Hardlopen in België

We zijn een weekendje weg. Lekker in een bungalow park net over de grens.
Gisteren hebben we uitgeslapen, gezwommen, gesnoept, op een stoel gezeten en lekker gegeten. Deze morgen was het tijd om het laatste rondje van de week te gaan lopen: 8 kilometer en elke kilometer harder. Op onbekend terrein had ik een route uitgestippeld langs de grote wegen met behulp van de routes van Garmin en streetview.
Om 9 uur ging ik vanaf de receptie aan het lopen. Warm was anders, maar het was ook niet ijskoud.
Ik besloot het rondje de andere kant om te lopen. Goede beslissinge, want ik had meteen wind tegen!
Het was stil op de wegen. Ik zag verderop wel een kapelletje en ik kwam een paar wielrenners tegen. Ik kwam door zo’n heel klein Belgisch dorpje; net niet verzorgd, ruim opgezet en toch heel knus. Ik liep de eerste kilometer zo langzaam mogelijk, maar de rust had me goed gedaan, dus ik was niet echt langzaam: ik ging in 6:44 op een lekker lage hartslag van 153. Dat is ongeveer 9 km per uur. Die tijd moet je dan onthouden en hopen dat de volgende ietsje sneller gaat en niet te veel. Je moet namelijk nog 7 keer sneller gaan.
Ik kwam twee schattige oude mannetjes tegen en heb goed gekeken naar het huis wat op streetview vaag was gemaakt, maar ik zou niet weten waarom!
Toen ging ik de grote weg op. De tweede kilometer zat er al op en die ging lekker soepel. Dat was ook in de tijd terug te zien: 6:00 minuten per kilometer. Dat is al tien kilometer en dit is pas de tweede kilometer! Nog 6 keer harder, aj! Mijn hartslag was lager geworden, naar 145 slagen per minuut. Ik wilde ongeveer hetzelfde tempo aanhouden, maar dat lukte me niet. De weg was lekker recht en ik rende de derde kilometer al 30 seconden sneller: 5:28. Ongeveer 11 kilometer per uur bij een hartslag van 151 en ik had niet het idee dat ik te hard ging! Het voelde nog niet aan als het hoge tempo wat het wel was. De schrik zat er voor de volgende kilometers wel in.
Ik was blij het bos niet gekozen te hebben, want dat is blijkbaar de trimplek op zondagochtend voor de Belg van middelbare leeftijd. Ik ging wel harder lopen en moest daarvoor iets meer moeite gaan doen. Ik was pas op de helft bij de vierde kilometer en ging al 11,8 kilometer per uur. Ik liep het dorpje in wat ik wilde bereiken en keek mijn ogen uit naar het sportcentrum. De tijd van 5:05 maakte dat ik voor de vijfde kilometer echt aan de bak moest! Dom van me! Maar ik ging de uitdaging aan. Mijn hartslag ging omhoog naar 161 en ik kwam op het pleintje waar ik om moest keren. Het tempo ging door naar boven de 12 kilometer per uur. De vijfde kilometertijd die ik moest onthouden en zien te evenaren was 4:51!
Daar liep ik op de weg die ik speciaal had uitgezocht omdat ik moest denken aan de Hobbits: ik liep op de weg naar Bree, maar het was meer asfalt en minder bossig als ik het me in het boek had voorgesteld. 🙂
Ik moest inhouden voor een rotonde met verkeer en onder andere daardoor was de zesde kilometer langzamer, maar nog altijd onder de 5 minuten. In 4:57. Het was ook vermoeiend voor me om het hoge tempo zo lang vol te houden. ‘Ach’, dacht ik, ‘Als ik snel ga, ben ik ook mooi eerder klaar!’ De zevende kilometer hoefde dus niet nóg harder, als het maar onder de vijf zat en liever nog onder de 4:57.

Het was hard werken en goed kijken naar de meubelwinkel waar het lijkt of je ook asperges kunt ophalen. Het bos was gelukkig wel erg mooi en Hobbit-waardig met de schattige kleine bloemetjes.
Ik zette hard door en de zevende en voorlaatste kilometer ging weer in 4:51. Terug bij de tijd van de vijfde kilometer, maar nu met een hogere hartslag van 165. Nog 1 kilometer en ik besloot gewoon zo hard mogelijk naar het tankstation te rennen waar ik af moest slaan en wat ik kende van de heenreis.
Het tempo lag op ongeveer 12,5 kilometer per uur. Dat is behoorlijk snel en mijn hart moest dan ook even hard werken! Ik was nog 2 seconden sneller en toen het horloge de kilometertijd 4:49 doorgaf met een piepje, sloeg ik net af langs het tankstation.
Als ik het niet helemaal haal, moet ik een extra kilometer voor elke keer dat het niet gelukt is. Dus ik moest nog een kilometer uitlopen: lekker langzaam! Die was ook een beetje ingecalculeerd omdat ik natuurlijk nog terug moest naar het bungalowpark! Het tempo zakte ernstig af  (tot onder de 9 km per uur), ook omdat ik nogal graag per direct een toilet langs de weg had gevonden! Ik liep tot aan de receptie terug en schoot de WC in!
De laatste kilometer hobbelde ik lekker door het park terug.

Kijkend naar alle kinderwagens die eindelijk ook op pad gingen.
Ik had 10 kilometer gelopen in 58 minuten en 14 seconden, 2 kilometer daarvan waren uitlopen.
Het gemiddelde is 10.3 kilometer per uur (5:49) en ook dat is niet verkeerd voor een zondagochtendje in Belgie!
Het deed me goed om te merken dat goed eten en een hele dag rust goed voor me is en ervoor zorgt dat ik een hoger tempo aankan als ik ooit voor mogelijk had gehouden.
Het weektotaal komt op ruim 60 kilometer uit. Dat is zonder de wandeling, alleen hardlopen telt mee. Voor de wedstrijd van volgende week is het nu zaak om rustiger aan te gaan doen.
Dat ik de oude schoenen aan heb gehad (de witte waren nog doornat van vrijdag) was aan mijn voeten ‘s avonds te voelen! De rechtervoet voelt wat stijf. Ik heb ook last van een flinke blauwe plek op mijn heup, die ik op een waterglijbaan heb opgelopen. Niets om echt last van te hebben!