10 maart: uitfietsen voor de badge
Mijn benen zijn niet écht moe. Beetje last van mijn bovenbenen. En van zout op mijn gezicht en 1 heel klein wondje van de rugzak. Ook niet echt moe en alleen ‘s ochtends hongerig. Een beetje hoofdpijn van een vochttekort, maar ik weeg slechts 400 gram minder dan vrijdag.
Ik schrijf de blog en ben toch wel wat geïrriteerd door alles en wat slecht georganiseerd. Na de (karige) lunch ga ik fietsen. Muziekje mee en de racefiets. Vincent vindt het nog nodig om op mij te mopperen, dus ik trek de deur achter hem dicht en ben klaar met de puber. Na twee km fietsen melden de devices al dat de di-2 bijna leeg is. Dat is twee keer 🫣 ik hou de cadans hoog en trap tegen de wind in door het Kotterbos. Het is er druk. Bah. Nog meer onrust. Straks heb ik wind mee, denk ik telkens maar. Ik doe gewoon mijn eigen kalme uitfietsen. Laat de heren op tijdritfietsen me maar inhalen. Ik ga door het bos naar de sluisjes. Leuk! Ik stop even op de Knardijk voor een foto.
Daar ook weer druk en vaak inhouden voor wandelaars op het fietspad. Andere muziek opgezet. De Knardijk viel me enorm mee, ik had heftige zijwind verwacht, maar die bleef ver uit. De oostvaardersdijk op heb ik vol wind mee. Liggen en trappen. Nu zijn het ganzen die in de weg zitten; letterlijk! Op de dijk is het dan weer enorm rustig met mensen. Ik hoef maar 70 minuten te fietsen en ik wil ook de badge halen voor 40km fietsen. Dat past niet bij elkaar. Ook niet met wind mee, want het zal rond 35km blijven steken als ik naar huis ga. Dan bedenk ik dat ik de nieuwe release van Loreena McKennitt vrijdag ben vergeten! Een reden om naar huis te gaan en te luisteren. Of rij ik door en maak veertig vol? Ik rij nu lekker en besluit even door te rijden en straks nog wind tegen te accepteren. Misschien haal ik het net als groene training? Maar op de weg terug richting het verbindingspad over het nieuwe knollenpad denk ik al dat me dat niet lukt. Ik moet nog verder om en dit pad is echt ruk. Ik ga richting huis en maak 40 vol. Oranje training neem ik voor lief.
11 maart: Rust is goed voor je, dus ik ga maar niet fietsen, maar wandelen
Hersteltijd verbeteren op het werk!
Een frisse neus liever dan binnen fietsen. Even langs de winkels wandelen samen met Rob en wat bijpraten. Druk en leuk gewerkt. Echt geholpen aan de telefoon en dat ging vanzelf. En de website van KSU om aan het zetten. Ik kan nog weinig, maar ik ben blij dat dingen me echt lukken! Pijn in de bovenbenen. Er zit nog vermoeidheid in van de wedstrijd, maar voor de verandering krijg ik extra energie van het werk! Morgen maar alles dan: fietsen lopen en zwemmen.
12 maart: Alles op 1 dag – de kleine triatleet
1 – Binnen fietsen en bellen
Ik kon het gister niet opbrengen na het werk en ik wilde toen even naar buiten toe, maar voor fietsen was het al te donker. Dus ik ging vandaag maar. Ook nu te kil buiten en te nat, dus ik ging binnen en tegelijk met mijn zusje bellen. We hebben een (saai) feestje bij hun thuis gemist waar de nieuwe vriend van mijn nichtje werd geintroduceerd. Dus ze had genoeg te vertellen!
Ik zat op de Tacx en daar haal ik de wattages blijkbaar weer helemaal niet. Ik snap er echt niks van en ik bleef maar gewoon trappen. Een beetje door Watopia. Ondertussen luisteren en na 35 minuten in een paar minuutjes vertellen hoe het hardlopen was en dan weer verder over “de jeugd van tegenwoordig” . Ik dronk keurig uit de bidon en deed niet echt veel moeite om de fietswattages te halen. Ik ging gewoon verder, that’s it. Ik deed de versnellingen een beetje, maar er zit 1 sprintje in Watopia waar ik mijn best op deed. Het was het toch allemaal net niet en ik deed maar wat. Nothing special, nothing new: maar wel gewoon de training volgemaakt, ook al was de initiele opdracht anders.
