Station to Station – Een halve marathon

Om 9 uur stond mijn loopmaatje voor de deur en om 7 minuten over 9 zaten we in de trein met de loopkleren aan.  Als je niet rent, lijkt het zó koud! We stapten uit en op het plein gingen we aan het rennen. Het was de eerste kilometer nog steeds koud, zo over de open vlakte langs het sportcentrum. Maar al snel renden we onder de snelweg door. Ik mocht de GPS ook even vasthouden, waar de route in stond.
We gingen langs het park lopen, leuk, maar er wordt wel veel verbouwd daar. We liepen best hard, zo’n 10 km/uur. Maar het ging ook lekker en ik werd warm. Er stonden wat eenzame bankjes die uitkijken op de snelweg nu. Gelukkig liepen we al snel de bossen in. Het was de hele tijd bewolkt.
Toen gingen we woonwijken doorsteken. Daar was de route niets overbodig, want daar komen wij nooit. Leuk dat er allemaal volkstuinen zijn en er is een heel fijn park. De route was even wat glad. Ik nam keurig netjes elke 5 kilometer een tabletje en drinken. Zonder stil te staan! Er was een brug en die herkende ik van de Almere City Run. We renden een woonwijkje door waar de narcissen al vrolijk bloeiden.
Toen stuitten we op een hek en moesten we omlopen. Dat was ook wel bekend van de City Run, maar we gingen nu de andere kant op. We liepen richting het stadspark en binnen het uur zaten de eerste 10 kilometers erop.
Bij de rotonde met de piramide-huizen gingen we echt naar het stadspark en daar waren we al snel. We namen een pad de andere kant op, naar links, langs de dierenverblijven. Ik wist niet dat het daar zat en ik was lekker aan het kijken ook. We gingen over bospaden. Ook wel lekker, maar dan kan ik de snelheid echt niet vasthouden. Ik zou zelf over het fietspad zijn gegaan, maar de GPS vond dit korter.
We kwamen bij de brug over de vaart en ik vond het al zwaar! Niet bij de 16 kilometer pas, maar bij de 13 al. Oei. Ik werd wat stiller, maar ik heb gewoon doorgerend. Dan ben ik meteen bang dat ik te langzaam loop, maar mijn loopmaatje vond het niet erg. We gingen het zandpad op naast de snelweg in plaats van over het industrieterrein en ik nam snel weer een tabletje en liep even lekker achterop uit de wind. Ik liep mezelf lekker moed in te spreken en dat hielp.
Toen we bij de manege waren, had ik weer zin en ik wilde graag even niet meer door het bos, maar onder de hoogspanningsmasten langs. Mijn horloge loopt echt iets achter elke keer, want mijn loopmaatje heeft wel een halve kilometer meer gelopen!

We gingen de andere vaart over en liepen over het fietspad langs de naastgelegen buurt en toen moesten we net even inhouden om over te steken. Dat was samen met het trapje de enige keer dat we stopten met hardlopen. Ohja, en het kijken naar het dichte hek. Dus eigenlijk loop je 2 uur onafgebroken.
We besloten het fietspad door de buurt te nemen om de halve marathon helemaal vol te maken.
Twee uur en een kwartier hadden we erover gedaan. 9,7 gemiddeld. Ik krijg het benauwd als ik denk dat daar dus minstens 20 minuten vanaf moet! Maar dat is voor latere zorg, eerst gingen we verdiend thee drinken en hopen dat de peesplaat van mijn voet en mijn loopmaats knie zich goed houdt.
Ik baalde ervan dat we er weer waren ingetrapt dat we te snel begonnen waren en daardoor aan het einde niet meer zo hard konden. Moeten we volgende keer toch anders doen. Zou ik het leren?
In de maand februari heb ik al met al ruin 150 kilometer gelopen.

Met mijn hardloophorloge (een Garmin Forerunner 410) en het internetprogramma van Garmin hou ik al deze gegevens keurig bij.