Mijn allereerste week met een nieuw schema, nieuwe trainer en… als officiële triatleet: ik kom er niet meer onderuit!
- 29 mei Uitfietsen. Dat is een rondje van 30 kilometertjes lekker kalmpjes aan. Ik hou me niet in, het voelt goed zo. Onderweg kom ik YZ tegen van de club die een tijdje vrolijk kwebbelend met me meefietst.
- 30 mei SG vraagt of ik mee ga zwemmen. Natuurlijk! Als ik mag kiezen tussen het zwembad en het Weerwater… S zwemt harder dan ik en ik heb twee drukke werkdagen gehad, dus het is aanpoten. Als bonus staat er ook nog wat wind en golven. Het is minder magisch als het eerder keren was, maar altijd beter dan het zwembad!
OP 31 mei doe ik NIKS. Tenminste, niets sportiefs! Ik werk een middag extra in Den Haag, heb een vergadering ‘s avonds. Niet niks allemaal, maar NIETS sportachtigs. Erg hoor. Heb ik weer een nieuw schema en een nieuwe trainer, hou ik dat nog geen drie dagen vol 😐
- 1 juni. Was het mijn dag niet? Te druk op het werk? Te warm? Ik liep niet lekker. Niet slecht, maar het voelde zwaar en niet onder controle. Ik kwam er maar niet in. En na 25 minuten ging ik al aftellen. Volgende keer beter.
- Vrijdagochtend 2 juni: 3 Uur fietsen met Manuel in de laagste zone. Dat was niet zo snel! Via het pontje de Eem over, vele vliegjes geplet en weer terug Flevoland in. Toen een paar keer D4; ik zag er tegenop, maar het ging goed. Lekker omgefietst! Ruim drie uur.
- Vrijdagavond: Noorderplassen. Zwemmen. Ik moest inzwemmen, en versnellingen doen. Ik bleef bij MZ. Cirkelde er omheen en versnelde regelmatig. Het ging HEERLIJK The magic is Back!! Eendjes, waterplanten, de zon, bruggetjes; niets haalde mij uit mijn geniet-stand. Een dik uur lang. En maar liefst 2800+ meter!
- zaterdagmiddag 3 juni: zwemmen in het (saaie) zwembad. Ik was gepikeerd en was mijn horloge vergeten en zwom daardoor hard – misschien iets te fel voor baan 1? Ik telde alle baantjes mee voor de afstand.Zaterdagavond: Samen met Joyce de zonsondergang tegemoet. Met veel, nee, heel veel gekwebbel. In een vreselijke D1: heel traag en vervelend. Ik mocht me tien minuten laten gaan in D3 en D4. Toen ging de zon onder in een bloedrode lucht en de kleuren waren overweldigend.
- zaterdag 4 juni: na een lange dag op het speelstrand een koppeltraining inhalen van woensdag: eerst anderhalf uur fietsen, waarvan het eerste uur op lage hartslag. Ging best, tot ik 2 enorme honden tegenkwam! Toen ging de hartslag snel omhoog (en langzaam maar weer omlaag) het laatste half uurtje intervallen die moeilijk te realiseren waren. Meteen daarop….
- … een blokje van 20 minuutjes hardlopen in de lage zones. En zo ging de dag voorbij.
En zo ging de week als triatleet voorbij. Met het eerste schema van een nieuwe trainer. Dat zag er in het eerste opzicht heel relaxed uit, MAAR…
Ik heb NOG NOOIT zoveel trainingsuren gemaakt. 12 uur en 22 minuten. Twaalf uur en tweeentwintig minuten. Excuus wat meteen klaarligt: allemaal op lage intensiteit hoor… En allemaal leuk en prima te doen en zonder spierpijnen! Maar toch; best veel!