Zondag 6 maart Wandelen ?♀️ ?♂️ en Zwemmen ?♀️ ?♂️
Rob en ik gingen een lekker stukje wandelen. Ik had bij het opstaan wat spierpijn, maar na dik 6 kilometer stappen was dat helemaal weg! Het was lekker buiten, ook al was er geen zon. ‘s Middags gingen Vincent en ik weer naar het De Mirandabad in Amsterdam. Ik had geen zin om 2000m te moeten zwemmen. Het telt toch niet meer voor de jaarchallenge. Dus ik had het idee om gewoon maar rustig te gaan zwemmen. Al voor 5 uur dook ik het water in. Omdat het toch koud is, begon ik maar gelijk met zwemmen. Dan heb je het snel genoeg warm.
Ik ging gewoon maar door en door en door en door. ‘Onderweg’ droomde ik soms lekker weg. Ik telde keurig de banen af. Ik keek niet op mijn horloge, maar wel soms op de klok. Na 1500m dacht ik het wel te halen en heb ik eens geprobeerd mijn benen te gebruiken, maar dat viel nog niet mee. Ik haalde 2000m binnen 45 minuten en ik had ze ook nog eens goed afgeteld! Ik had nog tijd om 300m extra te zwemmen ook. En Vincent had ook heerlijk gezwommen. Heel fijn allemaal!
Maandag 8 maart In zones lopen ?
Het is nog droog ‘s middags en de rest van de week belooft regenachtig te worden, dus ik ga vandaag maar eens netjes doen wat er op mijn schema staat: hardlopen in 3 zones. En wat ik al maaaaaaanden niet meer heb gedaan: ik ga alleen lopen! Rob en ik gaan samen naar de stort (vreselijk), maar daarna gaat hij met de auto naar huis en ik ga lopend. Eerst moet ik 4×5 minuten in zone1 lopen. Dribbelen dus. Mijn hartslag stijgt het pannetje uit naar zone 5! Bij een tempo van 7:50 is dat zeer hoogst onwaarschijnlijk. Na 3 keer pakt de hartslagmeter het op en kan ik ietsje harder dribbelen.
Ik hobbel tot de dijk in zone 1 en mag dan 20 minuten achter elkaar in zone 2 gaan lopen. Mijn koptelefoontje ligt nog in de auto, dus ik luister naar de vogels en de auto’s die voorbij rijden. Het gaat lekker en het tempo ligt nu ook netjes rond de 10 kilometer per uur.
Als ik het fietspad op loop en langs de plassen ga lopen, mag ik na een hele korte dribbelpauze door naar zone 3. Jippie! Eindelijk een beetje warm 😉 Ik loop netjes door in zone 3 en zit dan op een kilometertijd van 5:40. Wat eigenlijk heel erg netjes is!
Aan de ene kant gaat het heel gemakkelijk, aan de andere kant verveel ik me… een soort van… De gedachte waarom-doe-ik-dit-eigenlijk dringt zich op. Ik ken dit wel, ik kan dit wel en er is geen enkele reden om dit te doen, nul-komma-nul doelen. Allemaal kleine doeletjes van mezelf, maar een wedstrijd om voor vol te houden is er simpelweg niet. En ja, dit vind ik leuk om te doen; maar een boek lezen op de bank is óók leuk. Uiteindelijk loop ik de 11 kilometer vol. En ga ik ‘s avonds gewoon lekker met een boek in bad zitten!
Dinsdag 9 maart Roule Ma Poule? – Trainen in La Douce France ??
Op deze avond stap ik op de fiets voor een treshold training in Frankrijk. Ik heb nog steeds een beetje een motivatiedip, maar dat wil niet zeggen dat ik werkelijk denk dat ik maar helemaal niet meer zal trainen! De route heet Roule ma Poule, vrij vertaald als ‘let’s go’ en dat is het! Ik ga een beetje om het omslagpunt heen fietsen, niet overdreven hard, maar langere stukken op behoorlijke inspanning. Ik was vergeten dat deze route de eerste 5km klimt alsof je de Mont Ventoux opgaat! Dat schiet niet op in de warming up. Maar daarna ga ik wel lekker. Ik hou het prima vol. In Frankrijk is het altijd zo ongelooflijk vreselijk druk! Maar ja, ik doe gewoon mijn eigen dingetje in mijn eigen zones.