2 – hardlopen en herten spotten
Het belooft weer goed te komen buiten: alles wordt alweer wat groener en er zijn katjes en de bloesems komen op. Zoals ik al dacht, werkte de hartslagmeter niet, hoewel ik die wel om had. Ik kwam niet eens in zone 1, en dat is verdacht. Ik heb de herten gezien! Ze komen dichtbij.
Ik had lekker de nieuwe CD van Loreena McKennitt op staan. Ik liep heerlijk kalmpjes en toch ook weer met ietwat inspanning langs de plassen. Andersom als normaal. Eigenlijk moest ik na 4km al de bosjes in, maar ik ging zo lekker en stelde het uit. 5,5 kilometer en daar ging ik even krokodillen verjagen. Toen liep ik een ommetje door het bos, allemaal lekker onverhard. Toen ik de brug op moest, begonnen de 30 seconden versnellen. Gelukkig zat er ook 1,5 minuut rust na. Het verschil met viaduct op en viaduct af was een dikke minuut! Maar ik voelde de bovenbeenspieren behoorlijk. Ik zette me elke keer 30 seconden in en het ging best hard dan. Ik dacht dat ik 8 minuten moest uitlopen en wilde nog even bij de bloesems langs, maar het waren slechts 3 minuten.
Toen had ik natuurlijk wat tijd te kort en toen heb ik de 10 kilometer toch maar vol gemaakt. Als ik nog iets minder weeg, kan dit weer binnen een uur, maar nu nog even niet. Ik liep wel lekker al met al. Het gaat weer ergens op lijken en ik heb weer hoop.
3 – zwemtraining baan 3
Training hetzelfde als 2 maart.
200m inzwemmen
Voorop bij de tempo-tijd, maar dat was erg zwaar. Kwam elke keer iets te kort. Per 2 keer zeg maar.
Toen lekker de twee keer 600 (200-2×100-4×50) in de benen gehangen.
Tot slot 100m zonder achtje.
Was d’r moe van. Van alles op 1 dag proppen. Jammer dat ik me dan toch niet goed genoeg voel (anderen doen dat veel sneller of veel meer kilometers).
Hartslagband doet het weer. Die was al weken leeg. Het ging ook zo goed hahaha. Tenminste met hardlopen. Zwemmen nam ie al een tijdje niet meer op. Schuurplekken voor niks. 😒
Triatlon gedaan. Ik doe mee aan een competitie en schrijf de volgende mail:
Zaten hier de snelste 500 meter zwemmen in? Welnee, het was laat en ik vond de training vermoeiend, maar ik was er bij!
Zitten hier de snelste 20 kilometer fietsen op de Tacx tussen? Natuurlijk niet, want mijn Tacx is hartstikke eerlijk afgesteld, dus hard ga ik nooit.
De snelste 5 kilometer hardlopen van de maand? Zeer zeker niet, want er zit nog een halve marathonwedstrijd van 3 dagen eerder in mijn benen.De volgorde klopt niet eens en de “wisselzone” was gevuld met lunch, diner en lekker een uurtje op de bank hangen.
Ik deel deze gegevens niet om de snelste of de beste te zijn. Ik ben een vrouw op leeftijd en ik sta (bijna) nooit op het podium, niet in de top of moet vermeld worden in de artikelen op 3athlon. Ik heb geen grote verhalen van overwonnen ziektes, extreem gewichtsverlies of verzachtende omstandigheden. Ik ben één van die sporters die aan triatlon doet omdat ik van trainen hou, het leuk vind om doelen te stellen en mezelf uit te dagen. Ik ben één van de deelnemers aan de wedstrijden die haar eigen beleving heeft en niet opvalt. Ik ben één van de mensen die gewoon geniet van 3 sporten! Ook als training vind ik het soms een uitdaging op dat op 1 dag te doen. Gewoon, voor mezelf. Naast mijn deeltijd baan, een gezin en een huishouden. Eén van de vele triatleten die hun eigen verhaal aan het creëren zijn in onze prachtige triatlonsport.
13 maart: een wandeling in Leiden, meer niet. Een half uurtje beweging.
