18 januari – Al bellend een lange sneeuwwandeling
Ik legde mijn hoofd neer gisteravond, deed mijn ogen dicht en sliep de hele nacht door. Ik had vandaag een uitstrijkje en ik voel me oke. Niet meer dan “oke”. Soms hoest ik nog enorm en ik voel me toch niet helemaal gezond. Rauwe keel en hoofdpijn. Ik verveel me intussen ook een beetje. Alles lijkt gedaan. Negatiefjes scannen en kleuren. Het hoort er allemaal bij. Dat er een soort verveling optreedt als je werkeloos bent. Ik ging nog maar wandelen. Ik belde ondertussen met JH, een vriendin die ik ken van vroeger met een uniek verhaal over haar hoogbegaafde zoon van 13 die niet naar school gaat.
Het lopen ging lekker en ik genoot van de sneeuw en de buitenlucht. Ik liep lekker door. Soms een kleine hoestbui. De laatste kilometer ging ik twee keer eventjes hardlopen, maar dat slaat wel op de longen. Ik was er best vermoeid van. Ben het wel zat om niet fit te zijn. Wanneer kan ik wel weer beginnen?! En dan bedoel ik eigenlijk niet alleen met werken, maar met alles. Ik wil graag de ‘oude’ energie weer terug.
19 januari – Een wandeling in Veldhoven met een paar hardloopelementjes
Pa en ma samen met mijn zusje een dag helpen met opruimen (ik gooi alles wel weg) en organiseren. Als vanouds, maar met de nadruk op ‘oud’. Je kan op dezelfde plek zitten, maar dat wil niet zeggen dat de dingen nog hetzelfde zíjn. Anyway, ik moest na al het rondkruipen in de kelder even wat frisse stofvrije buitenlucht hebben! Alleen dan maar, want mama moet het eten maken en zusje en papa willen even uitrusten. Ik ga wandelen hoor! Met elke kilometer een hardloopelement. Mariapaadje, stukje door de Begijntjesstraat en dan het hele stuk van de oude weg. Het hoesten valt dan wel mee (het is nog niet weg hoor) en het voelt prima te doen. Om de sportvelden heen. Het is nooit echt mijn buurt geweest, ik heb er nooit hardgelopen. Blokje tot de rotonde rennen voelde alweer vertrouwd. Oude schoenen aan. Dan nog buiten langs de weggetjes en het ‘stageadres’ wat al lang niet meer bestaat. In zo’n dorp praten mensen tegen elkaar op het achterafpaadje: ‘glad hier he’ (met een zachte g natuurlijk). Dan nog een heel stuk rennen waar het wat gladder is en net iets verder dan ik bedacht had.
Alle kilometers onder de tien minuten. Lekker rode kool, schnitzel en gebakken aardappeltjes gegeten. Met groentesoep en een speciaal chocoladetoetje! Nog steeds erg erg moe en veel hoesten, maar het wordt minder ‘diep’, het hoesten. De energie is nog niet op het oude peil.
En Mr Garmin? Die vindt het prachtig: ik ga hartstikke goed en herstel als de beste. Er is niks aan de hand met mij, volgens het apparaat. Ja DUH. Dit is wel het bewijs dat het alleen maar een apparaatje is!
20 januari – Zwemmen zonder energie
Compleet lusteloos. Nul komma nul energie. Nergens voor. Hoesten. Rusten. Niksniksniksniks. Nergens zin in ook. Wel getekend en de baan is nu definitief rond, maar ook dat levert geen kracht of blijdschap op. Nieuwe CD van Loreena McKennitt: leuk, maar zelfs dat maakt me niet blij. Mist de junk het rennen en sporten?! Nou ja, kijken hoe het lukt met zwemmen. Antwoord: ruk. Ook niks, energieloos, futloos en tempoloos. Baan 1. Achter RZ, die in baan 1 het langzaamste is, is nog teveel zelfs, maar vandaag gaat “doen” boven tempo. Inzwemmen. Bijkletsen met MB. 300m zwemmen rustig aan en 50 schoolslag. Die zijn helemaal prut. Het is niet eens ademtekort ofzo, maar er zit geen kracht in de spieren. Is er niet. Het water is zwaar. De slag klopt wel hoor, maar een baan is vandaag 35m ipv 25m. Dan 6x100m. Moet elke keer iets sneller, maar mijn doel is elke keer aan de overkant komen. 1 keer lukt het niet en hou ik een enorme hoestpauze halverwege. Baan 4 kijkt zorgelijk op. Het tempo is nog niet eens heel erg belabberd, maar ik word er ongewoon en zeer ongebruikelijk dood- en doodmoe van. Zou zo mijn ogen onder water kunnen sluiten. Ik ga er uit na iets van 1150m. Maar of dat goed is opgeteld, kan ik niet bedacht krijgen. Ik ben bekaf en kleed me zittend aan.
