24 September – Alle drie de sporten op 1 dag – omdat het kan!
Eerst lekker fietsen, gewoon omdat het kan. Sporten zonder ergens op te letten. Muziek aan, pauze onderweg, wind mee op de dijk en nergens naar kijken.
Lekker rustig op de paden, op een groep fatbikers na, die ik natuurlijk twee keer tegenkom. Ik was wel weer op vertrouwd terrein met fietsen: ik doe dit alleen maar om straks te kunnen hardlopen. Dat het nog niet is wat het moet zijn, blijkt uit de cadans. Maar ik voel me verder top, het tempo is oke en het bleef lekker droog.
Je ruikt de herfst. Ik dieet weer, want ik ben de afgelopen week ruim anderhalve (!!) kilo aangekomen. Ik heb wel 9 uur geslapen en daarvan maar een uurtje liggen te tobben en niet eens eruit om te plassen. Verder ben ik hartstikke goed in Candy Crushen.
Daarna ga ik hardlopen. Dat ging lekker, op de viaducten na. Gewoon genieten. Wederom rust en stilte op de dinsdagmiddag. Ik wilde elke keer wel een pauze nemen, maar het werd pas op de uitkijkplek (na dik 4km), want het ging gewoon heel erg lekker en hartstikke goed.
Het begon te druppelen in km6 en te regenen in km7. Toen zette ik de muziek zachter om te luisteren naar de druppels! Mijn benen doen dit goed, maar mijn linkerknie is wat pijnlijk en soms trekt de rechterpeesplaat, maar niks is blijvend of lastig. Ik heb trouwens rustig omgekleed enzo tussen het fietsen en lopen, maar niet naar de WC! Ik had vanmiddag toch niks te doen, dus nog even lekker sporten voordat het herfstweer en veel werken begint, past wel. Ik merk dat ik niet meer wil terugdenken aan de hele triatlon, omdat ik het gevoel heb daar geen voldoende voor te hebben gehaald. Niks aan overgehouden qua pijntjes, alleen maar een zwak hoofd en dat telt niet. Niet genoeg afgezienen teveel ‘leuk’. Dus maar vooruit kijken: doen wat ik nog leuk vind, prikkelvermijdend en hopend op volgend jaar.
En dan ga ik ‘s avonds nog naar de zwemtraining. Alledrie de sporten op 1 dag: omdat het kan.
Fietsen 35km delen door 5 geeft 7km lopen delen door 5 = (een kilometer rekenen in een staartdeling) 1400m zwemmen!! En als je dat jezelf belooft en je wil weer op tijd thuis zijn, dan doe ik dat zo. Niks te winnen, niks aan verloren. Het kan.
Onhandig 350m inzwemmen en dat ging erg lekker! Water ‘happen’ met de handen en uitblazen met je neus en dan hoef ik dus nauwelijks mijn hoofd op te tillen! Wel slap met achtje, maar dat is leeftijdscompensatie 😏 10×50- de oneven keren rustig en die deed ik. Voelde rustig, zat sub 2 minuten. SC deed de even keren rustig-snel. Hield ik bij. Daarna 10×100, maar die heb ik dus niet afgemaakt. Ik deed drie keer de oneven baan rustig. Sergio deed de even keren rustig-snel-rustig-snel. Ik zwom 50m uit. Jammer dat het zo heerlijk lekker gemakkelijk ging. Dat is op de vooravond van 🩸 nooit zo, dus ik ben nog niet zo ver. Nu jammer dat ik mezelf beloofd had te stoppen, maar er was geen reden me er niet aan te houden. Tijd om te douchen en het gekakel van kippieK te ontwijken. Was de lieve tweelingmoeder er. Om kwart over tien in bed liggen is ook wel fijn met het oog op werken. Vincent doet de was en heeft de tien-gulden handdoek weer terug.
Ik ben denk ik wel weer terug en hersteld van de triatlon. Niet meer omkijken nu. Alles is eraf gewassen, bandje doorgeknipt, medaille op de hoop gelegd. Dan maar niet trots en tevreden. Vooruit kijken.
Al moet ik nog wel zeggen dat de weerstand laag is: veel aften, maar die zijn niet erg pijnlijk.
25 September – Gewoon een wandeling met de collega’s en dikke pret: ik mag naar het WK 🙂
Lekker stukje een frisse neus halen met wandelen in de pauze. Meer sport niet vandaag.
