21 juli
8:00 met de buurvrouw mee! ?♀️??♀️ Zij loopt en wandelt. Ik ga nuchter mee.
8:30 4km. 1′ ??♀️?♀️/ 1′??♀️??♀️ / 2′ ??♀️?♀️ / 2′ ??♀️??♀️ / 4′ ?♀️?♀️ / 3′ ??♀️??♀️ / 4′ ?♀️??♀️ / 3′ ??♀️??♀️ / 5′ ??♀️??♀️ / 1 ??♀️??♀️ en toen nog iets meer en een stukje uitdribbelen.
18:45 ??♀️??♂️ ➡️ training TVA
19:00 ??♂️ is het enigste kind! Die krijgt persoonlijke begeleidingg??♀️??♂️??♂️ naar ?
19:22 ??♀️ ikke moet hard fietsen op de dijk! om de rest bij te houden. Ze wachten maar ff hoor.
19:34 De ? over. Zo snel mogelijk is een ruim begrip!
19:55 ??♀️??♀️kwebbel-kwebbel-kwebbel
20:14 Naar huis ??♀️??♀️?♀️??♂️ 50km
20:35 koppel-training?♀️
km1:. ? km2:. ? km3:. ? km4:. ? thuis:. ?
22 juli
s morgens: Zwemmen Vanaf het hondenstrand. ? Zonder wetsuit. Zonder boei. ? voorzichtig proberen. Ik kan overal staan. Zwem 1000m bij elkaar!
‘s avonds: Koppeltraining moeder ?? kind op ??’s afstand:
18km ??♂️??♀️ en 4,2km ?♀️??♂️
km7:???♂️ ???♀️
Km11: mee ??♀️stayer ??♂️ ⏱30+ km/u
km2,7: Geen foto, geen foto! 
km2,9: alleen als ik er stoer op sta ?
Conversatie tijdens moeder-kind koppeltraining na 18kmfietsen en 3,5 van de 4,2 km hardlopen:
?♀️”?? ik zit hijgpuf op mijn max pufuf”
??♂️”ik ook hoor!”
?♀️ “kijk eens ?? puf of je nog hijghijg kunt fffffffttt versnel-?len tot de stoppuflichten”
??♂️________?♀️ Ineens zie ik een achterkant ??? ?♀️- ? <—–> ??-??
Zijn 4de km in 4:53, ik trots op mijn 5:17…. ?
Wiens max ?
23 juli
Het zou weer een hete dag worden! ? Dus gingen wij vroeg op pad. ⏰
Klokslag 8 uur, op de Kemphaan in Almere. Rugzakje vol water (in een drinkzak) en kletsen-kletsen-kletsen ☺️
Zoveel mogelijk schaduw ?? Maar de zon ? was onvermijdelijk.
Zwervend door het Cirkelbos ➿ en de Almeerse Alp op ?
Het stukje in de open zon vond ik zwaar ? en warm ?
We zwierven gewoon lekker onverhard rond. Tempo was niet boeiend, als de twee uur maar vol zouden komen. ?
Uiteindelijk waren we na 16 kilometer (10 engelse mijl) leeggezweet. ? Het was net tien uur en de hitte van de dag kon beginnen, maar die waren wij mooi voorgeweest!
26 juli
Al vroeg ging ik samen met Manuel fietsen. Al om 7 uur! Om de hitte een beetje voor te zijn. Mijn racefiets sloeg vast toen ik ‘m uit de schuur pakte. Dus op de tijdritfiets. Daardoor was het tien over 7 voor we vertrokken.
Op weg naar het ‘noodlot’ wat om tien uur toesloeg…. ?
Kwart over zeven: Langs de Oostvaardersdijk richting de Hollandse Brug. Het was nog vroeg en ik was goed ingesmeerd, dus het liep… gesmeerd. ☀️Tempo en afstand waren niet zo interessant vandaag, we gingen voor het fietsen an sich. ??♀️??♂️
Acht uur: over de Hollandse Brug en door naar het Naardermeer. Eigenlijk was er niks naars aan! Het was mooi en leuk om een keer een weg te fietsen die ik nog nooit had gehad, maar wel kende van de hardloopronde. Het was nog lekker rustig. ??
Negen uur: Wind tegen en dat ging goed. ? Lekker gaan liggen, geen overmatige inspanning en maar trappen. We gaan dadelijk om Naarden Vesting heen voor het leuke vormpje. Het gaat goed, ik drink genoeg en de hitte en drukte vallen mee. ?