Ik baal enorm dat het eigenlijk nog helemaal niet goed gaat! Ik had maximaal 4 dagen koorts en die was op zondag weg, dus ik had donderdag weer moeten kunnen beginnen, maar het lukt niet. Ik ben doodmoe. Van werkelijk alles. En nu word ik ook een beetje wanhopig, want de Twiskemolenloop is over twee weken alweer. En -noem me raar- in juni staat al een halve triatlon! Gelukkig ga ik nergens voor een snelle tijd, maar allemaal voor 50+ records en die haal ik állemaal!! Maar nu ben ik voor alles te moe. En dat is wel balen. Ik heb denk ik hooguit 3 keer een zwemtraining afgebroken omdat het niet te doen was. Deze ook. Ook nog weinig eetlust en ik vind veel dingen ‘moeilijk’ om logisch achter elkaar te bedenken. Het is raar en vervelend.
Nog een lange weg te gaan en hopelijk komt de kracht ook wel weer terug, maar ik heb nog de tijd tot het seizoen en alles begint, maar vandaag ben ik een beetje in mineur of het wel kan. Al ontbreekt ook daarvoor (voor het zorgen maken-stukje) de kracht echt.
22 januari – Fietsen is nog bijna het moeilijkste!
Iemand die meekijkt op Garmin geeft altijd een duimpje, ook al heb ik van de training niks geleerd of heel slecht uitgevoerd. Toen ik hem ‘ontvriende’, mocht hij alleen maar terug omdat hij belangstelling heeft en het hartstikke goed bedoelt, maar met de belofte dat hij niet klakkeloos overal een duimpje/like voor geeft. En bij deze training dacht ik: “Geen ‘like’ geven hoor @R!” Tenzij je deze rottraining kan begrijpen! De griep heeft er echt kei-hard ingehakt. De spieren lijken alle kracht kwijt te zijn geraakt. En de longen 🫁 doen hun uiterste best om binnenstebuiten te keren. Dat is ze nog niet gelukt. Afgelopen zaterdag was er iemand in de kleedkamer aan het beweren dat ze ook al weken kwakkelde. Ze zwom twee uur, waar ik na een half uur het bad verliet en daar de hele zondag van bijkwam. Op die zondag liep zij iets van 20km. Laat mij zo ‘kwakkelen’! Nee, ik ben alle energie, fut en kracht in een week tijd kwijtgeraakt. Floep-weg. Volgens Garmin ben ik 100% trainingsready, mijn rusthartslag is laag en ik slaap als een malle! Ik voel me echter nog moe na 9,5 uur slapen en alles sleept nog steeds met moeite voort. Het gaat al zoveel beter: ik kan de kamer schoonmaken en de was doen! En dan zit ik op de fiets en voelt het alsof ik alleen maar bergop trap. Zwaar-zwaar-zwaar. De hartslag is ook hoog en ik zweet behoorlijk. Het tempo, de cadans en de inspanning zijn niet in balans met de kracht die het me kost. Irritant zeg.
En tóch: ik fiets de voorgeschreven 50 minuten vol! Ik stop niet onderweg, ik lift niet mee, ik doe mijn best en ik ga door tot ik 20km in Zwift heb verzameld. Hoe traag ook. I did it.
