13 oktober – Wandelen met Rob
Een rare werkdag, want ik had om half 10 al geen zin meer! Niet omdat er iets anders of verkeerd was, maar gewoon geen zin. Ik heb stug doorgewerkt en gewoon tickets beantwoord en een klant op weg geholpen en lekker met mijn collega gekletst. Maar maak me ook weer zorgen om de andere collega en de tickets die niet af komen. Ik erger me ook aan de ‘geweldige’ marathonloopster van 35 die met een digitaal programmaatje kilometers heeft gemaakt, maar die slecht heeft getraind en met een veel te hoog doel van start ging en maar klagen dat er geen publiek was! Dat ze langzamer was dan in New York en in Wenen! Maar het regent kadootjes en steunbetuigingen. Andere generatie; aandacht nodig om iets te presteren. Doen niks voor zichzelf, alleen voor het applaus. De andere waar ik me aan erger is wel van mijn generatie, maar die vraagt alleen maar en waar ik gister moeite voor deed, dat gaat zij natuurlijk met haar stralende aanwezigheid in de schoot geworpen krijgen. Mijn tijdlijn wordt verder overspoeld met vrouwen die blijkbaar massaal in Hawaii gefinished zijn. Het lijkt allemaal bijna te makkelijk. Nooit geen slechte dagen waarop je tegen de menstruatie aan hikt, nooit een rare collega die plotsklaps afzegt, nooit iets wat te moeilijk is, geen dozijn wasjes 🧺. Altijd gezond eten, geen snaaibuien, altijd lachend op de foto en zo niet, dan moet iedereen meehuilen. Mijn bootcamp gaat niet door. Dan maar even buiten wandelen. Om de stappen te halen. Met Rob. Lekker even bijkletsen. Voor de buitenlucht. Omdat niet elke dag de top kan en hoeft te zijn.
14 oktober – Binnen fietsen en buiten hardlopen
Fietsen: intervallen in Zwift – Neon After Party in Makuri Islands
Ik had een fijne opdracht: 2 keer 6×30 seconden hard, maar zonder wattages. En met een stuk infietsen en uitfietsen. Omdat het buiten niet heel stabiel was qua weer, maar binnen gegaan. Na een minuut leek het me al genoeg. Maar ik moest nog 34 minuten verder infietsen. Neokyo is ook druk en onrustig. Ik volgde een route die ik nog niet had gedaan. En ik ging lekker los bij de sprintjes.
Ach, ik stopte maar met me vervelen na 10 minuten. tIsWatTis. Ik maak wat plaatjes en fiets gewoon maar verder. Op een kopje thee. Ik krijg het weer lekker warm en na 32 minuten moet ik naar boven fietsen. Het ging net zo lekker met het tempo! Ik reed gemiddeld zo’n 29! Maar dan komen er sprintjes en die ga ik dan maar lekker los en dan is de route klaar. Er volgen nog een aantal sprintjes met een fijn beetje rust er tussen. Ik maak de route over de Rooftops en over de Railway af.
Ik blijf in Neokyo en ga naar de haven. Ik moet nog een keer ‘gewoon’ fietsen. Maar blijkbaar is de Tacx nu weer “los” en ik ga een stuk harder! Ik pak lekker nog een keer alle sprintjes mee en dat gaat nu goed joh! Sta ik in de top 3! Ik moet nog een keer of 6 versnellen. Eigenlijk had ik gedacht na een uurtje te stoppen, maar ik heb nu 2 shirtjes!
Ik ben apetrots op mijn sprintshirts. Doe ik toch nog even langer mijn best! Ik zweet het pannetje uit. Ik heb zelfs DRIE shirtjes! Ik blijf in de stad en ga lekker een beetje heen en weer. Maar over een route nadenken kost ook energie, én het is afleiding! En dan, na 70 minuten word ik het echt zat! Afstappen? Nee, dan ga ik toch nog even door en ga ik langs de rotonde. Ik besluit de tijd precies vol te maken. Niet door te gaan tot 40km. Stoppen op 1:18. Call it a day.
Ik ga straks nog wel hardlopen… Nu ben ik bezweet en MIJN BENEN ZIJN MOE. Ik bedoel echt! Ze voelen zwaar en ik heb ook echt getraind en hard gefietst. Het gemiddelde is 29,9. En de uitvoering is 100%, maar zonder beperking is dat logisch!
En dan buiten hardlopen: 5x(10duur-20snel-40rust)
Ik ga toch meteen na het fietsen. Nu ben ik bezig. Geen muziek mee. Het miezert en ik ga kort-kort en ik heb het in het begin toch kóúd! Maar ik loop het wel warm. Al als ik de wijk uit ben is het prima. Ik vind dit wel prima, 10 minuten lekker hobbelen en dan 20 seconden aanzetten. Ook hier geen hartslagen, maar wel een tempo-doel. Dat vind ik al niet meer leuk in blokje 2. Ik wil namelijk gewoon harder en kan dat ook, maar ik moet inhouden.
Ik loop langs de pompoenen en een keer langs de weg. Het is wel mooi herfstig. De regen stopt en in blokje 3 schijnt de zon. Ik ben bang dat mijn route te kort gaat zijn, maar verder gaat het eigenlijk allemaal weer vervelend moeiteloos. Rechtervoet een beetje pijnlijk, linkerbeen wat zwaarder, maar niks wat écht vervelend is. Alleen dat inhouden elke keer.
Ik moet misschien, maar ik ga dit toch echt wegdrukken. Ik heb ook trek, maar daar trek ik me ook niks van aan. Het enige waar ik naar kijk is de blokjes en verder niet naar de kilometers. En dan heb ik wind mee en is het licht PRACHTIG diffuus langs de plas. Inhouden en geen foto maken, want ik maak elk blokje maar één foto. Ik versnel weer lekker, maar zonder aandacht op snelheid. Ik kom maar weinig mensen tegen. Ik maak weer een foto de verkeerde kant op, over het water (dat is ook mooi), terwijl het difuse licht even later weer boven het bos hangt.
Ik ga toch maar het viaduct op. En dan zijn ze bezig met vrachtwagens en er zijn hekken en platen, dus de versnelling is niks. Er cirkelt een intrigerende helikopter 3 keer over me heen. Na het viaduct is het een beetje op. Ik bedoel qua zin en vooral qua energie. Ik loop aan de andere kant langs het park en ik doe gewoon wat kalmer aan. Net als bij het fietsen: na de training stop ik gelijk! Ik versnel nog en moet wachten voor de bus. Verder alles gerend. Ik open de deur direct en ben op tijd op de WC. Verder voelt het gelukkig allemaal prima en goed. Superlage hartslag, okay-ish tempo van 6:00
15 oktober – Wandeling om het kantoor en zwemmen
Vandaag is onze trouwdag! Onze tinnen jubileum. Ik zat op kantoor, Rob werkte thuis en was wat koortsig na de griepprik en we hebben het net zo hard gevierd als onze trouwdag: niet! Lekker frietjes gehaald. En een kadootje van Vincent gekregen en een kaartje en berichtjes. Prima 👌🏼
Vanmorgen meteen mijn horloge aangezet. De hele dag op kantoor werken tussen Jo en Jef in. Die collega’s maken mijn werk! Wat heerlijk. In tegenstelling tot G die weer een beetje de weg kwijt is en ik heb vooral medelijden met hem. Ik krijg aardig wat tickets weggewerkt.
