Deze week heb ik vrijwel geen foto’s gemaakt. En dat bevalt me prima. Ik ga het volgend jaar denk ik ook zo doen: wat minder foto’s en wat minder frequent bloggen. Ik ga in tekst bijhouden wat ik doe, maar het lukt me niet om elke week uitgebreid verslag te doen.
Vooralsnog blijft de maandag een rustdag. Daar ben ik snel klaar mee 🙂
Dinsdag 18 december is een dag waarop ik dolgelukkig ben en een droomprijs win, die ik helaas moet afzeggen, waar ik heel verdrietig om ben 🙁 We draaien een bijna perfect webinar op het werk, maar er komen slechts twee mensen kijken. De uiteenlopende emoties liggen allemaal erg dicht bij elkaar, en daar moet op gelopen worden! De hardlopers onder ons, snappen mij volledig. Ik meld me bij de TVA en baal dat er 1 grote groep is: dan zijn ze allemaal te snel voor mij. Aan de andere kant: het is donker en ik doe mijn eigen ding. Dat behelst weinig gekwebbel. We lopen een “rondje-met-vier-zijden” : hij blijft leuk 😀 Eerst 1 zijde snel, dan 2, daarna 3 en ten slotte alle 4. De eerste loop ik veel te snel mee in de groep, de tweede laat ik ze zowat allemaal voorgaan en de derde zit dan in mijn eigen emotionele ritme. In de 4 zijde (het hele ronde ‘vierkant’) ben ik bij de emotie boos (waarom komen er maar twee mensen) en dan versnel ik (flink) door, maar ik ga me niet over de kop lopen. We dribbelen verder en doen nog een paar oefeningen. Ik laat alle emoties achter me in het vierkante-rondje en ben een stuk aardiger en gezelliger. Clubgenoot MB vertelt superlief over haar zoon die een halve marathon loopt met een gemiddelde kilometertijd van 3:52. Megaknap, want dan kan ik geen 5 kilometer! Zij ook niet, maar ze is terecht trots.
Daarna ga ik zwemmen. Alsjeblieft, gewoon midden in de groep of achteraan, want ik moet oefenen en denken: breed, breed, breed. In mijn eigen tempo, of dat nu langzamer is of sneller. Breed, hoek, afzetten bij het doorhalen, breed enzovoort! We moeten 3 keer 100 meter aan de andere kant ademen. Ik adem altijd rechts en blijk het ook links te kunnen. Al komt dat de slag niet ten goede. De trainer zegt nu dat mijn benen te onstabiel zijn, maar daar kan ik me nog niet druk om maken! Het is een redelijk compliment dat hij opeens niet meer over mijn insteek zanikt! We doen ook een estafette. Dat lukt mij niet met een glimlach, want ik heb daar een hekel aan. We doen de wisselslag, ieder een deel. Ik mag de rugslag doen en doe toch mijn best.
Woensdag 19 december komt het zwemmen er niet van in verband met de kerstdiners. Ik ga fietsen, dat staat op vrijdag in het schema, maar ik mag de trainingen onderling wel wisselen. Ik ga pas laat aan het fietsen en heb de training tussen de bedrijven door ingevuld. Daar is iets mis gegaan. De eerste 12 minuten infietsen is niks mis mee. Dan moest ik de overige 48 minuten verdelen in blokken van 6 keer 8 minuten. 2 minuten zone2, 2 minuten zone 3, 2 minuten zone 4 en 2 minuten rust. Ik heb bij het invoeren een foutje gemaakt en na elke 2 minuten in een zone 2 minuten rust gezet. Dan gaan er twee dingen mis: ten eerste is het in twee minuten de hartslag laten dalen en twee minuten om in zone 4 te komen is vrij lastig. Het irriteert me en toch probeer ik het drie keer. Dan begint te tijd te dringen en bemerk ik mijn vergissing! Ik probeer de oefening nog een keer zoals het wel zou moeten en dat lukt prima. De Tacx heeft zichzelf halverwege weer eens op “lichter” gezet, waardoor ik superhard heb gefietst! Voor mijn doen tenminste. Sorry trainer, volgende keer voer ik de training goed in!
Donderdag 20 december: de laatste werkdag van het jaar. Ik kom wel op tijd naar huis, maar heb geen zin om me te haasten om tijdig bij de atletiekbaan te zijn. Vincent en ik gaan later op de avond en Manuel gaat mee. Vincent ongeveer 5 kilometer, Manuel en ik meer. Vincent praat. En kletst. En vertelt. Manuel en ik hoeven en mogen alleen luisteren. Dat is ons geluk, want het tempo gaat steeds omhoog! Met 10,5 kilometer per uur, kletst Vincent alsof het wandelingetje is! Wij oudjes puffen er naast 🙂 Na 5 kilometer gaat Vincent naar huis en wij lopen verder. Iets langzamer! ik neem Vincent getetter over. Als je dit leest: enig medelijden met Manuel is nu volkomen op zijn plaats! Manuel komt terug van de blessure en die komt na 8 kilometer met tuutende oren thuis. Dan is het stil. Ik ga nog een stukje extra en dan kan mijn tempo toch weer iets omhoog; zeker als er iemand voor me loopt! Ik kom op 11 kilometer.
