We = Joyce en ik.
Waar = De Kemphaan
Hoe = Hardlopend natuurlijk!
We gaan kletsend op weg.
Op de onverharde wegen.
Wat een prachtige dag!
En wij zijn niet bang.

Ohnee, MODDER.
Een jaar geleden waren we stante-pede omgekeerd. Maar nu niet meer! Wij zijn niet bang!
We kunnen er niet bovenover, we kunnen er niet onderdoor
WIJ GAAN ER DWARS DOORHEEN.
En daar genieten we van. Ondertussen praten we aan één stuk door.



We kunnen er niet onderdoor
We kunnen er niet overheen
We gaan er Dwars doorheen!
Want wij zijn niet bang.
En we zijn ook niet stil. De beentjes niet en de bekkies ook niet! We blijven in beweging.


Wij komen langs het kasteel. We kunnen er niet onderdoor. We kunnen er niet overheen.
En in dit geval gaan we er ook vooral LANGSAF
En dat is niet zo slim…. We steken de vaart over en om dan terug te komen op het terrein van de Kemphaan, heb je even wat extra tijd nodig. Na anderhalf uur was het best zwaar, omdat we er nóg niet waren! Uiteindelijk waren we 9 kwartier onderweg. Waarin we plusminus 15 kilometer aflegden. 80% Onverhard!
Wij hebben Beren gevangen. Alle Beren van de weg gehaald. Woord voor woord. Inpakt. Overmeesterd. Want wij zijn niet bang!