1 januari : Begin het jaar met een wankeling ehhh, wandeling 😉
Beetje aangeschoten, 😵💫 beetje vuurwerk 🎆, beetje blij 🙂 en op naar een ander 2024 als het jaar wat we achterlaten: niet bezopen, vol goede moed en met hier en daar wat vuurwerk 🏃🏽♀️ 🚴🏽♀️ 🏃🏽♀️ 🏁 en vooral gezond en gelukkig zijn. Met mekaar.
Ik heb m beloofd dat als we allebei al onze doelen halen we voor 2025 met vuurwerk en een loopje het jaar in knallen! (Maar de plannen zijn behoorlijk ambitieus qua werk, sport en auto’s.)
De badge van Garmin voor een Strong Start is binnen!
2 januari: Binnen Fietsen – 35min warmdraaien 3x 5min Hard / 5 min rustig 20min uittrappen
Het eerste uur de Riders Choice aangezet, zodat de route op Zwift de inspanning niet beïnvloedt. 🚴🏽 Op Garmin de training te zien (het horloge). ⌚️ Tijdens het warmdraaien lekker 3 van de 3 potjes Yathzee gewonnen! 🎲 🎉
Buiten is het takkeweer. 🌧️ Ik heb de hele dag een serie aan klussen gedaan: wassen draaien 🧺, grondig schoonmaken van de eerste etage (minus badkamer) schoonmaken 🧽, auto wassen 🧼 , me ergeren 😬 aan social media-idioten. Begin het jaar goed zeg maar. 🧨 de 5 minuten-blokken heb ik oplopend flink, zeer en erg hard mijn best gedaan. ☑️ en rust genomen waar nodig.
☺️ beetje door de Schotse heuvels. ⛰️ en toch veel hoogtemeters verzamelen! En ook shirtjes nadat het ‘vrije uur’ voorbij was. 👕 wel twee!
Ik deed ook nog twee keer énorm mijn best op een sprint, dus de shirtjes waren verdiend!! 🥵 netjes de training gedaan ✔️ zoals het moest.
2 januari: TVA training in Baan 3
Voor de eerste keer dat Vincent mee ging. Ik ging naar baan 3. Lekker achter ze aan zwemmen met achtje en me niet echt inspannen en al helemaal niet tellen. Dat laat ik aan TR over. En het tempo aangeven is voor R, T en W. We deden ook 50jes en ik mocht/moest ook een keer voorop en dat is wel even lekker aanpoten. Ik vond dat we vooral veel zwommen. Niet erg hoor! We moesten gebroken banen met 25m schoolslag afwisselen, zodat het achtje aan de kant moest. Door de mand gevallen 😏, dan gaat het wat minder makkelijk!
Ik vond de afwisseling heel langzaam en dan heel snel op het end erg fijn. 100m met achtje en 100m zonder achtje uitzwemmen. Dat tempo was erg oke in combinatie met de inspanning die het me gekost heeft.
Ik denk dat het horloge het inzwemmen 25m kado heeft gedaan. Dat waren ‘maar’ 150m. De rest klopt eigenlijk wel (al telt ie soms 50jes achter elkaar voor 1 hondertje)
Vincent moet nog wennen bij de volwassenen, het in een rijtje zwemmen en veel zwemmen achter elkaar door. Maar dat komt wel goed.
3 januari: Duurloop met snellere kilometers
Training van zondag opgepakt als Vincent op de baan loopt. Regenjas aan en er maar het beste van hopen.
In de buurt van de atletiekbaan gebleven om een WC achter de hand te hebben. Laat en vet gegeten. Maar het was niet nodig geweest. Achteraf moest ikw el even naar mijn favoriete wc natuurlijk.
K koos dus bewust voor meermaals hetzelfde rondje. Ik kan prima tegen die saaiheid en 3x hetzelfde donkere rondje. Drie keer is goed te doen. Muziekje met hardlooplijst op, beetje wegdromen en de benen blijven lopen. Ik ben wat verkouden. 🤧 ademhaling loopt ietsje achter, maar niet hinderlijk of merkbaar.
