16 juni – Een herstelrit, maar waarvan?!
Gevraagd bij Annemarie, want ik snap het niet zo goed. Er is nu een coach voor de dames in de overgang die promoot dat je vooral krachttraining moet doen en eiwitten moet eten en dat je dan sneller kan worden op een OD. Ze was nu zonder noemenswaardige training opeens veel sneller dan een paar maanden geleden, zonder 1 enkele interval- of duurtraining. Beetje zwemmen in het zwembad en spinning. Ik voel me dan altijd raar met al mijn trainingsuren. Heeft het echt zin? Ik bedoel: ik vind trainen meestal best leuk; wind mee en zone-gemakkelijk en in iemands voeten zwemmend; maar de training zit m toch juist in tegenwind en nét dat hogere looptempo en 1op6 proberen te ademen? Ik vind krachttraining écht niet leuk. En over eten en eiwitten naar binnen duwen heb ik het maar helemaal niet. Vandaag heb ik al iets teveel gegeten met een extra reep na het fietsen. Proppievol. Met eiwitten, dat wel 😊
Ik hou me vast aan het feit dat ik een ODtje doe op een trainingsdagje (met lange eet-wissels) en dat dat voor mij werkt.
Ik heb geïnformeerd bij mijn eigen trainster Annemarie, koningin van het veel trainen! “Zijn er mensen die eigenlijk niet hoeven te trainen. Ben er gewoon benieuwd naar. “ heb ik gevraagd.
Samen met Rob naar de plus gewandeld. De mist verdrijven uit het hoofd, de zon voelen en brood halen. Ik ben ietwat hongeriger. Stappen gehaald, hoofd leger en lekker Brinta gegeten. Haha.
Ik sliep matig. Niet naar de wc gegaan. Wel wat zorgen.
En dan een ‘herstelrit’. Dit ritje was best lastig. Ik ben niet moe van 10km hardlopen gisteren, maar van al die mensen, indrukken, stress (van de hele week al) en weinig slapen. Dus ik wilde het best overslaan, maar eenmaal trappend maak ik de tijd lekker vol! Ik had geen route in mijn hoofd, gewoon de polder in. Achteraf wat jammer, want nu viel de dikke tegenwind op de open polderweg terug. Maar toch, wel opgestapt en gedaan. Nieuwe verrassende paden gevonden! Dat kan ook als je je neus volgt. En vastgezeten achter een tractor: ik heb de tijd joh!
Het gemiddelde en de cadans zijn laag vandaag. Geen gekkigheid: ik moet gewoon trainen.
Ook al slaap ik slecht omdat mijn ouders niet eens op de hoogte zijn van een herexamen, ik weinig rust voel ondanks dat ik vrij ben en ik het herexamen en vooral de race-week voor een halve triatlon super spannend en stressvol vind! Het lijkt weer 25+ graden te worden op wedstrijddag. Ik moet er mee handelen. Het is ‘maar’ een halve: beetje zwemmen (niks vergeleken bij wat Daragh doet), eind fietsen (achja, op de tijdritfiets) en behoudend lopen dan maar. Ik hoef niet te zeuren over podiums of een PR. Probeer het gewoon maar.
Op deze rit geprobeerd veel te drinken, maar da’s lastig voor me.
17 juni – hardlopen: warmte-training met 6 keer 8 minuten duurtempo en 30 seconden wandelrust en zwemmen
Met het hardlopen speciaal gewacht tot het warmste moment van de dag met het oog op de wedstrijd die zondag tropisch belooft te worden. Ik denk enerzijds: ‘slechts een halve’, aan de andere kant: holysjit, zo heet en zo raar met voeding… Er kan veel mis gaan…
Ik heb redelijk geslapen, vanmorgen veel administratie weggewerkt en nog wat met Vincent geoefend.
En ik ben nog meer afgevallen. Dit woog ik 10 jaar geleden. Ik voel me er goed bij, maar ook… te mager. Ik ben niet mager en slank. Maar 15 jaar geleden was ik helemaal licht en nog geen 40.
Om 3 uur eindelijk maar gaan hardlopen.
Eerlijk? Ik heb me zowat de hele training in moeten houden. Langzaam aan moeten doen. Tempo was 6:15-5:50 en ik kan gewoon naar 5:40. Dat was raar. Op het laatst vond ik het wel prima hoor, dat wel.
Er was een man in de WBontekoestraat met de krantjes bezig en hij riep me toe: ‘dapper hoor om nu te gaan, ik wacht tot het vanavond koeler is!’
Met het oog op de tropische hitte die komend weekend voorspeld is, had ik expres gewacht tot het warmst van de dag! Maar ik nam het compliment wel mee! In de wandelpauzes nam ik water, maar na 3 keer was ik dat zat. Was net niet genoeg tijd voor en ik had het ook niet nodig. Ik leek wel honger te hebben, maar ook dat bleek achteraf niet waar want huis heb ik niks gevreten. Alleen chocomelk en nootjes en toen zat ik weer vol.
Ik genoot van de omgeving, van het gele koolzaad en het begroeide fietspad en van de geur van het water.
💦 ik zweette natuurlijk wel, maar de hitte viel me mee omdat er geen zon was. Ik had ook speciaal geen muziek. De uitvoeringsscore viel iets tegen, maar 80% is okee. Zo ook het tempo, maar met de wandelpauzes natuurlijk! Een goeie training al met al.
En ohja: die benen doen het maar weer, na een wedstrijdje op zondag… het voelt alleen ‘weinig’ inmiddels: alleen maar hardlopen en zwemmen en een vrije dag.
Het zwemmen ging lekker. Blijkbaar is werken ook vermoeiend en dan laat zwemmen, want vandaag kreeg ik de slag onder controle, kon ik netjes aftellen en zwom ik gewoon lekker.
