Tja, hoe komt het zo dat we hier verzeild zijn geraakt in het Lausitzer Seenland in Duitsland tussen Berlijn en Dresden in en dat ik zondag 14 juli een marathon ga lopen? Dat behoeft wellicht enige uitleg…
Het was ergens half maart toen Vincent van zijn trainer de opdracht kreeg om half juli ergens een snelle en vlakke halve marathon te lopen. Hij had net in Spa met veel hoogtemeters zijn eerste halve marathon gelopen in ruim anderhalf uur en voor de halve triatlon moest hij nog maar een keer laten zien wat hij kon. Ik ging op zoek en vond een halve marathon én een marathon in Friesland op 13 juli. Ideaal. Het eerste wat Rob zei: “dan gaan we daar met vakantie naar toe! Ik zoek een groot huis en jullie kunnen daar lopen en fietsen en zwemmen!” Hoe geweldig tof en onbetaalbaar is dat?! Ik zag het al zitten: een namiddag marathon waarbij je met de bus naar de start gaat en terugloopt. Rob zei: “je kan de Afsluitdijk af fietsen en kijk eens naar dit huisje, dat ligt aan het water.” Maar ik wilde het eerst aan mijn trainster voorleggen, want een marathon midden in het seizoen… Dat moet wel passen. Annemarie keek mee en een paar dagen later kwam ze met de ontluisterende mededeling: ‘die marathon wordt volgens mij afgelast.’ En ze had -helaas-pindakaas- gelijk! Toen begon een grote zoektocht naar een andere vlakke halve marathon in Europa, liefst met een marathon erbij. In Nederland is er in deze periode helemaal niks meer in verband met de vakantie-periode. Ik had net een nieuwe baan, dus het aantal vakantiedagen was beperkt tot 2 weken en in die tijd kan je niet naar Finland rijden. In de Duitse Alpen is ook een loopcombinatie mogelijk, maar de hoogtemeters rijzen daar de pan uit. In Frankrijk dan? Ook dat is niet vlak of juist een trail. En toen vond ik Lausitzer Seenland 100. Een multisportsevenement in het weekend van 13 en 14 juli met fietsen en hardlopen en longboarden en wandelen en allemaal op zijn Duits: met ontbijt en vrolijk opgemaakt in jaren-70 stijl.
Rob zegt: “wat maakt het uit, ik zoek een leuk vakantiehuis en we rijden naar het Lausitzer Seenland met de fietsen achterop.” En zo ging het dus. Het is niet grootschalig, niet extreem duur om mee te doen. We vinden een huis via AirBnB in het nabijgelegen Senftenberg. Als trainingslocatie is het ideaal: dit oude mijnbouwgebied wordt ingericht als (water)sportlocatie. De oude mijnen zijn omgeturnd in meren. Er zijn hypermoderne fietspaden aangelegd. Als je traint voor een halve triatlon, dan is dit een prachtig gebied!
Het Lausitzer Seenland ligt tussen Berlijn en Dresden. Het kan er natuurlijk wel heel warm worden. Het ligt op een plateau. Er is veel bruinkool afgegraven. Of er echt veel te doen is, valt te bezien, maar als liefhebbers van het programma Abandoned Egineering zal het voormalige Oost-Duitsland wel in een behoefte voorzien.
Voor sommige mensen is het niet interessant, zo’n (halve) marathon als deze op een onbekende plek. Runners World is op zoek naar mensen die écht op vakantie gaan voor een loopwedstrijd, maar daar horen wij niet bij. Ze laten nooit meer iets van zich horen op mijn reactie. En toch voel ik het als een mooie ervaring. Ik vind het bijzonder en waardeer enorm dat Rob dit voor ons doet! Voor mij lijkt het juist een ideale marathon: kleinschalig, niet idioot veel prikkels, toegankelijk en origineel. Voor mensen als Dennis, Gaby of Irene ben ik een softie die ‘slechts’ 1 marathon per jaar loopt over het asfalt en dan in een tijd waar zij niet eens voor opstaan en op een plek waar zij hun goedgevulde portemonnee niet voor open maken. Maar daar tegenover staan wel een dozijn Joyces die best zouden willen ruilen met mijn tijd, zo’n honderd Wendy’s die nooit een marathon zullen hardlopen en duizend Kevins die onderuitgezakt op de bank blijven zitten.
Er zijn veel mensen die zullen denken: dat doet die Anke ook maar weer eventjes, en zelfs Vincent heeft dat idee. MAAR ZO IS HET NIET. Ook ik train er hard voor en ben van tevoren erg zenuwachtig. Ik besef dat alles moet kloppen op die ene dag dat je dan gaat hardlopen. Een marathon is een kwestie van 27 kilometer inlopen, 10 kilometer afzien en 5 kilometer uitlopen. Ik schreeuw het niet van de daken op Instagram of op Strava. Ik vind het ontzettend dapper van mezelf dat ik een dag van tevoren aankondig dat ik een marathon ga lopen. Er is eigenlijk toch niemand die weet hoe of waarom ik dat doe; de meeste mensen zijn bezig met zichzelf en hun eigen geweldige prestaties.