Het idee om er wat joggen achteraan te plakken, laat ik varen. Minutenlang moet ik ‘bijhoesten’. Ik moet daarna eerst bijkomen op de bank, voordat ik kan douchen zelfs. En dan waren het slechts 20 kilometertjes en 50 minuutjes…. Hoe ooit weer het dubbele met tien km hardlopen er achteraan geplakt?! In mei zal dat toch moeten; het lijkt allemaal nog ver weg, maar een paar dagen koorts en griep krijg je niet zomaar terug en dat kost dan opeens weken. Ik prefereer een paar weken ‘kwakkelen’ en dan gewoon door kunnen gaan en uren te hardlopen zonder bij te hoeven komen, desnoods met een pijnstillertje. Nou ja, ik eet tenminste alweer ietsje meer en met een beetje smaak en zin, want dat was ook ver weg. #Einde geklaag
R reageert met een duimpje en de tekst : “Wel een like, want ik begrijp het: je bent gewoon nog aan het herstellen, de ene griep is niet de andere griep. Geef het tijd!“
Ik ben ‘s avonds samen met Rob (die ook kwakkelt) nog wel een frisse neus gaan halen. Dus ik heb wel iets geprobeerd! Maar joggen was nog te hoog gegrepen.
23 januari – Hardlopen met wandelminuten, een te hoge hartslag en een laag tempo.
Ik moet het weer proberen. Joggen. En na elke kilometer blij zijn dat het onder de 7 minuten gaat! Dan een minuut wandelen. En dat zo een boel keren. De training moest wel groen worden!! Hardlopen en hoesten kan kan ik combineren; wat een talent 🙄
Voor Joyce of M met haar cocktails en veel te veel overtollige kilo’s is dit best een prima tempo, maar voor KH of KD zou het rampzalig slecht zijn. Ach, er is er maar 1 met wie ik hoef te vergelijken en -helaas- dit tempo bij deze hartslag is voor mij SLECHT. 🙅♀️ Hoge hartslag, traag tempo. Twee weken niet gerend en voila, we kunnen weer opnieuw beginnen. 😣 Het is al vaker gelukt. Volgens de trainster gaat dat best snel, dat terugkomen, maar zo voelt het nog niet echt. Ach, in t Twiske kan ik over tien dagen vast tien kilometer hardlopen, hoe rustig ook. Een PR wordt het toch. (Niet). De trainster vindt dat we daar maar plezier moeten maken. Who knows. Je moet het positief zien: gisteren na het fietsen moest ik veel langer uithoesten. Vooruitgang. 😐
24 januari – Fietstraining met versnellingsblokjes
Nou, daar kwam de aap uit de mouw: hier zie je het resultaat van enig krachtverlies! Ik moest dus blokjes hard fietsen met een wattage boven de 200. Ik weet niet of dat een paar weken geleden wel lukte, maar vandaag niet echt. Echt niet. Ik deed mijn best en versnelde serieus, maar de 200 of daarboven heb ik maar een paar keer gehaald (2 van de 15 keer). En in de rust daar tussenin kwam de wattage weer niet laag genoeg.
Het is gewoon een krachtdingetje: mijn beentjes willen nog niet zo hard. Alhoewel… Op het laatste was ik bereid me stuk te fietsen op de korte sprint en toen durfde ik wel en konden die beentjes dat ook. Ging ik van 40sec bij het allereerste begin naar 22 seconden in poging 2 op het einde van de route en toen fietste ik uit en kwam ik nog een keer langs en toen knalde ik naar 19 seconden. Best een beetje trots op een wattage richting de 300. Dus ik kan het wel.
Het is dus ook een koppie wat er niet zo in gelooft. Mijn Garmin had de training en ik fietste gewoon in Londen in Zwift. Ik deed mijn horloge af en blijkbaar pakt ie daar de hartslagmeter vanaf.
Onderweg zat ik maar te appen met Vincent op school en ik vermaakte me best redelijk. Zo grappig dat je de klokken hoort van de Big Ben en dat je marcheergeluiden hebt bij Buckingham Palace. Verder een beetje rondgetrapt en de hoogtemeters kalm aangepakt. Ik moet maar blij zijn dat ik weer wat kan fietsen! En het hoesten is dan nog wel totaal niet weg, maar het is een stuk minder heftig.
Ik had er het boek bij van Gezond Sporten als je Ouder bent, maar het voelt niet heel goed. Juist alsof ik dat nu moet gaan lezen omdat ik ouder word. En ik voel me al zoveel ouder de laatste tijd! Ik heb het boek maar weer aan de kant gelegd en ik vreet weer lekker de snoepjes op.