Ik kom in level 18 uit. En daarna moet ik nog een keer naar boven trappen, want dan zit de route er pas op. En nu ik toch bezig ben en niet doodop ben, ga ik de 30 kilometer ook nog volmaken.
Woensdag 10 maart Lunchlopen ?♀️ ?♂️ en duurfietsen ?♂️
Na een gesprek met de trainer besef ik dat het voor hem ook best lastig is om een schema te schrijven zonder een doel. Ik moet vandaag 2 uur fietsen -rustig- en daar zie ik enorm tegenop. Dat past gewoon niet goed na een avond werken! Ik kan het opsplitsen. Of minder lang gaan. Dan vraagt Manuel of ik mee ga lunchlopen. Rustig aan. Dat lijkt me eigenlijk wel wat. Dan hoeft ik niet meer zo lang te fietsen! We lopen net boven de 10 kilometer per uur en ik heb meer dan genoeg over om eindeloos te klagen! Ja, Manuel vraagt me echt mee voor de gezelligheid 😉
Ik ben nog steeds (of opnieuw) bezig met afvallen, dus misschien komt het dipje daar ook een beetje van. Zelf zie ik het eigenlijk niet, maar er zijn al veel kilo’s af intussen. 7,5 Kilometer binnen 3 kwartier. En dan kan ik weer plaatsnemen achter mijn burootje!
‘s Avonds hoeft ik nu nog maar anderhalf uur te fietsen. Dat is een -soort van- te overzien. Ik ga de Vulcano Climb route doen in Watopia. Ook nu ligt een licht laagje verveling overheen. Ik app met Joyce en met Vincent, maar die reageert niet. Ik trap gewoon door en blijf in de lage hartslagzone hangen. Ik voel me net zo grijs-zilver als mijn fiets en shirt. Bij de vulkaan begint het te stortregenen. Ik blijf droog! En dat terwijl het buiten ook regent. Joyce wil wel met me ruilen als ze ook virtueel de hond kan uitlaten!
Het klimmen is een dingetje in de lage hartslagzone. Een traag geduldspel zullen we maar denken. Naar beneden krijg je de kilometers weer terug, hou ik mezelf voor. Als de route klaar is, zit de tijd er nog lang niet op! Ik ga nog even verder naar de vlakke gebieden en dan komt in me op dat ik de route langs de warmwaterbronnen en de dino’s altijd in 1 richting heb gedaan. Daar ga ik verandering in brengen! De route is zo ook leuk.
Het is wel langer dan ik dacht en ach- nu wil ik de 40 kilometer ook volmaken! Dat gaat niet helemaal lukken binnen anderhalf uur. Vincent komt me nog even vermaken met een gitaar. Ik doe uiteindelijk 95 minuten over de 40 kilometer en dan ben ik weer in de stad waar ik begon. Ik heb flink mijn best gedaan, ook al is de twee uur niet gelukt! Maar… ik heb wel weer slecht voor mezelf gezorgd. De Garmin badge voor fietsen in kwartaal 1 heb ik binnengehengeld.
Ik heb deze maand al 230 kilometer gefietst! Daar schrik ik zelf een beetje van… Het is namelijk pas de tiende! Voor de maandbadge van Garmin nog 20 kilometer, voor de maandchallenge van Zwift nog 70 kilometer, voor de Trispiration Challenge nog 120 kilometer en ohja, ik wil ook graag binnen een half jaar level 20 halen in Zwift. En dan zijn er nog een paar badges die ik graag wil binnenhengelen, zoals 365 dagen het doel halen van de Apple Watch. Tot slot wil ik graag lekker hardlopen met Joyce. Misschien heb ik juist wel iets teveel doelen ?
Donderdag 11 maart R U S T ?
Nou ja, een uur wandelen met Rob in de avond is gewoon lekker rust voor mij! Heb ik wel het rode doel van de Apple Watch en ik ben lekker buiten geweest.
Vrijdag 12 maart. ? & ? rondom IJsselmuiden en Kampen
De conversatie gaat dan ongeveer zo: “Hé Joyce, zullen we gewoon een keer verhard gaan lopen?” “Ja hoor, maar dan wel een flink eind, een halve marathon ofzo.” “Ik wil in Overijssel lopen, maar dan 10 kilometer, dan splits ik ‘m wel” “Leuk! Dan gaan we naar Kampen, want dat is zo’n leuke Hanzestad!“
Op een zonnige zondagmiddag gaat het dan zo. En dan maakt Joyce een route. Over de fietspaden, over een onverhard pad (we kunnen het niet laten), onder de poorten door en langs de uiterwaarden van de IJssel. We rijden naar Overijssel en om half 11 horen we het carillon van de kerk als we door het zonnetje en het vriendelijke stadje lopen langs de oude poorten.
