1 oktober – Zwemmen bij de TVA, een grote bak kilheid
koud. Ik had het koud. Na 3 kwartier echt kippenvel zelfs. Gezwommen. Iets anders heb ik niet gedaan. SV voorop telde de banen, die lieve E van haar er achteraan en ik zwom daar dan achter. Kalm, beheerst en verkild.
Het was een rotdag op het werk. Veel te veel tickets open. Teveel meetings ver verschillende dingen en dan zeggen mijn collega’s dat ze soms tijd over hebben! Ik heb dat nooit! En dan komt die stomme klant terug waar ik in augustus al klaar mee was (letterlijk en figuurlijk) om te melden dat ie zijn deadline niet haalt en wat er allemaal (nununu) anders blijkt te moeten! Ik doe om 5 uur snel de computer dicht en moet echt langer landen dan de trap af en naar het zwembad rijden kost. Anyway, zwemmen is wel het laatste waar ik zin in heb. Maar ik doe het gewoon. Dan maar zonder zin.
De slag is wel echt verbetert! Breed, diep, krachtiger en langer. Het kost weinig moeite. Ik heb ook minder slagen nodig. Maar ik doe ook niet mijn best. Verre van. Omdat ik daar écht geen zin in heb!!
Inzwemmen iets van 250m.
Dan slepen en bijleggen en benen en nog ieys wat ik niet doe.
Daarna doen we 3 keer 400m-50school-200m. 200m iets sneller. Win halen dat natuurlijk niet! Maar het is mij om het even. Ik zwem veel, weer langzaam en het uur zo vol mogelijk.
Geeneens zin om een foto te maken.
Zonder hartslagmeter
Ik krijg het niet meer warm!!
2 oktober – Een duurrit met Vincent en een bezoekje aan TK en hardlopen.
slecht geslapen. Het hoesten is begonnen. En werkstress. Dus eerst wat gaan werken om rustiger te worden. Maar opeens is er wel een kilo bij! En diarree. Lekker -not-
Na het werken gaan we fietsen. Vincent wilde op zijn racefiets, maar de band loopt weer leeg. Dus pakt hij mijn gravelfiets. Ik mijn racefiets. De gravelbike is echt zwaarder, want hij houdt me niet bij. Maar ik vind het heel fijn dat het rustig aan gaat. Niet zoveel energie vandaag. En het is koud. Na het zwembad heb ik het op wat zweetaanvallen vannacht na, niet echt meer warm gehad.
Het spoorbaanpad af. Bij Poort hebben we de bui ingehaald. Druppels. Vervelend, maar geen grote bui.
Dan langs Duin. Leuk breed nieuw glooiend pad. Wind mee langs de dijk.
Vincent vindt Pampus een vuilnishoop lijken. Grappig. We maken een ommetje naar TK, Vincents trainer. Om hem een presentje te geven. Na een kop thee (lekker warm) weer terug naar huis via de dijk. De regen is weg.
Ik maak een ommetje door het Kotterbos en Vincent maakt thuis alvast frikandellenbroodjes.
Nou we hebben gefietst. Punt.
Ik geef altijd een cijfer aan een training. Dan vraagt Garmin: Vertel hoe het ging. Ik ging hardlopen. Na het onkruid wieden en lekker even hangen. Maar ik heb geen idee hoe dit ging qua hardlopen. Tempo 5:47 prima. Maar met (bewuste) pauzes opeens 6:25! Pasfrequentie 174 prima, uitvoering 85% prima, hartslag 143 goed, ‘telkens sneller’ gehaald. Geen pijntje, geen blessure en zelfs gewoon goed gep**pt. Rustig genoten. Lekker bos. Bewust van alles. Gecontroleerd. Maar… het vóélde níét góéd!
Ik vond het niet spannend, niet sterk. Moeizaam. Een zwaardere ademhaling dan normaal. En ik dacht dat ik nog 10 seconden nog harder moest, maar dat was dus niet zo. Natuurlijk viel er ook een versnelling het viaduct op en dat is dan even zo heftig! Ik vertel het door elkaar.
Ze hebben het bos op 2 km gesloopt. Lekker hoor voor de herten. Bosbouw snap ik blijkbaar niet. Ik stond na 3km stil. Veter strikken en aandrang. Gewoon gaan zitten en dat was goed. Maar ik liep net weer en er kwamen 3 fietsers langs ☺️ tempo ging daarna omhoog. Hartslag ook wat.