150m inzwemmen en ik dacht: 3 heren en ik in deze baan, k hoeft niet vooraan! Dat pakte anders uit!
We begonnen met 2x 50m armen-50m benen en 200m bc. Ik deed alles wat benen was als wrikken. Wel benen erbij, dat dan wel.
En toen zwom ik toch vooraan. Ging best hard volgens de heren.
Daarna deden we 50 benen -100 armen en 200 hele slag. Ach, het ging goed, dus ik bleef vooraan.
Daarna 4×50 tempo. Ze vonden mijn tempo prima.
Ik adem 1 op 2 het beste. Dan kan ik lange slagen maken. Om te tellen doe ik per 100m iets anders: 1 op 3 of 1 op 4. Dat gaat allemaal ook. Geen idee of het tempo dan anders is. 1 op 2 vind ik het gemakkelijkste.
Na de vijftigjes hard 300m easy. Lekker hoor, ik mocht vooraan blijven. Evenzo okee.
Ik had een hard hoofd in 4x25m heel hard en doe dan liever 100m hard, maar het braafste meisje van de klas wil een krulletje van de schoolmeester trainer!!
Toen nog maar een keer die riedel 50benen-100 armen en 200 duur. Overigens is bij mij alles armen, die benen doen echt geen reet.
We moesten nog 100m zwemmen. Maar de rest ging al weg.
En waarom ik lekker alles met achtje doe, blijkt uit de laatste 100m die ik doe zonder achtje: 2:15. Akelig langzaam.
Prima training.
18 juni – Een slechte dag met een slechte fietsrit, in vergelijking (3×10 minuten hard) en wandelen
slecht slapen, heel veel stress. Maak me vooral druk om de halve triatlon. Hitte, anders eten, sub6 aub en verkeersdrukte. En verbouwen. En het herexamen. Veel te veel voor mij. En dan ook nog sporten, strijken, bloggen, gezanik in Eindhoven. Iedereen heeft het maar moeilijk en weet het beter op instagram. Met hitte-training. Vakantie-training. Ideale leventjes. Bakken trainingstijd en abnormale snelheden. Ik voel me ontzettend onzeker. En dan ga ik snaaien. Dat is mijn allergrootste valkuil. Ik heb de Zinderende Zomer vanmorgen verder geluisterd, maar ik kan niet denken dat ik goed genoeg ben. Mijn familie vergeet me simpelweg, al probeert mijn moeder het een beetje en vraagt ze dagelijks naar mijn triatlon. Trainster heeft zelf de trainingen weer opgepakt: uren per dag. Blijkbaar ook weinig werk op een gewone woensdag. En dan belt Vincent dat hij later komt zodat hij zijn examenvragen kan meenemen. Geen idee hoe hij het gedaan heeft. Geen idee wanneer de bouwvakkers komen. Geen idee hoe ik morgen de woonkamer leeg moet halen. Geen idee of er volgende week een vakantiehuisje of rust is. Anderen ‘collapsen’ en gaan op vakantie naar het buitenland. Ik ga even wandelen met een muziekje op. In de hitte met een lange broek.
Het is moeilijk als je jezelf niet goed vindt, ook al ben je superslank, megagezond en verstandig. Ik haal de stappen, ik haal thuis weer en ik vond het eigenlijk niet eens heet. De nieuwe brug is weer klaar.
Ik ga ook fietsen. Een uur infietsen, 3 keer tien minuten inspanning en 10 minuten rust en daarna uitfietsen, stond er op het schema. Ik had een route in gedachten en die heb ik gefietst. Het ging op zich goed, maar als ik vergelijk met de anderen die vandaag hebben gefietst was het echt bagger. Die gekke ES kan wel zielig doen, maar mijn nog geen 27 is wel echt suf hoor. En met alle enorme stress en druk valt het niet goed. Ik moet een uur infietsen en dat gaat wind mee nog prima. Natuurlijk kloppen de wattages voor geen ene flikker: te laag, te laag. Maar de polder vol gewassen is prachtig! Daar geniet ik van. Na 16km op de knarweg stop ik voor 2 reepjes en een plas. Ik drink voor mijn doen uitstekend. Super leuk echt, die Knarweg. Nog nooit eerder geweest!
En dan de Knardijk richting Zeewolde is druk, maar goed te doen. Ik moet 10 minuten wedstrijdtempo. Maar ik ben op de racefiets! Vol fietspad, wind tegen: ook nu haal ik de wattages van geen kant. Het frustreert. Knardijk terug tegen de wind in. Tien minuten rust ga ik dan weer op een te hoog wattage, maar anders sta in stil met wind tegen! De tweede doe ik mijn best, maar het blijft sappelen. Misschien wil ik niet genoeg? Kan ik het gewoon niet? 90km fietsen als je dit al niet kunt, waarom doe ik me dat aan?! En lopen in de hitte: dat kan ik nog minder. Het water warmt te hard op, ik hoop echt dat het wetsuit aan kan, anders haal ik de cut off tijd niet eens! En dat meen ik echt, geen zielig gedoe zoals Z, maar dat kan ik simpelweg niet op een halve triatlon. Gelukkig bedacht ik dat pas na het fietsen! Na 40km weer een stop voor 2 repen en drinken. Midden op de nu weer doodstille knardijk.
Kan ik lekker liggend. Ik moet nu eerst een omweg bedenken want ik moet nog uitfietsen. In het derde blokje zit ik echt op wedstrijdsnelheid als ik me dan tenminste drie uur lang zo kan inspannen (impossible). Ik zie de hele tijd het gemiddelde en dat valt mee, maar ik moet de stad nog door. Dat maakt het gemiddelde natuurlijk diep sneu. 1,5 Bidon leeg. Geen 2,5 uur, maar minder. Omdat ik me slecht en onzeker voel eet ik chocolade ipv chocomelk.