Tussen de middag wandelen we een klein rondje, want ze hebben lekkere broodjes gehaald. Ik wandel ook nog het perron op. Stapjes gescoord, teveel gesnaaid en iedereen aangehoord over de marathon. Ik word al misselijk als ik aan al dat eten denk wat anderen wegkrijgen! Ik wou dat ik dat onder de knie kreeg. Misschien ben ik over twee weken ook zo gefocust, maar nu denk ik er heel makkelijk over.
Dan zwemmen. Het was een tempo training, maar tempo had ik absoluut niet. Het ging niet. Het zwemmen wel hoor, maar tempo zat er gewoon totaal niet in. Ging ook weg op het werk met een rottig bericht en ik ben moe na zo’n dag. In zei nog tegen TK dat het tempo totaal niet omhoog ging. Hij noemt het opnieuw focussen en uitdrijven, maar ik doe gewoon niet mijn best. Ik weet niet hoe. Ik bedoel: ik doe echt mijn best wel en in focus en ik probeer en ik steek diep in en haak en drijf wat langer, maar pijn in mijn armen of kapot na de training? Nee, dat ken ik niet. En dan doe ik dus onwijs gefocust mijn best bij het inzwemmen. Twee Elf. Dat kon ik voorheen zonder achtje!! Dat is niet langzaam, dat is éxtreem traag. Het is dat ik een half uur/een kilometer/48 minuten moet zwemmen en dat ik het niet heb gezien, maar anders had ik direct het bad verlaten. We moeten 100tjes doen met een baan versnellen. Ik kan niet versnellen. Ik kan ze gewoon níét bijhouden! Dit werkt niet en helpt niet. Maar dan denk ik: op deze dag lukt het ook nooit. Vraag me niet waarom, maar zwemmen vlak voor de menstruatie is a no-go. Ik zwem 150 rustig voorop, maar het is te rustig. Ik zwem niet meer vooraan. En we hebben elke keer blokjes met tempo. De schoolslag lukt me nog veel minder, die trekt in mijn knie, dus ik doe halve banen en dan telt garmin heel hard op zodat ik PRs zwem. Haalt de tijd een beetje op! Ik zwem gewoon maar en probeer, maar hoe ik ook focus en uitdrijf en mijn eigenste beetje best doe: het is niks. So be it. Ik heb honger, hoofdpijn en ben niet blij. Andere keer weer. Misschien gaat zwemmen dan beter. Ik haal een kilometer, een groene training en een half uurtje sporten. Maar de 🩸 niet
16 oktober – Hardlopen 5x1600m rond 5:30/400 rust
W T F
Vandaag ongesteld geworden en alles trekt. Hoofdpijn. Veel dorst. Snaaierig. Onrust om een collega. Tickets. Tegenvallers. Vooral om half 6. Bootcamp stopt (tijdelijk?). Maar ik ging toch al liever lopen. Meteen na het werk. Maar nu was ik moe. En bang om een blessure op te lopen in dit stadium. En de training was 5 kwartier en ik was al laat. Maar het was nog net licht en warm. Ik was opgefokt en bozig. Eerst 2km inlopen. Dat lukte. En toen appte Vincent dat hij naar Samorin mag! Ik vroeg hem of hij mee kwam fietsen. Ik liep makkelijk. En flink door. Snapte zelf niet goed hoe dat opeens lukte. Langs de Vaart kwam Vincent erbij om te vertellen.
Ik begon net aan de eerste mijl en liep hard. 5:15. Huh? Pas de eerste. Maar het ging prima. Het licht was mooi dus ik keek vooruit. In de rust ging ik ook wat te hard. De tweede mijl ging ook prima. Kwestie van heel hard beginnen (4:55!) en dan inhouden. Vincent babbelde en maakte een onsie. Weer mooie luchten.
De derde snelle mijl ook nog in het Kotterbos. Ik moest. En wat was daar?! Een open Dixie met papier!! 🧻 heel heel fijn.
We waren net voor de vrachtwagens weer weg. Met iets minder. En door! Onverhard langs de mooie plas. Kost een beetje tempo, maar t bleef razendsnel gaan.
Langs het vosseneiland (dat is t) rustig en dan weer een mijl over het asfalt wegwerken. Het werd iets zwaarder en vooral ook koeler. Ging ik soms opeens 5:20, wat de bedoeling was. Ik sloeg de platen maar over en ging richting huis. Maar ik moest er nog 1! Vincent reed wel naar huis en ik ging in de schemering voor de laatste snelle mijl. Het werd donker, maar dit is een mooi moment. Ik moest nog verder de wijk in en wilde niet dubbel lopen. Die laatste was wel echt wat zwaarder! Maar het ging echt top. Toen moest ik weer en ik maakte 13km vol.
Net op tijd op de wc thuis. 5:29’gemiddeld! Supersnel voor mij! Met dixiestop zelfs alsnog 5:40. En nergens last van! Alleen een heel Groot ❓❓waar dit vandaan komt.
17 oktober – Alluminous wandelen op een enorm volle dag.
Van de snelle training heb ik een beetje last van mijn rechterhiel in de ochtend. Gevoelig. In de loop van de dag trekt dat weg gelukkig! Ik heb de hele dag door wel hoofdpijn. Niet genoeg gedronken en dat komt er nu ook niet van. Lunchen lukt zelfs niet! Ik slik een paar paracetamols en het duurt wat langer voor ze werken, maar dan gaat het daarna ook weer een paar uur goed. Een overvolle dag: om 9 uur een belletje doen voor Vincents school, de hele dag door zijn we ook bezig met het Challenge WK MD voor Vincent. We rijden ook met zijn drietjes naar Arnhem voor een gesprek met MG. En meteen daarna zet Rob ons af in Almere Poort voor de trein naar Amsterdam om de startnummers te halen.Even over de expo en dan weer terug met de trein.
Dan snel eten 🥞 en rummikuppen en dan naar alluminous. Een lichtkunstshow in Almere. Voorgaande jaren zag ik alles al bij anderen, dus ik wilde nu aan het begin gaan. En morgen kan Vincent niet en volgende week is Rob er niet, dus nu konden we met z’n drietjes. De drukte viel mee, maar het is weer veel geflikker en sommige dingen vond ik echt wel leuk.
Het konijn niet en de flats boeien me ook niet, maar de rode bollen, de vuurtoren, de dansende poppen, de skeletten in het bootje en vooral de prachtige bollen vind ik gaaf.
Ik word er wel moe van, van zo’n hele dag. Nergens bij stil kunnen staan. En ondertussen appen, overleggen, bijblijven en kattenbakken doen. Voor die rotbeesten die me vannacht wakker hielden. En ik had al een paar zweetaanvallen! Overmorgen een halve marathon is gewoon een training. Een hele zware: niet om de kilometers, maar drukte in Amsterdam, ergens naar toe, voeding is anders, dixie-beleid oefenen, een training volgen en een startvak in en alles: dát ga ik trainen! En ik krijg nog een medaille ook!! Maar eerst morgen nog maar wat rustiger aan doen!
