Het oudejaarsrondje in trainingsvorm

Al twee jaar loop ik op 31 december hetzelfde rondje onder de snelwegen door. Als je dan terugkeert richting de stad, hoor je in de verte knallen. Dit jaar zou ‘m dat om twee redenen niet gaan worden: 31 december was druk en vol en vanaf 2014 mag je pas vanaf 18:00 uur vuurwerk afsteken. Dus heb ik het rondje verplaatst naar 30 december ‘s avonds met mijn loopmaatje. Er stond een training op de planning, dus mijn idee was om dit rondje niet zo-snel-mogelijk te lopen, maar er een training van te maken met versnellingen.
We gingen pas om 9 uur. Omdat het dan allang donker is, had ik mijn loopmaatje en mijn lichtjes meegenomen! Eerst een heel stuk inlopen de stad uit en ik heb verder geluisterd naar het vakantieverhaal. De eerste twee kilometer gingen op 6:40 en 6:30. Richting de snelweg ‘moesten ‘we versnellen, mijn loopmaatje ietsje meer dan ik, maar het is voor hem ook een stuk makkelijker. Ik hoefde geen zware training af te leggen, maar ik kon moeiteloos het tempo en de hartslag omhoog brengen. De tijden schieten de 4/5 minuten per kilometer in en de hartslag stijgt naar 170 slagen per minuut. Voor zo’n 500 meter hou ik dat best uit!
We vervolgen de route en het verhaal. Het is best donker, maar deze keer stormt het hier eens niet! Het miezert een beetje, maar daar geef ik helemaal niks om. We gaan de weg op en de komende 1,3 kilometer gaat het tempo weer omhoog. Mijn maatje blijft bij me lopen, maar na een paar honderd meter laat hij het verhaal achterwege “zodat ik me op het rennen kan concentreren”, jaja… Deze kilometer gaat in 5 minuten voorbij, dat is 12 kilometer per uur. Ik heb weinig adem over voor woorden. We komen twee auto’s tegen die ons op hele hoge snelheid tegemoet rijden. De laatste in de laatste 20 meter!
We gaan terug richting de stad, maar het is behoorlijk stil daar, geen vuurwerkgeluiden. We kletsen wat op het smalle pad over de afstanden van dit jaar. Mijn loopmaatje heeft er 2400 kilometer op zitten. Dat is een heel eind! Ik hou de kilometers bij en ben net de 1700 gepasseerd. Voor een blessure-jaar vind ik dat een hele prestatie!

We gaan het bruggetje over en weer onder de snelweg door. Daarna gaan we tot de weg nog een keer het tempo verhogen en zal mijn loopmaatje op me moeten wachten. Ik doe mijn best zijn lampje niet uit het oog te verliezen! De hartslag stijgt weer tot iets boven de 170 en het tempo gaat moeizamer omhoog naar 12 kilometer per uur. Ik merk dat ik er al 6 kilometer op heb zitten! Maar ik ga dapper door en luister naar het geluid van de hoogspanningsmasten. 400 Meter in 1 minuut 40; het lijkt snel voorbij, maar het is ook niet de tijd voor een goed gesprek! Op de trekweg kletsen we weer verder en reis ik mee Nieuw-Zeeland door.
We versnellen nog 1 keer de brug op. Een klein stukje berg-op en ik haal de 12 kilometer even niet meer. Ik ben blij als ik boven ben en de training erop zit. Nu rest de zware opdracht om niet te willen versnellen om de 10 kilometer binnen een uur te halen. Ik kan het niet goed zien omdat het donker is. We hobbelen in een tempootje van 7 minuten per kilometer verder en de hartslag daalt navenant. Mijn loopmaatje vind het prima zo en kletst weer door over de vakantie. Het is uitgesloten dat we de avonturen dit jaar nog afmaken! Over 10 kilometer doen we 1 uur en drie minuten. Omdat ik naar de toilet wil en zijn huis het dichtst bij is, maken we helaas dit rondje niet helemaal rond. Maar er komen toch weer 11 kilometer bij op de teller van 2014! De gemiddelde hartslag ligt rete-netjes op 150. Voor een ‘eenvoudige’ training hebben we veel te hard gelopen en veel te veel ook nog ‘s en zonder pauzes. Maar ik ben blij te merken dat langzaam lopen je toch sneller kan maken.