat eerder afgebroken dan normaal voor mij was. Laat ik het erbij houden dat het âeen overgangâ is. Het wordt weer beter dan dit, kan niet anders. Morgen of volgende maand of volgend jaar of in het voorjaar. Door naar de donkerste en laatste dag! Vandaag bleef het dus bij een stukje wandelen. #sneumodus uit
7 December 9minrustig-1minuutwatsneller – hartslagband op hol
Nou toch maar weer s hardlopen. Het is namelijk weekend. Het eerste wat we tegen elkaar zeggen om 17:15 is ânogachtâ. Dan ben ik klaar met werken en kan ik weer een dag aftellen. Thuiswerken ging wel oke vandaag, maar nu maak ik me druk om de tandarts (is maar 7 minuten afzien, waarvan 2 pijnlijk en dan is de vulling weer nieuw) en om de sollicitatie. Maar er was net genoeg energie om de training van 9min z1/2 en 1 minuut sneller op te pakken. Gevoelstemperatuur onder nul, dus warm aangekleed en horloge over de kleding heen want ik heb toch een hartslagband om. Fout! De batterij van de hrfband lijkt nu echt hartstikke leeg en dan meet ie een hartslag boven de 180 bij een tempo van 6;45. Hahaha. Die hartslag haal ik niet eens in een wedstrijd op toptempo! En dan versnel ik en zakt de hartslag naar 156. Niets van aantrekken dus en lekker doorjoggen met muziek. Het is donker. Ik neem de Trekweg. Pikkedonker. De 6 autoâs zijn eng, maar verder I Like It đ en de hartslag is toch al hoog.
Na 6km een fotostoppie en dan is het gemiddelde tempo 6:35. Ik pik m daarna iets feller op. Al moet ik een beetje. In 60minuten hobbel ik 9,4km bij elkaar. Als ik thuis ben heb ik geen eens meer zin om tien km vol te maken en laat ik het lekker bij 9,7. Het gemiddelde tempo is hard vooruit gegaan. Ik heb vreselijke diarree even en dan gaat dit loopje als âdoodnormaalsaaiendonkerâ de boeken in.
8 December – Temple Track in Watopia en lezen
Geen zin. Ik ben zo moe. Ik blijf alleen maar op de bank zitten. Na de lunch ga ik toch even fietsen. Volgens het schema was 2/2,5uur buiten het idee, maar dat wordt m echt niet. Ik stap binnen op en pak het laatste deel van de Zeven Zussen erbij en ik lees maar. Het schiet niet op en gaat niet snel. Ik trap gewoon een uurtje weg. Tis niks.
8 December – Een lekkere wandeling met een vriendin en haar schat van een hond over de Kemphaan. Ik teken aan: “Grijs somber weer, maar buiten bijkletsen is heerlijk! Stil op de Kemphaan, op ons geklets na. Iis zoân makkelijk schatje. En MB is ook hartstikke leuk en lief.” ‘s Avonds hoor ik dat ze niet voor mij hebben gekozen bij de sollicitatie waar ik zo op hoopte. Dus nu heb ik geen werk meer in januari! Niet best. Maar ik ben erg blij dat ik kan stoppen met vechten voor het werk in Dronten.
9 December Een progressieve duurloop again, maar dan met meer regen.
Deze training deed ik op 1 dec ook, toen was het lichter buiten en droog. Nu bleef ik in de buurt van thuis (het 4,2-rondje) zodat ik naar de wc kon zo krap op het eten. Zone 1 oke-ish. Zone 2 eindeloos. Ik zag Monique B met r hondje. Verder niemand die zo gek is. En ja hoor, na de eerste ronde moest ik al. En ik was ook al nat. Terwijl ik op de đœ zat, ging Garmin pas Ă©cht aan de race! Een foutje in gps-data bracht me in die 3 minuten een kilometer op en neer. Haha. Alsof ik dat zou kunnen. Het hobbelde wel weer prettig door daarna met wind mee en regen op de rug. Door de modder, onder de bomen door en achterlangs. En dan terug wind tegen en striemende regen. Not so funny.
