Nieuw uit de doos; de eerste stap buiten
Loopmaatje 1 werkt, loopmaatje 2 heeft andere verplichtingen en loopmaatje 3 zit op school. De ochtend is prachtig. Zonnig, koel. Maar ik zit binnen de zaken af te maken. Mijn voet doet nog nauwelijks pijn. Als Vincent en ik ‘s middags willen gaan, komt er natte sneeuw uit de lucht. Mooi is dat. Buienradar belooft ons een droog window tussen 15:40 en 17:10. In die tijd gaan we samen onverhard lopen, want ik wil mijn nieuwe Brooks Cascadia 10 trailschoenen nu dolgraag proberen! Ze zijn mooi paars, zitten als pantoffels en ik verlang naar bos en modder. Vincent durft het aan voor de tien kilometer te gaan. We gaan het park door en onze voeten, benen en nieuwe schoenen moeten even wennen. We kletsen wat en Vincent heeft voor de eerste kilometer voorbij is al een blackbox voor me. Ik los ‘m gelukkig snel op!
We gaan een trapje op en een verharde brug over en een trapje af en dan worden mijn schoenen pas echt vies van de modder. Vincent vindt mijn blackbox maar moeilijk. Ik loop netjes in zone 2. 
De zon en de donkerblauwe lucht vormen een schitterend decor. Vincent neemt het fietspad en ik loop naast het fietspad door de modder. Duidelijk te merken dat hij dan gemakkelijker loopt dan ik. We gaan het pad langs de Oostvaardersplassen op. De lucht en de ruimte zijn zo ontzettend mooi. Er staan honderden paarden. Intussen zijn er al drie kilometer onder de voeten/voetjes doorgegaan en zitten we op een straf tempo van 6:05. Ik maak wat foto’s, maar de kracht en pracht van de ruimte is niet in een plaatje vast te leggen.
We gaan verhard onder het spoor door en ik constateer dat Vincent weer een broek heeft waar hij uitgegroeid is. Ik ga het onverharde pad op, terwijl Vincent het fietspad verder volgt. Ik moet en mag flink aanzetten over de modder. Hier merk ik dat ik trailschoenen aan heb. Waar ik een paar weken geleden wat glibberde, sta ik nu stevig en voelt het minder moeilijk het tempo aan te houden. We komen elkaar weer tegen en gaan onverhard verder langs het spoor. We gaan richting de berg en Vincent weet best dat hij het spoor moet volgen, maar de paden zijn ook eigenwijs. We lopen langs het water en ik beloof hem dat de berg er opeens zal zijn. 
Zodra hij de heuvel in zicht krijgt, sprint hij omhoog! Ik mag de hoogtes in zone 4 nemen (pas naderhand zie ik dat het zone 3 had moeten blijven) en ga over het betere pad naar boven. We hebben boven even de tijd om een paar foto’s te nemen en dan racet de knul omlaag. 
Dat vindt hij leuk! We gaan over de natuurboulevard en het volgende mag Vincent niet lezen: op de klimmetjes zetten we samen aan en ik hou hem absoluut niet bij! Met een strakke sprinttechniek moet ik op de kleine eindjes mijn meerdere erkennen. Omlaag gaat hij ook graag hard. We draaien af bij het fietspad (hij verhard en ik onverhard) en gaan de poort door. Meneer kiest de weg rechtsom, want die is korter. We zijn al een tijdje op weg en ik merk wat vermoeidheid bij mijn kleine compagnon, maar hij laat zich niet kennen. 
Terwijl we door het bos lopen, word ik helemaal op de hoogte gebracht over alle dinosaurussen en wie tegen wie strijd en voor welk beest ik hard moet weglopen. We gaan richting fietspad en dan zijn mijn 45 minuten onverhard van het schema voorbij en lopen we over het asfalt. Dat is voor de jongen gemakkelijker. We hebben er 7 kilometer op zitten. Nu moet ik gaan kletsen en ik weet niet waarover! Leerpuntje voor de mama: 
volgende keer moet ik weten wat ik hem ga vertellen de laatste kilometers! We gaan nog een stukje onverhard lopen door het bos omdat dat het kortste is. Vincent krijgt het echt wel zwaarder. We gaan de brug over en ik zeg hem keer op keer dat het niet erg is als het tempo wat lager komt te liggen, maar Vincent zet door. De negende kilometer is de snelste en ligt lekker nog net in de 5 minuten. We gaan door de Sieradenbuurt en Vincent heeft moeite met rustig ademen en er springt ook bijna een lantaarnpaal op zijn route! Hij kan niet wachten tot mijn horloge piept en hij tien kilometer heeft gelopen.
Die gaan de doos niet meer in!
We lopen hand in hand over de brug en halen twee wandelaars met hond in. Ik doe op het fietspad langs de Laan der VOC een paar intervallen, maar ik ben ook best vermoeid. Vincent kan niet meer mee en hij haalt me in als ik 1 lantaarnpaal dribbel. Het piepje komt als ik vooruit gerend ben. 10 Kilometer in 64 minuten en 26 seconden.
Held!
Nog een klein stukje door naar huis en dan is Vincent officieel doodmoe en toegetreden tot de tien-kilometer-lopers. Mijn schoenen zijn vies en goedgekeurd.
H E L D We doen een goede cooling down en dan is de Held alweer klaar om de snoepjeskast te plunderen en de dino’s los te laten in de douche. We hebben geen druppel regen of sneeuw gezien. We hebben lekker gelopen samen en nog 75% onverhard ook.