18 oktober – losfietsen? en zwemmen?
ach, het staat op het schema. Het is lekker weer. Er is een soort van tijd voor. Op de trage fiets. Ik las laatst iemand die schreef: ‘ik doe aan bejaardenfietsen’ (ze moest medelijden hebben hoor) maar ik voelde het ook zo. Ik ben ook een bejaarde! Al die top triatleten kunnen morgen zomaar hoppakee een hele marathon lopen – eitje natuurlijk voor het grootste gros. Ik doe suf een halfje en dat is niet eens echt ook. Het is een training! Op velerlei vlakken en in het minst om de kilometers. Die maak ik met gemak binnen de 3 uur. Ik ga gewoon nieuwe drank proberen! Ik drink vandaag al de hele dag de Maurten drank. Smaakt lekker naar niks. Blijft tot nog toe prima zitten. Ook bij het fietsen neem ik een bidon mee. Maar ik drink over de hele dag niet zoveel. Het gaat me om ‘de drukte’ te trainen morgen. Daar ga ik last mee hebben! Al die indrukken. Ik voel het al van gisteren. Van de drukke dag. Dat ik vandaag minder focus heb. Net trager reageer. Vooral op de fiets. Merk het niet scherp op allemaal. Maar ik fiets lekker! Door het bos (hadden ze de weg maar niet moeten afsluiten) over de knisperende blaadjes!
En over de dijk. Dan het nieuwe pad een stukje. En daarna met uitzicht op Amsterdam. Stik-helder. Morgen is iedereen in Amsterdam. Shining, geweldig en easydepiezie. Ik ben lekker volkomen incognito.
En blij dat M haar marathon kan gaan proberen! Ik hoop dat ik de vele indrukken aan kan en mijn eigen ding kan doen. Het gaat me niet om snelheid. Het gaat om al die andere dingen die nooit getraind hoeven te worden door de andere toppers: dixie-beleid, verveling misschien, heel veel mensen, reizen, te langzaam zijn, rustig starten. Dat train ik! En daar hoef ik niet zenuwachtig voor te zijn. Ik ga gewoon een medaille halen voor een training! Meer verdient dan wat ook. Ik fiets een beetje door de stad terug. Tempo van een sneue bejaarde en dat valt tegen, maar het was lekker! Los getrapt.
En dan zwemmen. het zou interval zijn, maar ik vond het een duurtraining. ik zwom lekker en goed en gefocust en op tempo, maar garmin vind weer van niet. Misschien het oude horloge weer een keer aandoen haha. Het blijft sneu. Ik kletste het inzwemmen weg. En dan 300z1-200z2-300z1. Man voorop, R, ik en G achter hem. Lekker rustig in het bad. Hij begon met 350, maar ik vind dat prima. Ik hield het makkelijk bij, stak overdreven breed in en diep en alles klopte gewoon (alleen niet snel dus). Daarna 200z2-100z3-300z2. Lukt me ook prima. Alleen vertelde garmin zich en dan is het tempo opeens lager dan laag. Boeie. Ik moet 50 minuten zwemmen en dat is het. Blok daarna natuurlijk 100z3-50z4-100z3. Kan ik ook bijhouden. Prima zelfs. Ik vind het nog leuk ook! Lange slagen maken en mijn armen een keer voelen. 50z4-25sprint-50z4, maar die sprint is dan weer niet aan me besteed. Dan 75m eigen slag en ik doe gewoon borstcrawl maar dan heel langzaam. Daarna nog 200mz1 en 2×100 z2. Als garmin dan ook de pauze weglaat en er 300-100 van maakt is het tempo weer lager. Boeien. Ik maak de 25m met het uitstappen goed. LM is er weer! Uit de serie ‘lichtpuntjes’. En we gaan naar The Championship voor een apetrotse Vincent. Het lichtje gaat in de kwekkleedkamer weer uit. Ik ga thuis met Rob een legokatje maken en eten.
En dan doe ik nog een huishoudelijkekrachttraining.
Eerst 10 minuten de was opruimen en verzamelen. Dan 10 minuten de douche schoonmaken. Vervolgens strijken: Robs spullen, nog een machine aanzetten en mijn eigen spullen strijken en dan alles opruimen. 🧹 🧺
Is dat valsspelen? Ik vind het oneerlijk dat de bootcamp elke keer niet doorgaat en stopt! Ik zou wensen dat ik iets meer energie kon gaan halen uit die krachttraining. Voeding en krachttraining: dan zou ik heel heel erg misschien goed zijn. Maar nee. Dat ben ik gelukkig niet!
Het gerommel van vandaag: bejaardenfietsen, sloompjes zwemmen, onechte krachttraining en voor morgen staat er een training. Volgens Garmin kan ik een halve marathon in 1:53 doen. Heb ik mooi 15 minuten voor Dixies, want ik gok op 2:10. Ik heb last van mijn linkerknie.
19 oktober – De halve Marathon van Amsterdam
Een aparte training…
20 oktober – Uitwandelen
Vanmorgen stijfjes opgestaan, maar dat gebeurt op mijn leeftijd wel vaker 😆 Zelfs na een goede nachtrust nog vermoeid en geen zin om te werken. Ook niet vreemd. Beetje last van rechter hak en dat is het dan. Diarree. Afgevallen. Maar vooral zó ongefocust! Gelukkig is het vakantie en krijg ik alles best goed weggewerkt al zeg ik het zelf. Nul telefoontjes (in 4 uur) en rustig aan gedaan. Maar al die opscheppers/ jubelaars/ aandachtsorgels en PR’s: 🤮 als je in A’dam niet geweldig was mocht je vandaag niet meedelen hoor. Tussen de middag ben ik gaan wandelen met Vincent naar de Plus.
Teveel snoep ingeslagen. Maar daar kwam ik de middag mee door! En ‘s avonds even op en neer samen naar Elst voor een schoolproject. Er zijn me toch interessante mensen. Die kunnen alles: goeie baan, gezin met pubers, organiseren én een hele triatlon en dan nog bescheiden zijn en vriendelijk en verstandig. Daarna moest ik het half uurtje nog vol wandelen. Geen druppel nat geworden! Al is het herfst met mooie kleuren, regen en duister licht (ja dat kan). Maar wel leuke grappige mooie dingen gezien. 🌈
kmisRob. Die is in Madrid.
21 oktober – 50 minuten hardlopen in zone 2, zonder ZIN
Het ging wel lekker, kort-kort en droog. Maar na een minuut dacht ik al: hm 😒 En na 2km dacht ik 😕 het ging goed met de benen. Tempo nog aardig. Maar mijn hoofd: 😟 geen muziek, te bekend. Onverhard verder langs Knutselproject Oostvaardersplassen.
Er staat zelfs een Dixie aan de overkant en machinerieën tot en met en de poort is open en er staan runderen, maar blijkbaar mag een beetje hardloper er niet in!! Ik lees de bordjes en word er niet vrolijk van. Ze maken een boulevard en uitkijktorens en een kijkdoos. Het is al nooit echt, maar het wordt allemaal nog veel onechter.
Vossenhol is een eiland geworden, het intervallenpad gaat betegeld worden. Ik zag een regenboog, 🌈 maar mij stemde het niet vrolijker.
