De eerste wedstrijd na de Frysman is deze kwart triatlon in Emmeloord. Een kwart triatlon: kilometertje zwemmen, 40 kilometer fietsen over de N50 (een snelweg) en 10 kilometer hardlopen. Allemaal zeer te overzien, ware het niet dat het kwik stijgt tot 30 graden en hoger. Dat is even wat minder! Omdat het toch maar ‘een klein stukje’ is, ontbreken de zenuwen een beetje. ‘Been there, done that’ en ‘ik heb geen doel’ spelen daar zeker in mee. Ik wil gewoon lekker snel zwemmen, genieten en als het even kan onder de 2,5 uur eindigen. Maar hardlopen in de bloedhete zon zal me het niet gemakkelijk maken!
Vincent start na mij op de junior-afstand in de categorie jongens tussen de 12 en 16. Als wij onderweg zijn, is Krista al bezig aan de halve triatlon in Emmeloord. Wie van ons zal eerder binnen zijn? De aankomsttijden liggen allemaal rond half 3.
We vertrekken om 10 uur volgens plan met twee fietsen op het rek en een berg aan tassen met daarin veel bidons. Het zal zaak zijn voor mij om veel te drinken en voeden onderweg. Ik ga met de handbidon lopen en heb uitgeteld dat ik 1 bidon leeg moet drinken op de fiets. Daar zit een mengsel met gels in. Auto parkeren, spullen meenemen en dan naar het evenemententerrein lopen. De zenuwen blijven nog steeds een beetje achter, maar de zin ook. Ik heb gister het hele huis afgezocht voor de goede chip en niet gevonden, maar nu krijg ik een chip van de organisatie! Fijn! Weer een zorg minder. Fiets prepareren en drinken. Ik heb gister te weinig gedronken, maar dat haal ik toch niet meer in. We kletsen met de andere deelneemsters, JL geeft aan niet te zullen gaan lopen. Wij nemen daarom MW mee naar huis. Ik kan samen met MW starten op het zwemmen. Weer een zorg minder!
Fiets staat goed, alles staat snel klaar en dan rommel ik nog even met een bidon water en naar de WC. Ik heb het TVA pakje aan, met een grote veter voor de rits, zodat ik het pakje zelf open en dicht kan maken. Er blijft geen enkele zorg over! Ik klets nog met een meneer die rondloopt in het Gelreman-finishersshirt. Held! En dan is het opeens een kwartiertje voor de start. Even slaat de paniek toe, want inzwemmen zit er niet meer in. Snel het pak aan (toch maar wel) en een gel naar binnen duwen. We gaan in het vak staan en dan ben ik wel even nerveus. Niet verlammend, maar gespannen. Ik wil graag onder de 22 minuten zwemmen. Heel graag! Er is een gedeelde start, elke 10 seconden 10 mensen. Dat gaat snel gelukkig.
Het water is best koel! Ik begin al snel te zwemmen en haal maar 1 op 2 adem en het brilletje beslaat, maar alles zit goed gelukkig. Van boei naar boei. Ik zwem lekker door het midden. Met de nadruk op lekker. Het gaat echt goed. Ik probeer lange slagen te maken en recht te zwemmen. De boeien komen elke keer snel dichterbij. Is dat de vierde al? Ik hoeft niet te kijken, gewoon daar in de buurt komen en dan zie ik wel of iedereen doorzwemt, haha. Het is zo rustig, dat ik toch weer bang ben de laatste te zijn, maar dat kan helemaal niet! Ik ga gewoon door en rond de boei keurig. Zou het me lukken in de tijd die ik mezelf gesteld heb? Ik zwem niks langzaam en achter me zijn ook nog mensen gestart. Het is raar dat ik het niet zo druk vind om me heen.
Het water is vlak en troebel. Ik adem meestal 1 op 2, soms 1 op 3 om een keer te kijken aan de andere kant en soms 1 op 4. Ook van boei naar boei. Voor me zit een meneer die wel kijkt, dus die kan ik volgen. Ik blijf gewoon aan het zwemmen en heb zelfs de tijd om te denken aan de techniek en lange slagen maken en de doorhaal. Had ik maar even beter op de route gelet, maar nu merk ik het wel! Ik kan tot het trapje zwemmen, dat heb ik gehoord en doe ik ook. Ik kom ietwat wankel boven, kijk op het horloge en zie dat het pas 12 uur 21 is. Dat is me gelukt! Ik heb de horloge op de tijd gezet en er zijn nog teen 22 minuten om, dus het is me gelukt. Ik ben zeer blij!