Het ging heel slecht met mij en vooral in mijn hoofd, want na het slechte nieuws van gister ben ik meer van slag dan de buitenkant laat zien. Ik ben iig nog wel blij dat ik in Dronten weg ga, dus dat was wijs. Maar de gevolgen voelen nog niet echt goed. Ik moet door naar zone 3. Ahum. Dat voelt eigenlijk nog het beste! Het blijken 15 minuten te zijn en het lijkt een beetje goed qua tempo. Beetje. Maar met de regen en de kou is het hartstikke zwaar. Net na de modder begint zone 4. Een beetje afzien. Ik doe mijn best, het is flink afzien onder de natte bomen en de grijzigheid. Ik zet door. Een kilometer van 5:35 vind ik fijn en dan nog even alles op alles zetten en doorduwen. Ik kan dus wĂ©l ietsâŠ. De wandelminuut is een fotomoment. Ik ben door en door en doornat. Alles is zeiknat. Ik blijf met moeite in zone 2, de hartslag loopt snel op, terwijl ik niet snel loop. Even uitjoggen. Door de snelle kilometer is de afstand wat nep, het zouden er 12,6 moeten zijn en ik kom op 13 uit. Maak ik maar een keer gebruik âșïž. Eenmaal thuis snel alles afstropen en dan door naar het zwembad. Ik heb even wat trek en dat is fijn, want eten boeit me totaal niet meer. Ik had het niet eens zo koud en dat was het ook niet met 7/8 graden, maar des te natter was het!! đŠ mijn huid is wat rossig.
En daarna zwemmen. Van TE mocht ik de vrije baan. Het was zwaar voor mijn armen. Ik deed 100tjes: met achtje, zonder hulpmiddelen, met achtje, met paddels, met achtje, zonder, achtje, paddels, achtje, zonder. Het ging maar matig, want mijn armen voelden zwaar en de ademhaling was onregelmatig. 1 op 4 of 1 op 3. Ik verzuip niet. Garmin telt de tijden gek, kom ik aan op 1:57, loopt ie tien seconden door. Of de pauze telt mee. Ik drink veel. Dan de tweehondertjes. De eerste zonder hulpmiddelen en dat vind ik eigenlijk best fijn als ik een baan voor mezelf heb. Dan 200m met achtje (100 1 op 4 & 100 1 op 3). Daarna 200m met achtje Ă©n paddles. Schiet er eindelijk iets op- als je het keren niet meerekent tenminste. Ik kom er lekker in. eindelijk. Dan nog 200m zonder hulpmiddelen en dat voelt wel oke. Er zitten dus 2000m op en het is tijd om te gaan. Het motto van de dag/jaar: er is altijd wel iemand die beter is en dit is het geneuzel waar ik het mee zal moeten doen. Ben ik weer zeiknat. De warme douche is zeer welkom.
Ik heb getwijfeld over fietsen âs avonds, om t compleet te maken, maar het dekentje en de bank winnen. Ik lees het verkeerde boek, want ik had deel 7 van de zeven-zussen nog niet gelezen. Wat zou ik wie of vooral mezelf moeten bewijzen met fietsen, terwijl ik toch al vooral zoveel mogelijk niks wil (en niks kan)?
10 December – Rennend een kerstboom tekenen met intervallen
jippie! Het liep ein-de-lijk weer eens ouderwets lekker! En waarom? Misschien omdat ik me veilig voelde, omdat de mannen achter me liepen. Of omdat het leuk, net anders en nieuw was. Of het was âmijnâ weer (temperatuur) Wie weet was het de belofte van warme chocomelk⊠of de geur van de kachels? In elk geval ging het gewoon goed. HB organiseerde de kerstboomloop, maar we waren maar met zân drietjes. Ik had gedacht dat HB en RT sneller zouden lopen, maar nee. Ik vond het wel veel: route, intervallen. En ik had gister al gelopen (alles was net weer droog), dus ik zag er tegenop. Donker, snelle mensen, regen, intervallen op (voor mij) hoog tempo. Eerst 30 minuten inlopen. Toen liep ik al ietsje uit en was de kerstboom en de onderste slinger af. Ik was de heten kwijt. De eerste interval viel me mee. Ik hield m keurig en makkelijk rond de 5:15 blijkbaar. Grote stevige passen. Ik zag niks aftellen, want ik hield oog op de route. Ik had ook weinig/minder doemgedachten vandaag. De pauzes van 200m heel rustig. Na 3 keer werd dat wandel erbij. Het was grappig om âslingersâ te lopen in kleurtjes. Na een keer of vier begon de regen. Best een flinke regen. Maar toen was ik al over de helft. En ik was maar 1 moment niet snel genoeg (overstekende auto). Ik ren nooit daar. Toen de eenalaatste in echt flinke regen en ik nam nog een hen en weertje om de âondersteâ slinger te kleuren. Ik merkte we dat regen vertragend werkt. (De zesde interval) Het was flink donker. Ik zag de mannen even toen mijn boom+slingers af was. En een thuisbezorgd-scooter moedigde me aan. Altijd lief! De laatste zette ik nog een keer aan. En toen terug hobbelen. Lastig om dan een lage hartslag te krijgen als je nat bent. Ik moest nog een extra stukje doen om een goede bodem van de boom te krijgen en dat was even struinen en zoeken (whyâŠ) maar daarna maakte ik 11km vol en was ik nat. De chocomelk was heerlijk en het gebabbel was leuk! Bedankt M en H! Ik ben apetrots op mijn boom (& training)
11 December – meer dan een wandeling met de collega’s zie ik niet aan buitenlucht. Maar ik leg me er bij neer dat ik eigenlijk best dapper en sterk ben om een werkplek op te geven waar ik het niet naar mijn zin heb en niet tot mijn recht kom. Door het anders te bekijken, lijkt het een stuk minder erg!