Ik had gedacht 8 km te lopen, maar het tempo lag te hoog, dus het werden er meer. Een hoog tempo, een mooie cadans, geen blokking pijntjes, maar ook G E E N Z I N. Totaal niks komma nul. Ik liep 5km in 28:nogwat, maar het was niks. Het is mooi met het water en de stilte wn de besjes en de dijk, maar ik voelde alleen een totaal gebrek aan ZIN. Na 6km het bos in en Vincent appen dat de zin op was. Wat ik moest doen. Ik vroeg hem: “Hoe kom ik thuis?” En hij antwoorde: “Rennend!” Maar daar had ik dus in mijn hoofd geen zin meer in!!
Ik had kunnen wandelen, maar dan was het koud geworden en ook niet leuk. En het had langer geduurd. Dus ik rende maar weer onverhard verder. Linksom over de rotsteentjes. Het tempo trok zich in zoverre niks aan aan het gebrek aan zin, ware dat het blijkbaar aanzette tot dan-maar-zo-snel-mogelijk-naar-huis. Het viaduct op was met nog minder zin zowat eindeloos. En ik moest ook een beetje. Het tempo ging wel iets omlaag, maar niet eens schrikbarend. Viaduct af en dan tijd aftellen. Heel soms zijn 50 minuten meer dan genoeg. Ik maakte 9,09 km vol en wándelde naar huis. Zo geen zin meer.
Thuis meteen de plee in gedoken. Dit was qua tempo met 5:41 vast top, maar uit-thuis 6:23. Totaal ZINLOOS. De dag was te druk geweest denk ik
En dan ‘s avonds zwemmen bij de TVA. Lekker gezwommen joh!! Ineens had ik toch zomaar de slag te pakken! Diep, heel lang en k voel mijn armen! Nou bedankt TK hahaha. Ik mocht bij herintreder LM in de baan! Of hij bij ons…. Alleen maar kerels. En een zwembad vol geweldenaren die effekes een maratonnetje er tussendoor knallen. Not me. Ik moest de afstand aanpassen na de training, want die k-garmin snapt het toch niet zo best. 350m inzwemmen. Dan 4×500 die gingen bestaan uit 400z1/100z2, 300z1/200z2, 200z1/300z2 en 100z1/400z2. De man vooraan deed de eerste keer 500 achter elkaar. Heel fijn. Hou ik wel van. Dan kan ik op de slag blijven letten. Elke keer die pauzes, daar gaat Garmin van over de zeik. Dus je ziet dan dat de 300s 275 worden. Gtvr. En de 100z1 daar pakt ie dan opeens de pauze in mee voor een stuk.😩 anyway: ik bleef op mijn slag letten en goed doorhalen en rustig lange slagen maken. Kreeg wel even een paar krampen (baarmoeder) te verwerken. 50 vuisten (dat is dus traag) en toen heb ik nog 200 uitgezwommen. De Garmin gaf 2:00 aan op de 100m, maar ik heb dus echt wel serieus 75m meer gezwommen en mijn armen voelen ook een tempo van 1:56!
Deze dag was te vol. Vroeg bij K en dat was moeilijk om de verbinding tussen hoofd en lijf te maken. Had ik spierpijn opeens! En dat is fijn, dat ik iets voel. Ik heb iets nieuws bedacht over de kloosters in de vroege middeleeuwen. De vrouwen. Die zijn weggestreept.
Na de cranio door naar Hilversum voor de Schoonouders. Lieve mensen en ik help graag en geduldig, maar zo oud worden jaagt me echt angst aan! Als alles te zwaar is.
Dan met de kater naar de dierenarts. Hij is te levendig om iets aan zijn maag te hebben.
Daarna hardlopen. Eten. Rumkikub met zijn tweetjes. Zwemmen. Rob komt pas laat thuis.
Geen foto van het zwemmen, maar van een huis in de straat. Niet het onze!
22 oktober – Een lekkere lange herfstige solo lunchwandeling.
Een ochtend flink doorgewerkt. En twee uur telefoondienst. Gelukkig is het rustig en kan ik wat dingen die al te lang zijn blijven liggen afronden. En dan naar buiten. Ik moet vandaag dag 60 halen van het stappendoel. Het is lekker weer en ik voel me beroerd. Slecht geslapen vannacht en teveel pijntjes overal. Knie, stijf, koppijn, snotterig, moe, oorpijn en krampen. Geen honger, wel veel suiker nodig. Het helpt allemaal niet. Dus even een frisse neus dan maar. De herfst is mooi qua kleur, ruikt lekker en het is goed om buiten te zijn.
Ik maak een flink rondje, zoek te laat en tevergeefs naar een paddestoel en zwerf lekker de wijk door. Uiteindelijk haal ik de 5000 stappen pas ‘s avonds. Maar dat levert 8 punten op! Ik vind de herfst overdag wel oke, met de kleuren en het licht, maar het is te vroeg donker en te onvoorspelbaar.
En dan ga ik voor de laatste keer dat het kan buiten fietsen na het werk. Met het licht kan het dit jaar niet meer! Ik moet iets van 77 minuten fietsen. Er staat een opdracht, maar die ga ik niet volgen. Het lukt ook niet goed. Laat maar lekker geel zijn deze training. Niet lang genoeg. ik dacht: ik ga voor de laatste keer dat het kan naar buiten, dus even zonder de voorgeschreven training op de gravelbike. Zou ik op tijd terug zijn voor het donker werd en voor de picnic kwam bezorgen. Vincent was sowieso thuis. Belde er nog iemand om 3 voor 5 😣 De hele dag nauwelijks iemand en ik had aardig wat dingen af gekregen, maar hier werd ik kribbig van! En ik wist het niet eens…. Apple zie dat het bewolkt was, windfinder noemde geen wind en buienradar was droog. Ik ging naar het Kotterbos. Het ging best lekker, maar ik zag de molens wel degelijk draaien! Wat nou, geen wind…
dus eerst op de Ibisweg wind meenemen. En toen ging het miezeren. Niet erg, een beetje is prima. Over de bruggen, over de file heen. Het zag wel donker. En daarna starte de regen op de Ibisweg. Niet echt leuk. Ik kreeg het koud en werd snel nat. Daarna ontaarde de regen al snel in een stortbui. Doornat.
Ik was het zat en ik moest nog tegen de wind in. In ging niet tot het sluisje. Waarom vanalles riskeren als je je al niet heel lekker voelde? Langs het water doorsteken. Het werd droog, maar het was erg koud. De weg terug duurde lang.
Ik zag dat Rob ook thuis was en Picnic kwam eerder en ik was helemaal klaar met fietsen. Laat die groene training maar, soms is het goed als het klaar is. Krijg je geen medaille voor, staat niet te boek als geweldig, voel je je niet beter door en alleen maar koud en nog meer pijntjes. Ik was op tijd voor de Picnic, ware het niet dat ik te koud was om iets bij te dragen.
23 oktober – in de hardlooptraining stond 6-4-2 minuten sneller, werkelijk was 6-4-6! Storm Benjamin
Meteen na de werkdag. Nog net een beetje voor de storm uit. Maar wel in de regen natuurlijk. Eerst 20min inlopen. Drama. Al na 2km moest ik. Heel nodig. In de regen aan de kant gaan zitten. Het móést; goor, lastig. Iemand kwam net toen ik klaar was. Hij was echt bang dat het niet goed ging! In zijn zwarte regenpak. Maar ik kon weer iets beter door al zat het qua kleren allemaal niet goed. Toen 6 minuten naar 5:30. Hum. Lastig.