En ‘s avonds gaan we weer zwemmen. Gisteravond op dinsdag lukte het nog even niet omdat het dan weer laat werd. Ook voor Vincent. Een keer op tijd naar bed. En nu kunnen we nog op woensdag, want over twee weken ga ik werken in Leiden, dus dan is half 6 onhaalbaar! Ik heb de planning voor de eerste maand gekregen en nu is het zo écht. Zolang ik maar niet vooraan hoef te zwemmen, zeg ik tegen Vincent als we naar Almere Poort rijden. Ik ga ook hier een baantje verder. We hebben de vriendelijke trainer JC en het thema is ‘lange slagen’.
400m inzwemmen (ging best goed) met achtje
5×50 benen, armen, hele slag, slepen, bijleggen – voorop opeens. De jongen voor me is razendsnel, dus ik lig vooraan als tweede. Hele slag echt zonder achtje!
2x250m lange slagen – ook voorop, met achtje. Ging wel lekker eigenlijk.
100 rug – bah
5x 50 snel/100 rustig – 4 van de 5 vooraan. Na 3 keer ging het tempo achteruit. Sprinten was het sowieso niet helemaal. Dat is het nooit, maar nu vooral niet.
50 school
200 rustige duur – niet meer voorop, even kalm achteraan. Met achtje!
200 uitzwemmen – 100m met achtje en 100m zonder achtje.
Ik ging best snel. En het voelde best kalm, want ik deed lange slagen. Ik deed geen benen, maar als ik minder doe met mijn armen, zou daar evt ooit energie voor over blijven. Maar vandaag was de energie niet te over. Het was niet de bedoeling voorop te zwemmen en snel te moeten, maar ja. Het hoesten viel mij enorm mee.
25 januari – 10 minuten blokjes hardlopen: allerrustigst, rustig en ietsje minder rustig
Beetje mega saai somber sloom januaridagje. Ochtend niks gedaan. Hoesten wordt minder, maar helemaal weg nog steeds niet. Ik ging met Vincent joggen die 3 weken stil heeft gestaan. Mijn training van 8 x 10 minuten blokjes (1-2 heel sloom z1; 3-6 duurtempo; 7 iets sneller en 8 lekker rustig) met 30 sec wandelpauze. Eerste twee blokjes ging de hartslag door het dak en was veels te hoog. Irritant zeg. Ook wandelend. Tweede iets beter trouwens. Vincent deed de route langs de winkel in stripheldenbuurt voor een auto. En duo paaseitjes. Het regende. Net genoeg om koud en nat te worden. Kriskras door de wijk. Geen paaseitjes bij Vomar. Ik wilde door het bos.
En toen was bij duurtempo (z2) de hartslag weer te laag! 🤯 ook brug op. Vincent had het niet makkelijk, maar dat is die ademloze doorstart. Even door het bos. Heb nu ook de ijzeren man gezien in t kotterbos.
Vincent ging de brug over en ik hobbelde door richting de Plus. Langs de plas waar niemand was. Nu kwam de hartslag wel goed op 144. Niet hoog, maar ik ging ook niet snel. Beetje tussendoor overal. Met de verdiende wandelpauze! Brug op door de miezer was vervelend. Echt lastig. Buik deed ook niet mee (au). Toen de wijk in en ik moest wat harder. Hartslag wel iets hoger, maar qua tempo was het duidelijk dat de tien km gepasseerd was en de vermoeidheid wat toesloeg. Maar toch dapper geprobeerd en volgehouden en rondgecirkeld tot de Plus. Daar beloofde meneer de Greef, de baas van de Plus, me dat de duo-paaseitjes er morgen zijn. Zonde van de calorieën, vond hij. Toen rustig uitlopen met wandelmomenten, want darmen deden behoorlijk lastig. Thuis meteen 🚽. 12km alweer. Spieren slapjes. Maar toch weer 12 kilometer. Dan moeten 10 kilometer in het Twiske haalbaar zijn. Maar ik stel me er niet al te veel van voor.
27 januari – Indoorcycling
Het was allemaal niet zoveel. Er ontbrak kracht en energie. En zin. En motivatie. Ik schreef gister naar iemand: ‘van deze ene training hangt je einddoel niet af’ en dat gevoel had ik ook een beetje met dit. Wat dragen deze lullige, saaie, suffe 50 kilometertjes bij aan de doelen van straks? Maar het antwoord is simpel: doorzettingsvermogen trainen. Wilskracht oprekken. Want fietsen wordt nooit meer zo mooi als die ene keer, 5 maanden geleden. Voor altijd zal het vanaf nu vlak en saai en leeg zijn. Vandaag kon ik het opvullen met geschiedenis (Kenmerkende Aspecten van de vroegmoderne tijd) met Vincent en daarna winnen met Yatzee. Dat ging beter dan fietsen!