14 maart: Fietsen 6×4 versnellen tegen het avondlicht
De hele dag koud; iedereen heeft het over lente, maar ik heb het dieet-koud. Om 5 uur moet/wil ik gaan fietsen buiten. Moet net lukken met 100 minuten voor de boeg voor het donker wordt. Maar… afsluiten, spullen pakken, omkleden: kwart over 5 toch weer. 😒 de stad door is druk, de cd van LMcKennit harder zetten en lekker infietsen. Pas over de a6 wordt het beter. Wind tegen. I knew. Liggen en trappen.
Ik blijf ook liggen als er een auto komt en ik trap maar gewoon door. Midden op de weg fietsen en alsmaar die wind tegen. Ooit houdt t op en dan keer ik om en komt mijn moment. Na 40 minuten is de cd klaar en ga ik de versnelling in. Mijn benen moeten werken, hard werken om de hartslag te halen en te behouden. Tempo lekker hoog. In de 2 minuten rust drinken en oversteken. Wind mee, kracht mee, tempo mee, liggen; de benen zullen het voelen! Ik wist niet dat ik ook op de fiets kan pushen 😱 de ‘gezelligheidsrijder’ heeft zich verstopt vandaag. Rust-drinken-Vogelweg op.
Wind van zij en pushen maar weer. Ik zit de oneven keren. Ook dan kan ik doordrammen. Rust-tempo laten vieren. De vierde keer zit alles mee: weg is top, wind geweldig, liggend, warmgedraaid: 4 minuten voluit. Rust met drinken en foto en de bocht door gaat snel voorbij! Ik ben blij dat ik het ommetje heb gepakt. De vijfde is rommeliger met viaduct op en bochten (ik probeer zonder remmen, maar dat is nog te eng) en de Trekweg. E-drinken (ik zit vol) en dan nog 1 keer alles geven: ik hoop ver te komen, maar heb nu wind tegen en ben moe. Het was eigenlijk 1 keer teveel. Het gemiddelde tempo is vet gestegen! Ik ben net niet voor ☀️ ondergang thuis. Alles is mooi. Veel vogels te horen.
Ik zet de muziek uit. 2x de cd en de training is groen. 🟢 Brug over, Kotterbos door. Ik krijg het weer erg koud. 🥶 Ik maak 100 minuten niet vol. Het worden er 42,2. Voor Joyce. 27,5 gemiddeld is top voor mij. 💎 daarna wat eten helpt goed, maar ik blijf t koud hebben. Ik schrijf aan de trainster: Dit was weer eens een keerje een goeie fietsteaining van mij. Ik denk dat ik twee keer per jaar echt kan pushen op de fiets. Nu nog 1 keer te gaan… het ging lekker. En dat na de werkdag net voor de zon onderging.
15 maart: Duurrit op de fiets
Ga genieten staat er. Kan ik niet. Deze training moet geschoven worden naar een dag zonder mooi weer en daar baal ik van. Maar zo heeft mijn gezin er het minste last van. Windkracht 4. Dan moet de muziek hard staan, wil je die horen! Dan moeten de benen hard werken, wil je vooruit fietsen! Dan hoop ik maar dat de donkere wolken overwaaien. Vol tegen de wind in richting de Haven is echt een ding. Ik stop voor een fruitgellie.
Ik volg het Challenge Parcours maar weer eens, al kent dat z’n obstakels bij Haven en door Pampushout met veel auto’s. Ik fiets het eerste uur 23 kilometer, dat belooft weinig goeds, maar na 25km kom ik op de dijk en heb ik windkracht 4 in de rug. Hoppa. Ik stop nog een keer voor een hapje en ga me dan een beetje liggen te vervelen. Is ook weer niet goed…
Ik kan me prima druk maken over de Knardijk waar ik zijwind zal hebben. En over de andere geweldenaren die mijn prestatie van vandaag zullen overtreffen. Ik hou me vast aan het feit dat misschien 5 vrouwen kan noemen die beter/sneller/verder gaan fietsen vandaag of morgen en wel 50 die helemaal niet (zoveel) zullen fietsen als ik dit weekend doe en gewoon ben gaan vinden. Ik eet en drink eens fietsend en pak alles met links (terwijl ik 35km per uur rij)! Als ik op het fietscomputertje kijk, mis ik de 3 ganzen die willen oversteken en we raken elkaar echt nét niet. Holysjit. De Knardijk is inderdaad loeizwaar, maar het tempo blijft redelijk. Ik verkies het bos in plaats van wind tegen op het open Oostvaardersveld. Dan hou ik wel even in voor die ene andere fietser. Ik zing onderweg lekker mee.
