Ik wilde me zo goed aan het schema houden deze week! 1 Keer moet dat toch lukken! En gister stond er 45 minuten op het programma, onverhard. Eventueel te ruilen met 45 minuten tussen zone 1 en zone 2 die voor het weekend staat. Ik had er ‘s avonds tijd voor nu het weer later donker wordt. Maar….. in de nacht van zondag op maandag werd ik misselijk wakker en heb ik even boven de WCpot gehangen. Daarna was slapen wat lastiger, waardoor de nacht niet al te lang was. En dat merkte ik maandag wel: mijn maag vond alles weer oké, maar ik was moe. Dus ik stelde de loop van maandagavond uit naar dinsdagochtend. Nachtje goed slapen werkte wonderwel. Geen ontbijt, en om 10 over 8 stond ik met regenjas aan buiten klaar om Vincent naar school te ‘lopen’.
Ik koos voor de 45 minuten wisselen tussen zone 1 en zone 2, maar na 7 minuten en 1 km was het plan kaduuk. Ik besloot ter plekke 2 km langzaam aan te lopen en kind naar school te joggen en dan 2 km een wat hoger tempo te pakken. Rondje om de school, afscheidskusje+”leuke koningsspelen” en dan weer door. De volgende 2 kilometer gingen beter. Ik had het naar mijn zinnetje, het voelde niet zwaar, ik ging niet loeihard en het regende niet. Het was ook niet warm. Ik verzon een beetje ter plekke de route. Stukje onverhard, dan maar iets minder snel- maar dat was het niet!
Toen een kilometer heel kalmpjes aan. Je raad het al: minstens net zo lastig als snel lopen. Ik lette maar weer eens een keer goed op mijn loophouding: knieën naar voren, kort grondcontact. Het regende een beetje, maar eigenlijk niet eens genoeg om echt nat van te worden. Toen mocht ik een kilometer flink doorlopen van mezelf. Niet op mijn top, maar gewoon comfortabel flink hard. Ik ging aan het tellen. Het liep erg lekker. Toen weer terug op (heel) kalm tempo naar huis, naar de douche, het werk en het ontbijt. Ik voelde me een beetje opgejaagd en moest echt even omschakelen om aan het werk te gaan, maar toen ik er eenmaal inzat, kon ik veel gemakkelijker allemaal dingen bedenken en plaatsen.