Het eerste uur (vlak) en met 3x yatzee in 1 potje hield ik het nog op 25km/u, maar in het tweede uur en 2 potjes verliezen (van de 6) en de vreselijke zwiftjungle met hoogtemeters daalde het tempo enorm. Cadans was ook ruk. Zelfs de M&Ms smaakten op een geven moment niet meer. Het fietste allemaal voor geen meter. Gelukkig neemt het hoesten af, al voel ik me nog steeds niet echt gezond en vond Garmin alles weer slecht.
We deden nog even geschiedenis en toen wilde ik 50km volmaken, maar het was trekken hoor. Waarom stap ik niet gewoon af?! Waarom kap ik niet na 1:45 uur als de training dan ook groen is?! Wáárom doe ik dat niet gewoon?!?! Ik zou het echt niet weten. Serieus niet. Het komt op dat moment niet in me op. Hoe niet-leuk ik het ook vind! Zou ik dit alleen voor het schema doen? Nee, want dan zou ik ook netjes de cadans en hartslagzone goed willen hebben. Ik weet écht serieus werkelijk en waarachtig niet waarom ik dit heb gedaan. De trainster vroeg zich af waarom ik niet buiten ging fietsen, want het was heerlijk weer en ik zag ook velen die de zon in gingen, maar ik heb daar geen seconde aan gedacht. Dat had echt niet in het schema van de dag gepast! Maar echt, ook daar denk ik totaal niet aan. Ik moest volgens schema 2uur15, dus (hallo rv…. leuke opmerking in Garmin dat het alweer 2 uur en tien minuten is en je bedoelt het goed) 2 uur TIEN is het net niet helemaal!
Maar ik ging uit van twee uur, dus het was 10 minuten extra. Het uithoesten / stikken is voorbij gelukkig. De hartslag was way te laag. Helaas kan ik niet zwemmen vanavond want we vieren mijn schoonvader zijn verjaardag. Dat vind ik dan toch weer lastig dat het niet lukt en de training rood is. Maar het gebak maakt alles goed 😜
28 januari – samen met PF (soort van intervallen, maar meer kletsen)
Ik ging samen met PF die ik nog helemaal niet kende tot gister. Ze post wel op hardlopende dames in Almere op Facebook en nu gaat ze een marathon doen en ze is wat ouder en dat boeit mij. De waaroms. Dan stel ik voor om samen te gaan lopen en zij kon en ik ook. Ze loopt altijd alleen. Ik sliep erg slecht (hoesten, snurken, ‘chinese’ darmen) dus ik zag er enorm tegenop. Ze loopt normaal al wat harder… ik had een verharde route over de Kemphaan. De eerste kilometers vertelde PF hoe het komt dat ze 2 marathons doet dit jaar en hoe ze gezonder is geworden. Alleenstaand en alleengaand. Ze is leuk!
Mijn hartslag is echter niet leuk, die rijst de pan uit. Het weer was wel prachtig, niet te koud, zonnig. Er waren andere lopers, ik herkende triatlete JC aan haar hardloopstijl. Na 5km moest ik 800tjes versnellen. Dat viel niet mee! Ik dacht: ik sla over, maar ongemerkt lukte het toch. Even wachten bij de 🚦. Mijn hak deed even pijn van het scheef lopen. En toen kletste ik. Over trainingsschema’s en trainers. Ik voel me totaal niets beter dan zij. Ieder zijn eigen verhaal! Ik heb TriPassie de hemel in geprezen ☺️ en ongemerkt liepen we de 800tjes steeds harder! En tussendoor wandelen. Toen nog uitlopen en het ging me best goed af allemaal.
We gingen nog een stukje onverhard en ik liep verkeerd! Moesten we terug. We gaan dit zeker vaker doen! Fijn om een uitdagend loopmaatje te hebben, jammer dat ze ver weg woont in Poort. De hartslag is wel zorgelijk hoog en ik moest achteraf direct door naar de 🚾 (chinees) en toen was ik alweer heel erg snel bij, dus dat is echt goed. Ik hoest mijn longen er niet meer helemaal uit en het is niet meer zo ernstig, maar ook nog niet weg. Chocomelk en een goed gesprek maakt alles goed!