19 juni – De Vloer Er Uit en een stuk fietsen
Vandaag valt het onze kant op: er is een kans dat Vincent geslaagd is, het vakantiehuisje wordt geregeld, de container en de tegels worden op tijd geleverd, de kans op de hittegolf neemt af en de afspraak voor maandag verschuift naar de middag! Maar vandaag heeft Rob nog geen vrij en vanavond komen ze kijken of de vloer geegaliseerd moet worden, dus het laminaat moet er uit. In de ochtend verschuiven Vincent en ik de grote spullen. Rob komt tussen de besprekingen door assisteren. Na de lunch gaan we ruimen. Ik vind het je reinste krachttraining! Deze neem ik absoluut op! Op en neer lopen, sjouwen, beetje kracht op de planken en een uurtje later is de vloer weg. Het huis is vanaf nu een bende. Stof alom. Rommel te over.
Ik ga uiteindelijk ook nog naar Karin, want ‘s nachts doet mijn hiel pijn en ik hou wat kleine klachten die ik kan missen. Ze had echt nog niet gedacht dat ik 50+ was!! Dat is een compliment toch? Ze luistert naar mijn pijn, duwt en knakt mijn voeten, kneed mijn darmen en ze vertelt me over haar onzekerheden die je op anderen projecteert. Wat in de EatandTrain gister ook zat! Ik hoor, begrijp en voel het en daardoor kom ik weer in de basis uit. Daar past dan de rommel aan de buitenkant best bij. Op naar beter! De vloer hoeft niet geegaliseerd te worden.
Na het slopen van de vloer gingen we fietsen. Ik moest anderhalf uur voornamelijk liggend volgens het schema. “in aero houding”. Vincent mocht 3 uur. Gewoon kalm aan, want nu moet er maar even niks mis gaan. het rondje Oostvaardersplassen en ik wilde zo min mogelijk verkeer. De trekweg dus. Ik had het idee dat Vincent zich vreselijk moest inhouden, maar hij had warm en ik had het koud eigenlijk. Ik kon best veel gaan liggen. Op de Knardijk ging ik achter Vincent aan. Vind ik eng om dan te liggen.
Ik had juist iets minder geluncht, dat ik op een klein tekort rij. Ik merk er niks van, maar op de dijk eet ik al rijdend een reepje en dat gaat goed. Voor mijn doen drink ik veel, achteraf wel driekwart bidon leeg. Op de dijk gaat het gewoon lekker. Niet te moeilijk, mooie roofvogel, gezellig naast Vincent en lekker in de zon.
Ik ga nog een stukje verder met Vincent mee ook, maar na het centrum heb ik geen zin meer en ik ga de 1,5 uur halen en de stad door. Dan lever ik wat tempo in, maar dit is wel goed zo. Misschien kan het in de wedstrijd iets harder, misschien ook niet. Toen ik thuis was stond er precies 1,5 uur op het horloge! Hoewel ik voor mijn gevoel vaker niet dan wel in de goede wattage zat, blijkt het voor de helft toch goed te zijn gegaan. Ik ga morgen wel hardlopen, ik moet door met andere dingen.
20 juni – buiten zwemmen en hardlopen
Ik ben prikkelbaar vandaag. Een stoffig, smerig, onhandig huis en veel te doen en toch ook niks behalve wachten tot iedereen klaar is met andere dingen doen. Het is erg onrustig. Na de lunch gaan Vincent en ik sporten. Weet je: ik moet nog hardlopen, maar ik zet het dan wel naar mijn eigen hand. Maar eerst zwemmen. Moet MvdB weer op ons wachten. Ik heb geen doel, ik ben toch niet zo rappie als zij. Ik wacht weer tot alles aan is. Ik ben zo klaar. De warmte valt mee. Het water is lekker! Ik denk nu niet meer dat ik zonder wetsuit moet zondag. Er zijn geen golfjes en ik ga gewoon lekker. Beetje lange slagen maken, gewoon 1 op 2. Naar de boeien en dan door naar de steiger. Ik volg ze lekker. Vincent gaat als een motorboot.
We gaan even op de steiger en dan naar de volgende boeien. Dan naar de overkant en ik volg de roze boei gewoon. Daarna langs de zijkant terug en opeens gaat het me een partij lekker! ik zit er helemaal in. Een heerlijk eindeloos ritme. Waar kan ik me inschrijven voor dit op zondag?! Ik doe gewoon mijn eigen ding. Paar plantjes. Eigenlijk gaat het te snel, want ik zwem nog geen half uur en dus nog een keertje op en neer naar het kleine steigertje. Ik vind het ook best. Dit heeft geen moeite gekost. Dat vind ik belangrijker als het tempo (het valt mee, maar bij Vincent en MvdB valt het in ‘t niet). Ik zal die 1900m ook wel halen.
Hardlopen. Het rondje van de Challenge met Vincent samen. Met 5 minuten, 4 minuten en 3 minuten hard en harder. In trisuit. Nog nat, maar wel goed ingesmeerd. Ik moet de eerste 600m op stoom komen, want Vincent wil alles weten, wat waar staat en hoe het rondje er uit ziet. Ik moet alles vertellen en adem blijven halen en het is voor mij een trip down memory lane. Het tempo ligt voor mij hoog, maar ik raak gewend.
Over de Esplanade en dan gaan we achter de Media markt langs, want ik wist niet of het witte bruggetje open was. Als we het bruggetje over zijn, stuur ik Vincent vooruit en ik ben bijna klaar met inlopen. Ik vertel vanalles en voel het weer: de vermoeidheid langs View, de herrie. Ik moet 5 minuten op 5:30 lopen. In de felle zon. Maar goed: dat tempo hadden we al ongeveer. Ik doe mijn best. Dan langs de schommel en ik denk aan de zonsondergang. De stilte van de laatste ronde. De moeite.
