browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Traininkie

Posted by on 27 April 2016

De heule koningsedag zat ik me aar te wagte tot ik ‘s eindelijk ken gaan rennen. Het war een klein clupske dat in de kou kwamt hollen. Met ze zessen waren we, en twee trainerts. Dus ging d’r unne trainerin maar meedoen als deelnemert. Met se achten waren we dus. We gingen un heul end inlopen, dat ging wel lekkuh!! Dit was voor d’n eurste keer dees jaar da’k zonder pijn an me voet aan een traininkie begon. Dat wou ik zo houwen, dus ik ging me maar ‘s lekker nie uitsloven dees avond. We deden wat oefeninkies en liepen weer verder en verdersop gingen we wat loopscholinkjes doen. Kop d’r rechtop; dat was de opdracht zo’n bietje. Toen renden we door naar één of ander hofke en daar gingen we rondjes rennen. Tellekens een iets groter rondje of een straatje verder zo je wilt, en tellekens ietsje harder ook nog is. Nou, ik vertaalde dat dus naar hartslagen. ‘k Wilde zo’n bietje van honderdveertig, honderdvijfenveertig en dan tot honderdzestig, zo, snappie? Honderdveertig is niet eg hard en de rest liep lekker op mijn uit. Maar ik dee gewoon m’n eigenste dingetje. Met aan het end van het rondje een iets hogere hartslag. Stukkie uitlopen en dan heul sloompies zodat de hartslag weer naar beneden kent. Nog een rondje. Nog een rondje. Hoger hartslaggie. De rest voor mijn uit: ik vond het wel best. Volgens mij ken ik niet zo goed tegen vlees zo vlak voor ik gaat rennen, want mijn buik deed niet zo heul lekker. Het laatste rondje ging wel lekker met een hartslaggie van honderdzestigt en bekant honderdenzeventigst. Omdat ‘k de laatste wart, hoefde ik nog maar drie rondjes terug te lopen: dus d’n eerste hard en de laatste lekker kalmpjes an. Ik haalde toch nog net effe iemand in, die d’r veters strikte. We gingen uitlopen en ik liep maar lekker achterop, want mijn buik en darmen wilden er graag snel weze. Dus dat was een paar kilometertjes knijpe en gelijk een stukkie van de coolink-down missen. Maar de oranje limo maakte het weer goed! En het mooiste kwam een daggie later: geen pijn aan het pootje! Kijkt, daar wil ik best voor achterop lopen.

Comments are closed.