Schoenen Op en Anke Op
Over spijbelen: Dat heb ik maandag gedaan. Ik was moe. Of beter Moe. Nee: M O E. Vermoeid. Een stuk wandelen ging best, maar de hoofdpijn was niet zo best. Ik lag voor tienen in bed en dat beviel me véél beter dan energie opladen door hard te lopen. Soms, heel soms, heel heel soms is spijbelen best fijn! Ik zou me daar niet schuldig over moeten voelen.
Over afvallen: Daarom spijbelde ik maandag. Ineens had ik genoeg van al die broeken die net te strak zitten. De lekkere koekjes. Het olifanten-gevoel. En dan ga ik netjes aan het lijnen – binnen de punten eten: veel fruit en groente, 2 boterhammetjes en yoghurt: kom maar op! Ook al zijn de batterijen van de weegschaal leeg en heeft die weegschaal dus geen stem in deze. Daarom voelde ik me maandag ‘wat zwakjes’. Dinsdag wende ik er in de loop van de dag al aan en voelde ik me weer goed, maar ik zeg streng tegen mezelf dat ik deze avond ook nog oversla.
Vers uit de doos
Over nieuwe schoenen: na heel lang twijfelen, rekenen, zoeken, vergelijken en nog een keer rekenen heb ik ze dan eindelijk besteld: nieuwe Brooks. Hetzelfde merk als ik al jaren heb. Maar dan met een andere extensie, die ik overigens ook al eerder uitgeprobeerd heb. Brooks Glycerine 12. Prachtig blauw zijn ze. En ze zitten als pantoffeltjes. Daar moet op getraind worden!
Brug Op Heen...
Ohja, over een hardlooptraining: Het was één grote groep van razendsnel (in zijn uppie, arme M) tot erg traag (met z’n drietjes) en heel veel daar tussenin (en ik voorin). En een trainer (dezelfde als vorige week) die iets had bedacht met kracht- en souplesse-oefeningen. Plus mooi weer én die fijne schoenen: dat kon niet mis gaan. Eerst een oefening, dan de brug op hoog tempo over en terug op rustiger tempo en dan nog een oefening. We zijn 4 keer die brug over gejaagd en de eerste twee keer ging ik (te) hard, dus de derde keer hield ik me in en de vierde keer ging ik nog maar ‘s (te) hard. Toen souplesse-oefeningen met een moe lijf en daar moesten de schoenen nog even op studeren! Ik geef gewoon de schoenen de schuld, ha!
.....Brug Op Terug.
We renden de lage brug op duurlooptempo over en terug en toen liep ik lekker met de snelle politieagente te kletsen. Ik denk dat we dat ook zo’n vier keer hebben gedaan, maar; moe he: dan is dat minder duidelijk! We moesten nog lantaarnpalen sprinten, maar toen had ik geen zin meer en dan doe ik ook maar half mee. Daarna liepen we weer terug door het park. Ook nu mochten we nog een stuk ‘eigen tempo’ en dan ga ik zo lekker en voor mijn gevoel traag rond de 5:50 hangen. De zon ging onder en de maan hing prachtig in de lucht. De schoenen zijn helemaal goed gekeurd: ze zijn mooi, zitten lekker en kunnen hard en ook rustig aan uitlopen. En ik heb ook nog eens erg keurig in de goede lage hartslagzone gelopen! Voor tien kilometer en een beetje. 1 Minpuntje: mijn linkerbeen is stijf, stram, onrustig en pijnlijk. Alsof ik maar op 1 schoen gelopen heb! Weird.