Ik stuur Vincent vooruit voor een foto en daarna tot de brug. We gaan samen de brug op en neer en ik moet 4 minuten 5:20 lopen. Ik moet me flink inspannen! Dan het ministukje onverhard met de trapjes en de vlonders over. het blijft leuk.
Even mijn veter strikken. Ik moet 3 minuten 5:10 lopen en we gaan de brug op en neer en ik laat Vincent verder door lopen. Dat hoefde ik toen niet. Het slingerpad maak ik de 3 minuten vol en ik haal Vincent op. Ik vind dat stuk zelfs nu zwaar en vreselijk. Ik moet nog 5 minuten uitlopen. Ik heb de nieuwe route bestudeerd en ik wil dat stukje nu voor het eerst doen! Ik hou het tempo voor mij hoog, maar het gaat echt uitstekend! Geen aandrang, geen problemen, geen hitte.
Ik loop mee tot de brug. verder moet Vincent alleen, want mijn training is klaar. helaas valt de uitvoeringsscore me ontzettend tegen. maar ik ging te snel denk ik. Ik ben achteraf verbijsterd over het tempo en hoe het ging. Een hele goede generale repetitie, oei. Ik heb wel dorst en ik drink als ik het trapje op loop. Ik ga terug wandelen. Eigenlijk wel lekker, even wandelen over de Floriade. het schiet alleen totaal niet op! Vincent is sneller rond dan ik kan wandelen! Ik kom nog iemand tegen bij het Lumierestrandje die mij kent van de NPW triatlon, maar ik ken hem niet! Ik hou Vincent in de gaten, maak een paar fotootjes en loop gewoon rustig terug.
Of ik klaar ben voor een halve triatlon? Welnee, maar ach, ook niet voor een stofhuis en knutselwerk.
na het lopen drink ik chocomelk en dan ben ik weer bij.
Morgen maar veel eten en thee drinken en me niet gek laten maken. Triatlon is mijn ding en ik kan op cola lopen.
21 juni – De fiets naar Ironman Hoorn brengen en losfietsen in Almere
Op tijd weg, dan kan Vincent mee. De rit duurde best lang door de open brug. In de bekende wijk neergezet. Fiets mee. En toen was het heel ver lopen! Met een tijdritfiets door het winkelcentrum! Vreselijk! Ik had het niet te warm. Startbescheiden ophalen met Vincent en ik krijg een shirt van hem waar mijn naam op staat. 😍🫶🏼
en dan weer terug lopen half Hoorn door. Wat een enorm eind! Wat een drukte ook. Maar ik ben niet gestresst zoals ik eerder kon zijn. Geen steen in mijn maag. Gewoon: ik ken dit, ik heb dit al eens gedaan en meegemaakt, alles eigenlijk. Bloedhete marathon, drukte. Komt vast wel. Maar dan blijkt dat Vincent heel snel naar zijn werk moet! Hij gaat te laat komen! Ik zet snel mijn fiets in vak K. De loopspullen doe ik er morgen wel bij.
Dan terug naar de auto en op weg naar de Eemhof dut ik wat. Ik sliep namelijk slecht vannacht! Eenmaal thuis zijn het die laatste dingen voor de vloer. Het schiet niet op. Ik drink me ongans, moet vaak plassen, heb vanmiddag geluncht met broodjes in Hoorn en daarna nog een bord Brinta. Ik eet tagliatelle, maar vreet niet mijn bord leeg tegen heug en meug. Ik voel geen spanning rondom de warmte: die manage ik. Maar dat gokje met eten en vooral net iets te weinig vind ik wat riskant, maar ik hoop dat het lukt. Ik ben wel eens beter voorbereid geweest in een rustigere omgeving. Maar we moeten het er mee doen.
De dag kruipt. Ik verzamel wat spullen, weinig consistent. Ruim op. Weinig consistent. Suf wat. Weinig consistent. Erger me aan ES en anderen. Die ES krijgt de welverdiende deksel op zijn neus, waar ik om gniffel. Maar hij is wel degene die mij goedbedoelt moed inpraat op strava. Ergens voelt dit fietsen tussen alles door als ‘moet-het’, aan de andere kant is het heerlijk om even uit het stof en de rommel te zijn! Ik heb de hele tijd het enkelbandje om. Annemarie gelooft in mij, in mijn voeding. En dat maakt alles goed! Ik ga ontspannen fietsen op de gravelbike, zoek de rust en geniet van de zon.
Ik heb het verdomme koud!! Ouwe vrouwen geneuzel. Jammer dat je voor zulke dingen zo walgelijk vroeg op moet staan! Ik heb vandaag 3 bidons water en 1 bidon elektrolyten gedronken en 4 koppen thee (ook lekker bij warm weer). Ik hoop dat ik deze relatieve relaxtheid kan vasthouden morgen. Gewoon een ding doen. Het zal ergens wel zwaar worden, maar ik hoop misselijkheid te vermijden. Ik laat de tijd lekker los! Do your thing.
22 juni Ironman 70.3 West Friesland – Hoorn. Spoiler 🙂 eindtijd 6:03:33
23 juni – Herstelwandeling? Vakantie? Verbouwen?
