Op maandag 10 augustus stond er zoiets raars op mijn schema, en nog wel in rode letters ook. R.U.S.T. Heel maf. Ik dacht nog de hele dag dat het een afkorting was voor Rennen, Uitfietsen, Steppen of Trailen. Of voor Roeien, Uitlopen,Springen, Tennissen. Alsof ik zou gaan tennissen! Rob opperde Ramen wassen, Uitbuiken, Slapen en Thuisblijven. Gezien de hitte (het is meer dan 30 graden) klonk Slapen en Thuisblijven wel goed.
De Belg die we zaterdag de laatste kilometers hebben meegesleept kwam met de mooie term Recupereren. Uiteindelijk hebben we het concept R-U-S-T dan maar geprobeerd op te vullen met Werken, Toiletten schoonmaken, Koken, Eten, Naar de winkel, M&M’s eten en op Tijd naar Bed. Dat heeft best veel te maken met dat rare geR.U.S.T. Al krijg ik er wel spierpijn van in de bovenbenen en word ik er moe van.
Dinsdag 11 augustus. Weer een tropisch warme dag. Het went. Een soort van. Het went om stil te zitten en te werken. Ik heb nog een klein beetje spierpijn in de bovenbenen. Verder herstel ik met gemak.
Ik wil ‘s avonds met Vincent gaan hardlopen. Maar onweer en buien dreigen. Dus gaan we meteen om 5 uur of zo snel als ik klaar ben met werken. Voor de IronmanVR moeten we 3 kwartier. Van mij moet er water mee en dik insmeren. Ieder een bidon vol water. Vincent heeft een route in de wijk, zodat we ook snel naar huis kunnen. De warmte is als een dikke deken, waar je doorheen moet. Alsof je door dichte wolken rent die je tegenhouden. We passen het tempo aan. De route loopt niet dicht genoeg langs de huizen voor schaduw. Ik dirigeer Vincent het bos in achter de wijk langs. Met de kilometers wordt het niet gemakkelijker. We drinken onderweg en gebruiken het water ook om onszelf nat te houden. Het gaat. Het valt me mee, maar het is echt zwaar. En het waait een beetje. Er dreigt donkere lucht in de verte. We houden hartslagen in de gaten en blijven 3 kilometer lang hardlopen.
Dan gaan we een stukje wandelen. Even bijkomen. Vincent heeft het te zwaar en de drie kwartier kan hem gestolen worden. Hij slaat de laatste straatjes over en gaat naar huis. Ik hobbel verder. Blij met tijden ónder de 7 minuten! Ik loop nog om het park. De zon is een beetje weg, maar de hitte drukt enorm. Ik hou mezelf goed in de gaten. Ruim 6 kilometer maak ik. In drie kwartier. Ik vind dat ontzettend knap.
Vorige week begon ik met hitte-adaptie. Mijn horloge meet hoe ik me aanpas aan de hitte. Ik – die hitte haat. Verbranden, teveel zon, warmte niet kwijt kunnen en een paar weken geleden zelfs nog ging het even heel slecht met kippenvel. Vorige week was de hitte-adaptie door rennen bij temperaturen boven de 22 graden 22%. En door op donderdag weer in de hitte te trainen, steeg dat naar 40%. Het gaat dus wel snel! In de Ardennen kwam de hitte-adaptie op 70%. Ik begin er dus echt aan te wennen! Vandaag heb ik doorgetraind naar 80%.
Fysiologische aanpassingen die het gevolg zijn van acclimatisering
Beter zweten
Verbeterde reacties van de bloedstroom in de huid
Verbeterde cardiovasculaire stabiliteit (vermogen om bloeddruk en cardiale output te behouden)
Lager metabolisme
(Volgens Garmin op https://www.garmin.com/nl-NL/performance-data/running/)
13 augustus. Omdat het nog niet meteen donker is en omdat het maar warm en droog blijft, gaan Vincent en ik woensdagavond een stukje fietsen. Lekker rustig aan, geen gejakker, geen verplichting: gewoon omdat het kan. Omdat we dan kunnen bijkletsen en omdat de UV-kracht van de zon voor Vincent lekker laag is. We gaan een heel ruim rondje Weerwater doen, via de Kemphaan en het Kerkuilenpad. Lekker kwebbelen onderweg. Bij het Weerwater was een heel mooi nieuw blauw fietspad.
Het werd wel redelijk snel donkerder. We fietsen niet over het Spoorbaanpad. We gaan door richting de Leeghwaterplas. En dan via ht Fanny Blankers Koen Park weer naar huis. Een lekker ritje van 28 kilometer.
13 augustus. Om half 6 ben ik al wakker. Vincent ook. We gaan vandaag voor de hitte uit lopen. Rondom zonsopgang. Het is stil op straat en Vincents horloge doet raar. Hij kan het lopen wel opnemen, maar alleen maar in het Engels. Voordat we bij de uitkijkheuvel zijn, is het al warm. En we hebben natuurlijk ook nog niet gegeten. We hebben wel allebei een bidon met sportdrank bij ons. Het tempo ligt laag, maar voelt aan alsof het heel hard zou moeten gaan!