Prima weer! Echt fijn. Maar ik zie dan op tegen versnellen. Fotootje maken van hekje. Buitenste bos gepakt. Op 6km weer gestopt. Omdat het kan. Iets om even naar uit te kijken. Even om me heen kijken. Gemiddelde van 5:54 vond ik al goed.
Dan de versnellingen. In de eerste van 60 seconden een hek. En toch sub5. 90sec bij-joggen. Dan 50sec en die gingne okee. 40sec dus viaduct omhoog en weer af. Het ging netjes elke keer (iets) sneller. 30sec in de straat. En dan echt eens een keer twintig seconden mijn best doen! Telkens de rust doorgelopen. Ik zette helemaal aan voor 10 seconden, hoefden die niet meer! Uitlopen dan nog maar tot thuis. Wilde niks extra doen. Was bezweet.
Thuis drinken. En hoesten. En warm worden onder de douche. Ik hoef nu morgen niet te hardlopen na een extreem lange werkdag. Ik zie op tegen de lange duurloop zaterdag in slecht weer. Maar dan kan ik zondag nog bijkomen. Nou ja, dit met pauzes vind ik eigenlijk ook wel lekker! De meesten zullen toch een hoog tempo zien. Maar mijn gevoel zegt ‘mhwah’. Want er ging ook veel goed!
3 oktober – veel werken en even tussendoor een wandelingetje
een lange dag. Gelukkig redelijk geslapen, maar ik maak me al zorgen over het werk, want we zijn met z’n tweetjes en collega G kan me prima helpen, maar is niet heel leuk en toegankelijk. Eerst de diëtiste. Ze kan me niet verder helpen met mijn rare voeding. In goede harmonie zijn we uit elkaar gegaan. Ik snap heel goed dat ze mij niet kan volgen! Dan snel aan het werk. Ik tik de tickets weg. Ik ga om half 12 even een stukje wandelen. Nu kan het nog, nu kan ik nog naar buiten. Het is nog droog (min of meer) en licht. Rob heeft juist vandaag vrij en wandelt mee.
Dan merk ik dat collega G de middag ook zijn verlof opneemt. Zo goed als alleen!! Ben er niet gerust op. Maar ik werk de tickets verder weg, kan 2 van de 3 telefoontjes beantwoorden en bij de andere vraag helpt J me mee. Plus nooddienst tussen 5 en 6. Dan kan ik ‘rustig’ de pagina’s voor OP doorkopieren, ware het niet dat ze die vernachelt hebben!! Nou ja, na lang aftellen wordt het 6 uur. Ik ben trots dat ik alles weg heb gewerkt! Vermoeiend. Ik loop met Rob nog naar de AH. Ik ben gewoon moe van de dag! Ik kon niet winnen met Rummikub natuurlijk, maar door mijn agendaafspraak was ik er ook even niet bij. Rob heeft eerste kubus van de hele triatlons voor me af! Nog een paar te gaan!
4 oktober – Hardlooptraining in de storm en zwemmen
9km wu-5,4,3km marathontempo met 1km rust-cd. In stormy weather!!
In NL stormt en regent het. ‘Binnenweer’ appt Joyce. Niet echt weer voor een lange duurloop. Maar wat als het bij de Berenloop ook geen braaf weer is? Ik bedoel maar: Ierland is ook niet voor de watjes. En als ik dit uitschuif naar zondag, ben ik maandag weer te moe op het werk. Ik ben al aan de diarree voor ik vertrek. Ik zet cola klaar en water en ga rondjes van 5km om het huis.
Ronde 1 gaat megazwaar en heel traag. Hartslag is extreem laag. Ik heb gewoon geen zin!! Nergens last van, behalve een totaal gebrek aan motivatie.
Ik ga thuis naar de wc voor meer diarree. Jasje uit? Als ik naar buiten stap (wilskrachttraining) regent het. Jasje aan. Ronde 2. Het begint op ca 7km toch snoeihard te regenen! Hehe, eindelijk gebeurt er iets! Tempo wat hoger, door en door nat en ik voel me even een bikkel. Ik ga door!!!!
Het tempo gaat van een gemiddelde van 6:24 naar 6:15! Dan een blok marathon tempo. Totaal niet representatief. Slok cola en ronde 3 in.