Vannacht om 5 uur werd ik wakker. Het voelde oke. Ik had geen honger of zo, maar er waren zoveel herinneringen. Ik ging naar de WC. M O E I T E L O O S Nergens, maar dan ook nergens last van. Ik lig even wakker en dan slaap ik weer door. Ook ‘s morgens geen enkel probleem. En dat is maar goed ook, want ik moet tig keer de trap op en af en spullen verslepen. Het meest verbaasd ben ik dat ik ook geen erge honger heb. De stoelgang is volkomen normaal. Ook geen hoofdpijn, maar wel flink afgevallen. Ergens vind ik het fijn dat ik zo fit ben, maar aan de andere kant is het alsof ik niet genoeg mijn best heb gedaan. Het lege huis voelt enorm raar, de herrie is vreselijk. Ik zag er erg tegenop om deze dag geen rust te krijgen, maar met een koptelefoon op laat ik de heren beneden hun werk doen. De stoppen springen en ze raken een waterleidinkje, maar alles kan opgelost worden. Ik ben er volkomen rustig bij.
Rob verveelt zich en ik schrijf alles op van gisteren. Ik weet een paar M&M’s maar er is niks snaaierigs aan. Ik zit snel vol en leg ze dan weg. Omdat het kan. Ik heb met Brinta geluncht en dan heb ik ook genoeg. Het menselijk lichaam is een mooi ding! Je hoeft niet te zwaar te zijn! Ik ga rustig nog een keer door de hele triatlon heen. Intussen snap ik wel hoe knap het is, maar voor mij blijft het ‘gewoon’ voelen. Als mijn verhaal in de notes klaar staat, heb ik echt nog zoiets van: moet het nou nog op Insta, dit was het toch wel? Door!!! Maar het hoort erbij. De werklui gaan om 5 uur weg. Dan ligt de vloerverwarming en is de leiding gefixt. Ik heb vandaag zin in de hamburger en ik heb ook echt trek! We moeten ‘m ver halen (snackbars zijn op maandag dicht) en met extra gebakken ei en friet. Maar weer zit ik snel vol. Dan begint operatie ‘katten op vakantie’. Ik ben een tijdje helemaal alleen in huis met Stekker als Rob en Vincent de andere twee wegbrengen. Te raar. Dan haalt Vincent mij en Stekker op. Ik breng met Rob de auto naar de parkeerplaats en we wandelen terug.
Nog steeds voel ik niets van een halve triatlon. Ik ben wat vermoeid, maar dat komt ook als je zonder te sporten maar weinig slaapt! De vakantie is ‘raar’; echt even er uit en ook voor de katjes en toch morgen weer vroeg op om naar huis te gaan!
24 juni – Challenge Rondje tot aan de Eemhof: ik ga alweer fietsen! En zogenaamd “buiten zwemmen”
Op wilskracht tegen de k-wind in.
Redelijk geslapen. Blije katjes. 1x plassen. Vroeg wakker. Terug naar Almere samen met Rob. De tegelzetter begint en we moeten zeggen hoe of wat. Rommelig. Nog steeds geen last van iets, al zit er wel een schuurplek in mijn nek. Geen trek ook. Wel een beetje diarree. Om 10 uur ga ik fietsen. Op de racefiets. Het challenge-rondje, want dat kan maar een keer tot aan de Eemhof en dat je er dan bent! Ik moet 2 uur. Geen idee of dat lukt of hoe ver het is of hoe hard ik kan. Ik kan weer moeiteloos op de racefiets zitten en trappen. Op de oostv-dijk wind mee en stilte en rust en dat is leuk. Geen muziek, geen koptelefoon. Dus 1000 gedachten. En die wijdse rust en stilte. Knardijk enge zijwind en tig tegenliggers. Ik heb geen haast en toch 28 in het eerste uur. Oostvaardersveld wind tegen, gewoon buffelen. Blij met zijwind bij Priembult. Ibisweg wind tegen is zwaar. De lengte van de doddaarsweg valt mee. En dan al 40km en nog in 1,5 uur. Stukje horsterwold in en dan een hek wat ik dicht moet maken en voor af moet stappen.
Dan maar gelijk plassen, want water drinken doe ik vandaag! Geen paarden gezien verder. Het is bewolkt. Ohja, de hartslag van de training haal ik ook maar weinig. Ik heb een rugzakje bij me waar schoenen in zitten. En dan de Winkelweg. Wind tegen. Het is zó zwaar! Zo afzien! Zo eindeloos. Zo lang! Zó niet leuk! En ik was al prikkelbaar, maar een andere manier dan doorgaan en me op croissants verheugen weet ik niet. De bocht is een bevrijding en zijwind. Vincent stuurt nog ride on, da’s welkom, maar ik ben enorm geprikkelbaard. Dus niks is goed. Dan haal ik de 50km. En 52 in een uur ook nog eens.
Dan rij ik het terrein op en piepen mijn remmen voor de deur (kloterige lollulbroek roept WD40 erop) en dan is het fijn dat ik schoenen heb en de winkel in kan. Het worden zelfs 3 croissants en 2 chocomelk pakjes! We lopen terug naar het huisje. Net als alles, was dit stóm. Tot na het eten. Dan is het ook vermoeiend. Ik ben echt moe, onwaarschijnlijk moe. Kom niet tot douchen en lig op de bank met de katten. Vincent gaat werken, Rob bleef in Almere. Hij komt op tijd met de spullen terug en ik moet vandaag dag 60 van het stappendoel halen. Maar ik voel me flauw en zwak en koud en wobbelig bij het stappen.
Ik ga snel weer op de bank zitten en mijn lijf eist stroopwafels en cola en engelse drop. Ik geef toe. Het helpt, maar ik voel me niet beter. Geen schaamte, maar door deze suikerbom borrelt mijn buik, krampen de darmen en is de stemming ondersteboven. Ik ben niet misselijk of iets, maar ik was vergeten hoe naar suikers voelen. Was gewoon even nodig. Ik kan het zelfs niet opbrengen blij te zijn met het halen van 8 punten boor het 60 dagen doel en de 1600 badgepunten. Een doel wat ik voor dit hele jaar had staan en ik dus nu al heb. Daarna gewoon avondeten met veel vet en K raak nog prikkeliger. Gewoon een dikke non-happy. Toch maar zwemmen. Alleen.