Superkeurig de training opgevolgd. Beetje te strak en emotieloos eigenlijk. Al voel ik me niet blij, trots of tevreden en zijn mijn gedachten vaak neerslachtig. Maar het was droog, niet koud en goed te doen qua tempo en hartslag. 3 keer een inspanning vind ik goed te overzien. En ik wilde telkens ietsje sneller natuurlijk! Maar als je niks te klagen hebt, telt het niet echt mee tegenwoordig. Gelukkig voelt de peesplaat (allebei) een beetje trekkerig. En ben ik te dik. Zo jammer dat er geen M&Ms dieet bestaat waar je 5 kilo mee afvalt. Ik heb onderweg niks gedronken of bijgevoed. Dat voelt voor mij prima, maar het is niet helemaal goed natuurlijk. Toen nog even naar de snelle wereldtalenten kijken en sociaal doen, wat mijn natuur niet is.
Ik ben niet zo goed in wachten tot ze bepaalt hebben of ik mag komen werken. Het lijkt me geweldig leuk, maar ik heb geleerd dat alleen tijd uitwijst of het past. Neerslachtig- dat bedoel ik.
Nul foto’s. De telefoon zat ver weg gestopt en het was donker (binnen en buiten mij) dus maar een plaatje van de hamster die ik van mijn lieve kind heb gekregen. Dit is volgens hem de emo-modus, met de muts van het joggingspak op. Oke dan. Ik vind dit een lekker dikke sportieve hamster!
4 januari: Fietsen met korte tempoblokjes en dobbelstenen-pret!
Het gaat weer beter met mij dan vorige maand (vorig jaar dus haha) en ik leef weer op en voel weer meer energie! Ik ben mijn hele huis grondig aan het poetsen en opruimen en dat is even heerlijk! Niet dat de hormonen zich even kalm en vrolijk meebewegen en ook de peesplaat vind het dragen van het dikke lijffie wat te zwaar, maar ik ben optimistisch! Hopelijk haalt het solliciteren ook wat uit, maar dat is afwachten nog een paar dagen. Anyway, de kamer en de keuken zijn aan kant (met wat stofzuighulp van Da Vince) en ik heb 5 kwartier fietsen staan met een scala aan 20 seconden korte tempoblokjes die in een serie van 5 drie keer moeten. Dan moet ik ook 5 keer kijken hoe dat in te voeren! 🙃 Vincent komt mee Yathzee spelen.
Ik moet heel rustig 10 minuten beginnen en ik heb allemaal snoep meegenomen die ik gevonden heb. Vincent wint potje 1 (anders was ie gestopt). Dan 20 minuten duurtempo. Ik fiets vlak, dus het is allemaal maar zo-zo. Tijd om 2 potjes te winnen.
Dan moet ik dus 20 seconden zo hard mogelijk en daarna 1 minuutje herstel. Ik doe mijn best echt wel die twintig seconden! En daarna spelen we weer verder. Het helpt als je snel speelt, zo blijkt. In de seriepauze maken we het spelletje af. En die korte versnellinkjes doe ik dus een heleboel keer! Het is te doen. Niet echt geweldig leuk of moeilijk, maar behapbaar en uitvoerbaar. We spelen een ingewikkeld spelletje met 6 dobbelsteen waarvan er in de tweede beurt 1 wijkt, grappig genoeg valt de highscore wel mee dan en is het lastiger dan je zou denken! In combinatie met fietsblokjes in elk geval! We luisteren nog muziekjes van Passenger als ik uitfiets en dan valt de verbinding met de tacx uit op 32km! Ohnee, ik heb nog 5 minuten te gaan!
Zwift pakt m weer op, maar Garmin niet meer. Ik maak in Zwift de 37km vol en merk dat het vlak stukken makkelijker fietst. Echt enorm veel! Maar de veertig km kan me ook gestolen worden ook eigenlijk.
Garmin maakt er voor mij vandaag sowieso een zooi van, want ik ben een Amerikaanse man van 79 gewordenen alles telt in mijlen en lbs-en. Stommigheid. Ik kan het alleen op de laptop weer terugwijzigen. Weer een groen vinkje ✅ op de Final Surge app!
5 januari: korte somber-weer loop met versnellingen erin
Wat nou?! Die hartslag….. echt, er was niks mee te beginnen: de hartslag was niet hóóg te krijgen!