Half tien: we fietsen terug over het Cirkelpad om maar zoveel mogelijk schaduw mee te pakken. ? Langs de Vaart, waar ook veel bomen staan. Het wordt merkbaar warmer en we passeren de 60 kilometer. Ik heb nergens last van. ??
Tien uur: We rijden de wijk in en gaan bij Manuels huis langs om mijn bidon te pakken. En dan slaat het noodlot toe, op 500 meter van Manuels huis. ? Ik heb het al tig keer angstig herbeleeft, dus een hersenschudding heb ik niet. In de felle zon, na 70 kilometer fietsen, vermoeid en ik was afgeleid: bidon of telefoon pakken, berichtje op het horloge en iets tegen Manuel zeggen en toen keek ik op en was Manuel vlak voor me. Ik trapte de rem in, de linkerrem… ? Dat is de voorrem en toen ging ik onmiddellijk in een salto over de kop. ➰ Echt een split second later lig je ondersteboven op het asfalt. Ik schrok ontzettend en kreeg geen lucht. ? Mijn rechterlong deed pijn en ik kon geen adem halen. Het lukte niet. Manuel stond al naast me te roepen ‘wat-is-er-wat-gebeurde-er’ en ik hijgde “geen adem”. Ik zag bloed op mijn duim en vingers en realiseerde me dat ik snel de zon uit moest. ? Ik probeerde adem te halen en ben opgestaan en in de schaduw in het gras gaan zitten. Niks gebroken. Ik zet mijn horloge stil. Die is (ook) flinkgeschaafd. Ik kan Manuel uitleggen wat er is gebeurd: ik ben ondersteboven geland. ? Ik haal weer adem en zit even zo rustig mogelijk. Mijn kin is erg geschaafd en ik maak me grote zorgen om de vuile wonden op mijn vingers en vooral het asfalt in mijn duim. ? Ik wil jodium en spoelen. Ik sta weer op en kan alles nog bewegen. Ook al weet ik dat dit alleen maar op adrenaline is. ? Het is een schok mijn fiets omgekeerd te zien liggen, de bidon een heel eind verderop. We zoeken de andere bidon nog even, maar zien die niet. Mijn telefoon is onbeschadigd, die zat in mijn achterzak. Een nadere blik op mijn Garmin echter stemt heel verdrietig: het glas vertoond een breuk. ?
We lopen naar Manuels huis en Manuel belt dat Vincent moet komen. Vincent belt Rob en als we bij Manuels huis zijn, kan ik Rob ook weer terugbellen. ? Het enige wat moeilijk is, is om te vertellen dat het horloge stuk is. Manuel pakt de jodium, ik worstel de rood gevlekte handschoenen uit en op de grond liggend en kermend van de bijtende pijn van de jodium lig ik daar even. ? Ik pruts zelf het vuil uit de wond van mijn linkerduim. Voor Vincent is het enorm schrikken. Ik ben blij dat ik niks ernstigers heb op dit moment en dat ik nu een smak maak en niet vorige of volgende maand. Helemaal gerust ben ik er nog niet op, want ik voel dat ik nog op adrenaline leef en dat het ergste nog moet komen! Van de tijdritfiets is alleen de ketting eraf gelopen en de doppen aan de bovenzijde zijn geschramd. Rustig loop ik in de hitte met Vincent naar huis. De vieze fietskleding moet uit. Van MM heb ik -heel lief- M&Ms gekregen voor de Frysman prestatie. Ze voelen nu een beetje gek, maar ik ben er blij mee! Ik ga heel voorzichtig douchen. ? Mijn duim is een heftige wond en zorgt dat ik voorlopig geen rust krijg. Mijn rechterpink, onderarm en schouder hebben ook diepe wonden. Mijn linkermiddelvinger ook.
Twaalf uur: Het eten van een broodje doet ontzettend veel pijn aan tanden. Ik kan nauwelijks kauwen. ? Ik drink wel veel. Ik zit op de bank, voel me stom en dom en onhandig voor 90% en de overige 10% dankbaar. Hoe lang gaat dit duren? ? Ik wil dit niet… Heb ik een tweede gesprek, kom ik aan met een onaanzienlijke wond op mijn kin (ook al doet die verder geen pijn). ? niks gebroken, behalve het scherm van de Garmin dan en dat is duur. Als ik werk heb, mag en kan ik een nieuwe kopen! Maar die wond op mijn kin… ?