Rob bleef in het huisje. Ik heb een heel gesprek met een Amerikaan uit Indiana die de foodstore zoekt. We lopen samen op. Het voelt even alleen en onwennig in het begin in dat grote zwembad, dat niet mijn werkplek is. Eerst op zoek naar de leuke badmeester, maar na een rondje band vind ik hem buiten. De happy camper. Ik doe mijn horloge aan en hij zegt dat t kan. 5 keer de wildwaterbaan. Te suf, maar o, wel leuk. Lekker valsspelen en dit zwemmen noemen en nauwelijks gos of afstand maken. Niet druk ook. Ik heb mijn rechterknie hard gestoten op de voorkant. Kan er mee verder, ga er mee door. Nog een keer extra met brilletje en even borstcrawlen. Ook in het grote bad en in de stroomversnelling. Zo maak ik de tijd wel vol van de training! Het voelt niet fair, maar ik vind het wel leuk in het zwembad. Ik moet lang wachten op een band. En dan hoor ik mijn kind met heel veel plezier zijn werk doen en ik luister even uit zicht. Hij meent het! Hij communiceert met iedereen en helpt ze met ‘snel’ of achterstevoren. Ik gewoon vooruit, maar ik krijg wel een duw en snelheid mee. Gaaf werk op deze manier! Het helpt me aan alle kanten door mijn dip heen. Nog een foto van mijn grote jongen en dan wil ik heel snel omkleden en in het huisje douchen! Geen herrie aan mijn hoofd! Het licht is mooi. Ik ben door de vermoeidheid heen geraakt gelukkig.
25 juni – Meefietsen met Vincent die hardloopt.
Meer dan dit was het niet. Slecht geslapen, veel planningszorgen, vroeg weer op. Naar Almere. Vincent op weg helpen. De was doen. Bloggen. Beslissen. Ik wil veel, maar het gaat ongeconcentreerd met mijn wazige hoofd. Alles is een bende. Ik heb ontzettende honger, maar er is niet genoeg en ik neem het ontbijt als lunch. De vloer vordert. Vincent fietst vandaag terug naar het vakantiehuisje.
De stappen komen er overdag al. Daarna weer wachten. Op de droger, op y van de yaha stone. Spullen meenemen. Vincents horloge is stuk. Ik ga met hem mee fietsen. Zeker geen drie uur meer. Hij gaat 18km hardlopen. Ik ken de route. Het is erg mooi op de dijk en met het licht en alles.
Ik zou rust willen hebben. Maar dat is er voorlopig nog niet. Verbazingwekkend, hoe geweldig de anderen zijn die alleen maar hoeven te sporten. Blijkbaar ben ik de enige bij wie de was maar doorgaat, het eten bedacht moet worden en 2 huizen geregeld moeten blijven draaien. Het gaat beter als ik een paar nachten goed zou slapen.
We liepen en fietsten lekker! Vliegjes. Bootjes. Polderwegen; recht. Training eigenlijk niet gedaan dus.
26 juni- Hardlopen ook weer oppakken! 4x10min duurtempo 30sec versnellen/30sec rust
Het viel niet mee en niet tegen. Beter geslapen. Ietsje rust vandaag, want Rob is in Almere en Vincent gaat ‘s middags werken. Ik heb in mijn uppie tijd om wat te lezen en wat rustig aan te doen, maar het voelt allemaal opgejaagd. Ik ga maar weer hardlopen. Ik denk dat het weer lukt, maar het gaat niet vanzelf! Ik hijg iets meer en het is stikbenauwd. Het is wel lekker om weer te lopen, dat wel! In een andere omgeving. Het is verbazingwekkend apart. Na het eerste blokje rustig duurtempo van 10 minuten moet ik 30 seconden hard en dat gaat wel en dan in de rust maak ik elke keer een foto van het pad voor me en van mezelf in het Ironman shirtje.
De eerste is een onverhard pad! Dan een mooie rechte weg, het lijkt wel Duitsland! Ik heb gelukkig een route gemaakt. Ik kom op een smal fietspad en heb het warm.
Ik heb het idee dat ik de route iets moet verlengen. Het is niet makkelijk en niet moeilijk eigenlijk. Veel bos. Veel verhard verder. Ik loop verder om dan ik denk! Ik hou vooral de route in de gaten in plaats van het tempo. Ik loop nog net langs de dijk na het derde blokje.
In het laatste blokje is de energie er wel een beetje uit en ik maak een ommetje op eigen iniatief. Ik moet eerst een beetje naar een WC, maar ik ben al bijna klaar. Ik versnel nog een keer en dan is het zo goed als klaar bij het huisje.
Maar ik ben niet meer goed in ophouden blijkbaar…. Ik red het net niet en goddank is de WC naast de voordeur! Dat is wel erg jammer, dat het net goor afloopt. Het tempo valt me wat tegen, maar de hartslag is dan weer extreem laag! Ik ben er best moe van en aan de andere kant: sommige ‘dames’ moeten van een OD 1,5 week rust houden en gaan 4 dagen niet lopen omdat het ‘zo druk is’ . Deze verbouwing: dat is pas druk en onrustig! We hebben een nachtje bijgeboekt, want het lijkt wel uit te lopen. Ik ga lekker douchen en doe de rest van de middag weinig!
27 juni- Sjokken door Almere
Weer slecht geslapen. Zoveel zorgen. Zo niet goed genoeg. Zoveel onrust. Ik ging naar Almere. Zit onder de overkapping. Wil fietsen. Is geen tijd voor. Wil monteren. Geen concentratie voor. Dan maar sjokken. Stappen halen en Duolingo spelen. Tegelijk. Slof stap.