Vrijdag de kortste dag qua licht van het jaar, ga ik samen met Joyce bijpraten. Het regent. Het eerste uur blijven we dan ook hangen op de bank, maar om 10 uur begint het natregenen. Weer tetter ik vooral. Sorry vrienden, meestal ben ik stil en luister ik liever dan ik praat, maar jullie moeten het ontgelden! Als je eenmaal nat bent, is er niet veel meer aan te doen. Ik dacht dat de Oostvaardersplassen dicht waren, dus we rennen langs de bult en het Oostvaarderscentrum naar het Kotterbos. Ik ken de omgeving goed genoeg om door te blijven praten. Joyce’ bril moet af door de regen, maar dan ziet ze weer net te weinig wat haar dizzy maakt. Mij maken de stops niks uit: ik ren als bonus, want er staat niks op mijn schema van hardlopen voor vandaag! We lopen tien kilometer en kletsen uit onder het afdakje voor de deur. Niet dat we klaar zijn met kletsen, maar we moeten ons douchen, anders stonden we daar nog.
Uit pure gewoonte een leuke foto gemaakt!
Ik moet eigenlijk zwemmen. Die staat nog van woensdag. Ik wil oefenen en niet alle eindejaarspelletjes. Dus ik koop een ticket om een uurtje te zwemmen in Almere Poort tijdens het banenzwemmen. Geen gedoe: alleen maar borstcrawl zwemmen. Eerst 500m met pullboy, tot de bril goed zit en dan ga ik zonder zwemmen. Ik besluit een kilometer te doen. En maar opletten en denken. Ik probeer het tempo los te laten, maar dat is best lastig! De anderen in de baan zijn sneller met hun flipturns. Alle 2 dan, want druk is het niet. Ik schuif naar een andere baan en doe na de 1000m een stuk met pullboy om wat te rusten. Dan ga ik nog 400m doen, de CSS test-afstand. Kijken of me dat binnen 8 minuten lukt! Ik moet de banen tellen en dat blijkt te lastig. En op de slag letten en tellen: dat lukt mij niet! Ik zwem 450 meter en daar heb ik net iets meer dan 8 minuten voor nodig. Niet slecht, omdat ik al een flinke afstand gezwommen heb! Ik zwem nog even door tot de 3000m op mijn teller staan. Zwemmen kan dus ook zonder al die techniek-oefeningen!
Zaterdag 22 december: met onze trainer die KH en ik allebei hebben gaan we een 3000m test hardlopen doen. Om 9 uur ‘s ochtends sta ik een beetje zuur bij het Kromslootpark. Ik vind het te vroeg, te onbekend wat ik moet doen en waarom en ik heb net genoeg gegeten. Het is niet mijn beste dag van de maand. We gaan inlopen door het bos en KH en trainer FW kletsen in mijn plaats. We wandelen, versnellen, dribbelen. Het is niet mijn ding, maar ik weet dat het nodig is. 4 Kilometer inlopen. Ik wil graag de route weten en een strak parkoers lopen, maar ik kom er niet echt achter. Als we naar maximaal moeten, stuift KH me voorbij. Ik ben niet in de beste doen vanmorgen. De trainer zal met me meelopen en me op 1,5 kilometer laten keren, maar ik loop liever alleen. Op 4 kilometer stipt zullen we beginnen: 3 kilometer zo hard mogelijk lopen. We beginnen berg (dijk) af en wind mee. Ik voel de hartslag pieken en het begint goed. 3 Kilometer moet me lukken! KH is wat minder snel, maar ik hoor ze nog even achter me en dan kom ik in een roes. Ik loop ietwat instabiel door de telefoon, dat voel ik. Dan nemen mijn benen het over en de eerste kilometer zit op 4:38. Ik grinnik, had ook een vijf kunnen zijn aan het begin, maar ik verwacht toch net onder de 5 te kunnen blijven op deze korte afstand. Ik keer net voor de Beginweg (waar Almere begon) en kom KH en FW tegen: tot mijn grote irritatie moedigt FW me luid aan. Dat maakt me pissig en dat is prettig, zo tegen de wind in. Ik zal straks het laatste stukje moeten stijgen. De tweede kilometer gaat in 5:02. Eigenlijk had ik liever niet naar mijn horloge gekeken, het houdt je dan zo bezig! Ik vind het best zwaar worden en hoop boven aan de dijk te halen, maar het maakt niet uit hoe snel ik ga of ik dat haal: 3 kilometer is 3 kilometer. Ik zal er waarschijnlijk iets eerder mee klaar zijn dan KH, maar boven de dijk haal ik dan ook net niet. De laatste 200m zijn erg heftig. Ik zie op mijn horloge hoe ver het nog is. Ik loop op de limiet, veel meer kan ik niet. 5:04. Ik stop en wandel direct. Net niet boven. Ik dribbel en wandel terug tot ik KH en FW weer zie. Ik zeg nog steeds nauwelijks iets. Er zat me teveel verval in en ik had mezelf iets sneller ingeschat. Maar wel binnen de 15 minuten! Ik klets een beetje mee en praat nog na met KH die (zo blijkt achteraf) mijn vijf-vier hetzelfde vond als haar vijf-vier; mijne was 5:04, hare 5:40. Bijna! Ik ben blij dat dit gedaan is.