We steken de brug over richting IJsselmuiden. Nu moet mijn schoonmoeder maar even een stukje overslaan, want die komt uit deze regio, maar ik heb er niet zoveel mee. Joyce is gek van de Hanzesteden, maar mij boeit het niet echt. We lopen dan ook langs de grote weg langs IJsselmuiden.
Stiekem denken Joyce en ik allebei dat een halve marathon verhard zonder zand en met als enige hoogtemeters dat bruggetje zo zwaar niet kan zijn… Dat komt omdat we de eerste kilometers ook nog eens wind mee hebben en omdat er zelfs een waterig zonnetje aanwezig is. Ik denk echt nog even dat ik me met mijn regenjasje te warm heb aangekleed… Ik dartel bijna om Joyce heen, zo gemakkelijk gaat het bij mij! Dat is een nadeel voor Joyce wiens tempo iets lager ligt normaal. “Wie gaat er nu hardlopen”, roept een schooliertje op de fiets, “zit er een draadje los ofzo”. We pikken het maar op als compliment, maar wij hebben dan ook wind mee en zij heeft wind tegen. Zo nu en dan ga ik er een kilometertje vandoor, maar ik haal Joyce elke keer weer op. Na 7 kilometer gaat Joyce even wandelen en stuurt ze mij vooruit, dat ik de tien kilometer op eigen tempo kan vollopen. Ik moet zeggen: eitje, want ik heb wind mee. We komen op een prachtig single pad onverhard langs het water en de kassen en ik geniet enorm! Het licht is fantastisch en de wind komt van opzij.
Ik loop de 3 kilometer nog te denken; ‘ik krijg het weer iets te warm, maar dadelijk hebben we wind tegen. Hopelijk gaat het niet dan ook nog regenen.’ Op 9,5 kilometer keer ik tegen de wind in en ik realiseer me direct waardoor het komt dat ik de tien kilometer net niet in een uur zal redden! Ik ploeg tegen de wind in en keer om om Joyce op te halen. Ik stop mijn horloge op 10 kilometer in 1 uur en 44 seconden. Nu kan ik voor de jaarcompetitie van Trispiration de 10 kilometer in Overijssel afvinken! Ik pik Joyce op, die nog meer moeite heeft met de wind. En dan begint de regen. Ik dacht het al, maar het is veel heftiger als ik kon verzinnen toen ik wind mee had!
Zwaar. Gewoon heel zwaar. Ik loop stukjes vooruit, want Joyce heeft het nog zwaarder. Dan haal ik haar weer op. Het is echt afzien. Ademhaling proberen onder controle te houden en afkoelen. We lopen aan de andere kant van IJsselmuiden. De weg is minder druk, maar wat is dit buffelen! Doorweekt raken en zó koud. Mijn handen veranderen langzaam in ijsklompjes. Het gaat niet meer snel, maar dat is niks erg. Mij deert vooral die vreselijke kilte. En als ik het al koud heb, dan bevriest Joyce! Gelukkig komen we geen bushalte tegen, want misschien waren we dan wel ingestapt! Rennen, wandelen, rennen, wandelen. Zo intens kil! Veel te bepraten hebben we niet, maar ik probeer de moed er in te houden.
Ik ga er soms een kilometer vandoor, om te kijken of me dat nog lukt. Dat wel, maar niet heel erg van harte eigenlijk. Dan voelt het alsof ik Joyce alleen laat. Maar ik krijg het er wel ietsje warmer van. Ik denk dat het meisje van het draadje-los van daarstraks misschien wel gelijk heeft. Het is helemaal niet zo leuk om tegen de wind en regen in te lopen. Zeker niet als we ook nog langs een drukke weg komen te lopen. Gelukkig wordt het daar langzaam aan droog. Al spetten de voorbijrazende vrachtwagens ons nog steeds nat(ter). We lopen weer samen. Omdat mijn route in tweeën is gehakt, is het lastig te bepalen hoe ver we precies zijn. Dan gaan we de dijk langs de IJssel op. Het is weer droog en meteen ook leuker.