In het tweede uur hark ik met gemak dik 32 kilometer weg. Ik heb twee keer een buitje in de laatste 10 kilometer, maar veel is het niet. Ik rij nog om om de 65 kilometer vol te maken. Als ik de fiets in de schuur zet, begint het te stortregenen – een uur lang! Dit is voor mij hartstikke prima en mooi.
16 maart een Mislukte Progressieve Duurloop door de Polder en zwemmen zat ook niet lekker
Na een korte nacht door een gezellige spelletjesavond met teveel snoep en te laat maar bed en onrustig slapen, sta ik brak op. MrGarmin keurt het goed. Ik ontbijt flink en ik merk dat ik zoveel dieetpunten lastig vind. Ik breng Vincent naar Biddinghuizen voor een fietsmeting. Ik heb een rugzakje, muziekje, route en 100′ training. Ik begin met 10 minuten Z1. Altijd lastig, de lage hartslag.
Biddinghuizers zijn aardig, ze zeggen allemaal gedag. Over een schelpjespad en dan een fietspad. Ik ga 40” z2 in en dat is prima te doen. 1 keer naar links en de volgende afslag over dik 4km. Dat vind ik niks. Het is saai en recht in de polder. Veld-boerderij-veld. Geen boom teveel, nul uitdaging, zero uitzicht.
Walibi ziet er ook troosteloos uit. Het weer is grijs en redelijk kil. Ik tel de kilometers. Ik heb alle tijd om me zorgen te maken over z3/z4 die straks komen. De afslag die ik wilde nemen bestaat niet. 😞 ik loop de hele Alikruikweg af en ga op de kruising op 8km de krokodillen verjagen. Heeft niemand gezien.
Ik neem een slok water, want voor eten heb ik geen animo. Dan begint zone 3 vanaf hrf 154; tegen de wind in en het begint zelfs te miezeren. Toch haal ik de hartslag niet en blijf steken op 152/153. Irritant. Het moest volgens de training ‘goed aanvoelen’, maar dat doet het absoluut níét. Het voelt zwaar, slepend en log. Koud, lastig en moeilijk. Omdat de fietsers steeds stopt, haal ik hem in. Het blijft erg saai onderweg. Dan naar z4; onmogelijk natuurlijk. Hef 161 haal ik 1 keer: een interessant brugje op als ik een foto maak van alle schotels.
Ik tel. Ik ga 6x tot 100 tellen om die vreselijke 10 minuten door te komen. Ik doe 5:45 over een kilometer. Traag! En zo voelt het ook enorm. Na 500 tellen kom in B’huizen weer in en appt Vincent dat hij klaar is. Ik mag nog 20′ uitlopen, maar ik ben er klaar mee en vind het wel goed. Nog geen 1,5 uur en 14km.
Het tempo is matig, maar het vóélde gewoon slecht, onnodig zwaar en lastig. Daar baal ik van. Sorry annemarie (ze was bij klamer). Ze beaamt wel dat ik de minst inspirerende weg van de polder heb afgelopen, die zij alleen maar neemt op de fiets met wind mee en anders mijdt.
En daarna zwemmen ging ook al niet lekker.
Ging ook al ruk met 🍐 🍐. Moeite met ademhalen en de baan bijhouden. Garmin was ook van het padje. Volgende week pas weer zwemmen, dus dit maar even meegepakt en als bonus ook nog eens niet verdronken!! Al heb ik mijn best gedaan.
Waren 4 banen beschikbaar dus ik ging in de middelste baan, goed idee, maar het verschil was veel te groot. En K als trainster die ik niet versta dus ik heb geen idee wat we doen. 50m inzwemmen. Toen 9×50 met verschillende slagen en ik snapte er niks van en zwom achteraan met achtje en dan nog lukte het niet. Ik deed alles gewoon borstcrawl, want van rug en benen raakte ik helemaal van de leg.