Zon! Volle zon! Wel mooi. Tempo ietsje hoger. Ik voel me goed, maar nog steeds traag en energieloos. Ik probeer iets harder, maar het is er gewoon niet. Het is niet makkelijk en ook niet moeilijk. Het is niet vervelend, maar ook niet leuk. Na Ronde 3 is het gemiddelde 6:11.
Ik twijfel me suf of er na ronde 4 nog een ronde komt. De HalveMarathon gaat er sowieso komen. In ronde 4 geef ik iets meer gas. Dat voel ik op alle gevoelige punten, maar ik ga me niet stuk lopen. Gewoon ietsje harder. De wind trekt ontzettend aan. Het regent nu eikels. In de zon nog steeds! Het gemiddelde gaat naar 6:06!
Nog 1 ronde, maar waarschijnlijk 4,2km ipv een ommetje voor 5,1km. Ik zet nog even aan. Dat voelt goed, maar ik voel het aan het hele lijf! Of dit 3km marathontempo is weet ik niet. Ik denk het niet.
Nu dreigt de regen en Vervolg: begint het echt flink te stormen! Ik ga het rondje afmaken en hou het op 25km van de 27. Eenmaal thuis begint het weer te regenen. Ik heb een gemiddelde van 6:05 zelfs. Maar eigenlijk is het met alle pauzes 6:33.
een halve marathon in 2:21 (uit-thuis)
Ik weet niet of ik de cut-off tijd van de marathon haal, want dat is 5 uur en ik denk dat er nog heel veel verval zit in de laatste 17km! Mijn spieren vonden dit heel zwaar, met afkoelen en wat versnellen. Mijn hoofd is het daar volledig mee eens!!
Daarna zwemmen. wat een gedoe allemaal!! GN is altijd zo streng en zeker als de training groot is, dan jaagt ze het er doorheen. Ik zat even te kletsen met W, maar we moesten zwemmen hoor, want er was al zo weinig inzwemmen! Ik deed 100m en toen drukte ik uit ipv lap, dus laat ik het maar weer met ‘keurig’ horlogegedrag. Gewoon zwemmen. De 450m heel-armen-heel-benen-heel-school-heel-rug. Miste ik 50m. Ik deed maar wat joh. Toen 550 iets met duurtempo en poloslag. Ik vond het verre van duurtempo! Sloeg ik polo maar over, want ik wist het toch niet. Gelukkig zwom ik wat achteraan. Daarna weet ik het niet, want de uitleg was al gedaan voor ik er was. Iets met 200 z1? Dat ging dan weer langzaam.
We deden ook een keer 4×50 met ademhaling 1op2 links en dan rechts en dan 1op3 en dan 1op4 links en rechts. Viel me lekker mee eigenlijk! Geen idee of we er nog iets tussen deden, maar we moesten ook om elkaar heen zwemmen. Ik snap de bedoeling. Maar toen ik de watertrappelaar was zag ik pas dat ik de kant niet mocht aanraken! Tja, toen miste ik 25m 😒 in de laatste keer. Daarna nog 200m elke 50m sneller, maar ik vond het niet sneller gaan. Het was eindelijk tijd. Het was kei druk in het zwembad en in de kleedkamer. Niks voor mij. Ik heb de zwemafstand gecorrigeerd en er 75m bij geteld. Dan is het tempo wel weer redelijk. Ik had vandaag weinig tempo en energie, maar dat is niet gek als ik dan toch zoveel loop en zwem. 🏊🏻♀️
5 oktober – Oliebollen halen en fietsen
Vanmorgen werd ik wakker en ik dacht: jammie, wat heb ik zin in een oliebol! Ik vroeg me een uur later af waarom, maar het kan: vet, koolhydraten en opslag nodig. Het is ook opeens echt herfst: regen, wind, kil. Nog een uur later stond ik eindelijk op. Het regende nog steeds en ik had (tegen 11 uur) trek in mijn ontbijt en ik had een heerlijk dagje rust. Ik had lekker op de bank kunnen gaan hangen. Van de duurloop gister heb ik geen greintje last! Helaas verbaast me dat niet, maar ik ben er blij om. Annemarie denkt dat ik wel de cut-off tijd ga redden en Garmin houdt het zelfs op 4:12 voor de marathon. Maar ik zie nog 4 lange weken tussen nu en dat moment liggen. Het wordt droog als ik alle computerspelletjes speel. Ik neem de kat mee naar buiten. De kleine king pist, vreet plantjes, springt in de boom en verjaagt een andere kat.