Bij het tweede bankje stoppen we even om foto’s van de opkomende zon te maken. Het is wel erg mooi!
We lopen gewoon maar door en Vincent moppert dat ik wil dat elke kilometertijd met een 6 begint en dat we te snel gaan. We moeten 3 kwartier lopen om de Ironman-badge te halen. Het gaat steeds langzamer. Er is bijna niemand, op 1 fotograaf na. We zweten ons nu al rot! Iets voorbij het Oostvaarderscentrum is mijn energie opeens op en we wandelen een stukje. De 7 minuten over een kilometer zijn onvermijdelijk nu. Op het andere uitkijkpunt zitten ook mensen. We zijn niet de enigen die weinig slapen met dit warme weer!
Heel rustig hobbelen we weer naar huis. Vooral het viaduct op gaat in jog-jog-tempo. Het is 7 uur en nu is het al heet en boven de 25 graden! We gaan door het park. Ik moet naar de WC en ik ben er eigenlijk wel klaar mee ook. We maken 3 kwartier vol en halen 7 kilometer. De rest van de dag koel ik niet meer af en blijf ik moe. Dit is niet de beste combinatie voor me: vroeg, nuchter én bloedheet.
14 augustus. Op deze dag wordt het koeler. Tegenwoordig is alles onder de 30 graden “koel”. Ik ga met Manuel fietsen. Dat is een hele tijd geleden! Ik heb veel te kletsen en Manuel is gewaarschuwd. Ik erger me aan mensen en hun gedragingen. We fietsen naar de manege en dan door naar Nobelhorst over het nieuwe fietspad. We hebben geen haast en ik klets Manuel de oren van het hoofd. We rijden langs de Shell en via de dijk naar Almere Haven. Het zit daar vol kleine vliegjes die overal tussen kruipen en blijven plakken en die door mijn gekletst ook naar binnen vliegen! Blerghhh. We kijken goed uit bij de nieuwe drempels die in de havenkom liggen en blijkbaar gevaarlijk zijn voor fietsers, maar wij gaan niet zo hard. We zijn al snel bij de Hollandse brug en passen weer even op voor het zand bij Almere Duin. Ik had 3 uur moeten fietsen vandaag, maar ik merk al dat ik daar gewoon totaal geen zin in heb. Op de dijk wordt dat ernstig versterkt door tegenwind. Ik heb van tevoren gekeken op windfinder.com, maar die voorspelde zeker te weten windkracht 1 uit het zuidwesten. Als wij daar fietsen is het windkracht 3 uit het noordoosten. We rusten even op het bankje bij het Da Vinci pad.
Als we weer zijn opgestapt hebben we al snel zo genoeg van de wind dat we door de Noorderplassen terugrijden! Langs het behoorlijk lege strandje en langs de atletiekbaan en dan rijden we door onze eigen wijk en nog langs het Oostvaarderscentrum. Omdat we de 50 kilometer willen halen. Ik dacht erover om via het Kotterbos om te fietsen, maar de Evenaar is prima. hier zitten namelijk weer wolken vol vliegjes die irritant zijn. Het is op de fiets niet echt te warm. We fietsen 2 uur en een kwartier. Was echt weer een keer leuk om met Manuel te fietsen!
Zaterdag 15 augustus
We gaan de schuur opruimen. In de ochtend is het koel en ‘s middags gaan we naar de stort. Tot zover het zwaarste deel van de dag! Om 4 uur gaat Vincent zwemmen in het zwembad. Ik ga hardlopen. Ik heb mijn badpak aan onder de loopkleding om na Vincents training te gaan zwemmen. Intussen is het weer onbarmhartig opgewarmd! Ik ga het Beatrixpark in op zoek naar wat schaduw. Ik ga ongeveer 3 kwartier aan het lopen. Ik cirkel overal tussendoor en kies zelfs een keer een zandpad! Het gaat redelijk; als je niet naar het tempo kijkt, maar naar het feit dat ik dit dóé! Ik zweet me leeg.
Ik ga ook nog een keer het park de andere kant op door. En dan over de berg heen natuurlijk! In de volle zon. Na vorige week valt de hoogte wel mee, maar ik wil liever in de schaduw lopen! Toch ga ik nog een keer de volle zon door en dan terug naar het zwembad. Ik vergeet het horloge uit te zetten, waardoor de zevende kilometer langzaam is. Ik pak de zwemspullen en doe een ander zwempak aan, deze is al doorweekt zonder in het water te zijn geweest!