29 januari – Rondje Kampen met 3×1000 wedstrijdtempo
Stond nog op de to-do lijst: met mijn schoonmoeder een dag naar d’r familie in Kampen. Ik ging daar een rondje hardlopen. Kan zij even rustig met de zussen bijpraten. Dom genoeg ging ik na de thee met boterkoek 🫣. Met muziek en korte mouwen. Dus het begin was koel. De lage hartslag zone 1 hield ik niet aan; steeds te hoog. Ik ging maar erg sloom voor mijn idee. De brug op was zone 1 helemaal foetsie, maar ik genoot wel! En het was niet meer koud.
Ik herkende veel van de bruggenloop. En toen het fietspad op. Ik haalde in 25minuten niet eens 4km. 😑 ik moest een kilometer op wedstrijdtempo voor zondag lopen. Het zou me benieuwen… uiteindelijk was én de route én de training tegelijk op 1 horloge wat lastig. 5:45 – aha. 🙂 een voldoendetje.
Fotootjes maken onderweg en even wandelen. Ik hoestte verbazingwekkend weinig! Nog een km op tempo. Voelde al ietsje beter. Op naar het station. Ietsje sneller nog ook en net op de brug klaar! Een voldoende.
Ik genoot, fotografeerde en keek naar het water vanaf de brug. Toen wist ik al dat de route te kort zou zijn. Oversteken en rechtsaf langs de drukkere kade voor een snellere km.
Fotootje van de boten en de ophaalbrug en de route zoeken. Lastiger. Maar ik voelde me al wat sterker! Ik had niet gedacht dat ik nog iets sneller zou zijn en 5:34 zou redden. Ruim voldoende. Geen idee of ik dit 10 kilometer zou kunnen, maar ik denk zondag de tien km onder het uur te moeten redden. En dat met tien kilo te veel aan gewicht. Ik ging snel door de poort en maakte een mooie foto.
En toen dribbelen en weer uitlopen. Ik zocht even de route op. Mijn darmen begonnen te zeuren over de boterkoek. Parkje, sportterreinen en weer op de route voor de laatste 600m. Die waren onrustig, met 2x een stopje voor verkeer. Ik maakte 9km vol en het uur net niet. Daarna maakte ik de WCpot heel vol. Oeps. Sorry. Netjes achtergelaten hoor. En toen was ik alweer uitgerust. Gemiddelde hartslag is lager dan gister, maar het tempo ook. Garmin vindt dat ik veel te veel doe. Ikke niet. Het gaat eindelijk een beetje de goede kant op.
30 januari – TVA zwemtraining in baantje 3
200 inzwemmen
150 met pilonnen versnellen. De pilonnen stonden halverwege. Ik zwom lekker achteraan. Dan achter W tot half tien, die begint al jarenlang altijd te snel en dan hou ik hem niet bij en daarna is deze oude taart ‘opgewarmd’ en kan W alleen maar zachter.
1800 in 3×200 tempo-verschillen, verdeeld in 4×50, 2×100 & 1×200. Zone 1 heel rustig Zone 2 duur/lekker tempo Zone 3 (te) hard. Eerst logisch: 200m zone 1, 2 keer 100m zone 2 en dan 4 keer zone 3. De tweede keer 4x50m zone 1 (vreselijk saai en langdradig), 1x 200m zone 2 (heerlijk) en 2x100m zone 3. En dan zie ik de derde al aankomen: 4×50 zone 1 (extreem saai), 2×100 zone 2 en 1 keer 200m zone 3.
Na half tien W ingehaald. Ik vind hard in zone 3 echt wel lastig. In de rustige banen met zo min mogelijk slagen oefenen en op de techniek letten. Ik kwam weinig tot 1 op 3 ademen. Alles met achtje (😶)
In zie dan de hele tijd op tegen de stukken ‘hard’, vóóral als dat 200m moet. Jammer eigenlijk. Want het lukt me best redelijk.
Ik deed maar wat en daar werd ik vandaag maar wat moe van. 🫥 Niet meer overdreven, maar gewoon ietsje.
