Femmeke P. (17). Haar moeder kon niet lopen, en ze zouden samen haar eerste halve marathon doen. Vorige week bood ze r ticket te koop aan. Ik had een lange duurloop staan van 28km en het leek me een goed idee om alles omtrent racing een keer te trainen. Dat vind ik lastiger dan kilometers maken namelijk! Ik haat Amsterdam en drukte en reizen en Rob gaat weer weg, dus moest Vincent mee. (Vandaar dat t voor hem ook op het laatste moment geregeld is)
Er deed een Anke de Boer mee, maar dat is de andere en uiteindelijk heeft die haar nummer ook doorverkocht aan iemand die langzamer was.
Trainster Annemarie heeft vanuit Hawaii de training aangepast naar 23km. Een blokkentraining op hartslag: 5km z2 en dan 3 keer 3km z3/4 (marathontempo?) met 1km rust zone 2.
Ik weet 100% zeker dat er niemand in Amsterdam een training aan het afwerken was!! En dat is dan weer een beetje oneerbiedig naar iedereen die hard getraind heeft voor deze race en waar ik voorbij ramde.
Qua training kwam daar dus bij: gebruik maken van de voedingsposten (water en op het einde heb ik sportdrank getest), dixies testen (na 9km een papierloze dixie en in het Vondelpark bleek de sportdrank toch niet je-van-het). Vooraf ook 2 dixies.
Bij het opstaan had ik hoofdpijn, steken in mijn knie, voelde ik me niet heel sterk en ik had al diarree. Gister de hele dag sportdrank gedronken van Maurten, dus nee, dat wordt m pas na 15km!
Met MvdB appen die de hele marathon loopt. Helaas lukt het haar niet. Geraakt door de opmerking van DM uit Ierland over moed/courage.
De reis is gek. Rob naar Schiphol en Vincent en ik weten het net niet zeker allemaal. De tijden van Luc Essink bewonderen.
In het stadion genieten en kijken hoe iedereen gaat staan bij het volkslied. Ik at zonder problemen 3 witte bolletjes. Jack uit Killarney binnen zien komen. JV herkend aan het challenge shirt. Nog een keer schijten op een dixie en accepteren dat het zo is. Maandverbandje in voor eerste nood. We liepen even in en ik zei het al: mijn benen willen, maar mijn hoofd nog niet! Toen we naar de startvakken liepen was ik kalm. Niks wat moet, alles kan. Alleen plassen even niet meer…. Ik zei hardop: wat gaaf dit! Huh?!?! Ikke en de drukte?!
Ik stond volkomen relaxed in het startvak met een hartslag onder de 90, want het enige doel was een medaille krijgen voor een training! Ik kon zelfs nog even plassen in de laatste Dixie voor de start!
Omgaan met alle prikkels, reizen met de trein met Vincent, op tijd eten: dát was de hoofdtraining! Ik rolde er moeiteloos doorheen. De tijd zou alleen maar volgen uit de training. Zo heerlijk, geen PRkoers, tellen in blokken, geen tijdsdruk.
Duh…. Ik ga een marathon in z2 lopen geloof ik, want die eerste 5km inhouden gingen al super. No pressure.
Elke keer 5:30! Inhouden en toch een redelijk hoge hartslag. Ik dacht om: dan red ik de hogere hartslag straks ook makkelijker! Garmin: geen beste prestatie, min 1.
Eigen muziek, overal mensen en veel aanmoedigingsborden. Las ze en keek goed voor me uit en om me heen. Zoveel mensen. 1 Ironmanshirt. Gaaf shirt, zeg ik. Die zei mij: go Ironman! 😀
En dan tel je drie km een beetje afzien af en verheug je je op de rust-kilometer en in die rust kilometer gaat het te hard en hoop je dat het tempo weer omhoog mag! Heel apart.
Het eerste blokje was ruimte zoeken bij een goed haalbare hartslag van 160. Wist niet meer dat ik dat kon! Ik keek wat om me heen, maar Amsterdam boeit me zo níét.
Kilometers tellen is blokjes tellen geworden.
Ik moest toch weer.
Net in de rust de Dixie in. Geen papier, heb ik zelf.
Op de posten stoppen en water drinken. Ik kan dat niet rennend. Hoeft ook niet.
Na 9,6km zeilde Vincent me voorbij toen ik net uit de Dixie kwam.
Blokje 3 ook goed en abnormaal snel! Onder de 5? Het ging alleen maar naar beneden dacht ik. (Kan niet). Dan weer rustig proberen te doen. Water bij de post. Ik had het warm. Twijfelde of ik de hoge hartslag aan kon. Maar gewoon weer proberen de derde keer. Dat was een lastig blok. Kilometer 14. En dan realiseer ik me dat ik naar 16 moet. Nooit mijn blok. Tussen 15 en 18 ging het niet vanzelf. En daarna was er niks meer te verliezen.
Vanaf 13/14: Drukte. Raakte het wat bijster. Veel marathon-wandelaars. Rijksmuseum. Brug. En dan ga ik omhoog en dat is zwaar en dan denk ik ‘inisfallen’.