Normaal eindigt zone 1 bij 137, dus een gemiddelde van 139 is echt absurd laag. En de stukken versnellen kwam ik ook niet met gemak boven de 151 uit! Daar zit zone 3 toch wel zo’n beetje, wat met versnellen de bedoeling is om toch zeker wel te halen. Ik loop tempo’s die in zone 3/4 zitten in zone 2. Het tempo was redelijk, het gevoel was onwijs zwaar, maar het hart deed effe niet mee. Maar de hartslagmeter was echt aangesloten en de Apple Watch (die zit op de huid) geeft ook een gemiddelde van 141 aan, wat echt laag is. Is dat zorgelijk? Ben ik te vermoeid (van het huis schrobben?!) of overtraind (terwijl het verder wel lekker gaat)? Onbegrijpelijk. “Door vermoeidheid of overtraining kan de maximale hartslag tijdelijk ook lager zijn.” (Hartstichting.nl) Dat geeft te denken. Maar zo vermoeiend is de badkamer schrobben nou ook weer niet, of wel?
Anyway: het inlopen hield ik wel vol, al had ik het gevoel dat ik een olifant was die een karretje trok. Hoog water viel wel mee, maar alles is zó grijs en saai en somber. Dan nog liever regen en afzien dan deze saaie neerslachtigheid.
Ik merkte wel dat de hartslag laag bleef, maar iets aanzetten verhielp dat. Toen 5 minuten versnellen. Leuk en aardig, maar de hartslag bleef onder de 150 hangen, hoe ik ook mijn best deed. Vincent rende ver voor me. Ik had een wandelmoment echt nodig, ook dat nog. De vier minuten versnellen ging wel redelijk. Ik appte met Vincent of hij me nog kon inhalen. En toen drie minuten inspanning langs de sombere kassen. Ik deed mijn best, maar de hartslag bleef steken op 153 en het voelde als 167. Tjongejonge. Appje naar Vincent en Polen die klaar zijn met werken ontwijken. Twee minuten is te overzien en die kan ik aftellen. En daarna weer even wandelen (en appen). Dan nog 1 minuut écht mijn best doen voor de laatste keer. Ademhaling hoog en warm 🥵. Hartslag tenminste iets hoger.
Toen weer wandelen en dat was echt nodig. En dan tien minuutjes uithobbelen. Ik voelde me echt zo traag en log en dik en sloom en stamperig. Het viaduct over was helemaal een slepende aangelegenheid, maar het tempo viel (weer) mee. Voelde als 7++, was 6:35. Begrijp ik niet. Ik smste Vincent waar ik heen ging, want hij zat nog achter me En toen opperde hij dat ik hem tegemoet zou lopen. Mijn training zat erop!
Ik wachtte mooi onder aan het viaduct. En toen saampjes door de autostraat met een ronkende Audi die ik niet opnam en suf naar huis joggen. Ik maakte 10km vol en dan is mijn training gvd ook nog ‘s geel in de app ipv groen, omdat ik tevéél heb gedaan. 🤬 stik d’rin. Ik ga gewoon lekker veel vreten en de douche weer vuilmaken. 😠 😤
6 januari – Zwemmen in een overvol badje
DRUK!!! Wat een ongelooflijke hoop mensen in het bad. Het tweede uur is afgesloten, omdat er dan borrel is, dus er zijn om drie redenen extra veel mensen: vanwege de borrel, vanwege de goede voornemens en vanwege dat het maar 1 uur is voor de volwassenen (want het kinderuur is ook alleen voor kids en toptalenten nog). Overdonderend. Niks voor mij, zoveel prikkels. Een ik ben vandaag al niet vooruit te branden en heb nergens zin in (behalve in bed blijven liggen en dat heb ik dan ook een hele lange tijd gedaan). Ik ging in baan 3. Ik zwom maar 50m in en toen moesten we 450 meter doen, met benen en schoolslag en rug en armen erin. Ik deed maar zo’n beetje mee, want ik kon het al niet onthouden. Deze trainer is superoke en goed en houd het prima onder controle. Daarna 3x50m rustig, harder, hardst. En dat twee keer. Ik zwom de tweede keer vooraan. Had ik dat gehad. Daarna techniekoefeningen. Ik heb het allemaal niet onthouden. Ik deed maar wat. Toen moesten we geloof ik wel 500m zwemmen en met tempoverschillen en steeds minder rust. Ook gewoon maar meezwemmen. Ik denk dat er wel 8 of 9 mensen in de baan lagen. Wel allemaal even snel ongeveer, maar toch wel druk en mega onrustig. Ik hield het met achtje allemaal prima bij, maar mijn hoofd ratelde! We deden nog een keer techniek met wrikkenachtige dingen. En toen moesten we nog een piramide doen met 50-100-150 eerste en laatste baan snel. Wij maakten de piramide af met 100 en 50 extra. Ik had uitgeteld dat ik 2150m had gezwommen of 2200. Maar voor deze keer laat ik de Garmin maar eens positief zijn! En toen alle lijnen loshalen en een hele drukke kleedkamer in. Mijn ding is het niet, deze overweldigende verzameling ego’s. Snel samen met Vincent naar huis!