Ik ga de zevende marathon lopen in mijn leven. De eerste marathon liep ik in Spijkenisse in 2013, toen ik nog geen 5 jaar aan hardlopen deed en het me (door de afgelasting van de marathon, niet door mijn schuld) niet lukte om voor mijn 40ste de koningsafstand te lopen. Ik deed er 4 uur en 47 minuten over en het koste me daarna vele uren om te bedenken dat ik zo uitgeput was omdat ik na 25km niet meer had bijgegeten. De tweede marathon liep ik in 2015. Ik trainde toen enkel op het hardlopen en in Eindhoven zette ik mijn PR neer op 4 uur en 5 minuten. Ik was toen 10 jaar jonger en heel goed getraind! Daarna werd de marathon een onderdeel van de hele triatlon. De dynamiek is dan totaal anders. De losse marathontijd telt een stuk minder mee. In 2019 deed ik in de Frysman 5 en een half uur over de marathon. Ik hield zelfs geen cola binnen en was die dag al uitgeput door het zwemmen en het fietsen. De totaaltijd telde. In de marathon die onderdeel was van de Ironman in Hamburg in 2022 had ik ook zo’n 5 en een half uur nodig. Ook daar was de voeding het breekpunt. Toch is dat de marathon waar ik het meest trots op ben, omdat het een mentale overwinning was. In december van 2022 deed ik opnieuw de marathon in Spijkenisse, net als in 2013. Ik had er 4 en een half uur voor nodig. Vorig jaar probeerde ik de marathon in de Hardman triatlon te wandelen. Ik had een blessure die hardlopen voor enige maanden onmogelijk had gemaakt. Uiteindelijk moest ik na 29 kilometer opgeven omdat ik (vanwege kou) niet meer verder kon. Daar deed ik 5 uur over.
Ik schat nu zo in dat ik tussen de 4 uur en een kwartier en 4 en een half uur nodig ga hebben om de marathon te voltooien morgen. Het ziet er uit dat ik harder kan lopen dan ooit, maar ik reken op extra tijd die ik nodig heb om bij te tanken en de bosjes in te gaan. Ik ga niet voor een PR, al zit de sub 4 uur altijd in het hoofd. Dan hoor je bij de ‘snelle vrouwen’. Ik reken me totaal niet rijk.
En zo werd een marathon tussen het triatlonprogramma in gepland. Naast het trainen voor een halve triatlon in Zeewolde, moesten er ook lange duurlopen gepland. Mijn nieuwe werk gaat hartstikke goed en ik blijf blessurevrij! Uiteraard telt de leeftijd mee, maar fysiek ben ik in orde. Door het afvallen gaat het hardlopen ook steeds beter. Het is wel even slikken als ik zie dat juni helemaal vol zit met wedstrijden en er komt natuurlijk heel veel stress kijken bij de eindexamens. Ik doorsta het. Ik pas alle trainingen in elkaar. Annemarie van Train3Sports zal wel eens gedacht hebben: hoe nu weer…… Ik heb het in elk geval meer dan eens door mijn hoofd laten schieten. Het slechte weer, maar ook de warmte benut ik om te trainen.
Ik vind een losse marathon moeilijk en zwaarder dan een halve triatlon. Een marathon is voor mij onberekenbaar. Ik zit met de voeding en vooral met mijn darmwerking. Ik mail met de organisatie en hoor dat er vanwege de natuurgebieden waar we doorheen lopen, geen Dixies zullen zijn onderweg. Daar maak ik me zorgen over. Ik moet veel fruit gellies eten en veel drinken onderweg. Gelukkig zijn er erg veel posten, zowat elke 4 kilometer. Ik heb alle tijd: de cut off tijd is 6 uur. Ik moet wel al om 7 uur ‘s morgens starten en daar hou ik niet zo van, dat vind ik wel erg vroeg. Voordeel: zondagmiddag ben ik zeer zeker klaar! Aan de andere kant: het blijft een marathon en de eerste 25-30 kilometer gaan nog wel, maar daarna begint het pas echt. En ik ken hele sterke en goede triatleten die kunnen bevestigen dat een losse marathon moeilijker is dan die in een hele triatlon! En daar maak ik me wel wat zorgen over; dat ik mezelf daar zo midden in het seizoen, in het onbekende en warme buitenland wél toe in staat acht. Die arrogantie bezit ik niet.
Het voordeel van een marathon: als dit niet lukt, zijn er meer mogelijkheden aan het einde van het seizoen. Maar ik ga er van uit dat het hoe dan ook lukt en dat ik een medaille mee kan nemen naar de snackbar in Almere voor een hamburger! Ze hebben mij een hamburger beloofd als ik een hele marathon loop. Senftenberg heeft ook een McDonalds.
Nu zijn we in het Lausitzer Seenland en de trainingsmogelijkheden zijn uitstekend, maar verder is de vakantie vooral lekker rustig. Goed wennen aan de warmte. Veel fietsen. Vincent en ik hebben de route verkend en er zijn genoeg bosjes voor mij. 🙂 Er zijn ook meer hoogteverschillen als we in Friesland hadden gehad. En het is oersaai. Strak asfalt, heen en terug en ik verwacht weinig publiek. 10 kilometer heen langs het meer en diezelfde 10 kilometer weer terug. Dat je de hele tijd kan zien hoe ver je achter ligt en op wie je voor ligt. 1 Brugje, 1 tunneltje, maar bovenal: 1 finish. En daarna hebben we nog een hele week vakantie!