De spellenwinkel was al open om half 1, dus even binnen gekeken.
Ik heb mijn eerste website opgeleverd!
Vond ik best spannend, maar het ging redelijk goed.
Ik baal wel dat lang niet alles af is, er open tickets zijn en veel losse eindjes.
Het laatste uurtje had ik vanalles kunnen/moeten doen (pit-website, brinnummers, overzicht), maar ik heb collega H van de triatlon verteld. Ik sta er nu neutraal in. Ik vertel erover, maar dat is het ook. Het was heel leuk om de mail te krijgen dat ik naar het WK kan, maar ik moet er ook om lachen. Ga ik niet doen. hoor. Geen denken aan! Maar het is wel lollig, want de eerste 6 van de age group mogen daarheen en ik was de zesde. (van de acht)
Nog niet 🩸 maar wel veel aften, hoofdpijn en moe.
Niet zo erg dat de bootcamp niet doorgaat waar ik me voor ingeschreven had, want dan ga ik maar weer lekker op de bank hangen.
Gisteravond dacht ik wel: Rob is heel trots op mij en dat deed mij wat. Hij vertelde het zelfs aan zijn Indiase collega. Ik werd er best blij van.
26 September – Een avondwandeling met Rob
Zwaar 🩸 🩸 Hoofdpijn.
Werken is top: websitje, hubspot, socs. De tijd vliegt. Wat ik nog wilde is eigenlijk uitverkocht. Dan niet. Het is goed zo. Dieten. Gaat me goed af, maar vandaag niet vanzelf.
Vandaag fase 3: het kan me niet meer schelen. Een soort onverschilligheid tegenover alle goede bedoelingen. Dat maakt me toegankelijker en opener. Dat wel.
De kern is min of meer is dat er niemand was toen ik weer een rondje Flevoland fietste, toen ik ging rennen met 27 graden, toen ik diarree had, met de positieve coronatest in handen, toen ik gestresst was, toen ik tig keer hetzelfde rondje rende, alle wedstrijdzenuwen trotserend, luisterde naar Udemy: al dat trainingswerk leidde tot een eindresultaat. Dat is niet het uurtje eraf, niet het zingen op de fiets, niet de controle over de marathon: het is de optelsom van máánden. Vanaf 5km lopen in de regen door het Twiske tot de tijdritfiets adopteren. En die verborgen berg, waarvan alleen het topje zichtbaar is, die moet ik even bekijken. Heb ik even pech: ben ik boven, is het bewolkt.
Ik maak met Rob samen een heerlijke avondwandeling. Het is alweer vroeg donker.
27 September – Een heerlijk rondje hardlopen met Vincent door de stromende regen en lekker plassen stampen!
Regen. Storm. Ik wilde zo graag hardlopen en trailen en naar Almere Poort. Maar dat kon dus niet. Vincent moest ook lopen. Ik zat op de bank en dacht een uur lang -al candycrushend- ik ga fietsen, binnen. En ik zat daar maar. Te peinzen over het werk. Dingen gaan geweldig. En dan hoor ik weer iets wat me totaal ondersteboven brengt. Ik volg nu alles in de meeting. Rare app-conversatie met onze teamlead. En dan weer heel happy nieuws voor het team, terwijl de 19de verdieping van het WTC weggeblazen en -geregend wordt. Die donkerte ligt voor ons. Ik hou hoofdpijn; de hele dag. Maar ik zit om half 4 nog op de bank. En het regent. En ik moet Annemarie bellen, maar daar voel ik me (weer/nog steeds) niet goed (genoeg) voor. Vincent gaat tóch lopen. Ik wil mee. Mijn tempo en hij kletst on-af-ge-bro-ken. Ingepakt in drie laagjes. Ikke 1 regenjasje.
De eerste km is wennen. En dan stamp ik door de plas. Hem nat. Ik hoor: hé mama!!!! En krijg m dan terug. We zoeken in de tweede kilometer plassen. Ik begin weer te lachen. Langzaam omhoog en maar voor de vorm mopperen naast me en nat worden. Kan het nog harder regenen, roept Vincent. En de regen luistert! Veel harder!