Eten halen. Vincent komt laat. Ik moet naar het Kikdskonnect feest. Zo geen zin. Zo moe. En dan de reis. File. 20 minuten stilstaan. Daarna de weg en de gps kwijt. Wanhopig en paniek. Kan wel janken. Ben er om kwart over 4 pas. Bijna 2 uur en ik was al moe. Meteen met de spellen meedoen met de leuke developers en meepraten en proberen. Eten en opscheppen over de Ironman, maar ze vroegen er naar!! Ik hou me staande, maar daarna even in de zee stappen.
Om 9 uur richting de Eemhof. Zo mooi en stukken rustiger. Bellen met mama, Rob en Vincent. Een lange dag. Te moe. Mijn knie knelt. Ik kan het even allemaal niet goed bijhouden. De vloer moet nog gevoegd worden.
28 juni – “Krachttrainingen”: de vloer schoonmaken – 2 uur zwemmen
Eindelijk is de vloer compleet! Alles gevoegd, de siliconenkit gevuld, alle tegels perfect op hun plek. Nu begint ons werk! Alles zit onder het stof. De vloer moet heel vaak gedweild worden. Rob gaat de muren bijschilderen en bijwerken waar de convectoren zaten. Ik heb de trap schoongemaakt, de toilet, alle deuren en 2 keer gedweild. Nog steeds is het een bende. En is de container vol!
We mogen alleen óp de tegels stappen, dus we doen de hele tijd een soort van levend schaak, van vierkantje naar vierkantje. Ik ben heel erg blij met de vloer: de kleur, de grootte van de tegels, het werkje in de tegel, de vormpjes rondom de deuren: alles klopt. Alleen verschillen de voegen, maar dat kan geen kwaad gelukkig. Ik ben wel extreem vermoeid van de week. Want vannacht redelijk geslapen en ‘maar’ 3 keer wakker. Ik vond het frustrerend dat ik het vakantiehuisje schoner achterliet dan mijn eigen huis! Ik vond dit het opnemen waard, want dit is je reinste krachttraining! En het is benauwd, maar gelukkig kan alles wel buiten staan. Het is nog steeds een onoverzichtelijke bende in en om het huis. Later nog meer ‘krachttraining’: De keuken. Dat was hard nodig! Ik heb de keuken in geen tijden zo goed geschrobt en met zoveel zichtbaar resultaat! Het water was erg goor. En dan nog een keer dweilen.
Er zijn de hele week door 2 zwemtrainingen van een uur blijven staan. Ik ga ze vandaag maar allebei inlossen. Tussen het klussen. Door de vermoeidheid rij ik slecht, maar dat lukt op routine. Ik eet weer even niet veel. Heb wel snaaierige trek. Maar dan denk ik: gewenning, niet omdat het moet. Of ik denk: suikerdrang, niet omdat het nodig is, maar omdat ik moe ben. Ik spreek die lieve J even voor de training. En dan durf ik wel toe te geven dat ik een triatleet-die-weinig-eet ben. Ik ga voor GN en DH in baan 2. Stukje inzwemmen en dan volgen voor baan 2 2×300 duurtempo. Ik tel ze per 100 af met de ademhaling (1/2,1/3,1/4) en de tweede keer omgekeerd. Het gaat prima. Ik vind het snel genoeg. Alles met achtje natuurlijk. Dan een set van 4×150 (ook 600) met de tweede vaan versnellen. Ik doe het stug en gestaag. Ergens telt mijn horloge 175. Stom. Ik kijk meer naar de tijd dan naar afstand of snelheid. Als ik 48 minuten haal, is de training groen; tempo verder niet interessant. We zijn telkens net zo snel als baan 6 😜 (die doen 400s, maar dat terzijde). Daarna 3×100 en dat twee keer maakt niet ook 600. Eerste 100 rustig, tweede iets sneller, derde snel. Ik doe mijn best. Zo’n beetje. Ik merk dat 1 op 2 ademen het prettigst voelt. Mijn horloge telt soms de rust mee. Dan doe ik opeens 200 😤 en dan is het langzamer! Tot slot 2x50m steigerun (steeds harder). Dan tik ik af op ruim 50 minuten en ga ik plassen. Het tempo valt tegen. Het was gelukkig niet druk in het bad. Dat vind ik altijd wel fijn. Er blijven veel mensen langer vandaag.
Ik geef elke training een cijfer. Meestal een zeven of iets daar omheen. Vorige training was een 7 en deze training ook, maar net anders. Het eerste uur was de zeven voor het zwemmen en hoe het ging. Dit uur was duidelijk moeizamer, want vermoeider. Deze zeven is voor volhouden. Ik zwom lekker 400m bij het inzwemmen. Dat is mijn tempo! Met achtje he. Ik zat er lekker in. Ik bleef met GN samen in baan 2. We hadden dezelfde training (andere trainer, uur 1 had RO de training bedacht, uur 2 las JdW het op). Dus de 300tje. Ik deed deze keer maar minder mijn best. Lette niet zo op de ademhaling of hoe de slag zou moeten. Gewoon zwemmen. Basta. Miste het horloge ergens 25m! Duh. We gingen door met de 150jes. Ook hier deed ik wat me uitkwam en volgens mij raakte ik een keer de tel kwijt en deden we teveel.
Ik zwom alles vooraan vandaag. Dat is wat zwaarder. Ik dacht echt te kappen na 48 minuten, maar toen hadden we van de 2x3x100 nog de laatste twee tegoed en k kreeg eindelijk wat tempo voor elkaar! Dus ik maakte het af, liet de versnellingen achterwege en klokte af. Op weg naar eten! Ik was moe, mijn spieren niet. Al met al 4400m gezwommen. Als ik dat had geweten, had ik 100m meer gezwommen, maar ik heb nu 2 groene trainingen gescoord!