Ik wandel naar de ah met Vincent en toch blijf ik zin hebben in oliebollen! Ook na de lunch. Rob wil wel mee wandelen. En zo gaan we naar de Almeerplant. We zien het gekapte bos en vragen ons af wat de ‘ruis’ is die we zien. Het blijkt gaas. Om de jonge boompjes staande te houden, zodat ze nu massaal gerooid kunnen worden?!
We lopen best door! En het blijft droog. We halen 7 oliebollen en die ruiken we de hele tijd!! Ze zijn nog warm. Ik laat Rob het kwadrant zien, maar hij weet ook niet waar het voor is. Voor scouting misschien? Intrigeert me dan. Ik breng de vuilnisbak weg en haal dan 5km. Stappen ruim gered! En het was de hele tijd droog. En veel te warm voor een winterjas.
Ik smul van de oliebol. Precies zoals ik me bij het opstaan had voorgesteld!!
En dan iets van uitfietsen (waarvan?!) Het leek droog te blijven en het is nog maar windkracht 4 ofzo, dus dan ga ik echt liever buiten fietsen dan binnen! Liever wind dan klimmen, liever regen dan zweten, liever sloom dan saai. Eigenlijk dus niet omdat ik een bikkel ben hoor! Maar ik ben gewoon niet bang meer voor slecht weer of wat extra moeite doen, na Ierland. Wat kan er gebeuren? Nat regenen? Wind? Been there, done that, survived!! Zo lang als het kan buiten, want straks is binnen de enige mogelijkheid. Het is een duurrit dus verder maakt het niet uit. 80 minuten. Ik pak de gravelbike. Een dik uur is iets van 25-30km. Ik denk aan wind mee heen over een polderweg en tegen de wind in terug over de Grote Trap. Dan gaat er iets mis met het horloge en mis ik de eerste km. Wel op het fietscomputertje! In het Kotterbos besluit ik dat de wind iets anders staat en op de Trekweg mee is dan wel fijn.
Ik zie een grote tak op het fietspad, verder wel veel losse bladeren, maar niet echt stormschade. En er is rust. Niemand gaat met dit weer naar buiten. Al zie ik ook wat vissers en wandelaars. Het is gewoon droog! Ik rij naar de sluizen en kijk naar de herfstkleuren. Ik vind het mooi, maar het ontluikende groen vind ik gaver. Ik kies er toch voor door het bos terug te gaan, dan blijft het een soort zijwind.
Tempo is ver te zoeken, zelfs wind mee. Boeit nie. In het bos is er weinig wind. Maar bij de Praambult begint het wel te regenen. So be it. Het is niet koud, ik heb een goeie jas. Alleen de zonnebril is lastig… ik fiets wat om en dan neem ik in het Kotterbos (het regent nog een keer flink) het onverharde pad. Tempo is toch ruk en ik moet dik een uur vol maken! Dus dan maar leuk en wat uitdagend! Een onverhard pad geeft meer rust in mijn hoofd. Ook al fietst het moeilijk.
Ik ga nog om via het centrum. Moet toch een uur redden! Het is weer droog. Ik maak er met wat ommetjes 30 van op de fietscomputer en dat neem ik over naar Garmin. Laag tempo, maar wel mooi gedaan! Minibikkeltje. Ik eet de andere oliebol ook.
In de avond heb ik zin in pizza en ik loop nog maar een keer naar de winkel. Het is geen goede dag voor het wintervet, maar wel voor de stappen.
Ik vond het een vrij zuinige sportweek. 9:45 voor de tri-sporten. Tot ik bij T3S kijk op strava: dik aan de top! Ik zie het dan, maar ik snáp het niet.
6 oktober – Wandelen met Vincent
Samen met Vincent. Het was zo’n volle dag! Maar aan mijn eigen werk ben ik eigenlijk niet toe gekomen en er staan nog veel te veel website tickets. Dat is met twee keer telefoondienst. Ik baal daar van. Ook al miezert het, ik wil naar buiten! Even bijpraten met Vincent. En rond zwerven. Rob was laat. Laten we deze dag als afgesloten laten. Al kon ik wel winnen met rummikub en yathzee.
7 oktober – Binnen fietsen en een duurloop
Binnen fietsen in Zwift – bellend op Danger Noodle in Watopia.
