Zone – 1 Bruggen – bijna mislopen en uitfietsen

Zone 1
2 Uur stond er op het programma. Eerst een uur zone 1. Dan een half uur bruggen op en af lopen en tot slot nog een half uur lekker in zone 2 naar huis lopen. Ik fietste mee naar school en vanaf daar ging ik alleen verder; met mijn rugzakje en met de muziek van Loreena McKennitt. Zone 1 is Ver Schrik Ke Lijk. Alleen maar afremmen. Langzamer gaan. Joggen. Weer remmen. Rustig aan. En nog langzamer. Toch had ik binnen een kilometer al natte voeten van een zompig grasveld. Tot daar onverhard lopen. Afremmen! Ik ging over de Trekweg. Dat is rechtuit en simpel om in 1 sloom tempo te blijven lopen. Weet je hoe lang een uur kan duren!? Ik probeerde best in een ritme te komen, maar elke keer piepte het horloge dat de hartslag boven de 135 slagen per minuut uitkwam. Ik ging onder de snelweg door en nam een slok van het vieze appel-gelletje. Heel af en toe kwam een waterig zonnetje me vergezellen. Verder was het net zo grijs en somber als hardlopen in zone 1. Maar ik deed keurig wat me opgedragen was. De kilometertijden zie ik niet op mijn horloge, dus daar maak ik me niet druk over. Ik kijk alleen maar naar de hartslag en hoe lang ik nog moet doorgaan met joggen.
Bruggen
Ik ben net iets te vroeg bij de brug. Ik gok in een half uur drie keer op en neer te kunnen. Eerst een lange brug over de A6, daarna een brug over de Vaart. Lekker in zone 2. Eindelijk krijg ik het warm en kan ik op een fijn tempo doorstappen. Ik trek me er niks van aan dat ik die brug akelig vind. Naar beneden moet ik behoorlijk het tempo erin houden om in zone 2 te blijven. En nog een brug! Ik doe er 12 minuten over en op de één of andere manier denk ik dus best nog een keer heen en weer te kunnen. Dat ik daar een rekenfout maak, zie ik pas als ik de Vaart en de A6 weer over ben en ik nog maar 8 minuten over heb om nog een keer terug te komen. Ik draai dus iets eerder om en nu is het wat zwaarder als de eerste twee keer om naar boven te lopen en weer omlaag. Ik slinger (nogmaals) om de hondjes heen en als ik bijna boven ben is het half uur bruggen-rennen al voorbij! Dat voelde veel minder lang als zone 1. Ik ben er best moe van, maar moet nog naar huis.
Bijna misgelopen!
Ik ga Manuel tegemoet lopen. Ik ga door het Kotterbos. Het zonnetje is erdoor gebroken en de kleuren zijn overweldigend. Ik vind het blauw in de lucht de mooiste kleur die ik ken. Dan kan ik het fietspad niet op. Ik snap wel waarom, want ik zie verderop de herten staan. Ik hoop maar dat Manuel begrijpt dat ik buitenom moet lopen. In zone 2 schiet ik lekker op. Als ik bij de Natuurboulevard kom, zie ik dat je er daar wel in kunt en dat verwart me. Is Manuel al niet daar? Ik SMS hem en meld dat ik bij de Natuurbrug omgelopen ben. Manuel SMSt net voorbij de brug te zijn. Dus ik keer om. SMS weer. Manuel SMSt dat hij het tussenpad neemt en weer begrijpen we elkaar niet, want ik denk dat hij de natuurbrug/boulevard al voorbij is en dus een ander tussenpad neemt. Ik zeg hem terug richting Almere te gaan. Ik wacht nog een paar minuten afkoelen. Na nog een hap gel snap ik dat Manuel nog niet zo ver is als ik hem toebedeeld had. Ik ga hem achterna. Neem met wat moeite het tempo weer op. Mijn voet is -vriendelijk gezegd- gevoelig. Voor ik het Kotterbos uit ben, zijn de twee uur om. Ik ben nog lang niet thuis en nog helemaal lang niet bij mij fiets. Als ik de witte brug over ga richting de Evenaar kom ik (niet toevallig) Manuel toch nog tegen! We lopen lekker een stuk op en ik besluit dat 18 kilometer er nu toch 21 gaan worden op weg naar mijn fiets. Ik heb het inmiddels weer koud. Ik loop langs huis en Manuel gaat naar huis. De laatste 2 kilometer naar school zijn loodzwaar. Ik had thuis moeten stoppen om wat te dumpen en het tempo gaat ernstig omlaag. Ik moet nog een rondje om de school lopen en ga ook nog pinnen. Net binnen de 2 en een half uur zit de halve marathon er op.
Uitfietsen
Het uitfietsen doe ik na de lunch met de Brinta waar ik in het Kotterbos onbedwingbare zin in kreeg. Mokkend hou ik het 25 minuten vol. Mijn voet, knieën en spieren doen toch nog pijn en ik ben nog vermoeider van de halve marathon als vorige week. Toch ben ik blij dat ik weer eens alleen heb afgezien in zone 1 en op de bruggen, en na heb kunnen denken. Volgende week ga ik terug naar de bruggen. Kijken of ik 6 keer op en neer kan in een uur.