Zaterdagmiddag zwemmen. Niet de juiste dag hiervoor, maar ik wil het volwassenuur vermijden met de spelletjes en estafette. We zijn met vier volwassenen in de baan: 2 hele snelle en 1 die langzamer is dan ik. We zwemmen in en ik doe netjes 100 meter benen. Arme aangeslagen benen die nog wat natrillen van de arbeid in de ochtend. De snelle 2 doen 6 keer 
25 meter alleen linkerarm, 50 meter hele slag, 25 meter alleen rechterarm. Ik doe het 5 keer en 1 keer 50 meter de hele slag. Ik neem de pullboy mee om uit te puffen als we tussendoor 150m doen. Dan doen we 6 keer 25 meter linkerzij alleen benen, 50 meter hele slag, 25 meter rechterzij alleen benen. Ik doe flippers aan en dat helpt! Moet ik het wel 6 keer doen…. Dan uitzwemmen en oefenen. Vincent filmt me. Er valt nog steeds veel te verbeteren, maar ik ben duidelijk op de goede weg! Ik ben moe van het zwemmen, vooral mijn benen zijn mij moe!
Zondag 23 december. Dit jaar regent het met kerst. En nu ook al. Het is amper licht overdag. Ik heb nog een training staan met 45 minuten hardlopen – 30 minuten fietsen – 45 minuten hardlopen -30 minuten fietsen. Dat lopen lukt me wel, zeker in zone 1 en 2, maar fietsen… Ik wil gewoon buiten fietsen! Oké, doen we dat: op de mountainbike naar buiten. Het kost enige uren, maar om half 3 heb ik moed genoeg verzameld. Ik ga alleen, ik kan dit niemand aandoen! 2 Minuten wandelen (tot het fietspad) en dan 5 minuten zone 1. Mijn hartslag stijgt enorm, moet even aan de kou en nattigheid wennen denk ik. Dan 4 minuten zone 2. Die gaat beter. Ik heb het hardlopen en fietsen in 1 training gezet. Ik heb de hartslagzones van Garmin gepakt, maar wordt in zone 2 beknot op 135. Dat had hoger mogen liggen, maar nu deed ik het ermee. Over het asfalt vandaag, alleen asfalt. Ik kwam R tegen en een fietser die mij een held vond. Ik dacht nog: dadelijk ga ik ook nog fietsen hoor! Ik nam mijn gewone 7 kilometer ronde en moest telkens weer in het zone2-ritme komen. Al rennend valt de ellende qua regen mee. Ik had 30 seconden over en zette thuis het horloge stil. Jassen wisselen, fietsbroek aan, helm op. Ik nam nog een gel, want de lunch vandaag was meer lekker dan bestendig. En toen -hoppa- de MTB op! Ik genóót van buiten fietsen! Ondanks de regen en kou die het zwaar maakte: heerlijk, buiten zijn!! Naar de dijk en verrek-het fietspad is nog open! Terug langs de plassen en ik bedacht me dat ik nu eenmaal koud en heftig op de fiets zat en niet tussendoor weer moest gaan lopen. Dat zou vragen om moeilijkheden zijn. Ik fietste door. Deze hartslag had ik met de hand ingevoerd. De hartslag was te laag, omdat ik het koud had? Moe werd? Het volgende half uur mocht de hartslag lager zijn, dus ik trok me er niks van aan. Het werd wel donker, maar ik had meer licht dan sommige andere stadsfietsers. Er waren nog een aantal hardlopers ook! Ik fietste maar en fietste maar en verkilde en werd tot op elke draad nat. Met 1 zo’n opdracht is het superlastig rekenwerk hoe lang je moet fietsen enzo, maar ik haalde net geen 22 km in een uur. Ik fietste helemaal om alle wijken heen. Ik kwam ijskoud thuis en ging douchen voor ik de hersteldrank nam of de wasmachine aan zette.
Saai zo, met alleen maar tekst?! Wen er maar aan! Een boek bestaat ook niet uit plaatjes (en een stripboek is dit niet)