Ik ga lekker met 1 iemand anders in baan 1 zwemmen. Zij doet haar eigen programma en er is eerst geen trainer, maar een mede-zwemmer offert zich op en geeft wat op. 4 keer 100m, waarvan de eerste keer de eerste 25m snel, de tweede keer de 2de 25m enzovoort. Ik probeer baan 2 bij te houden en soms lukt dat en soms keer ik langzamer en lukt het niet. We doen ook 3 keer 150m met de eerste, tweede en laatste 50m versnellen. Ik doe lekker alles met achtje. Het gaat. We mogen 100m een andere slag doen, maar ik hou gewoon de borstcrawl aan. En dan het hele riedeltje nog een keer. Ergens bij de 100tjes raak ik de tel kwijt en na 2 keer 150 heb ik het helemaal gehad. Ik hoefde (van mezelf en het schema) maar 3 kwartier. Uiteindelijk zwem ik de 2000m vol en ik stop maar ietsje eerder. In het kleedlokaal hoor ik al die andere gewéldige atleten en ik ben sjachereinig als ik wegga, want wat ik doe stelt dan niet zoveel voor en ik schep er zeker niet over op! Na het eten staat er nog 1 onderdeel open: fietsen dus!
Vincent gaat lekker mee en hij doet de route. Ook iets van 3 kwartier. Hij moet de route verlengen. De lucht is prachtig. We rijden over de Trekweg met wind mee. En dan terug langs de Vaart. Grappig dat Vincent zijn route moet oplengen, maar daar leert hij van! We fietsen een klein uurtje. Dan heb ik alle drie de sporten op 1 dag gedaan. Ik weet niet of anderen dat niet nodig hebben of dat niet doen, maar ik doe alles niet op een hele hoge intensiteit. En ik dóé het wel! Net zoals de schuur opruimen en andere huishoudelijke klussen.
16 augustus. Ergens in huis klinkt een alarm, maar ik moet toch vroeg op. Om 9 uur sta ik bij knooppunt 63 op ZGvG te wachten, zodat we samen naar de Stichtse Brug kunnen fietsen voor de Trispiration Triatlon. Ik heb mijn triatlontas bij me, die raar zwaar is. Ik ken de weg en we kletsen de hele tijd, terwijl het tempo heerlijk hoog ligt. We zijn er binnen 3 kwartier, maar ik heb dan pas 18 kilometer gefietst en we hebben tijd over. Ik ga de brug nog een keer op en af. En dan komen er meer dames. We zijn met een heel clubje. JB gaat ons uitleggen hoe we moeten wisselen, maar door haar vakantie en privé-omstandigheden is het niet heel erg sterk voorbereid. We gaan oefenen om met de fiets te lopen.
Ik kan dat niet zo goed, maar als ik mijn zadel met rechts vasthou, gaat het opeens prima! Ik vind het nog altijd een beetje eng om op mijn fiets te springen. Ik heb vandaag een trisuit aan. We gaan het in het echt oefenen met een stukje fietsen de brug op en af en een stukje rennen over een bospad. Ik doe sokken aan en handschoentjes. Iedereen doet zijn eigen dingetje. Voor mij zijn de afstanden net te kort om echt vast te klikken en snelheid te maken of in een loopritme te komen. We doen het nog een keer, maar dan vanuit het water. Het water was echt lekker koel! Ik zat te rommelen met mijn horloge.
Ik hoefde niet snel te zijn ofzo, gewoon even proberen. Ik vond het wel alweer warm worden. Houdt dat nu nooit op?
Daarna wordt er een hele hoop gekletst. In de zon. Gezellig, maar hoewel ik iets anders dacht, gaat het me nu niet meer om de gezelligheid. Ik weet wat ik volgende week mag doen bij de halve triatlon en ik weet hoe ik dat zal aanpakken. Nu wil ik zwemmen! De rest gaan aan het strand zitten, maar ik en JvR gaan zwemmen. Van boei naar boei. Heerlijk! Het water is op een prettige temperatuur, ik hoeft geen wetsuit aan en er is maar een klein stukje plantjes. Ik zie de boeien goed en wacht bij de boei elke keer op JvR. We zwemmen een dik half uurtje en ik heb 1450m gezwommen.
En dan wil ik weer niet in de zon hangen, maar terug naar huis fietsen. Met hetzelfde trisuit gewoon nog steeds aan. Deze keer hebben ZGvG wind tegen en ik ben wat vermoeider, dus we gaan niet zo hard. Ik verberg het door lekker te kletsen!
Als ik thuis ben, wil ik eigenlijk ook nog een stukje hardlopen. Vincent gaat node nog even mee. Het is bloedjeheet. Het gaat wel. We lopen om de wijk heen. Op conversatie-tempo. Het trisuit wordt nu net zo nat als toen ik aan het zwemmen was! Ik hoeft van mezelf maar 3 kilometer hard te blijven lopen. We zoeken wel de schaduw op. De laatste kilometer wissel ik wandelen en dribbelen af.
Al met al heb ik bijna 11 uur gesport. In een week dat het heet was. In een week na de Trail de Fantomes. Ik kan ook zeggen dat het allemaal wat langer duurde, doordat het niet hard of intensief ging, maar HALLO, hitte+zware trail+werken+schuur opruimen en dan ook nog 11 uur sporten= best wel heel oke! Door naar de volgende challenge volgende week: nog meer werken en een halve triatlon in Amsterdam!