Half twee: Joyce leest het appje als ze in de buurt is en komt kijken of ik niets bagatelliseer. Dat is lief en leidt me af, maar ik kan niet blijven staan om met haar te kletsen. ? En ik voel dat mijn vingers meer en meer pijn gaan doen. Mijn middelvinger links ?? en pink rechts worden dikker ??, maar ze zijn niet gebroken. Als een kleine bonus verschijnen er twee blauwe plekken op mijn benen. Ik ben moe, maar slapen overdag lukt me toch niet.
Vijf uur: Die benen kunnen verder prima, dus de was kan gedaan, ik kan autorijden en tanken. Gekke kleine dingen lukken niet: de sleutel omdraaien, schrijven, kracht zetten om de deur open te maken. ??
Half zeven: Van Rob (ervaringsdeskundige met een litteken op zijn kin van een koprol met zijn fiets in het bos) mag ik alleen nog maar vla eten. ? Hoeft ik niet te kauwen, maar wel langzaam te lepelen. ? Wat ook lastig is zonder kracht!
Acht uur: We lopen terug naar de plek des onheils op zoek naar de verloren bidon. ??♀️??♂️??♂️ We vinden ‘m nergens. ??♀️ Ik kan lopen, maar mijn ene arm en andere vinger zijn erg, erg pijnlijk. De wonden zitten onder pleisters. Ik zie de fiets daar nog liggen. Ik snap waarom herensen bij een flinke klap een tijdje uitschakelen. ??♀️
Elf uur: ‘s Nachts slaap ik prima op een Ibuprofen en zonder duim, maar liggen op mijn schouder lukt niet. Er speelt zich in mijn hoofd wel keer op keer een kort, eng filmpje af van de wereld op zijn kop. ??♀️
27 juli. Op zaterdag doet alles veel meer pijn. Het is weer een benauwde dag en ik voel me niet rustig. Ik wil veel, maar weinig lukt. ? Ik heb geen kracht in mijn armen en handen. ?? Alles gaat traag. Ik moet over alles nadenken. Mijn linker middelvinger is dik, blauwe en erg gekneusd en mijn rechterhand is onder de pink duidelijk dikker. Kleuren, puzzelen ?: kan niet, ik kan niks vasthouden. Typen is onmogelijk met een dikke vinger die de E moet aantikken. ? De voordeur knop is te zwaar. Strijken kan niet, want ik kan mijn arm niet optillen. Drinken inschenken moet ik met twee handen doen. Mijn rechterarm is te zwak, mijn linkerduim kan vanwege de wond niks vastpakken. Ik kan alleen maar een zuurtje opsabbelen, de rest kan ik niet bijten. Mijn beha krijg ik niet alleen uit. Sokken aanprutsen duurt 6 minuten. Per sok! ? We gaan tijdens Vincents zwemtraining wandelen door het park en de schaduw. Ik kan dat prima met mijn benen, maar moet de hele tijd mijn handen omhoog houden, anders stroomt het bloed er in en gaat het veel pijn doen. Iemand bij de club verwijt me dat ik te snel na de Frysman weer zo ver ben gaan fietsen. Voel ik me toch weer schuldig! ??♀️ Maar van de trainer moest ik zelfs 4 uur fietsen. Ik heb echt goed opgelet en rustig gefietst en me goed aan de warmte aangepast. 1 moment onoplettendheid. Ik eet ‘s avonds een paar frietjes en wordt zo moe van het kauwen dat ik een half uur lang heel, heel diep slaap. Ik knap er van op.
28 juli. Ik slaap lang, veel en diep. Als ik eenmaal slaap na nog tig keer het angstige moment voor me te zien. Midden in de nacht ga ik een enorme plas doen en komt Stekkertje mijn wonden likken. ? Lief bedoelt, maar laat mijn kin met rust met je kattetongetje…. Als ik wakker wordt, doet werkelijk alles me even pijn : van mijn linkerknie tot mijn rechterpeesplaat en mijn buik en al mijn vingers en mijn oren. ? Ik voel me even koortsig, maar kan goed opstaan en naar de WC. Er is niks ernstigs. Ik wil frisse lucht in huis en douchen. Dat doe ik heel voorzichtig. Eerst de pleisters los, waar nog steeds troep in zit. Als het even kan, geen pleisters meer. Maar juist op de plek die ik het liefst vrij zou hebben, mijn duim, kan dat nog niet! De rest gaat drogen aan de lucht. Ik voel me schoner als ik gedoucht heb en de ramen open kan gooien voor frisse lucht. Ik kan beter kauwen en weer een potlood vasthouden. ✍? Strijken lukt weer. Typen ook weer een beetje. ⌨️ Ik kan weer deuren openen. Het had echt veel slechter af kunnen lopen…