29 juni – Nog meer “krachttraining” en hardlopen!
dweilen, opruimen, schoonmaken, dweilen.
De vloer moet vochtig worden afgenomen zodat het stof letterlijk kan neerdalen.
Gelukkig helpt schuren niet mee!
En schoonmaken: schrobben, afnemen; ik blijf bezig!
Het is niet makkelijk.
Verven 2 wanden.
Mooi grijs op de achterwand en in de gang. Het resultaat is super.
De ladder op niet mijn ding.
Ik ben als de dood dat ik de verf laat vallen op de nieuwe tegels, maar dat gebeurt gelukkig niet.
Ik weet hoe het moet, schilderen.
De gang zelfs 2x gedaan om het goed te laten dekken.
Het droogt gelukkig snel met dit weer!
De convectoren zijn uitgewist.
En dan nog een ‘krachttraining’: Laatste keer dweilen vandaag. Dan de meubels terugzetten na het etentje óp de vloer!!!!
Er is nog steeds stof. Getuige de kattenpootjes op de afgenomen tafel.
Zo haal je de badge voor krachttraining! Eerlijk gezegd zijn een paar squats makkelijker, maar… dit geeft een heel veel mooier resultaat!
En HARDLOPEN
Begin met het beste deel: mijn vo2max is een punt gestegen naar 46! Aangezien 47 voor mij superhoog is, is dit mooi. En dat na een dag klussen, opruimen, verven, dweilen en weer een snackbar-etentje. En na een vakantieweek zonder een greintje rust.
Het op 1 na beste: ik vond het niet warm! Gewoon lekker. En ik vond zelf dat ik 3 van de 6 blokken in elk geval moest proberen te halen. Tempo moest 5:15-5:30. Pfoe. Uiteindelijk mislukten alleen de 2de (dijk op, wind tegen) en de laatste (viaduct op en poeppauze).
Mooi: het licht, een witte kat, de rust (niemand gezien!), het bos.
Ook fijn: het tempo is oke. Weinig pijntjes, maar niet geen en voor deze periode zeker goed te noemen.
Niet mooi: schijtpauze. Dat anderen zoveel beter lijken, maar veel langer stil staan en dat irriteert me. Gedraai met cijfers. Ik liep 6:16. Incl pauze. Eigenlijk geen 5:53. En jammer dat de uitvoering te laag was, best stom want ik heb mijn best gedaan.
Ik ben wat zwaarder dan vorige week. Ohja, toen deed ik nog een halve Ironman….! Maar nu weer snel door, als je van ijzer denkt te zijn. Ik ben nog altijd lichter dan een maand geleden.
Na een dag slash week als deze is dit echt een mooi, fijn loopje.
En dan nog iets wat je nooit terugziet:
IK HEB VOOR HET EERST DIT JAAR EEN TRAINING OVERGESLAGEN.
Niet eens geprobeerd.
3,5 uur fietsen. Ik zou niet weten wanneer ik dat had moeten doen. Nog geen eens een uurtje. Dit is werkelijk de eerste niet uitgevoerde training van 2025.
Ik teerde op wat leedvermaak van de coaches die niet altijd zelf het beste voorbeeld geven: de helft van de trainingen uitvoeren of een slechte wedstrijd draaien na bizar veel training. En dan is de social media stil… Ik wandel uit om de badge voor het wandelen te halen. Even naar de AH.
30 juni – Rondje Weerwater Wandelen
Ik dacht: ik ga gewoon wat minder werken, want ik heb nog een halve dag staan, maar nee, om 10 over 5 liep ik de KOU uit. Heel Nederland zucht en steunt richting de 27 graden, maar ik heb het koud in de airco boven. Rob klust beneden, Vincent hangt op het strandje te chillen. 😎 en ik doe de ticketjes. We zouden gaan zwemmen, maar ik ben moe van het werken, van de nieuwe zooi beneden. Geen zin in het gedoe met wetsuits en boeien. Vincent wil terug naar het strandje en ik rij mee voor een wandeling. Lekker het rondje Weerwater! Ik luister de podcast van Eatandtrain met Jaime de sportdietist en ik merk dat ik toch weer kriebels krijg als hij vertelt hoe hij rekent en voorschrijft wat ik zou moeten eten als sporter. Vier keer per week wordt gezien als veel. Ik begin te beseffen dat ik uniek en mezelf ben dat ik echt niet zoveel wil! Ik ontbijt normaal, ik heb vandaag lekker 3 bolletjes genomen bij de lunch met pate en chocopasta en 2 bekers melk. Helemaal goed! Vanavond eindelijk weer de airfryer (moest ik doen) en erwtjes en de huzarensalade waar ik al even trek in had. Ik heb me vergrepen aan M&Ms, maar dat kan gebeuren, was ‘wat ik zie’. Tijdens de wandeling had ik wel een droge mond. Geen water bij me. Dat is niet slim. Leermomentje.
Ik volgde de voetstappen. Ik appte Vincent bij de brug terug, maar kreeg geen reactie dus liep ik door. Met muziek. Paar foto’s gemaakt. Gemijmerd. Geappt met MvdB. Stappen gezet. Gekeken. Gedag gezegd. Op de Esplanade een flinke slok drinken genomen.
Het licht werd steeds mooier en mooier! Ik weerstond de verleiding om te gaan rennen, want het was niet nodig. Lopen is goed zo. 7km volgemaakt en Strava is weer positief. Voelde prima zo!
Ik ga verder niks zeggen over juni. De maand is omgegaan en heeft ook wat goed gebracht. Ik heb getraind en dat is het dan.