Van Rob ontvang ik veel steun; die zegt me vooral niet te haasten met iets nieuws zoeken, omdat er genoeg werk is, maar ik echt iets leuks moet uitzoeken. Aan de andere kant kijkt hij voor mij en vist er een paar ontzettend aantrekkelijke vacatures uit…
12 December. Weer slecht geslapen, want ik wil eigenlijk wel solliciteren, maar voor deze functie wil ik mijn CV opnieuw maken en echt mijn best doen. Niet rustig aan dus, maar kansen pakken! Is dat nou wel zo verstandig? Ondertussen ga ik elke dag een beetje minder dood op het werk in Dronten. Het einde lijkt in zicht en daar ben ik blij om. De website met ‘t schema ligt eruit en ik ken het trainingsschema niet uit mijn hoofd. Misschien maar even goed ook, want ik zit niet te wachten op hartslag en beperkingen. Het is al donker en moeilijk genoeg! Ik ga gewoon. Rennen. Zie wel hoe of wat. Het begin was lastig en langzaam. En toen de tweede km ging het wel. En toen dacht ik: elke km iets harder en de vijfde dan flink harder. Maak ik er een tempo piramide van. Iets om mee bezig te zijn. De hartslag is wat aan de hoge kant, maar daar let ik lekker niet op! De route is beresaai en recht toe recht aan.
Muziekje aan en hobbelen maar. In km 4 begin het hard te regenen. Lekker als je moet aanzetten. Not. Kilometer 5 is redelijk doorzetten, nat worden, volhouden en wat keren geloof ik. En dan komen de moeilijke kilometers: steeds iets langzamer, maar wel blijven lopen, want ik ben nat intussen. Het is niet koud. Wel heb ik veel stomme muziek. Ik moet nu terug maar ongeveer de tijden van de eerste kilometers. Lastiger dan je zou denken, maar het gaat best goed! Ik loop weer even dat baalstuk op de weg langs de Vaart; gewoon niet mijn stuk route. En dan steeds wat trager. Het worden dus 9 kilometer, waarvan de snelste op 5:35 ging. In km 7/8 regent het maar weer een keer. Bij km 8 zit ik op een moeizame 6:15 en die is net te snel, want had net als km 2 6:20 moeten zijn. De laatste kilometer voelt dan echt weer als joggen en dan nog gaat ie harder dan kilometer 1.
Ik vind het goed zo en ga lekker naar binnen om de chocoladekransjes op te vreten en te Yathzeeen met Vincent die moet fietsen. Ik vond het wel een geinige training zo, hopelijk is trainster het er mee eens. Was even goed voor me om niks te âmoetenâ. Ik moet al genoeg…
13 December Yathzeen in Zwift
Zes potjes en maar 1 keer kunnen winnen! En ondertussen suffig fietsen. Gewoon trappen. De site van t3s ligt er nog uit. Ik moet nog 4 (lange) dagen werken (met die stomme collega elke dag âčïž) en ik heb gesolliciteerd op het volgende đđŒ geen zin om te gaan fietsen, maar toch maar gedaan. Ach. Dat.
14 December Ik krijg meteen een reactie op de sollicitatiebrief! ‘s Morgens om 10 uur word ik gebeld, om 12 uur hebben we een telefonisch kennismakingsgesprek en om 4 uur staat het gesprek voor de week later. Het lastigste vond ik het om extra vrije uren op te moeten nemen. Ik ben er wat ondersteboven van en meteen na het kennismakingsgesprek ga ik even alleen door het zonnetje wandelen in Dronten. Waar ik wat verdwaald en verdwaasd ben. Nu maar hopen dat het echt zo’n leuke functie is als ik hoop!