Tussen de bomen door naar het nieuwe fietspad. De wind trok flink aan! Heftig van opzij. Een beetje eng met de bomen. Ik ging het open terrein op. 4 minuten harder. Te doen met wind mee haha! 😝 dan weer 2min rustig, maar dat ging ook te hard. Iemand van een huis pakte de sushi aan en zei tegen mij: “jij durft”. We don’t do easy!! Toen 2minuten 5:00. Zelfs wind mee een uitdaging vandaag! Ik telde 120 af en toen moest ik langer! Ik snapte er niks van. Wat had ik gemist dan? Tja, 6 minuten zo hard red ik niet. In de plassen stopte ik nog even. Gewoon omdat het kon.
Het was even droog. Ik vond de wind nu goed te doen. Dan weer 6 minuten 5:30. Okay. Rust wat snel. En dan 4 minuten redelijk goed te doen. Ik vermeed de platen en ging richting centrum, maar wel verhard. Nog even gekeken, maar de training stond verkeerd voor 6 minuten in plaats van 2. Ik ging onverhard binnendoor zeg maar. Probeerde het nog wat met de 6 minuten, maar onverhard, glad, wind tegen en regen en daarna viaduct op: 5:35 is soms een grotere prestatie dan een paar minuten een tempo van 5:00!
Het werd snel donker en ik was moe. Oog-moe. De pijntjes waren weg, maar de benen zwaar en ook flink moe. En nat. Korte broek he, dat wel!! En regenjasje. Ik liep nog uit door het park. 3 minuten te weinig, maar het regende weer en ik vond 11,5km op 5:45 gemiddeld wel goed genoeg. Uitvoering was maar 35%. Logisch. Uit-thuis 6:27. Valt me mee. Hoppa: warm worden in de douche. Al hadden mijn handen meer tijd nodig. De geen-honger tijd is aangebroken.
24 oktober – Binnen fietsen en buiten wandelen
Binnen fietsen in Zwift – Flat Out Fast in Watopia Duurrit 2,5 uur
Voor mij een toptempo van 30,7 gemiddeld en een superprestatie, maar ik weet dat het wegvalt bij iedereen die écht goed is. En met een pauze. 2,5 uur Duurrit stond er op het programma en ik had ook met de stormwind mee naar Groningen kunnen fietsen denk ik, maar ik had zo geen zin nat worden weer. Dus na een keer heerlijk lang blijven liggen in bed en wat ontbijt, maar opgestapt. Nieuwe routes en deze klonk behoorlijk aantrekkelijk. Na 7 minuten dacht ik al: ohja, dit was oersaai. Na 14 minuten was ik er eigenlijk al klaar mee. En dan begint een groot mentaal spel. Het hoeft niet leuk te zijn, of uitdagend of afwisselend. Kwestie van doen, gedachten verzetten en doorgaan. Ik probeerde de sprintjes wel mee te nemen. Het ging wel redelijk lekker qua tempo. Reed ik de hele tijd 31. Zonder na te denken, die benen doen het werk. Ik heb zelfs een tijdje met mijn ogen dicht op het stuur gelegen. Een half uur vol maken en daarna 25km. In kleine blokjes hakken en uitvoeren. Buiten regende het gelukkig van tijd tot tijd kei-hard. De zon scheen ook, maar ik vond het binnen met een kopje thee prima.
Dan ruim 30km in een uur halen en ik ben al op de helft! Vier de kleine dingen. Probeer het tweede rondje harder te gaan. En dat af te maken voordat we gaan lunchen. Maar de energie van het ene kopje thee is echt wel ontzettend opper de op. Ik zweet me echt zeiknat. Dus om 1 uur stap ik af na 50km in 1 uur en 38 minuten.
Andere fietskleren aandoen en lunchen. En daarna weer opstappen voor nog een half uurtje! Ik deed het derde heen en weertje rustiger aan. Even slechts 29 rijden. Dik 60km binnen een uur. Voor 100km fietsen deze week krijg je een Garminbadge. Ik zou 76,4km moeten rijden. Vind ik best veel. Maar goed, ik kom tot 70 en rij de Reverse Flats echt hard met zo’n 33 gemiddeld! Dan maak ik nog een op en neertje naar het startpunt en ik maak 75km vol. Het laatste sprintje ga ik helemaal los. Nog een PR en dan zit ik op 2,5 uur en 77km. Super. Mijn benen zijn er kapot van en ik ben vermoeid.
Maar ik wil nog wel even naar buiten! Stappen halen, een frisse neus halen, de wandeling halen en kijken hoe ze Oostvaarderplassen vernielen of vernieuwen. Voor we de wijk uit waren, regende het al. Maar goed, dan worden we nat. Ik voel me niet 100% fit, maar ik ben ook absoluut niet ziek. Ik heb last van mijn tanden rechts en van oorpijn en mijn knie doet zeer (links) en mijn achilespees (rechts) en ik heb opeens weer diarree. Ik ben moe en prikkelbaar. Maar niet echt ziek ofzo hoor. Het lijkt de hele tijd zaterdag. Ik vind het wandelen heerlijk. Als de zon weer komt is het zo mooi!
En het is rustig. Regenboog boven het vossenhol. En verderop de machines die graven en ronddenderen. De runderen trekken zich er niks van aan. Die staan in de zon te grazen en te staren.
We komen DdK tegen die weer alle tijd heeft om te hardlopen en onecht te wezen. Ik zou wel eens willen weten waar hij zijn rijkdom vandaan haalt. Qua geld en in zijn leven. We lopen tegen de zon in bij de Evenaar als het nog even een keertje regent.
Ik ben van het fietsen nog een beetje moe en het lopen is na 4,5km ook wel klaar, tenminste voor mijn benen. Maar we zijn nog niet thuis en gaan ook nog langs de AH. Ik haal met gemak de stappen en de wandelbadge. Ik ben er wel vermoeid van en ook dat betekent dat ik niet 100% fit ben. Maar verre van ziek.
25 oktober – Krachttraining (maar dan echt eigenlijk) en zwemmen
Ik sliep vannacht onrustig en ik ben ook nog moe als ik opsta. Mijn HRV kledert weer hard omlaag en mijn rusthartslag ligt op 51. Ik voel me stijf en nog steeds niet fit. Maar ik heb geen koorts en behalve mijn tanden en mijn oren doet niets écht pijn. Maar gewoon zwakjes. Ik blijf lekker lang in bed liggen, want het regent en het is niet uitnodigend buiten. Liefst zou ik de hele dag blijven liggen, maar dat helpt natuurlijk ook niet!