Vincent vraagt of het me gelukt is en ik loop blij mijn wetsuit uit te trekken. Bij de fiets rommel ik een beetje. Ik heb mijn wetsuit snel uit, terwijl ik die boven mijn tas ophang, doe ik de helm op en dan de sokken aan. Bril op en schoenen aan. Ik pak de fiets, die ik anders op heb moeten hangen door het kleine zadel en ga voor een stukje lekker trappen. Hopelijk is het insmeren van vanmorgen genoeg geweest. Even opstappen, inklikken en dan moedigt AS me aan, de schat!
Ophaalbrug over en ik straal nog van het zwemmen. Ik ga al snel liggen en drink wat. Er volgen meer bochten dan ik had gedacht en dan een viaduct op. Voor de tweede keer binnen een half uur bedenk ik dat ik beter op de route had moeten letten. Daag fotograaf en daar is de snelweg. Het is een echte snelweg met blauwe borden, groene hectometerpaaltjes en twee rijbanen. Lollig!
Mijn tempo ligt hoog. Kan ik dat ook, de eerste 5 kilometer binnen 10 minuten? Blijkbaar wel. Op het asfalt wordt het nog gemakkelijker. Ik word ingehaald en vind dat best. Dan bedenk ik me dat ik mijn startnummer niet om heb. Potverdikke. En nu? Krijg ik dan een straf? Ik heb geen idee, voel me een beetje dom, maar kan het nu toch niet meer veranderen. Fietsen dan maar. Boven de 30 houden. Ik heb ook geen fietscomputertje, dus ik fiets op gevoel en kijk soms even op mijn horloge. Aan de andere kant zie ik ook mensen fietsen. Ik moet niet vergeten om te genieten dat ik hier kan trappen en doe dat grotendeels van de tijd dan ook. Het is wel warm zeg. Er komt een soort van wissel, maar we fietsen nog even door. Dan zie ik JL voor me fietsen, maar die kan toch sneller zwemmen? Ik geniet ook van de andere fietsers. De bocht is inderdaad lekker krap. Ik lig meestentijds op mijn fiets.
Op de weg terug lijkt de wind mee te draaien, maar het is windstil, dus dat is een illusie waar ik me graag aan vasthoudt. Ik drink zeer regelmatig. Dan hoor ik een fluitje achter me van de jurymotor, maar het is voor een andere meneer die een waarschuwing krijgt. Ik word ingehaald door een dame met een heer die duidelijk achter haar aan stayert. Hij blijft maar hangen! Dat is dom, want de motor ook. Letten ze mooi op hem en niet op mijn nummer. Ik zie dat hij een straf krijgt. Ik ga lekker hard en dan de snelweg weer af. Ik ben niet zo bezig met tijd, maar als het even kan, wil ik de 40 kilometer wel binnen een uur en een kwartier afronden. We moeten nog een extra ommetje maken. Het spreekt voor zich, maar wel veel bochten. Ik schakel aardig, maar het is ook druk op de weg. Ik zie dat JL nog voor me zit en mijn zwembaanscollega ML achter me. Een andere TVA’er haalt me in. MW zit een heel stuk achter me, net als EA.
Dan is mijn bidon leeg. STOP DE PERSEN: we zitten op 21 kilometer en mijn bidon is leeg. Ik heb genoeg gedronken! Het viaduct weer over en mijn zinnetje lost op in de zon. Ik heb geen zin meer, voel me wat slapper en vind het wel goed zo. Afstappen op de snelweg is geen optie en dat wil ik dan ook niet, maar de vechtlust en het genieten zijn verdampt. Het is dan ook nog heter op het asfalt. Bij het viaduct staat publiek. In mijn hoofd heb ik nu wind tegen (het is nog steeds windstil). Ik moet dadelijk de bidon maar bijvullen met de VanderLinde bidon die ik extra bij me heb. Dat lukt me niet zo goed, want de bidon sluit zichzelf. Ik drink dan maar grote slokken sportdrank uit de bidon.