Leuk bord: run as if you mother yells your first and last name. Veel muziek. Paar foto’s gemaakt. Dan cola drinken. Vonden ze raar op de post daar. 16 gehaald in 1:32 ofzo. De tel kwijt qua rondes. Baal ik van, dat het kwijt raakt. Te druk is. Te overweldigend. Het tempo leidt er niet onder. Ik wel. Op km 18 (?) neem ik Maurten drank. In de rust kilometer naar de pacer 1:45 luisteren die triatleet is. En dan weer versnellen. Ik ga het halen! De sub2. Vast wel.
Vondelpark. Veel te veel. Veel te druk. Veel te overweldigend. Nog een dixie in met diarree en papier. Km 19: app van Vincents tijd. Super. En dan: ik ga het ook halen in 2 uur. Zonder zin meer. Zonder moeite verder. Dat is weg. Tempo zakt ietsjes. Maar de scherpte is er wel weer. Aftellen. Veel wandelaars die afzien.
Alleen de laatste rust kilometer heb ik me totaal niet aan de training gehouden en ben ik zo’n beetje het stadion in gedanst! Foto gemaakt.
Die arme Femmeke. Ze moet flink haar best doen bij de halve marathon van Linschoten om haar tijd van Amsterdam te halen…
I suprised me.
1:55. garmin vindt me productief!
1:54:57 officieel.
Zelfs 1:52 op strava.
Uit thuis gemiddeld 5:22!!!!!!
Ik heb maar 1 keer harder gerend op een halve marathon. En toen heb ik daar speciaal heel hard voor getraind!
Laat het uitlopen maar lekker zitten. Het was toch al te lang.
Uitvoeringsscore nog 77%
Wel een hoge hartslag. 157.
Cadans 175
5:14 volgens Strava. Fun.
Prima weer: bewolkt, rond de 11 graden. Droog. Windstil.
Geen extreme pijntjes. Ook niet achteraf. Niet kapot. Niet extreem hongerig. Nauwelijks koud. Blij Vincent snel weer te zien. Medaille doet me niks. Kleed me helemaal om midden op het plein. Met handdoek hoor! Chocomelk drinken. Nieuwe reep van Maurten lekker weghappen.
Teruglopen gaat weer prima. Trappen ook. Alleen licht vermoeide spieren. Beetje rechterhiel. Supertrots op Vincent.
Maar dit geeft geen garantie voor de marathon! Ik blijf er onzeker over. Ik haal het vast binnen de 5 uur. Maar ik ga echt niet op een hartslag van 160 lopen! Dat kost veel te veel moeite en energie.
Ik moet dan maar weer zien het het vrouwenlijf zich gedraagt, daar heb ik geen zekerheid meer over.
Leuke conversatie met Annemarie.
[19-10-2025, 15:35:51] Anke: Ik liep op naam van Femmeke Poot. 1:55!! Ik snap er helemaal niks van.
[19-10-2025, 16:26:04] Annemarie : Wauw!! Zei k dat van de week niet in een reactie op een training?
Wel de training gedaan? Of gewoon keihard 1 tempo gelopen? 😅
[19-10-2025, 16:37:36] Anke: Zo keurig mogelijk de training gedaan ook nog!
Alleen zaten de dixies niet precies in de rustkilometers.
Maar ik vind het prima om een marathon in z2 te gaan lopen.
[19-10-2025, 16:48:27] Annemarie : Netjes hoor!!
[19-10-2025, 16:48:34] Annemarie: Heel sterk dus
[19-10-2025, 16:49:20] Anke: Haha. Alleen is de marathon twee keer zo lang. Daar geef ik geen garanties voor!!
[19-10-2025, 16:52:46] Annemarie Rustenburg: 2x 1.55=🤪?
[19-10-2025, 17:45:53] Anke: 2×1,55 is voor een wiskundeleraar 3,10!
Voor een gymdocente is 2×1:55 3:50 uur.
Voor een geschiedenis leraar 4uur10. (Resultaten uit het verleden…..) 🤣
[19-10-2025, 18:19:58] Annemarie Hahahahahahah
[19-10-2025, 18:20:14] Annemarie : 3:50 dus.. maar hoeveel speling wil je dan nog hebben?
[19-10-2025, 18:32:31] Anke: Ik ga er serieus van uit dat de laatste 10km heel veel verval geven.
Helaas helaas helaas blijft een onwijs trots gevoel uit. En doorrrrrrrr
De day after: goed gesplapen, maar niet zo gefocust. Flink vermoeid.
Beetje stijfjes, maar dat is er snel uit.
Rechterhak een klein beetje en dat trekt door naar de achillespees.
Wel veel last van diarree weer.
En afgevallen natuurlijk, maar niet extreem veel.
En toch; ik denk niet dat de marathon nu gemakkelijk gaat zijn. Zeker geen PR, maar ik vertrouw er nu wel op dat ik de finish ga halen!