Rob uitgezwaaid (die werkt de komende dagen in Brussel), teruggekropen in bed, wat werk gedaan, de weegschaal vervloekt en ontbeten. Ondertussen mijn zus geappt en gebeld, want pa en ma zijn weer ziek van de coronaprik. En dat gaat helemaal niet goed. Ik stap dan maar binnen op de fiets, kunnen we bellen. Er zat een training bij, maar de uitvoeringsscore is 0️⃣. Ik heb niet gelet op waar of hoe ik fietste.
Ik heb een half uur geluisterd naar hoe slecht het gaat als je ouder wordt. En daarna een half uur hoe druk en onoverzichtelijk het leven is. We sloten af met een half uur over feestende en drinkende kinderen. Duidelijk?
Maar ik heb 40km gefietst! Met een hoop hoogtemeters. Netjes binnen de tijd.
En ik voel me nog slechter want ik hoef zo niet oud te worden, de was te laat aangezet, niet geschrobt en geboend en ik word beschuldigd van gezond eten, maar als ik iets niet doe… (…) En ik snap verder ook niks. Dat iedereen het te druk heeft om aandacht aan een ander te besteden. Ik heb nog een middag voor de boeg met cranio, kapper en iets gaan vragen en met Vincent overleggen. En doorrrrrrrrrrr. Met een duurloop.
Buikpijn, rechterhiel pijn, linkerbeen zwaarder, telefoonhoesje bijna kaduuk (va km 6 telefoon in hand gehouden), zwaar, onrustig, saai, verveeld, hartslag weer van slag (laag) en het voelde allemaal net niks.
Ik was bij KvH geweest, maar het was te kort om me te laten landen. Ik voel me totaal niet goed genoeg. Fysiek kan alles, maar mijn hoofd gelooft dat maar niet. Hormonen dingetje? Super lastig. En dan een uurtje gaan lopen. Ik bedenk wel dat het echt niet voor iedere vrouw van mijn leeftijd is weggelegd om onafgebroken 10km te gaan rennen, maar ik voel daar niks bij. Ik wilde langs het onverharde pad bij de snelweg en de manege. Ik eet vandaag overdag gewoon weer op honger. Dus er is niks wat teveel is. Ik heb al buikpijn en ik ben weer aangekomen. Ik neem verder naast zakdoekjes en muziek niks mee. Ga gewoon joggen. Er is wel iets wat ik écht slecht kan: over de Evenaar lopen, door de drukte. Auto’s, geluiden, veel beweging: ik kan er niet mee omgaan. Het voelt allemaal niet goed, pijnlijk her en der en trekkerig. Dat duurt zomaar dik 4km. Ik vind het simpelweg écht niet leuk.
Dan zie ik een veld vol blauwe kolen. En stoere kerels die met het meisje de paarden gaan knuffelen. Ik loop het bos in. Het telefoonhoesje gaat bijna stuk. Maar het groen, de rust, de bomen: instant gaat alles beter en makkelijker en lichter. Ik zie de snelweg met een smile.
Pak de telefoon in de hand. Het tempo gaat omhoog, de hartslag gaat ietsjes mee. Maar die is weer belachelijk laag. Ik ga de beug over, de wijk door. Allemaal stiller en rustiger en wind mee. Niet dat het echt leuk wordt, maar stukken beter! De kilometers tellen gewoon op. Ik zie FV op zijn fiets, tutjehola met haar familie rennen. Ik ben blijer. Kijk mensen, ik zweet, en ren ‘zomaar’ ff 10km weg. Het tempo is van 6:10 naar 5;40 gegaan! De laatste km terug naar 5:55. Ik vind het goed en ben blij weer thuis te zijn. Genoeg, maar niet goed. What you see is what you get.
8 oktober – Wandelen vanaf de Shell naar huis. Zwemmen lukte niet.