Ik vind het zo niks, die krachttraining. Mijn zoon moet als rechtgeaarde puber sterker worden, maar ik doe nooit echt mijn best. Hij is al bijna een maand om de anderse dag met de dumbells in de weer en ik moet iets nu de bootcamp gepauzeerd is tot de zomer. Dus we gaan samen onder de overkapping aan de slag! Terwijl het buiten regent. Dumbels en oefeningen. Hij heeft een plan toegestuurd gekregen. Sommige dingen kan ik gewoon niet, met door de knieen gaan. Ik probeer het allemaal wel hoor, netjes 3x12x! Omstebeurt. Alleen het opdrukken doe ik op mijn knieen. Verder doe ik wel een beetje mijn best en ik krijg het er ook warm van. Echt leuk is het niet, maar als ik nou meedoe, dan word ik er vast ook sterker van! Op termijn. Alleen mijn buikspieren, die zijn blijkbaar al sterk. Overigens kan ik het dus echt niet onthouden, wat welke oefening is. NOg net 3x en dan kijk ik af bij VIncent, maar die namen vind ik echt zo niks. Ik ga nog even alle was opruimen en strijken, want ik moet een uur volmaken en samen zijn we na 37 minuten klaar. Ik wil graag een uur halen die ook voor de bootcamp stond en ik moet nog wat krachttraining doen voor de maandbadge… Ik weet niet of ik het echt leuk vind (nee, dat niet), maar ik snap dat mensen hier een goed gevoel aan overhouden en dat het sterker voelt.
En dan zwemmen van ‘juf’ GN
75m gecorrigeerd zodat ik 2250m heb gezwommen, had Garmin te weinig opgenomen. Maar het tempo blijft ruk, want de pauzes worden meegeteld. Tenminste als die te kort duren (zie opmerking MvdB)
6je. Ik had geen zin eigenlijk, totaal niet. Maar ja… We gaan toch natuurlijk. Ik zwem eerst in en let op mijn slag met diep insteken en doorhalen en lange slagen. GN gaf de training en dat is altijd aanpoten en doorwerken. We begonnen met 500m in verschillende blokken met vanalles: 200m slag en dan 2x100m school en wissel en dan zit daar pauze tussen, maar dan gaat Garmin over de zeik en telt 200m met daarin dan die pauze en dan is het dus weer heel langzaam op de 100m. Ik voelde de krachttraining een beetje en er kwam ook weinig zin bij. Ik weet niet eens meer precies wat we deden.
We moesten ook 4×50 doen met linker- en rechterarm alleen. Nou, kansloos bij deze atleet: ik ben al blij als ik met 2 armen kan zwemmen! Ook dan vervallen de pauzes en tellen die mee met de 100m. Joh, boeie. Erger als de Garmin hele banen niet meetelt of 25m eraf snoept. Maar ik weet dat zelf op pauze zetten ook kansloos is, want dat ga ik vergeten. Ik zat bij LM, W, R en nog iemand in de baan en LM is veel te snel en W en R en ik kletsen wel eens wat en dan is GN er als de kippen bij om ons te vertellen dat we niet zoveel pauze hebben hoor. We moeten 4x300m zwemmen. Eerst gewoon zone 2, dan 50school-100slag-50rug-100slag. Dat vind ik maar gedoe. En dan moeten we met paddles zwemmen, maar mijn kind heeft die ingepikt. Allemaal best. Ik vind 300m aftellen veel te lang vandaag. En eigenlijk heb ik het na 3 keer wel helemaal gehad met zwemmen. Ik heb trek, pijntjes en zo mogelijk nog minder zin. Maar ik maar ook nog de laatste 300m vol en dan moeten we steeds sneller. Dat gaat dan wel weer opeens snel voorbij en ik vind het tempo dan ook fijn! Ik zwem nog even uit, maar Garmin blijft steken en zaniken. 2:14 op de 100m met 75m te weinig die ik er dan dus weer bij tel. Toch gedaan he!
26 oktober – Ik voel me verre van fit, maar omdat ik geen koorts heb, kan ik hardlopen proberen.
oor- en kaakpijn. Ik kan nauwelijks goed liggen in bed en heb veel pijn. Ben snel wakker. Het extra uur duurt extra lang. Ik voel me beroerd, slaap ‘s morgens nog op de bank, maar ik heb geen koorts. Met Cirtosan is het prima te onderdrukken. Eetlust is matig. Het lijkt geen kiespijn. Rennen kan dus gewoon wel, want de temperatuur blijft max 37. Maar ik ben een watje en ik ruil de 13km om met 3 kwartier die er dinsdag staan. Ik herinner me alle wereldwonders die met een blaasonsteking een marathon lopen, met koorts een halve triatlon, bloed spugend de hele afmaken en nu komt daar 30km hardlopen in een week bij met een scheenbeenbreuk: nee, ik ben voorzichtig. Ik ga rondjes om het huis, want als het niet gaat, kan ik stoppen. Na de derde kop Citrosan is het goed. Ik pak een lange broek en lange mouwen en ga het rondje tegen de richting in lopen. Heb ik eerst wind mee. De broek zit helemaal ruk, de elastiek is op denk ik. Sjorrend lopen, bah. Het hardlopen gaat. Zoals altijd. 20 min inlopen gaan behoorlijk goed. De hartslag blijft binnen de perken.
Het is prachtig herfstig. Droog voor nu, zonnetje. Ik besluit wat om te lopen. Dan moet ik 3 minuten op marathontempo: hoge hartslag. Dat lukt me niet. Totaal niet. Blijft steken op 151, terwijl het 158 moet zijn. Snap ik niet goed, want die zou juist hoger moeten zijn als je ziek bent toch? Anyway, het tempo is wel hoger en 3 min is te doen. Ik slinger over de paden.
2 Min rust gaan ook niet goed met de hartslag, die is te laag. Ik doe het nog een keer en dat gaat ook gewoon, al is het eigenlijk wat zwaarder dan normaal. Rust en de 3de tel ik af. Ik ga om de wijk heen. Het tempo ligt wel echt oke, maar ik wandel even om bij te komen. Ik pak de laatste ook tellend mee. Ik heb nergens last van en hopelijk straks ook niet. En morgen ook niet meer aub. Ik moet nog omlopen rond de wijk voor uitlopen.
Ik wil 8km halen, maar ik moet enorm. Ik wandel na 8km en dan ben ik te laat. Ik had m’n fijne onderbroek aan en die gooi ik weg 🙁 Naderhand heb ik vooral last van dat ik te laat thuis was en ik ben moe. De pijn is niet erger geworden en er zijn geen andere hele rare pijntjes bij gekomen. Uitvoeringsscore is NUL en dat is oneerlijk bij een tempo van 5:49 met wandelmomenten en een cadans van 177. Volgende week moet het publiek me maar dragen op Terschelling – hahaha, dat is er niet zoveel!
27 oktober – meefietsen, wandelen en krachttraining – ik noem het een soort rustdag!
Na een nacht goed slapen op veel pijnstillers, gaat het weer goed. Geen oorpijn meer en vrijwel geen kaakpijn ook. De ochtend begint ruk als MrG zich weer volledig vaag afmeldt. En dan de hele dag tickets. Het maakt niet uit, maar ik ben op maandag niet op mijn best eigenlijk. Gewoon een beetje chaotisch. En dan heeft Vincent slecht nieuws over zijn stage. Het hagelt en stormt van tijd tot tijd. De dag is al met flink down. En Rob is ook nog eens naar Boekarest gevlogen. Vincent vraagt of ik mee ga met zijn hardlopen. Om het op te vrolijken?! Maar goed: om, buiten te zijn is soms ook goed. Op de stadsfiets. Met handschoenen aan. 3 Jassen. En gewoon kletsend. En dat vond ik wel oke. Het regende natuurlijk even. En het werd donker. En het is niet eens echt koud of zo. De lucht is best mooi als het weer droog is.