Het gewone rondje. De modder valt mee. De kilometers gaan best hard. Het is leuk. Punt. Stoer. Een beetje dapper. Hij vertelt van werk. En we zien zowat niemand. Die ene fietser rijdt ons omver. Ik blijf wel rennen. Naar het bergje toe is zwaar, wind tegen. Maar het is droog. Hij plast; ik doe langzaam 2 rondjes ‘berg’. Dan wind mee en verhard terug. Ik neem de modder, hij de plas, ik de foto.
Dan door het bos terug. Ik heb het iets minder makkelijk. Stomme viaduct over, maar het is tenminste droog. Buiten. Wij zijn zeiknat. Maar ik hoef niet naar de wc! Wonder op dit moment in de maand! Door het park, 8km vollopen (V een stukje eigen tempo) en dan douchen. Alles is zeiknat. Maar het was Leuk!!!!!
Ik eet pannenkoeken en bel A s avonds. Ze snapt het een beetje. Het is mijn 🕳️ maar ik ben niet de enige ‘deprimist’
28 September – Zwemmen
Overdag verveel ik me. Het huis is schoon, alles is gestreken. Wat doen mensen die niet hoeven te sporten? Het regent. We gaan wel zwemmen vandaag.
tjongejongejonge…. Dat zwemmen was echt een TVA-actie en -gevoel.
Wat opgefokt omdat we laat waren door Vincent.
En toen ook nog een kat-opmerking en drukte. Anyway: het begon al sneu. Ik ging in baan 3, want maar 4 mensen. Ik zwom 100m in met achtje. Dat ging lekker! We moesten van trainer Cor B 6×100. Zone 1 en zone 2. Rustig en ietsje minder rustig. De dames voorop. ‘Ik ben niet zo snel hoor vandaag’ zegt ze nog. Achter mij R en DS. Zone 1-1:46. Zone 2 ging niet langzamer. Toen kreeg mevrouw last van d’r arm en ging het tempo er even uit tot boven de 2 minuten. ‘Ik-ben-niet-zo-snel’ ging voorop. Ik weiger. Ik hield haar met haar keerpunt bij. Mijn zwemsnelheid is wel prima dus. Maar zone 1 zat op 1:53 en zone 2 onder de 1:50. Dat is niet mijn rustig of ietsje sneller, dat is vet doorzwemmen. Toen twee keer zone 3. Ik wilde dat ik in zone 3 1:30 kon zwemmen!! We moesten 4×150 doen. Zone 1 en 2 afwisselen. En toen deden ze allemaal flippers aan. Ik zwom op mijn hardst, niks zone 1 of 2. En ze gingen snoeihard voor me weg. Zelfs zonder treintje zwom ik in mijn uppie nog rond de 1:50. R bleef achter me en DS ook, maar ik trok het nauwelijks. En ik wist ook dat ze me in de 200tjes zouden gaan lappen. Daar paste ik voor. Ik deed de 50jes zone 3 nog en ging terug naar baan 2. Hoop commentaar, maar ik ‘moest maar doen wat ik zelf wilde’. R snapte het prima. Ik zag dat zij en DS later moesten afhaken. Ik zwom lekker 50m achter I, heerlijk kalm de hartslag tot rust laten komen. Ik hoef me niet stuk te zwemmen. Toen deed ik de 50jes wel te snel voor baan 2. De 200tjes ging ik voorop en dat ging echt een stuk kalmer rond de twee minuten. Zone 1 net erboven, zone 2 net eronder. Het voelde beter. Ik kon op de slag letten, voelde meer controle en ik was bij I en R en een lieve startster meer dan welkom. Moest RO ook zijn best doen! En dan zwem ik wat rustiger als ik achter de startster hang, who cares. Ik deed nog 100m zonder achtje en dan zit ik ruim boven de 2 minuten. Ik heb goed getraind hoor en flink gezwommen, maar het was ook stom op deze hanige manier. AA sprak me lief aan. Dat ze me wel snapte en toch bleef ze herhalen dat zij het wel knap van me vond. We kletsten in de douche met de startster. En in de kleedkamer met DH, die echt een knuffel verdiende. Ik vond het echt een hoop TVA-gedrag en haantjesvertoon. Ik heb geeneens een foto.
