De komende twee weken staan de Just Run trainingen op het programma, maar laat er nu net kerstvakantie zijn! Dus wierp Manuel zich op om mee te gaan als trainer. Op maandag hadden we zo de vrijheid om de training door de slechte weersomstandigheden uit te stellen, dus vond deze training in dit uitzonderlijke geval plaats op dinsdagavond kwart voor 9. En dan nog kan ik er tegenop zien! Ik had namelijk al 12 kilometer gewandeld met post op deze dag en was al een beetje moe en dan is mijn hiel ook wat ‘gevoelig’. Niet gezeurd, gaan met beentjes!
Manuel heeft wat last van een aanstormende blessure, dus die blijft de hele tijd langzaam aan voortdribbelen. We gaan eerst netjes inlopen. Tot zover een zeer goed voor de training! Het tempo ligt niet heel hoog – voor Manuel dan… Ik vind het wel heavy, vooral als we tegen de wind in gaan. En dat gebeurt na een 750 meter al en dan gaat mijn hartslag van zone 1 naar zone 2 toe. De beoordeling vervalt hiermee naar een goed. Als ik aangeef dat ik wel klaar ben voor wat training, mag ik een steigerun doen: het is best ver over 300 meter, maar ik deel het keurig in op basis van mijn hartslag! Goed. Vervolgens mag ik net even bijkomen en dan heeft de trainer-to-be weer iets nieuws verzonnen: 4 lantaarnpalen op tempo heen en dan omdraaien en mee doorhobbelen tot de volgende lantaarnpaal. Prima klusje, maar de training-in-opleiding vergeet dat doordribbelen op 9 km/uur de hartslag niet snel verlaagt en de lantaarnpalen (maximaal 2 stuks) rust zijn daardoor veel te kort. Heeft die trainer mooi geluk dat ik een trouwe uitvoerder ben en niet genoeg adem overheb voor klachten! Oei, dat zijn minpunten en de training-beoordeling is nog net ruim voldoende. Ik tel wel 7 keer 4 lantaarnpalen af en dan moet ik echt even bijkomen en doe ik al lopend mijn best de hartslag wat te verlagen, maar dat duurt een hele tijd. En onder de 145 krijg ik de hartslag nauwelijks! We komen bij de brug naar de Vaart en ik word in hoog tempo naar boven gestuurd. De training is in elk geval heel duidelijk en helder, dus voorlopig blijft het een ruim voldoende. Ik vind het wel leuk om hard tegen de wind in de brug op te rennen! De hartslag gaat hard omhoog en daalt onmiddellijk als ik omdraai, afdaal en wind mee heb. Het is spectaculair om dan van hartslag 173 naar 137 te gaan binnen een minuut! Wat een verschil, die wind! Koud is het niet.
En dan ga ik er overheen: dit jaar heb ik 2000 kilometer hardlopend afgelegd. Tweeduizend! Dat is een eind Europa uit. Ik sta in Bukarest als ik naar het oosten ren of naar Sint Petersburg in het noorden, terwijl ik in het zuiden Valencia voorbij ben.
We komen bij een hofje en daar ga ik een rondje op tempo rennen, terwijl de trainer doorhobbelt. Hij gokt op anderhalve ronde, maar ik weet nu nog niet of dat zelfonderschatting is of dat ie mij overschat, want ik kan best een heel stuk op 13 kilometer per uur rennen, maar als Manuel op 9 kilometer per uur rent, dan duurt het nog een hele tijd voor ik hem bijhaal op dit rondje van 400 meter. Ik doe mijn best en ga echt hard voor mijn doen, maar na 3 rondjes is het wel op en wacht Manuel me op om een foto in het donker te maken. Ik heb dan een kilometer in 4:30 gerend en dat voel ik best! Deze inschattingfout kost toch echt punten en daarmee is het nog maar net een voldoendetje. Eindelijk mag ik van de trainer (die nog niet helemaal op kan voor zijn examen) een stukje lopend bijkomen. We gaan nog een heel eind uitlopen en dat vind ik wel prima! Gelukkig komen we alleen maar bij de Woondome langs. Het is ietsje te gezellig, waardoor de trainingselementen een beetje in de vergetelheid raken. Dat is leuk en aardig, maar het tast de voldoende toch nog een beetje aan. Ik kan nog even klagen en mopperen en na 10 kilometer zijn we rond. Het was een leuke training, maar ik denk wel dat Manuel nog even moet oefenen voor hij de zaken bij Just Run kan overnemen! Het zal erom spannen of het nog net een voldoende is. Niet slecht voor de eerste keer, maar er is op zijn best wat ruimte voor verbeteringen!