Langs de uiterwaarden gaan we ook meteen nog een stuk onverhard lopen. Het is echt mooi met de bruggen en het water en de rivier. We zien een ooievaar. Ik geniet hiervan, behalve van de modderige ondergrond dan. Ik loop er weer vandoor tot onder de brug. Dan ligt mijn tijd onverhard meteen een stukje lager!
Er komt zo nu en dan zelfs een mager zonnetje door en dan is het zicht op Kampen erg mooi!
Na bijna 2 en een half uur lopen we weer over de brug (maar nu aan de andere kant) Kampen in. We hebben ons lelijk vergist in deze halve marathon! Dat verhard zoveel gemakkelijk zou zijn is ijdele hoop gebleken 🙂 We lopen over de kade en onder de poorten door en langs de kerk.
Ik heb netjes mijn gels opgemaakt op kilometer 5, 10 en 16 en ik heb op het einde nog 2 winegums genomen. Redelijk goed verzorgd dus! Ik loop zoals gewoonlijk meer dan Joyce, maar ook zij loopt de halve marathon uit en sneller dan ze op kilometer 13 had kunnen vermoeden! Langzamer dan Egmond, maar daar hadden we ook wel lekkerder weer! Ik loop in totaal 22,5 kilometer.
Al mijn kleding is nat. We kleden ons om in de auto en leggen in lekker warme joggingbroeken een aantal bezoekjes af. Het regent buiten gelukkig nog harder door! Daarom wil Vincent liever niet gaan lopen zoals wel op zijn schema staat. Hij vroeg gister al of ik mee zou gaan, want hij moet heeeeeeeeel traag lopen. Toen het droog werd stond ik voor keuze: nu douchen of nog een keer (nog langzamer) lopen. Het werd dat laatste. Vincents zones kunnen bijna niet goed staan, want hij moet zoooooo langzaam dat het eigenlijk wandelend nog lastig is.
Voor de foto zetten we allebei onze meeste neppe lach op, want er was echt geen hol aan. Geen ‘hollen’ aan zelfs, want we gingen heel regelmatig wandelen. Wel alle tijd om te kletsen en uitgebreid de dag door te nemen. Echt erg vond ik het ook niet, want het ging mij ook maar net.
We hobbelden de 40 minuten vol en Vincents voorspelling dat het nog geen 4 kilometer zouden worden kwam bijna uit… Het werden er 4,5. En toen nog een kilometer naar huis, maar ik was intussen zo hongerig en klaar met hardlopen dat dat niet aan 1 stuk door hardlopend meer lukte. Dus ik heb vandaag 28 kilometer gelopen. In 4 tempo’s, in 3 delen, in 2 provincies; maar wel op 1 dag!
Zaterdag 13 maart Fietsen op hoge cadans ? en wandelen ?♀️ ?♂️
Het stormt weer buiten en het hagelt van tijd tot en soms komt de zon erdoor. Ik hoeft niet veel te doen vandaag. Boekje lezen, in bed blijven liggen, Candy Crush spelen, de kattenbakken schoonmaken en dan ben ik wel zo’n beetje klaar. Nu zou je denken dat ik toch iets moet voelen van 28 kilometer hardlopen, maar nee. Mijn voeten zijn wat gevoelig, maar verder is er geen spiertje wat ook maar enige reactie geeft. En ik heb trek, maar deze dag lijn ik nog door. Wat moet ik dan nog doen?! Dan ga ik maar fietsen. Uit een soort van verveling. Ik heb een cadans opdracht staan van 5 kwartier. Why not… Ik wil misschien tegelijkertijd wel Discovery kijken, maar dat werkt niet zo bij het fietsen. Ik moet eerst een kwartier op een cadans tussen de 80 en 85 fietsen en daarna 6 keer 7 minuten een cadans boven de 85 aanhouden en 3 minuten pauzeren (qua cadans). Ik laat Zwift de route bepalen! Dat ben ik na de eerst Hilly Loop al zat, dus ik kies zelf een beetje een rondje. Dit is geen dag om records te breken, maar ik fiets lekker door.
