Goede voornemens 2duizend16: als sneeuw voor de zon…

Goed voornemen numero 1 is net als zovelen hebben: Afvallen! Daar ben ik al een paar dagen mee bezig en het gaat behoorlijk goed. Ik ga maar 1 keer per week op de weegschaal staan. Er moet toch zeker 5 kilo af. Hopelijk gaat dat net zo snel als sneeuw smelt in de zon!
Het tweede goede voornemen is om een leuke baan te vinden. Wat dan ook. Teksten, video, organiseren: ik kom er aan!
Goed voornemen 3 is ook net als velen, maar dan anders: hardlopen! Ik ben natuurlijk net geen beginner meer en ik heb een paar doelen staan. Het eerste doel staat voor maart: de halve marathon in Spa. Over het circuit. Daar kijk ik naar uit en dat doel staat nog steeds als een huis. Lekker overzichtelijk. Een huis met een flinke helling als oprit, dat dan wel. Asfalt in de overtreffende trap. Ik kom er aan en hoop van harte dat de sneeuw die nog moet gaan vallen nu, dan weer gesmolten is in de Ardennen.
Het tweede doel is inmiddels geschrapt: De Almere City Run heeft plaats gemaakt voor een vakantie. Niet verkeerd natuurlijk… maar toch, onverenigbaar. Hier wint de zon het duidelijk van de sneeuw! De ACR komt maar eens in de twee jaar in mijn plannen voor schijnbaar.
Het laatste en grootste doel staat in augustus gepland: een lange trailrun. Onverhard lopen. Door de Ardennen. Inclusief heuvels, modder, rivier-oversteken en bos. Tempo doet er niet zo toe; genieten en leuk-vinden staat boven de finishtijd. Ik dacht eerst aan een kilometer of 30, maar langzaam aan ben ik vertrouwd geraakt met een dikke marathon-afstand en wil ik rond de 50 kilometer gaan genieten. Vanmorgen is de inschrijving geopend: ik kan kiezen tussen 33 kilometer of 65 kilometer. 33 Kilometer is me nu te weinig, 65 kilometer is me echter veel te veel! Van de drie doelen zijn er nu twee als sneeuw voor de zon……
Over de zon: Na een dag met heel veel regen gister, was het vandaag heerlijk zonnig weer. Met een tuinverbouwing was dit een prima dag om lekker te gaan lopen. Het mocht van de stratenmakers en de man vroeg zelfs belangstellend hoe ver ik dacht te gaan komen! Rond half 11 haalde ik Manuel op voor een uurtje onverhard. Want hoe lang of kort de trail ook wordt, onverhard oefenen is voor mij en voor mijn hielspoor het allerbeste. En vanuit huis kunnen we kilometers lang onverhard lopen door de Almeerse modder, gras en over de ongelijke paden. We kletsen en ik vind het tempo best hoog liggen. Niet dat het niet lukt (integendeel), maar ik heb het koud en warm en mijn voet is gevoelig en ik ook. Ik wil van alles vertellen, maar heb weinig te zeggen. Ik voel me prima, maar het gaat niet goed. Ik ben blij en heb veel te mopperen. Eigenlijk loop ik lekker, maar het loopt ook weer een beetje saai. Alles is zo bekend, maar wat is het mooi in dit zonnetje! De tijden die voorbij komen horen voor mij eigenlijk niet echt thuis in de categorie ‘rustig aan’, maar het is wel goed! We zien ineens een onbekend pad en natuurlijk gaan we daar door de modder! Zo onbekend is het Kotterbos niet dat ik daar nog kan verdwalen, maar ik wist ook niet dat er nog geheel nieuwe paden waren! Aangename verrassing! Ik vond dat ik na 5 kilometer het tempo mocht gaan bepalen, maar écht veel langzamer gingen we niet. Manuel deed nog wel een verwoede poging op mijn klacht, maar boven de 7 minuten per kilometer kwamen we niet.
De keuze werd: dezelfde weg terug en over het uur heen gaan of over het asfalt terug en netjes een uur rennen. Ik had het niet gedacht, gezien mijn zin en enthousiasme, maar het werd dezelfde langere weg terug! Hoewel ik na een kilometer of negen wel dacht en vroeg: hoe ver is het nog?! Ik weet het antwoord op die vraag precies, maar het gaf vooral aan hoe weinig zin ik nog had. Niet dat stoppen en wandelen ook maar 1 moment in me opkwam en ik had ook geen spijt van de langere weg: ik was het gewoon wat zat. We renden 11 kilometer in 1 uur en 11 minuten.
De zon was er nog, de sneeuw is er nog lang niet en wat ik moet beslissen over de trailwedstrijd? Dat is nog net zo ver weg als de sneeuw bij deze zon! Hopelijk verdwijnen de kilo’s op dezelfde schaal als de goede plannen 🙂