Na de 1800m – 2×75 met 2x 50snel ofzoiets (khad geen idee 🤷🏼♀️)
50 uitzwemmen zonder achtje
Het horloge nam zijn eigen afstanden op, gek ding. 25m kado; let it go, ik laat het lekker zo…..
Vincent vond het allemaal helemaal niks en dat zag ik in de baan naast me. 😥
Niet zo druk, 4 in onze baan, 3 bij Vincent in baan 4. Wel drukte in baan 2, maar ik kan baan 3 prima aan.
Geklooi met licht, vond ik wel leuk. Zo is het buiten namelijk ook.
Hoe gaan we ooit weer buiten goed en lang zwemmen?!?! 🏊🏼
31 januari – my own little tri – Fietsen, lopen/joggen en zwemmen
Vanmorgen werd ik wakker en ik dacht: he, ik voel me weer energiek en blij en het gaat weer! Qua training stond er een fietstraining: 10×6 minuten duurtempo en dan 20 seconden versnellen en 40 seconden rust. Maar ik begon aan de ronde in Schotland en het ging hartstikke lekker! Ik voelde me goed, kreeg een mooie cadans en ik wilde de Loch Loop op een mooie snelheid doen. Ik rij meestal andersom. Ik zetten nog extra aan in de 20 seconden die ik moest versnellen. Ik deed net geen 16 minuten over de Loch Loop en daar werd ik tweede mee bij de dames.
Toen dacht ik: ik wil harder. Ik heb me niet zoveel aangetrokken van de traingen en het vooral het stukje “duurtempo”, maar ik versnelde wel die 20 seconden. En tussendoor ook! Je ziet dan jezelf, hoeveel je voor ligt op jezelf in de vorige ronde en ik wilde er een minuut proberen vanaf te rijden. Dat valt niet mee. Dat is buffelen. Ik was zo blij te merken dat ik daar de kracht weer voor heb en dat ik dat weer wil!! Met veel moeite en een beetje pijn kwam ik op 14:55 uit. Een minuut sneller!!
Nu was er iemand anders ook nog sneller, dus ik was derde. Ik had mooi mezelf verslagen en ik was al halverwege de training. Toen ging ik een ronde rustig aan doen. Dan nog was ik niet de langzaamste, maar de cadans daalde wel.
Voor het eerst sinds tijden was ik me bewust van andere fietsers en reed ik met een Chinees op die Ai heette en een vrouw die Walton heette en haar haalde ik in. Na 47 minuten kreeg ik het fysiek wat zwaarder. Ik zweette dan ook een beetje leeg! Ik keerde om en deed de reverse loop. Ik zag dat er maar 1 andere vrouw was en die had 16 minuten gedaan over de loop. Ik had nog iets van 2 blokjes over qua training, die ik spontaan weer liet varen, en ik ging me nog een keer proberen stuk te fietsen. Het was aanzetten en doordrammen, maar ik moest en zou onder de 16 minuten komen. Net voor ik klaar was, ging die ander weg, grmbl.
Ik deed er 15:33 over, dus ik had het shirtje echt verdiend! En een mooi gemiddelde met 285 hoogtemeters erbij. BlijBlij! En een lekkere hoge gemiddelde snelheid van boven de 30 ook nog eens.
Ik kletste even met Rob en kleedde me langzaam om. En toen ging ik hardlopen, het overbekende 4,2 kilometer rondje. Deze training staat voor morgen na mijn eerste werkdag, maar ik kan nooit meer op woensdag een eigen triatlonnetje doen en ik heb de energie vandaag! Ik doe het dus lekker vandaag. Daarbij moet ik nog een paar kilometer lopen om de 80km-in-1-maand te halen voor de Garmin badge. Ik doe rustig aan. Heel kalm. Alles moet in zone 1 blijven. Dat lukt makkelijk! En daar ben ik zo blij mee! Het tempo ligt ook weer onder de 7 minuten. En dat terwijl ik mijn hart er dus al uit heb proberen te fietsen. Het hoesten is sterk verminderd en nog slechts nu en dan een kuchje.