Daarna fietsen met vermaak. Van uitstel geen afstel. Het zou 2 uur moeten, maar -hallo- 1 uur en 35 minuten maakt een groene training! De eerste 10km een puzzel gedaan, maar schrijven is hopeloos. Toen wat gelezen en gelukkig kwam Vincent voor een hoop potjes Yathzee. We speelden het ene potje na het andere. You win some (met 2 punten!) you lose some.
En ondertussen een beetje trappen. Suf op niks, maar wel Blijven doen. Behalve de klim de brug op, toen liftte ik even mee omhoog voor 3 minuten ‘koffiepauze’. Vincent vond het maar valsspelen!
Ik vrat de koekjes en zoop cola en we lachten en roddelden. Ik trapte 40km bij mekaar, een groene training en ik bedenk me maar dat het buiten te koud is. De rit heet Sugar Cookie in Watopia en dat heb ik gedaan: veel zoetigheid en echte koekjes. 🍪
7 januari : trailen met ‘mams’ op lage intensiteit. 🥶 maar 🤩
Het moest ook de hele tijd rustig en ontspannen in blokken van 5km. Ik zag op tegen de kou, maar het viel mee. Vincent deed de route. Ik moest me de eerste 5km inhouden voor de hartslag. Maar ik stopte de training gewoon als we stil stonden. Na 4km het warme water drinken. Toen kwamen we bij een lieflijke ‘pond’- echt leuk.
Maar daarna wachtte een prachtverassing en stonden we opeens in een openluchttheater! Vincents mond viel open en ik ging er van balletdansen! Ik had net goedkeuring van Annemarie gekregen voor de sportplanning, dus dat was het dansje waard!
Mooie plek. En toen verder door het bos saampjes. Beetje kletsen, geweldige paadjes, de handschoenen konden uit en naast het volle Laarder Wasmeer een gellie. En door.
Zo via wat verrassende ommetjes naar de berg van Anna’s Hoeve. Wat is dat veranderd!! Geen weg meer en trappetjes en water. De vlonders waren helemaal weg, onder water gelopen. De brug leidde naar nergens. De zon scheen. De wereld was mooi. En Vincent was erbij.
We gingen even naar het schiereiland. Hoe fascinerend dat een stukje land zo kan veranderen! Er was ook een stukje hetzelfde gebleven, iets verderop in het park waar ik mijn eerste run bike run ooit deed.
En toen stuitten we op water waar weg moest zijn die er normaal ook is, maar nu ondergelopen was. We liepen er omheen. Sentiment voor mij, zo aan de Hilversumse rand van Anna’s Hoeve. En dan langs de voetbalvelden over het grote en drukke fietspad tegen de wind in langs de andere kant van het Wasmeer. Dat kille afzien kan ik en we liepen best snel. Veel (nare) fietsers en drukte. Op iets van 8km nam Vincent een gel en ik nam een klein ommetje, want het ging me net zo lekker!
We gingen weer door de kleine bospaadjes en over de hei en door het zand. Vincents gelletje werkte goed, die huppelde werkelijk en echt rond! Ikzelf had beter ook een gellie kunnen nemen, want ik was aan het buffelen. Kan ik ook wel hoor. We zagen kuilen (doorheen dus achter huppelVin aan) en runderen en een drinksysteem en toen de hei op.
Er was wel zon. Maar over de hei heen steken waaide bitterkoud. hoever nog eigenlijk? Ik was het wat kwijt en ploeterde een beetje. Vincent juist niet. Ik liet het ommetje maar gaan. Moest even stappen en toen waren we er en ging ik de brug op en neer om 15km vol te maken. Het laatste hartslagblok niet echt versneld, dit was een belevenistocht en erg genieten. Daar ging het om!