Het is in elk geval wel gezellig om bij te praten. En Vincent loopt gewoon heel hard 4:23jes weg alsof dat normaal is. Het onverharde pad was geen heel erg goed idee, want dat was wel erg modderig. Na 10km stopt ie gelijk! Ik had de route gemaakt en die was iets langer, maar ik wilde de stappen nog halen, dus we ruilden van fiets en dan kon hij zich gaan afspoelen.
Vincent ging op de fiets naar huis om niet teveel af te koelen en te douchen. Ik wandelde via de AH en append met Rob. Ik haal nieuwe Citrosan, al heb ik vandaag genoeg gehad aan 2 ibuprofens. Ik wandel nog een extra stukje om de stappen te halen, omdat het toch droog blijft en inmiddels donker is. En dan haal ik de bak en de stappen en kunnen we gaan koken en eten.
ik denk dat ik deze week maar een hoop aanrommel met trainingen. Voor vandaag stond er krachttraining/bootcamp, maar dat is ge’pauzeerd’. En er staat nog wel wat voor de marathon, maar ik ga er van uit dat het grote werk wel gedaan zal zijn. Dus deze week druk ik een beetje mijn snor. Ik ben vaak alleen thuis, want Rob is in Boekarest en Vincent heeft het druk op school.
Deden we dus hetzelfde als zondag, maar ik was zo goed als alles vergeten. Ik onthou dat ongeveer net zo lang als de oefening duurt. En soms is dat al te moeilijk. De eerste paar deed ik 10 keer in plaats van 12 keer. En ik knak alle kanten op als mijn armen en schouders moeten bewegen. Ik kan er niks van, maar we deden het in de huiskamer en de katten bemoeiden zich er mee en het was veel lachen. En veel met die gewichtjes wisselen. Vincent doet echt zijn best en wordt er ook sterker van. Ik doe niet mijn best, maar ik heb de krachttrainingenbadge van deze maand gehaald. Nu hoeft het niet meer eigenlijk natuurlijk op woensdag toch?
28 oktober – hardlopen 13km van zondag: 3x2km MT 1km rust + in-uitlopen
NEE NEE NEE. Dit is ABSOLUUT geen gemiddeld marathontempo met 5:40 per kilometer!! Ik heb slecht geslapen, zie ONWIJS op tegen de marathon. Niet vanwege het weer, want daar dealt mijn “Irish Chroi” wel mee en hopelijk binnen de 5 uur ook, maar dat ze het afgelasten… Daar zie ik tegenop. Ik heb lang gewacht na het late ontbijt en toen scheen de zon en ben ik gaan hardlopen. Ik ben alleen thuis, dus even met niemand rekening houden. In de eerste KM stuurt Vincent een wond-schmink foto dus ik ben al gelijk misselijk. Daar kan ik zo niet tegen! Maar het lopen gaat prima eigenlijk. De evenaar af. Ik heb wind mee denk ik.
Dan mag ik versnellen. Er zit geen beperking aan, dus het gaat prima. Marathontempo van 5:35? Echt niet. Onverhard. Langs de machines. Ik doe een beetje mijn best en houd de lage hartslag in de gaten. Hoeft niet langs het centrum. Nog een onverhard pad en dan rustig de platen over. Ik maak het ommetje over het bos en dat moet weer MarathonTempo. Is een beetje gladjes… Viaduct op is 250m. Dit zou wel eens een mooi 7km rondje kunnen worden zo! Ik loop nog een km rustig en ben dan blij thuis te zijn voor de plee. Snel een maandverbandje in en aan de diarree.
Daar zie ik het allermeest tegenop: ik kan niks eten en weet niet waar de Dixies staan. Het is precies 7km, dit rondje. Ik pak een slok cola, maak nog een foto zonder schaduw en ga in tegengestelde richting. Net voor het viaduct en in het gladde bos weer hard natuurlijk… Ik moet stoppen voor een grote lorrie. Zoveel lawaai in het bos, bah. Dan voor het centrum al een soort van uitlopen. Het blijft gewoon hard gaan, want ik heb nu wind mee. Of de cola werkt.
Ik bewonder de beesten naast de bakbeesten.
Na 12km wordt het wat zwaarder en wind tegen op de Evenaar is dan gewoon niet meer zo leuk. Maar het is droog, niks koud (kort-kort), de cola verwerkt goed (of de darmen zijn al leeg, dat kan ook) en ik maak netjes 14km vol.
Nu lijkt een tempo van 5:40 geweldig, maar uit-thuis is 6:01. Ik tel nergens op voor de marathon: 4,5 uur. Garmin zegt 4:05, dus ik heb alle tijd bij de posten!
En dan ‘s avonds bij de TVA zwemmen.
Zo lekker gezwommen! Als ik 3 van zulke trainingen in een jaar heb, word ik blij. Ik had (natuurlijk) geen zin en ik vermijd het zwembad met het chloor ook graag nu met een soort verkoudheid, maar dit was top. Ik ging in baan 2. Geen haast, niet voorop. Eerst inzwemmen en diep insteken, maar toch lukt er nog iets niet, maar wat…. een tempotraining. Gatsiedakstie. 4x50m met elke keer een kwart baantje sneller. Zat geen snelheid in. Ik liet HB voor me gaan. Daarna achter elkaar 150z1-100z2-75z3-50z4 en 25 hard met tussendoor rust als schoolslag 25m. En daar ergens gebeurde het: ik steek nauwelijks in met links. Niet eigenlijk. Ik leg mijn arm op het water en dan diep en dat werkt dus niet. Dat felle, grote moet even terug. Insteken bij mijn oor. Oke. Dan gaat het wel diep en een stuk beter! En heel rustig kan ik dat heel goed oefenen, al zwem ik dan tegen HB op. School gaat ook wel. En zo steeds ietsje harder is dan prima op te vangen. Ik hoef ook veel minder omhoog te ademen dan. Daarna moesten we 150m z1, 2x75z2 en 4x50z3. Tijd om het flink uit te breiden en te oefenen! Het tempo is misschien al met al niet een zoveel hoger, maar het voelt ein-de-lijk gemakkelijk. Ademen 1 op 2. En dan 4×50 z1.
Eerlijk gezegd vond ik dat zo saai, dat ik maar begon met heel lang uitdrijven en verrek, dan zwem ik nog tegen HB op. Dus ik ga in een soort van vertraging zwemmen, zo voelt het met heel lang ‘niks doen’ als stilliggen. Ik moet zeggen: dat maakt het wel heel makkelijk. Of de krachttraining gaat me helpen. N de 4x50z1 doen we 150 z2 en dat gaat me zowat te langzaam joh! Tot slot 2×75 z3 en ook dat lukt, maar als ik even niet oplet, ga ik weer stom insteken en veel slagen maken. Jammer dat het geen zaterdag is, dan had ik een uur doorgezwommen. We moeten ook nog 3×75 doen z1, z2 en z3 en ook dat gaat bijna te makkelijk! Ik zwem amper uit. Tempo is misschien nog niet veel beter en ik ga niet meer zwemmen deze week, maar dit moet ik meenemen. Garmin telde redelijk goed
29 oktober – Een wandeling op een enerverende werkdag.