Niemand van alle geweldige mensen die alles reposten en aanhalen hebben vandaag gerepost dat ‘gewoon zijn’ genoeg is. Iedereen moet een beste, betere geweldige zichzelf zijn. Vandaag was ik al blij met ‘zijn’. Slecht geslapen met spokende herriemakende katten. En vanmorgen begon ook weer met pissen en een volle trein. En dan de lijst met tickets weer openen. En er komt alleen maar bij. Gelukkig heb ik zo’n fijne collega’s die de dag oplichten. Waar ik een beetje kan klagen. (…) Zelfs zonder de social media schijnt iedereen er maar op los te liegen en een eigen waarheid te hebben. Is alles en iedereen beter dan zichzelf. Nou, ik niet! Ik heb hulp nodig van MS voor de tickets en ik heb vragen voor JdW en ik krijg diverse websitestelefoontjes. Ik eet aan de desk. En dan rijden de treinen niet. Een ‘botsing’ waarschijnlijk, iemand die de beste versie van zichzelf niet langer goed genoeg vond. We hadden zo’n mooi plan met Vincent die de zwemspullen en de auto zou halen voor een uurtje training. Maar nee. Mijn collega kon ons richting Almere Buiten afzetten en toen kon ik toch even wandelen nog. Maar ik vond het vermoeiend en trekkerig. Niet moeilijk, maar het beste deel van mezelf was er niet bij vandaag! En Rob is er ook niet, want die zit voor het werk in Brussel. Ik baal dan ontzettend dat ik niet kan zwemmen, want zaterdag lukt ook niet en nu moet ik het weer overal tussen proppen. De kat ging s avonds nog een keer pissen. Ik denk dat mijn beste deel in winterslaap gaat. Maak mijn betere ik in maart maar weer wakker!
9 oktober – Wandelen en booglampen
Het lukt allemaal wel, het gaat allemaal goed, maar ik voel me niet echt blij. Hoort er wel bij he, als de dagen korter worden? Ik kan me niet optrekken aan de leuke telefoontjes, de opgeloste tickets, dat er weinig pijntjes zijn. Vervelende katten, lastige tickets, stom met eten, zonder Rob en mooi weer terwijl ik binnen zit. Dat weegt zwaarder. Ik ga tussen de middag lekker wandelen! Is het mooie weer ook voor mij! Tussen alle eikels in.
En na het werk nog een stukje met Vincent van de warme lucht genieten. Even het hoofd leeg stappen.
Potjandikkie, om 7 uur gaat de zon al onder. Gelukkig is de schemering eindeloos. Ik kleed me niet eens meer om voor de bootcamp, gewoon sportbroekie en trui aan. Hardloopschoenen. Eerst de warming up en dat is wel goed voor mij. Even de knieën los maken met squats en lunges. Dan 2×4 minuten opdrukken/knie pakken en hardlopen. Voor mij is hardlopen het makkelijkst, dus het laatst. Doe gewoon op het gras. I mean: waarom matjes, luxe? Sporten! In de natuur. Op het veldje. De andere 4 schijnen daar anders over te denken.
Dan weer 2×4 minuten. Jumping jack, bukken en sumo stand. Deze combi voel ik een beetje, maar het is allemaal niet móéilijk! Ik vind de pauzes eindeloos. En dat geleuter over wat je (niet) moet eten, hoeveel MrMike wel niet sport en gezond zijn. Dan 2×1 minuut planken met hand om de beurt omhoog. Tja, sorry, als je 1 uur kan zwemmen dan is dit goed te doen. We doen nog een buikspieroefening 2x. Iets voor de schuine buikspieren. En tot slot 1,5 minuut benen omhoog en klappen onder de knie. Zittend. In het gras. Eerlijk: ik word er niet moe van, ik doe een beetje kracht op, ik zweet niet en hoef mijn best niet te doen. De cooling down laat ie achterwege want ik denk dat zijn vriendinnetje de koffie klaar heeft. Nog geen uur. Ik vind het best! Het klinkt vast denigrerend, maar voor mij is dit geen sport. We moeten nu veel water gaan drinken om de afvalstoffen af te voeren. Gniffel. Dan moet ik de hele nacht plassen! Nee hoor, ik drink niks als een bekertje melk. Daar heb ik zin in, dus dat is genoeg.
10 oktober – Een halve marathon vol-strijden en uitfietsen naast Vincent die hardloopt
Het ging niet.
Slecht geslapen. Darmen zijn al zo-zo. Idee was 3x8z3/4z4/4r. Maar eerst inlopen in Z1. Dat zou moeten lukken, maar nee: absoluut niet! De hartslag flipperde alle kanten op, maar vooral omhoog. Vreselijk. Het is zonnig, ik heb het warm, ik heb geen route, wel muziek. Geen tempo. Na 15min naar zone 2 voor 45 min. Gek genoeg dáálde de hartslag.