8 januari – Zwift Climb Portal: Col du Platzerwasel at 100%
Ik had niet echt veel zin, maar in vergelijking met een mat stofzuigen met de hand die maar eens per (2?) jaar wordt gedaan is dit ‘uitfietsen’ en zal ik minder zweten dan met het stofzuigen! Het went al, de hoogtemeters. Ik kijk er niet meer van op of om. Ik maakte de domme fout om het Triathlon Inside blad te gaan lezen, maar daar staan alleen maar pro’s, dezelfde helden als altijd en de podiumplaatsen in. Nooit de gewone, saaie, ploeterende huisvrouw. Ik kan daar zó slecht mee omgaan!
Dus maar aan de kant gelegd, muziekje aan, was opgevouwen en de vaatwasser aangezet en toen kon ik een virtueel colletje op. Het is stervensdruk in Watopia. Deze ouwe taaie taart wordt ingehaald en voorbij gevlogen alsof het niks is. En bij het omhoog klimmen van de Col is het niet anders. Ik zet de data 📊 maar uit en trap gewoon verder.
Tel de zegeningen: voor deze poldertrut ben ik een uitmuntend klimmer! Daar maak ik tijd goed en steek ik de mannen voorbij, die me daarna omlaag weer ver achter laten. Ik fiets op met de Schotse meneer Crispin Hoult van 54 jaar. Ik drink mijn cola, doe mijn ding en trap me gewoon omhoog.
Geen heldendom, geen prestatie, geen podium. Gewoon een werkeloos huisvrouwtje op leeftijd die een beetje d’r best doet. Het ligt niet aan deze ene training, deze hoogtemeters of dit anderhalf uurtje zweten: het zijn ze allemaal bij elkaar, al die traininkjes, al die pogingen die mij straks brengen waar ik wezen wil. Ergens in de middenmoot, maar wel aan de finishlijn! Voor mij is dat genoeg, al zal ik de bladen, kranten en TV er niet mee halen.
9 januari – Makuri Islands Flats in Zwift, Yathzee in Almere en tempootjes
Vooral het Yathzeeen ging super! De dobbelstenen stonden helemaal aan mijn kant. Arme Vincent. Ik had weinig hoogteverschil uitgezocht en fietste gewoon maar weer. Na de hoogtemeters van gisteren doen mijn benen dat ook gewoon. En ze dansen al vandaag, want ik heb een andere baan bij KidsKonnect!
En ik de vriezer ontdooit, met mijn zus gebeld en de trapkast opgeruimd. Een zeer productieve en gelukkige dag. Ik had slecht geslapen en ben zomaar ettele uren alleen thuis geweest, want de mannen waren op kantoor/school. Dat was lang geleden. Toen het ‘werk’ af was, kon ik fietsen. Eerst rustig infietsen, maar het maakte niet zoveel verschil tussen heel rustig en rustig. Ik bleef Yathzee en zessen gooien 😄 Vincent moest even iets regelen en toen ging ik wat sneller voor 30’seconden, 5 keer. Prima te overzien en ik deed de ook keurig mijn best zonder te overdrijven. Er zat pauze tussen en de seriepauze was 5 minuten. Da’s net geen potje 🎲 Toen moest ik 5 keer 25 seconden flink wat harder. Zat ik net op een paar hellinkjes! Verder lette ik niet zo op Zwift.
Ik liet Vincent een potje winnen in de seriepauze. En toen moest ik 5 keer voluit. Oh wow, dat kan ik dan gewoon! Wattage boven de 3 en 20 seconden doodgaan. Ik vond het nog leuk ook ☺️ Daarna ging ik uitfietsen en won ik nog maar een keertje. Onderweg dronk ik cola en at ik M&Ms, prima feestmaaltje haha. 😆 ik maakte 35km vol en daarna 200 hoogtemeters (eitje) en toen was het mooi geweest. Ik had ook nog kunnen rennen, maar waarom zou ik? Om de triatlon-op-1-dag te doen. Maar het was koud en te snel donker en ik doe ‘t volgende week wel! Ik heb een baan, ik mag bij KidsKonnect beginnen 💃🏼 💃🏼 💃🏼
Zwemmen in de avond in baan 3 tussen de mannen
Het ging erg lekker, want ik was heel bewust bezig met de doorhaal, water scheppen en een hoge elleboog. Ik had aan het einde helaas ook krampen (stom moment).
300m inzwemmen op flink tempo met swing in t lijf
3×400 rustig duur voorop met 50 tussendoor 3x heup aantikken
3×400 rustig duur met 50 slagen tellen en 3x minder (22-19-16!)