Om de vulkaan (NIET naar boven) en rondom Downtown. Ik maak het rondje vulkaan af en span me even in om derde te worden. Ik trap maar raak. Het lukt me uitzonderlijk goed om de cadans boven de 85 te houden! Zelfs in de rust blijft ‘ie dan boven de 80. En weet je; qua tempo gaat het ook wel prima eigenlijk! Ik fiets een beetje om de drukte heen.
Voor mezelf had ik bedacht dat 4 keer 7 minuten genoeg is, maar ach- ik ken mezelf en als ik dan toch bezig ben, maak ik het ook af ook. In een uur fiets ik 27,5 kilometer en ik ga door voor de 30 kilometer en daarna ook nog voor de 35 kilometer. We zijn er nu toch en ik had er na een half uur al tabak van, maar toen ging ik ook door!
En dan klaart het een beetje op. Ik heb een punt verdient voor het fietsen omdat ik al (meer dan) 250 (!) kilometer heb gefietst deze maand en ik wil de wandelbadge ook halen. Rob gaat lekker mee wandelen naar de Plus via een flinke omweg. Het blijft droog en we scoren boodschappen om morgen lekker wel te kunnen snoepen!
Zondag 14 maart. ?♂️ uit verveling over de ? en zwemmen ?♀️
Al die weekend dingen zoals de was en schoonmaken en uitslapen en een boek lezen, heb ik allemaal gedaan. We hebben gebouwd met de Lego en de belasting is ook weer op de hoogte van onze situatie. Tja, wat dan? Vincent is de 3d printer aan het testen op de kamer waar ook de fiets staat en we zullen elkaar gezelschap houden. Hij zoekt een route uit voor me. Mountain 8 heet ie. Ja, wéér de berg! Ik stap op en zal wel zien of ik 35 kilometer kan fietsen om weer ‘thuis’ te zijn in onze virtuele maart-challenge.
De cake staat in de oven, de M&Ms bij de hand, Vincent haalt de dobbelstenen, de muziek staat aan en ik moet omhoog ploeteren. Ik had mijn PR kunnen verbreken, maar mijn route leidt me ook nog langs de hooggelegen radio toren. Vincent wint 2 keer van me met Yatzee. Vincent print een Pokemon en ik fiets maar verder. Het is een beetje onrustig allemaal! Ik ga weer naar beneden en heb intussen de route maar eens bekeken. Zo fietsen we door.
Vincents Pokemon is af, er zijn twee stukken cake op en de spullen van yahtzee zijn weer opgeruimd. De rust keert terug. Ik maak de route af, die iets langer duurde dan ik dacht, maar er zitten wel dik 600 hoogtemeters in.
Dan fiets ik nog een paar kilometer verder om de 300 kilometer in de maand vol te fietsen. Voor de maart-challenge ben ik weer lekker thuis! De andere helft van de maand rijd ik wel weer naar Veldhoven terug! Ik pak snel mijn zwemspullen en dan rijden we naar Amsterdam.
Even over vijven springen Vincent en ik het water weer in, in wetsuit. Ik ga nog maar eens proberen om 2000m te zwemmen. Het gaat lekker! Mijn hele lijf zwemt mee, en zelfs mijn benen doen zo’n beetje wat! Het gaat wel lekker, maar na een kilometer (in iets van 21nogwat, dus dat moet me redelijk lukken vandaag) wordt het wat onrustig in de baan, met mensen die opeens vertragen of oversteken uit een andere baan. Ik zwem alleen maar op en neer en moet dat vol blijven houden, dus doe niet zo lastig!
Vincent zwemt minder fijn- kunnen we dat niet eens afstemmen?! Na ongeveer 1600 meter gaat het minder goed. Ik heb niet meer zoveel zin, mijn linkerteennagel doet zeer en de cake ligt niet zo lekker. Ik moet nog 4 keer op en neer. Het wordt rustiger, maar ik haal het nu echt uit mijn tenen! De laatste baan is simpelweg aftellen.
Maar het lukt me wel weer! Het omkleden went intussen ook, maar dat blijft koud. Omdat vandaag de grote cheatdag is qua dieet eten we patat en gaat de cake op!
Zag ik het halverwege de week niet meer zo zitten, ik heb toch dik 12 uur gesport. Wandelen telt niet mee vind ik ? Ook dat wist ik stiekem halverwege de week wel, maar soms is het zo fijn om even te mokken! Ik sport omdat ik het leuk vind, omdat ik me anders verveel en omdat het goed is voor me, want ik word er blij van.