Ik had het warm-koud en ik moest! Dan maar een ommetje onverhard. Het Wilgenbos in en genieten van gras en het brugje.
Na ca 6km is het helemaal mis. Ik duik de kant in, had gelukkig maandverband in wat weg kon. Volle diarree en heel smerig. Daarna onverhard tussen het water door.
Mooi, slecht voor het tempo, goed voor de rust en acceptatie. Dan de dijk op (ff wandelen) en dat gaat lekker! Goeie zone, fijn tempo, mooi over het water kijken. Maar het voelt zwaar en moeizaam.
Na een uur nog geen 10km en de intervallen laat ik voor wat ze zijn. Het gaat me om de km’s nu. Als ik zou luisteren naar mijn lichaam was ik gestopt, maar “we” onderhandelen pauzes en duur ipv snelheid. Na 11km sta ik stil om te drinken en te kijken. De kleuren zijn zeer mooi.
De cola is uitgezet. Vooral water is lekker. Ik app J. Dan door naar het centrum. Het lijkt steeds moeilijker te gaan! Echt veel trekken en veel strijd in het hoofd over afbreken en opgeven. Bij het centrum weer diarree en handen wassen.
Toch door. Ik wil de HM halen en ‘het-voelt-zwaar’ is geen excuus. Druk aan het verbouwen aan de andere kant zeg. Bah. Gek genoeg is het tempo ietsje beter. Ik ga tot het bankje. Bijna 17km. Zitten, fotootje en EEN GEL eten!!!!
Iemand nog aanmoedigen en dan km’s aftellen. Door het bos over een rotpad en dan rustig terug. Ik tel echt enorm af. Nog 3km. Ik ga wel redelijk qua tempo en ik voel de energie van de gel! Eigenlijk zou ik sub 6 gemiddeld willen lopen, maar dat red ik niet meer. Ik loop door en moet om via de wijk. Vermoeiend. De laatste km zijn nog iets zwaarder, maar ik maak een HM vol!!
Hartslag redelijk (hoog), cadans top, tempo 6:02 redelijk, uit-thuis 6:59! Uitv.score alsnog 34%!! Naderhand te moe en moeie spieren en rechterhiel. Geen last van gel!
Na het rennen veel worstebroodjes gegeten en gezeten en gedoucht. Ik voel het goed! Alles is stijfjes en trekkerig. Rechterhiel doet pijn en de nagels zijn blue.
En daarna uitfietsen met Vincent die zijn eigen hardlooptraining heeft. Prima combi! We hadden de route over de ibisweg. Ik lekker op de gravelbike. Goed voor de spieren en een hoge cadans. Vincent kon lekker kletsen. Ik wat foto’s nemen.
Maar fietsen door de herfst gaat goed! Om via het Kotterbos en weer achter de wijk langs. Ik vind het prima, ik fiets de tijd wel vol.
We eten heerlijk spinazie en ik vreet spekkies, want daar had ik zoveel zin in!!!
Ik heb een aster in de tuin die bij mijn fiets kleurt! Blij! 🌺 🙂
11 oktober – De zwemtraining ‘inhalen’: duurzwemmen in de Koploper in Lelystad
nee @mvdb, ik kan het inderdaad niet; ik ben echt slecht in het overslaan. Ze vroeg het me woensdag toen ik niet kon gaan zwemmen en opperde dat overslaan ook tot de mogelijkheden behoort als het een keer niet lukt. Als er een manier gevonden kan worden om toch te zwemmen, dan ga ik! Met V een uurtje naar het banenzwemmen in de Koploper. Het paste. Niet dat ik daar zin in heb (ik blijf ook liever eindeloos in bed hangen), niet dat ik me goed voel (ik heb veel pijntjes van de halve marathon van gister: de hiel zeurt een beetje en het linkerbeen is zwaar, maar dat is de periode nu en met alle stress erbij is het ‘logisch’) en uiteraard word ik er ook niet echt beter of slechter van, van die ene zwemtraining. V had een training voor zichzelf en ik ging eens een keer gewoon duurzwemmen. Meestal is het training, maar eindeloos doorzwemmen doe ik nog zelden. Kijken of het tempo echt verbeterd is. Nou, nee dus. Het tempo is nog steeds laag. Ik heb er niet op gelet. Wel op de slag. Maar snelheid zit er dus niet in. Nog maar een keer bij TK informeren dan, want het zou in de loop van de tijd toch moeten verbeteren beloofde hij. Ik denk dat de ademhaling de boel verstiert. Maar goed, nergens op letten en onafgebroken zwemmen.