15 December – Fietsen in Zwift al bellend.
Het idee wat volgens mij op het schema stond was 2/2,5 uur BUITEN fietsen, maar -och wat jammer nou đđ- het schema is nog steeds van de website af gevallen. Dus ik ga binnen fietsen en bellen met Mieke. Dat gaat prima samen. Ik let nauwelijks op. Gewoon trappen langs de virtuele kust en roddelen en luisteren. Gek genoeg had ik deze route nog niet gedaan.
Ik vind de kerstbomen đ wel weer leuk. Na 45km vind ik het mooi geweest en zijn we uitgekletst. Ik moet nog zoveel in huis doen en snel naar de winkel! đŹ
Een lange tijd later trek ik me nog een keer niks aan van het niet-beschikbare schema. Geen verplichting, dus maar eens kijken hoe of wat het staat met hardlopen! Ik doe huishoudelijke klussen en daarna ga ik maar gewoon. Het standaard rondje (in te korten indien nodig), net voor het donker wordt, tempo boeie en hartslag âniet naar kijkenâ. Geen muziek, gewoon lopen. Het gaat wel. Ik overdrijf niets, span me niet in, kijk na een kilometer naar de tijd en denk âhet zal welâ. Ik ga rustig het viaduct over en daarna onverhard langs de plassen. Er is niemand. Na km 3 stop ik voor een fotomoment.
De hartslag ligt verbazingwekkend laag! Apart. Ik kan de 7km wel aan. Langs de verbouwing bij het oostvaarderscentrum en dan achter wat wandelaars langs het pad op. Rust & grijsheid troef. Alles best voor mij. Ik zie op tegen bet viaduct en spreek mezelf moed in, maar dat komt van heel diep. Er is niet meer zoveel over dit jaar. Moed, wilskracht en energie zijn aardig opgebruikt. En langzaam aan verschijnen alle kijk-mij-lijsten&hoe-veel-ik-wel-niet-gesport/gelopen-heb-overzichten alweer. Allemaal âgeweldigeâ prestaties en mensen. Maar ik ben blij als ik rennend boven kom! Ik ga door het park en maak nog een blokje om de 7km vol te maken en dan naar binnen. Dit is het: zone 2; 6:18 gemiddeld, niet echt moe. Ik weet niet of het een training was, maar âonderhoudâ vind ik ook prima.
16 December Zwemtraining in ‘n solobaan en op mijn eigen tempo dus ook wat niet bij de baan hoort đ
Ik had baan 2 voor mezelf en mijn buik vol pannenkoeken.
Ik had vrolijk met de meisjes uit baan 3 gekletst. Er waren maar tien mensen in het bad.
Inzwemmen 250m met pullboy.
Er was een apart plan voor baan 1/2, maar ik was natuurlijk niet echt baan-2-materiaal.
3×150. Rustig. Ik kreeg meer pauze dan de rest. Goed idee, maar zinloos. Ik deed 300m achter elkaar met achtje. Lekker kalm en 1 op 3 ademen. Daarna deed ik 150m zonder achtje kalm aan. Nog altijd een mooi tempo.
Toen moesten we 3×100 iets sneller doen. Dus ik deed 200 op tempo met achtje. Ging lekker hoor. Daarna 100m zonder achtje.
Toen moesten we 200 doen. Of ik niet minder wilde doen, maar nee dus. 200 bestond uit: 50 hele slag (met pb), 50 armen, 50 met gespreide vingers en 50 met vuisten. Het viel niet mee, maar ik zwom baan 3 er uit.
Toen 3×150. Met pullboy gewoon (makkie), pullboy bij knie (ook easy) en tussen de enkels en dat was echt lastig, want keren was een crime! Daarom ging de laatste langzamer dan de eerste twee, terwijl ze even hard moesten.
Inmiddels was de Garmin aan het klieren met banen tellen. Vaak niet genoeg of in een andere tijd als ik dan wat water dronk. Apple watch deed het beter.
Tot slot moest ik een piramide zwemmen van 100-75-50-25-50-75-100. De honderd rustig, 75 wat sneller, 50 op flink tempo, 25 echt hard en dan weer terug. Ik zwom ze achter elkaar door. Met achtje. Met flinke verschillen op gevoel. Er zat wat vechtlust in! En 25m terug extra.
Ik zwom nog 50m zonder achtje heel rustig.
Van RD kreeg ik de training en ik kletste nog even gezellig in de kleedkamer.
Toen had ik er volgens de apple watch bijna 2400m op zitten. 250+450+300+400+450+500+50 = 2400. Dus Garmin zit er naast! Dan nog: het tempo is nog prima voor mijn doen! Ik heb de gegevens in Garmin aangepast van 2325 naar 2400. Van 2:09 naar 2:05