Ik loop lekker tussen de bomen door en zie op mijn telefoon een foto van het loopje in Ierland en daar word ik blij en melancholiek van. Ik moet een stukje onverhard erbij pakken en dat merk je dan in tempo en energie. En blijven lopen. Ik probeerde dus de hele tijd blij te blijven. Ik ging nog om het park heen. Ik had het weer warm. Ik was blij 5 kilometer vol te maken en het tempo lijkt niet zo best, maar ik ben er ontzettend tevreden mee, vooral omdat dit allemaal keurig ZONE ÉÉN is. En dat is echt fijn. Ook geen last van mijn darmen – jippie.
En dan nog zwemmen natuurlijk! TVA training op de woensdag. Nu echt voor de allerlaatste keer!
Alles met achtje, behalve de laatste 50m borstcrawl.
In baan 3. Uberdruk. Onrustig. Vreselijk. Ik begon met 300m inzwemmen. Vincent ging toch maar een baantje verder. We moesten 8x 100m doen, waarvan 25m op tempo. Ik zwom achter R met haar irritante flippers. Mijn bril besloeg er van. En het ging behoorlijk hard! Met weinig pauze zo vanaf mijn vierde positie. Ik voelde me niet senang. Vooral de snelle 25m kan ik dan echt nog niet en dan ben ik bang dat ik de 4 mensen achter me ophou, maar ik hoorde geen commentaar.
Na de 800m moesten we 4×125 doen, waarvan 25m benen. Dan smokkel ik en dan zwem ik de 100 wel weer oke. Maar het horloge raakte van de leg. En dan is er 1 iemand die haar eigen tempo tussendoor probeert te doen. Daar is geen plek voor in de volle baan! Dus dat houdt op en maakt het nog onrustiger. Ze ging weer naar baan 2 terug.
Na de 500m met benen erin gingen we 150jes doen: 50 rug, 50 school, 50 borst. Ik wilde op tijd het water uit om goed te kunnen douchen en omdat ik 3 kwartier wel genoeg vond vandaag met zoveel sport. Dus deed ik nog 1 keer rug wat totaal niet ging, dus ik keerde om, school waar geen kracht meer achter zat en tot slot die 50 bc zonder achtje en toen hield ik ze wel echt op. Ik klom het bad tevreden uit. Waar Garmin de 75m extra vandaan haalt weet ik niet, maar het zal wel… dit was mijn triatlonnetje met flinke wisselpauzes in de verkeerde volgorde en met unieke afstanden : 1750zwemmen in het zwembad – 36km fietsen indoor en 5km joggen/hardlopen. Done! ✅ Ik ben vooral blij dat ik me weer goed voel en dat ik het leuk vond en weer kon genieten van al dat sporten. Dat was net iets te lang weg.
De statistieken voor januari? Hopelijk gaat de rest van het jaar beter! Letterlijk. Ik ben zo’n 7 dagen ziek geweest, waarvan 3 dagen heel ernstig. Ik heb tussen 10 en 30 januari last gehad van ziek-zijn en me niet goed voelen. Hoesten, niet lekker kunnen sporten. En dat terwijl ik ‘alle tijd’ had als werkeloze! Superbalen dus, maar het lichaam pakt de rust op het moment dat het kan en dan is het ook goed mis. Dat heb ik gemerkt en ondervonden zeg. Gelukkig laat het seizoen nog even op zich wachten!
Ik heb deze maand 14,85km gezwommen in niets minder dan 7 trainingen. 6 uur van de maand heb ik daarin gestoken (of eigenlijk wel het dubbele als je reizen en douchen en alles meetelt). Fietsen heb ik 315 kilometer gedaan. 12,5 Uur verdeeld over 18 activiteiten. Allemaal binnen. 2528 hoogtemeters! En dan hardlopen. 83,81 kilometer. Slechts 8 keer. Kostte me dik 9 uur. Het gemiddelde tempo ligt op 6:40 minuten per kilometer. Niet heel sterk voor mijn doen. En ik heb een halve marathon bij elkaar gewandeld! In 4 uur en een kwartier. Plus een kwartiertje krachttraining alias strijken. Bijna 33 uur gesport en in 42 activiteiten alles bij elkaar 435 kilometer afgelegd. En een baan gevonden. En geholpen met huiswerk. En het hele huis van boven tot onder opgeruimd en schoongemaakt (op zijn kamer na). En tot rust gekomen. Al met al niet de beste maand; zeker op het gebied van gezondheid, maar toch is het voorbij gegaan! 2024 is nog lang en ligt helemaal vol met uitdagingen. Let’s go!