Toen een piramide 100-50snel-200-50snel-300-50snel-200-50snel-100-50snel. Wij deden na de snel pauze, maar de rest was zo snel dat ik geen pauze had, behalve als ik aan de kant moest. 3 zwommen als malloten en ik deed tussendoor mijn eigen tempo en iemand achter me aan die op mij vertrouwde. Snel of niet maakte geen verschil. Ik werd gék van het in de gaten houden of ik al opzij moest. Ik moest ook hoesten en de ademhaling was absoluut niet op orde te krijgen. Ik was heel onrustig en dat ging niet weg. Ik ging terug naar de minder snelle baan en zwom rustig achteraan. Not interested in pace. Het ging ook daar niet vanzelf. K wees me er op dat ik mijn hoofd te ver uit het water haal, maar er zat geen rust in whatsoever. Lief bedoeld, maar het hielp vandaag niet. Het is vooral wonderlijk dat ik in het zwembad bleef. Ik deed de laatste piramide ook mee en vond alles (niet) best. Soms is niet verdrinken het beste wat kan🏴☠️
17 maart: Een koppeltraining van fietsen en hardlopen
Ik zie er tegenop. Ben een beetje moe gesport. ‘s Nachts maak ik me dan druk dat in vandaag voor de regen uit moet enzo. Dat ik niet eindeloos kan blijven liggen in bed. Er zijn tig dingen om me druk over te maken. Variërend van een zieke bff tot garminpunten. Ik slaap tot kwart voor 8 door en dat is heel wat.
In het schema staat tijdritfiets, maar ik neem liever de racefiets. Geen muziek, geen plan, geen moeten asjeblief. Maar dat laatste is lastig: ik moet toch wel een beetje snel, moet toch wel op de cadans letten. Het wordt een rondje NP. Ik zwaai naar M (oud collega). Wind mee in het begin is weird. Wind van zij vanaf het land op de dijk nog gekker. Ik trap gewoon maar wat. Mijn gedachten flipperen alle kanten op: de was moet gedaan, Vincent kan op Goede Vrijdag naar het evenement, ik wil de Lego auto bouwen.
Omdat het lekker gaat fiets ik wat verder door. Vergissingssss. Die weg mag je niet in en dat doe ik toch. Ohja, druk met auto’s, slecht wegdek én wind tegen. Weg succes en goed gevoel. Geploeter en getrek. De wijk door daarna geeft ook spanning en onrust en drempels en vooral veel drukte. Het goeie gevoel ebt snel weg. En dan dadelijk ook nog hardlopen! Extra druk, meer moeten. Ik wil graag 30km fietsen, maar dat lukt me niet in 70 minuten en dan voel ik me weer slecht. Ik moet de wijk door slingeren en remmen en bochten en gedoe en verkeer: ik ga niet harder dan 25km/u. Heb ik de balen van. Weinig gedronken. Het was net niet leuk. Ik snap ook niet zo goed waarom ik zo veel moet trainen nu. Als ik de Ironman Hamburg zou doen in juni, had ik het gesnapt, maar die doe ik niet en mensen die dat wel doen, trainen ook lang niet zoveel. Ik heb een gezin met een doorlopende wasmachine en via whatsapp een hoop sociale contacten met wie ik meeleef en eigenlijk nog steeds net een nieuwe baan! Als ik mijnfiets wegzet, zie ik dat Vincent ook onderweg is. Nog meer was straks, het brood is weer op: alles hangt in mijn hoofd rond te zeuren.
En daarna hardlopen.
Andere broek aan, fruit gellie eten, naar de wc en dan node gaan lopen. Net als bij ‘t fietsen zonder muziek. Ik moest rustig doen en vooral kalm starten. Na de blamage van gister zag ik dit niet zitten, maar na 700m dacht ik al: dit gaat super. Ik ken de weg, k doe rustig aan, ik moet niks en blijf gewoon lopen. Ik luister naar de vogels en denk aan wat LvdB me duidelijk maakte: het is níet normaal om elke dag te trainen, om zo gezond te zijn, om dit te kunnen en gewoon te vinden. Ik denk dat het lijnen er ook flink in hakt. De eerste km gaat relaxed in 6 minuten. Ik hobbel verder. Voor Joyce, die ziek is en haar opbouw weer moet afbreken. Het viaduct ga ik rustig over. De zon schijnt en het is best warm. Weer rond de 6 minuten. Dan denk ik aan DvR die in Rome loopt: komop steady heldin! De derde kilometer gaat deels onverhard en er zijn wandelaars op het pad (inhouden dus). Iets meer dan 6 minuten. Maar zo gaat het super! Idioot dat het van dag tot dag zo kan verschillen.