We zijn alweer bij de krappe bocht. JL heeft me net toegejuicht: haar voorsprong is nog hetzelfde, maar zij stapt dadelijk af. Dan verschijnt de vechtlust weer: ik wil haar inhalen. Is het de sportdrank, de “wind-mee”, het idee dat ook een minder rondje nog boven de dertig zit of wil ik er sneller vanaf zijn? Hoe dan ook, ik bijt me vast en ga inhalen. Het is niet heel druk om me heen, dus de motor let weer niet op mij. Ik haal zo nog 4 mensen in. Op weg naar JL. Leuk om een doel te hebben! Ik krijg haar in het vizier als we de extra weg oprijden en kom dicht in de buurt in de superscherpe bocht. Ze ziet mij ook en volgens mij zet ze aan. Ik moet iets meer vaart maken en fiets weer close als er nog een bocht komt. Ik rem niet af. Nu wordt het echt de hoogste tijd voor de krant: “Anke heeft de bidonnen leeg en remt niet meer voor bochten” Misschien ga ik te hard, maar dat zie ik bij het lopen wel weer. JL klikt al uit en dan kan ik haar inhalen. Yes, Mission accomplished. Even afstand nemen en klaarmaken voor de laatste bocht en uitklikken en afstappen. 1 uur en 14 minuten. Ik heb zowat tijd over! Van JL moet ik in de wissel nog wat opschieten, maar ik doe snel het startnummer om. Schoenen wisselen, handbidon pakken. Even twijfelen over de bril, maar oplaten en dan een looptempo gaan zoeken. Ik ren de wisselzone uit en het parkoers op. Oei, wat is het warm. Oei, wat kan ik daar slecht tegen. Oei, wat gaan het tien lange kilometers worden. Ik drink kleine slokken uit de handbidon. Daar staat de meneer van de Gelreman. En even verderop roept D van Krista me toe. Ik geef hem de zonnebril, ik wil er toch vanaf.
Eerst even het rondje verkennen en maar zien waar het niet meer lukt met de hitte. Viaduct, schaduw, dan een vreselijk stuk zon en overal om me heen op het 2,5km lange parcours lopen mensen. Van de 21, van de kwart. Ik haal JB in. Ze sukkelt. “Is dat jouw Anke” roept de coachende buurman van Krista tegen haar D. Dan een waterpost. Ik gooi een bekertje over mijn hoofd, koel me met een spons en loop onder de douche door. Heerlijk, maar ik hap wel even naar adem. Parkje in. Daar zit AS met een clubje mensen en zij roept: Onze Frysvrouw! Leuk, want er zit ook iemand bij die een eerdere editie heeft gestaakt. In het parkje is wat schaduw en een spontane sponpost. Sla ik even over. De eerste kilometer ging iets te hard. Ik heb al uitgerekend dat 2,5 uur er niet meer inzit, want dan moet ik 10km in 50 minuten lopen en in deze omstandigheden kan ik dat niet. Simpel zat. Na twee kilometer twijfel ik al. Ik zit nog onder de 6 minuten per kilometer, maar ik heb het al zwaar! Ik drink, loop onder de tuinslang door, gooi water en spons over me heen, mik het bekertje en de spons in de bak en ploeter door. Ik ga niet wandelen voor ik er 5 kilometer op heb zitten! Stukje langs de weg (afsnijden over het gras net als iedereen) en over de ophaalbrug. Ik kijk om me heen en de buurman van Krista spreekt me streng to vooruit te kijken. De eerste ronde zit er op. Rob is met Vincent bezig, ik weet niet zo goed waar Vincent is en hoe hij gaat. Het water zal koud voor hem zijn en op dit moment ben ik jaloers. Dag Gelreman, hoi D van Krista, daar staat MB, mijn favoriete aanmoedigheld. Ik heb haar zoons gezien en zij heeft vanmorgen gestreden.
Schaduw en aan de overkant de zon. Ik ga al iets minder hard, maar nog steeds 10km+ per uur. Na dit vreselijke stukje zon volgt de waterpost. Koelen is zo belangrijk. En drinken ook, al doe ik het met kleine slokjes. Geen stress dat ik in 1 keer een hele gel weg moet werken, maar elke keer slokjes. Parkje, TVA-aanmoedigingsteam, kleine sponspost: ik neem overal aan. Zon, volgende waterdouche, water, spons. Ik loop van koeling naar koeling en vraag me maar af hoe ik dit nu eens zal volbrengen. Stoepje op, gras, oversteekplek met knappe vrijwilliger, zon, ophaalbrug en bijna op de 5km. Ik kan niet voor het publiek gaan wandelen, dus ik ren maar en ren maar. 28 minuten. Onmogelijk om de andere 5 nog sneller te lopen. Gelreman, MB, D van Krista, veel sjokkers en wandelaars, de vreselijke hete zon, waterpost, water-water-koelen. De snelste jongen van de jeugd haalt me in. Zou Vincent me nu al inhalen? 6 Kilometer al, maar die mis ik op het horloge. AS roept dat het “goed-gaat”. Duh… ik haat het nog steeds, want dat bepaal ik en niet jij en het gaat helemaal niet goed: ik heb geen zin meer, ik kan niet rennen bij meer dan 25 graden, als de challenge ook zo heet is ga ik niet hardlopen, ik ga te langzaam en ik heb me al heel vaak beter gevoeld dan ik me nu voel. “gaat-goed”, ammehoela. Spons en dan even dankbaar zijn dat ik geen 3km rondjes hoeft te lopen.