29 September – Trailen en Fietsen.
Mooi weer, overzichtelijk gezelschap met 8 (en in het begin 10) mensen, mooie route en heerlijke natuur. En het meest geweldig: 2 gellies weggewerkt EN NIET DE BOSJES IN GEHOEVEN. Helemaal blij daarmee. Ik pikte HB op het laatste moment op, die rust is heerlijk en ik voel me best prima goed genoeg.
Veel mensen, maar: ik ben piano gaan spelen (Prospero) en dat werkte ONWIJS goed. Eerste 2km met ene Luuk de brug over, toen een paadje gemist en weer achterop.
En daarna weer even wennen aan het trailen met de boomstronken en alles. Ik lette niet op het tempo. En een beetje op de route. Ik heb met PaL gepraat en R verteld dat ik hem een l*l vond bij de Challenge (“blijf goed eten en drinken”) en hij moest er hard om lachen.
De hei over met de vriend van ene Fenna en verkeerd lopen.
Toen raakten we Luuk en HB kwijt. Lekker door het bos met PaL. Wat een fantastische man is dat toch. Bergje op. Even wachten, even eten, fotootje. Dan weer door het bos slingeren en soms even zoeken en wat kwebbelen en soms ook even niet kletsen en wat harder vooruit lopen en mijn eigen ding doen.
Wonderlijk dat mijn lijf dit moeiteloos kan. Nou ja, ik heb last van mijn linkerbeen: kuit stijf, knie binnenkant op spanning en alles zit vast. Nog een bergje. Ik heb de Sijsjesberg gemist. J is best oke en L van R zeker.
Achter PaL aan de hei weer over en toen had ik een lekker tempo. Die jellies werken wel. De brug weer over gaat op karakter. Ik moet naar boven en mag dan genieten naar beneden. Maar niet stoppen! En toen ging ik er alleen vandoor, de rest dacht dat ik fout liep.
Ik stopte nog bij de runderen, maar ik zag ze niet meer en ik ging alleen door voor de laatste km. Ik vind het tempo prima zo, heb erg genoten. Balen dat Joyce niet meer mee kan, dat doet me erg verdriet. Napraten en met die lieve JL kletsen. Maar dat PL me zonder aarzelen wil helpen, maakt alles goed. Dat brengt niet de problemen uit de wereld (te weinig tickets/medailles of de timing). Ik hou het bij 15km, in verband met linkerbeen en omdat het niet hoeft. Met HB naar huis gereden en thuis frikandellenbroodjes gegeten.
MvdB vroeg of ik meeging, maar toen moesten de frikandellenbroodjes nog gemaakt worden. Zij ging vooraf een stukje en pikte me op. Racefiets, supergezellig en ik hoef dus niks.
Mijn been is gevoelig, maar dat is niet ernstig. Ik trap best een hoge cadans en we kletsen. Ik trek me van niks iets aan: tempo interesseert me niet en ook niet of dit wel goed is. Ik vind het een beetje stoer van mezelf dat ik nu toch weer buiten fiets, maar vooral heel erg gezellig om samen te kletsen. Op de Trekweg wel wind tegen en veel drukte met auto’s en dat drukt de cadans. Ik vond het na een uur wel mooi geweest en had ook geen zin om langer of verder te gaan. Weer die vraag: waarom zou ik. Ik vind alles best. Dit heb ik toch ook weer lekker meegepakt! Heb ik van de week toch 6 uur en 40 minuten weer aan triatlon gesport. (plus 2 uur wandelen)
Qua triatlon ben ik nog niet trots, het komt ook niet meer. Ik heb de berg helemaal beklommen vanaf februari van dit jaar met alle wedstrijden, trainingen, afzien, stress, doozetten en alles en toen kwam ik na de hele triatlon boven en had ik van het uitzicht moeten genieten, maar het is bewolkt. Niks geen uitzicht, niks geen beloning. Het was gewoon mistig om me heen. Ik hoor alles wel van iedereen; de trots van anderen, de verbijstering, de bewondering, maar ik sta een beetje in de mist te kijken naar… niks. Geen uitzicht, geen ‘beloning’. En niemand ziet de berg onder me. Daar vertel ik dan wel over, maar die zit in de wolken; die hele berg aan ervaring, belevenissen en wat tot de top heeft geleid. En nu ga ik weer naar beneden en klaart het op. Daar is meer zuurstof en meer lucht. De mist verdwijnt tussen de bomen. Terug naar trailen, beetjes trainen en minder sportverplichtingen.