Ik zie een extreem lage hartslag en zet wat aan. Voor mezelf. Kan ik net onder de 6 komen! En het voelt goed. Heel veel vogelaars, maar de ganzen gakken met meer. Hoe ga ik er 8km van maken? Ik ga via de berg en zwaai weer naar M. Haha, wat moet die denken: fietsen en rennen… nee, het is niet ‘gewoon’. 5km binnen een half uur! Dan een lastige kilometer: tegen de wind in het vreselijke viaduct op. Het is terug: dat gevoel dat het me zal lukken en dat extra inspanning en wat lager tempo me eerder boven brengt zodat ik kan dalen. Mooie kilometertjjd. Ommetje, want 8km is haalbaar en ik reken verkeerd dat 6’x8km 46 is. Km 7 kost meer moeite en de hartslag loopt wat op. Maar ik ga dan ook sneller! Ik besluit km 8 echt wat aan te zetten en kom Vincent tegen: 👋🏻 5 en foto’s!
Ik zet nog even aan en moet weer een blokje extra om, maar lekker in 5:45 en dik binnen 48 minuten. Fijn dat het lopen ook op deze manier kan. Anke lijnt door. 11:42 uur gesport deze week. 🙄 999 punten van Garmin 😕
18 maart: Een wandeling in plaats van fietsen. ‘t Lijkt even een beetje op. Even met Rob naar buiten omdat het moet van Joyce 😜 Tussen de pakjes door. Het was heerlijk weer. Lekker warm en vol vogels en geluiden. Ik trok het even niet om weer te moeten fietsen. Weer te moeten sporten. #ouweankeismoe eventjes. ik heb weer een week goed geslapen en daar krijg je 4 punten voor, dus ik ben over de 1000 Garminpunten heen.
19 maart: 5x1000m hard hardlopen
Ik had het fietsen wel naar vandaag verplaatst, maar ik had er geen zin in. Niet moeten vandaag. Ik blog, doe de was en lees een hoofdstuk onder de overkapping. Ook het hardlopen heb ik niet echt zin in. Maar dat staat er nou eenmaal en 10,5 kilometer is te overzien toch. Het begin ging erg goed. Ik liep lekker in korte broek en korte mouwen. Netjes binnen de hartslag en ook een stukje langs de Vaart wind mee helemaal lekker op tempo. Helemaal goed. Duurlopen kan ik best een tijd volhouden, maar helaas; ik moet versnellen. Er staat een tijd bij van 5:30 en een hartslag van 164plus. Dat combineert niet. Ik haal dat tempo wel, maar die hartslag ligt bij mij veel lager. Ik heb ook geen zin om me in te spannen. Sorry, Annemarie: ik heb gewoon geen zin om diep te gaan. Ben al blij dat ik ga. Met 2,5 kilo minder dan aan het begin van de maand. Dribbelen+foto.
Dan weer een kilometer hard. Die heeft al wind van zij en ik kom iets meer richting de goede hartslagzone, maar de zin om in te spannen blijft ontbreken, hoewel wind tegen me wel meer inspireert. Ietsje harder dan de eerste.
In de rust ga ik even de bosjes in. Lekker vochtige ondergrond. De derde keer ga ik me eindelijk eens een beetje inspannen en gaat het redelijk qua hartslag en wind tegen. Ik begin iets harder te moeten werken.
Ik ga toch onverhard verder. De 4de keer is dus onverhard en dat is duidelijk harder werken! De hartslag flippert tussen 163 en 164 en schakelt de hele tijd tussen goed en niet goed. De wil staat aan. Ik ben er moe van en warm en moet even wandelen in de rust. Ik kom langs het Oostvaarderscentrum.
Nog 1 keer. Ik heb het pad voor mezelf en zet aan zover ik nog kan. Ademhaling hoog en inspanning in de goede zone! Blijkbaar duurt het even, maar kan ik dan best me inspannen en dan ben ik best bereid diep te gaan. Dan wil ik elke keer sneller, maar dat is niet helemaal gelukt door de verschillende omstandigheden.
Even uitwandelen en dan dribbel ik het viaduct weer op met een smile. Het gaat de goede kant op! Zo snel als ‘vroeger’ ben ik niet meer en ik moet op de spieren passen met al dat lijnen, maar ik voel me weer wat beter. Ik loop uit door het park en dat gaat weer lekker kalm aan.
Ik maak 11 kilometer vol en ik heb net iets teveel gewandeld om 10km/u te halen, potdikkie. 6:01. Thuis ga ik meteen weer de WC op om te lozen, voor de derde keer vandaag moeten de darmen blijkbaar leeg.