Stukje lopen, stukje fietsen en een felbegeerde medaille!

Er stond niets op het schema. Duh, alsof de trainer echt denkt dat ik DRIE dagen stil blijf zitten! Dat lukt me niet hoor. En… ik wil graag de 170 kilometer halen in februari. Op 28 februari staan er 166,5 op de teller, dus die laatste 3,5 kilometer kunnen best. Ik heb het gevoel dat ik nu helemaal zelf mag kiezen en ik trek snel de trailschoenen aan. De hartslagmeter laat ik thuis, lekker puh! Ik ga om onze wijk heen. Het eerste stukje is verhard lopen, maar eenmaal het bruggetje over, is daar het bos. Heerlijk zachte paden, geluid van vogeltjes. Ruimte om je heen en een klein zonnetje. Soms een paar stapjes verhard een fietspad oversteken en dan door naar het volgende onverharde pad. Het lijkt alsof ze dit speciaal voor mij hebben neergelegd! Zodat ik hier om mijn eigen wijk heen kan slingeren op mijn trailschoentjes. Ik wist niet eens dat het pad zo ver doorliep en ik geniet met volle teugen. Ik moet even een stukje over het asfalt fietspad, maar dat ik dadelijk de kleine paadjes tussendoor terug kan nemen stemt me weer gerust. En even later is er weer zand en smalle wegen en opletten waar de kuiltjes zitten. Ik heb het al lang niet meer koud. Of ik krakende takken hoor of een in Almere verdwaalde specht maakt me niet uit: ik vind de natuurgeluiden prettig en doe net alsof ik de auto niet hoor. Ik kijk op van de bloesems op de takken en kan het niet laten er even een foto van te nemen. Veelbelovend! Ik ren rechtdoor en hou gemakkelijk de onverharde weg aan. Ik passeer voor de tweede keer de wandelaars en ik kruis voor de tweede keer de hardloopster. Op de verharde brug moet ik haar wel inhalen: mijn tempo is op het asfalt echt vooruit gegaan. Het laatste stukje park is ook onverhard. Ik neem de tijd voor een SMS waarin ik om een foto vraag. In nog geen half uurtje ben ik weer thuis, 4 kilometer rijker, een stuk tevredener en gelukkig niet moe! Want er moet nu gefietst worden met de knul op de racefiets. Ik kan hem op mijn stadsfiets niet bijhouden, maar het is een training die langer duurt dan het hardlopen en we komen ook nog eens een stuk verder! 13 kilometer in 50 minuten: dat haal ik niet zonder trappers. Maar de 170 kilometer van februari zijn mooi gehaald hoor. De rest van de middag verloopt minder sportief, maar is qua eten lekkerder!
Toch is februari nog niet klaar na de 28ste. Dit is een schrikkeljaar en we hebben een dag extra. Toch blijft het de kortste maand en precies daarom heb ik februari uitgekozen om volgens mijn Apple Watch en Fitnessprogramma juist deze maand elke dag het beweegdoel te halen. Dan gaat het niet om het half uurtje beweging op een dag, maar om de actieve calorieën die je verbruikt. Meestal staat mijn programma ingesteld op sporter en moet ik 550 actieve kcal per dag halen, maar op de rustdagen haal ik dat niet! Dus ben ik in februari een niet-sporter. Dan hoeft ik maar 340 actieve kcal op een dag te ‘scoren’ en dat lukt me meestal wel. Op 29 februari moeten we nog een uurtje wandelen, want ik laat het nu niet op me zitten dat ik 28 dagen het doel haal en die laatste dag niet! En dan krijg ik mijn mooie ‘medaille’ voor de Perfecte Beweegmaand. Februari was kort, maar krachtig!