Weer onder het water door, ik probeer water te drinken, maar dat mislukt, de spons is warm. 7 Kilometer alweer. Nog 3 waarvan ik er 1 moet blijven hardlopen. Dag vrijwilliger, wacht inderdaad even met oversteken op deze mevrouw in het rood, stomme ophaalbrug. Ik zie Vincents ‘concurrent’ aan de overkant, maar zie niet of Vincent al in het park is of nog onder het viaduct. Dan is de bidon leeg! Er zitten dus twee gels en ruim genoeg vocht in mij. Als dat de krant niet haalt, weet ik het ook niet meer! En deze bidon kan ik dus leegmaken en op de challenge elke ronde wisselen! Weer een zorg afgestreept. Die laatste ronde zullen we ook maar doen he, we zijn er nu toch!
Rob roept dat Vincent er aan komt. Voor mij dus. Krista zit net iets voor me, maar die moet de langere ronde doen. Ik zie haar niet. MB heeft het leuk gehad, roept ze. nog 1 keer dat vreselijk zonnige stuk. Ik pak het weer op en wist al dat ik toch niet ging wandelen. De tijd ligt net iets boven de 6 minuten per kilometer. Afkoelen, nat houden en er loopt een kleine kerel die het moeilijk heeft. Het is ook zo warm! De ronde is nu rustiger, want de meeste kwarters en 21kmlopers zijn binnen. Er lopen nu wel kinderen, de korte afstand en mensen van de trihartlon. Dat betekent dat Vincent voor mij gaat finishen. Ik pak het weer op. Parkje door, haal ik het nog om JB in te halen? Nee, die gaat de 3km ronde in en ik moedig de knul nog even aan te blijven drinken. Dan de hoek om en de zon in en dan is de 2,5 uur voorbij. Het stemt me droevig. Het ging zo goed, maar dit doel gaat aan me voorbij. Dan onder de 2:37 please, een tijd waar ik ooit derde mee werd in Urk. Water, ik heb geen drinken meer en neem een slok water, maar koel er liever mee. Moeder en kind gaan voor mij opzij, wat niet had gehoeven, want ik geniet van ze zoals ze samen hardlopen. Al ligt mijn tempo iets strakker en hoger. Stoepje op en ik blijf maar rennen. Het gaat nu echt niet meer goed: ik word een beetje dizzy. Ik wil pas flauwvallen na de finish! Kom op zeg. Nog 1 bocht. Ik hoor dat Krista finisht. Ze zijn dus allebei eerder. Ik heb nog iets over (waar dan) en zet nog grotere passen, want nu maakt het niet meer uit. Ik juich lekker en doe er 2:35 over.
Ik ben heel erg moe en even volkomen dizzy. Ik zie Rob en vraag alleen maar naar Vincent. Die ligt in de schaduw. Ik ga er bij liggen. Voor de laatste keer een artikel in de krant: ik heb zeker 10 minuten nodig om bij te komen en kan in die tijd geen woord uitbrengen. Drinken. Rusten en dan komt Krista ook. Het is te warm om te sporten. Ik ga snoepjes halen en drink nog meer water. Ik ben trots: snel gezwommen, hard gefietst, goed gevoed, matig gelopen, maar nog wel in 57 minuten en dat met hitte die mij totaal niet past. Er volgt een verrassing als Vincent derde blijkt te zijn! Twee hele grote knullen staan naast hem.
We halen de spullen en krijgen slippers. De uien zijn niet voor ons weggelegd. Er was ook een medaille. Dan moeten we op zoek naar MW die met ons meer terugrijdt. Ze is nergens en ik ontwaar haar als ik naar de EHBO loopt. Ze heeft haar achillespees stuk gelopen en kan alleen maar hinkelen. Arme meid. Ze heeft ‘m wel uitgelopen, maar veel pijn en zorgen. We pakken haar spulletjes en rijden naar huis. Ik app rond en vindt uitslagen. Ik heb echt onder de twintig minuten gezwommen! Van de dames ben ik 12de geworden onder de 43 deelneemsters.
- Anke de Boer ALMERE V (overall place van 188) 98
- (swim) 00:19:46 (place women) 14
- (T1) 00:02:24
- (bike) 01:14:12 (place women) 13
- (Total after bike) 01:36:21 (place women) 11
- (t2) 00:01:59
- Run: 00:56:42 (place women) 17
- Total time: 02:35:01 place women 12 out of 43
Ik heb ‘s avonds weer genoeg energie uit de hamburger en frietjes gehaald om alles op te ruimen. Vincent is zo mogelijk nog trotser op zijn zeer verdiende beker dan wij zijn! Die heeft ervaren hoe het is om alles te geven en beloond te worden.