300m rustig en 3×100 hoger tempo
2×150 voorop rustig
10 januari – het werd een wandelingetje
Ik kwam niet tot hardlopen. Maar een frisse neus halen en buiten zijn vond ik wel even nodig. Even een paar hersenspinsels op een rijtje zetten. Het hielp goed, maar mijn neus werd wel erg koud! Die liep nog het beste door.
Toen werd ik heel erg ziek. Enorm zware griep. Ik volgde Vincent op, die al een dag ziek was.
Donderdagavond in bed gekropen en vrijdag alleen maar daar gelegen. Geen corona, echt zware zware griep. Ademhalen doet pijn, alle spieren doen zeer en verkrampen en als de paracetamol is uitgewerkt begint het klappertanden. Alles, echt alles doet pijn en als ik te snel drink om de paracetamol weg te werken, spuug ik alles weer uit. Ik voel me zeer ongelukkig. 215 stappen op een dag. De trap kom ik niet af. 38,5 graden koorts en ook Vincent is ziek, maar ik kan hem niet helpen. Rob is niet lekker, maar de griepprik haalt de grootste ellende er vanaf. Joyce helpt me met opbeurende appjes en de vriendschapsdeken die ik gretig gebruik. Lezen of Candy Crushen kan niet: vergt concentratie die ik niet heb. Ik kan níks.
Zaterdag waren er ook nog complicerende omstandigheden die speciaal voor vrouwen zijn ‘uitgevonden’. Daardoor waren de krampen nog erger in de rug en benen. Hoesten erbij, een zware hoest over de longen. Slapen lukt niet meer altijd. Ik ga twee keer even de trap af en op de bank zitten, wat slopend is. Ik drink heel veel en ook bouillon.
Ik zet wel 500 stappen! De koorts loopt op tot 38,6. ‘s Avonds kruip ik terug in bed en dan begint de slotellende pas echt, met angstaanvallen waardoor ik niet durf te slapen en als ik om 1 uur met een paracetamol in slaap val, wordt ik een uur later kletsnat bezweet wakker. En 2 uur later weer en zo elk uur tot half 7. Dan is de bidon leeg en ik ook. Ik voel me smerig, zwak en ziek.
Na het douchen voel ik me stukken beter en de rest van de dag hang ik op de bank en probeer wat te regelen met de was, kattenbakken en eten. Het kost meer energie dan de halve van egmond hadden kunnen doen!
Dus naar de snackbar lopen voor spagetti bolognese is soms een prestatie van jewelste!
‘S avonds toch weer koorts (38,4 nog wel)
Supertrots op de badge!! 😍 dat ik de eerste helft van de maand honderdduizend stappen heb gezet. Het zou een makkie worden, maar dat was het de afgelopen dagen niet!
15 januari – Het gaat beter, maar ik slaap extreem slecht. Kom niet voor 2 uur in slaap. Blijf hoesten en wakker en draaien. Vannacht was het zelfs 3 uur en daarna elk uur wakker en helemaal bezweet en te warm en te koud onder het dekentje. Om 8 uur ben ik weer helemaal wakker. Ik ben overdag te moe om te herstellen of iets te bedenken. En hoest heel hard verder. Ik doe en probeer, maar ik ben ook dizzy van vermoeidheid. Gelukkig is negatieven scannen niet iets waar je over na hoef te denken en heb ik nog geen werk! ik vind strijken dan wel echt de krachttraining van de dag!
16 januari – Sporten doe ik nog maar even niet, ook al is de koorts inmiddels geweken en ben ik blij met een nachtje redelijk goed slapen.
Goed geslapen is tegenwoordig gelijk aan goede rust tussen 11 en 4 met een ibuprofen en daarna een uur hoestend wakker liggen te draaien, nog een ibuprofen en 4 keer zweterig wakker worden. Ben ik blij mee.
Naar de huisarts gewandeld door de sneeuw en toen rustig door de knisperige witte wereld van het park heen en terug en dan nog een keer door het park met Rob. Vermoeiend feestje, maar een fijne frisse neus gehaald en ik heb nog longen 🫁
‘s Middags is de sneeuw weer weg, zijn alle ramen aan de binnenkant gelapt (beetje overschat hoeveel werk en kracht dat kost) en ben ik nogal moe. Meer sport laat ik mooi achterwege! Dat is in deze periode niet zo erg gelukkig, bevestigt de trainster.