Meer kan ik er niet van maken dan een wandeling vandaag. Zou ik opeens consultant kunnen worden op mijn werk! Mijn gewaardeerde collega gaat weg en ik kan zijn functie wellicht overnemen. Dat zou echt geweldig zijn! Maar de verandering gaat voor mij te snel. Wie moet dan al die tickets doen? Het is best veel en ik werk ze rustig af, dus ik heb genoeg werk te doen. En een marathon in mijn achterhoofd. En een miljard bedenksels. En dan onrustig de dag starten zonder treinen. Wel redelijk geslapen gelukkig. Maar ik snap na de meeting waarom ik vandaag over meer-uren moest beslissen en ik ga graag tot maart een dag extra werken. Tegen betaling ook nog. Maar ik ben een 50+er en het duurt een hele tijd voor dit indaalt bij mij. Ik vrees dat het zelfs nog langer duurt voor ik er gevoel bij heb. Ik mis Rob dan extra erg. Ik zou het liefste willen gaan rennen even, zodat ik het kan snappen, maar we zitten op kantoor. Dus de wandeling is waar ik het mee moet doen.
De jongens praten over miniatuurtjes, maar mijn hoofd flippert alle kanten op. Ik werk keurig een hoop tickets weg en weet zoveel meer als voorheen, maar ik denk ook: verdulleme zeg, ik moet iets bij J navragen… En er staat nog steeds behoorlijk wat open. Maar in tegenstelling tot vorig jaar toen ik het echt somber inzag omdat er teveel kennis weg ging, denk ik nu: mooi, kan ik het leukste werk naar me toe trekken. En dan ‘s avonds moeten we ook nog stemmen.
Er is erg veel onrust. Het helpt om even met Rob te bellen, maar echt begrijpen dat mij iets gaafs zomaar in de schoot geworpen wordt, vind ik moeilijk. Ik vind dat ik overal hard mijn best voor moet doen. Manager M gelooft heilig in mij en mijn kunnen. Meer dan wandelen wordt het toch niet vandaag. Ik ben erg moe van het verwerken dat M weg gaat, G weer (voorgoed) ziek is en we mensen te kort gaan komen en dat ik meer kan gaan verdienen en nu al vanaf razendsnel 1 dag extra kan werken tot maart. Te mooi om waar te zijn!
30 oktober – Het laatste loopje voor de marathon
the last one voor de marathon: 25’warming up-5×30”hard/1:30rust-3’Cooling down.
goed geslapen hoor, er is genoeg om wakker van te liggen, dus ik doe het maar niet. Het drong wel door vandaag: ik kan promotie maken! Kán. Kan ik. Eerst te laat bij KvH voor fysio, maar op tijd klaar. De nieren zaten vast. Pijnlijk vast zelfs. Redelijk goed gewerkt. Veel geluisterd en gehoord ook. Maar ook onwijs moe. Overal pijntjes: enkel, tanden, hoofd. Ondanks de nieren die weer ‘los’ zijn. Niet extra angstig gelukkig, waar ze voor waarschuwde.
Na het werk, als Rob thuis is, nog in het laatste licht ‘een stukkie’ hardlopen. Maar 40 minuutjes. Korte broek, lange mouwen: 🥶 koud! Niet eerder gehad. Traag, zwaar, log, slepend, extreem wisselend. Te zacht, wat harder, moeizaam. Geen rugzakje, geen zakdoekjes bij me. Buikpijn. Verveling. Maar het licht is echt prachtig mooi en krachtig.
Het saaie rondje maar weer. Ik had de stenen die ik voelde mee te slepen liever niet gehad. Hoofd te zwaar, ik te zwaar. Schoen strikken. Onverhard tussen ritselende bosjes, in de verte burlende herten en dichtbij graafmachines.
Er gaat niks boven dit tijdstip, maar het is koud en wordt snel killer. Na 25minuten en dik 4km eindelijk ietsje anders: 30 seconden aanzetten. 5 keer. Nauwelijks de moeite. Rust is prima. Viaduct op gaat langzamer, viaduct af sneller. Stopje voor foto van de maan.
Het is donker. Ik loop gemiddeld ineens totaal niet meer sub6. Het voelt als zeven. Dan duurt de marathon lang! En dit is een klein stukje. En het is droog. Windstil. Na de laatste versnelling nog uitlopen. Het worden geeneens 7km en ook 6,66 op 6:06 lukt net niet. Ik ben niet moe van het lopen, niet blij, niet gerust, niet hongerig. Mijn rechtervoet doet nu pijn, mijn hoofd ook. Ik kan de marathon vast afmaken, maar een goeie marathon: die hoop laat ik gaan. Ik haal de finish vast binnen 5 uurtjes, maar hoe is de vraag.
31 oktober – Losfietsen, nog even naar buiten omdat het vandaag niet regent.
Morgen gaat het waarschijnlijk de hele dag regenen, dus doe ik vandaag liever de 70 minuten duurrit en morgen binnen nog een paar versnellinkjes. Maar het maakt niks uit: het tempo is helemaal weg. Floep. Vertrokken. Ik denk dat de hormonen flink overhoop liggen, want de laatste menstruatie was ook niet je-van-het en het voelt al een week als dag 18; terwijl die zondag pas zou zijn. Lage hartslag, weinig vertrouwen, ik voel me slecht en ‘te min’. Het voelt niet goed, maar er is niks aan de hand. Behalve dik, oud, slecht, traag, dom. Misschien is dit wat KvH bedoelde met ‘angstig’. Ik zou het hopeloos noemen. Kom nergens toe, maar doe alles wel gewoon. De was, pvc vloer kopen, eten, CC en DL. Maar marathon spullen klaar leggen lukt dan weer niet. Het oogstseizoen is voorbij. Oktober ten einde. De stilte gaat in. Samhain. Maar ik ‘moet’ nog. En ik kan het helemaal niet! Volgens Garmin ga ik 4:05 over de marathon doen, maar ik denk aan 4,5 uur. Ik weet niet waar de Dixies zijn, wat ik binnen ga houden, of ik het koud heb of honger ga krijgen. Ik heb in elk geval genoeg vet om uit te lopen! Maar nu eerst nog fietsen. Ik loop in het Kotterbos al vast: fietspad afgesloten. Terug via het onverharde pad. Langs het centrum.
Is er voor fietsen ook een tijd waarbinnen je zin moet krijgen? Is 75 minuten te lang?! Kortom: het kwam niet. Veel wind vond ik (meer het gevoel dan de waarheid), rommelige route langs het ene pad heen, Wilgenbos, Lepelaarsplas terug en dijk terug.
Het ging TRAAAAAAAAG. Zat gewoon geen energie in. Muziek hielp niet, positief proberen te zijn niet, wind mee niet. Ik zie heus mooie kleuren en luchten, maar het is grijs van binnen.
Mijn hoofd staat op werk-stand. Ik denk dat ik iedereen teleur ga stellen met mijn marathontijd. Dat het een keer niet lukt met eten en dat ik ‘uit’ ga. Dat het te druk en zwaar is. En dan is aan het einde bij het fietsen het pad langs de kassen ook nog afgesloten! 75 minuten en nog geen 30km. Sneu. Dat is het en zo voel ik me ook enorm. Ik krijg wel de Halloween badge van Garmin.
We laten oktober achter en gaan lekker november in!