Zitten een soort fases in: de eerste 5 minuten duren een uur en zijn koud en saai. Daarna volgen 5 minuten om je af te vragen hoe lang je gaat zwemmen. De tel raak ik al kwijt. Daarna volgen er 10 minuten waarin ik me afvraag of de slag wel goed is en of ik een kilometer haal. Daarna wordt het drukker in de baan en komt er nog geen concentratie. 1 keer moet ik even iemand voor laten. Maar niks geen gemak. Ik ga geduldig door. Weer tien minuten. Ik ga uit van 45, dus het aftellen kan beginnen! En dan komt er wat routine in en een soort van gelaten flow. Dan gaat de tijd sneller. En opeens 40 minuten en even later zijn daar de 3 kwartier. En dan begint het zwaarder te worden. 50 minuten. Eindelijk begint de training! Doorbuffelen tot 12:14. Ik ga gewoon door en stop het horloge. Onafgebroken gezwommen voor 55 minuten. 2700m. Blij mee.
Het familie uitje ter ere van het 55 jarige huwelijk van papa en mama.
Superleuk concept, de pannenkoekenboot.
Maar wel druk, veel eten, onrustig en geen ruimte voor enig gesprek. Er is weinig ruimte voor contact. Ma is doodmoe, maar eet wel lekker veel.
Ze zijn blij met de rozen.
Buiten is er kermis.
Ik vind die tegenstelling in Nijmegen leuk: felle neonlichten en de oude kapel. De boottocht is ook leuk, maar ik mis er een hoop van.
12 oktober – Hardlopen een training met warming up 2km-6x1km marathontempo-1km rust
Weinig hoopvol van huis gegaan. De lactose van gister geeft malaise. Dus in de buurt van huis blijven dan maar. En de Picnic komt. Wil ik wel mee aanpakken. Omdat het toch niet gaat lukken, ga ik vrij snel na ‘t ontbijt. Maar het gaat eigenlijk wel! Ik loop rustig in en dat tempo is oke. De hartslag blijft weer laag, maar dat is logisch in deze periode.
Na 2km inlopen versnel ik. Dat lukt me uitstekend, maar de hartslag komt niet in z4. Overigens ga ik op dit tempo ook geen marathon lopen! Ik ga z2/z3 doen. Ik heb last van mijn hiel rechts, maar dit versnellen gaat me prima af. Daarna rust is ook een lekker tempo. Ik loop om door het park en versnel nog een keer. Ik had t in het begin heel koud, maar nu zweet ik! Ik zie Vincent. En hij mij 🙂
Thuis drink ik cola en water en stop ff. Tempo 5:38 over 5km!
Ik twijfel of ik 14km zal lopen. Ik ga voor ronde 2. Rustige km en dan een snelle kilometer weer. Gaat. Ik ben al op de helft! Als ik tenminste 14 ga doen.
Ik denk ook elke keer of ik weer 5km doe of maar 4. Uiteindelijk in de volgende snelle km moet ik nodig, dus het wordt 4km! Ik heb de sleutel vast en snel naar de WC binnen. Diarree te over. Voorspelbaar.
Vincent is klaar, hij pakt met Rob de Picnic en ik maak t af. Gemiddelde is naar 5:34 gegaan! Nog een 3km rondje denk ik. 11,5 is zat. Ik ga rustig de straat weer uit en zeg iedereen lachend gedag. Dan nog een keer snel. Ik doe mijn best en het lukt weer! Ik voel me goed nu. Dus toch 4km.
Ik ga ook rustig op een lekker tempo. De laatste snelle kilometer, ik durf en zet aan en haal zelfs hrf 158! I wil onder de 5’ en dat lukt! Nog een km uitlopen ga ik dan ook maar doen. Nog een keer om het park heen dus. Twijfel of het lukt, wil inkorten, maar uiteindelijk wordt het dus ruim 14km, supertempo van 5:32(!!) en een hoge cadans. Uitvoering is 7% 😂. Gemiddeld tempo is 5:57 uit-thuis. En ik heb geen pijntjes meer. Soms snap ik het niet. Ik ga volgende week iets gaafs doen!