21 augustus 2021
Km0: Na enige vertraging vertrekken we rond 10 over 9 vanaf de Cornelis Matelieffstraat, Vincent en ik. Met in de rugzak onder andere pleistertjes, zoute stokjes, bandenreparatiespullen, mini-marsjes en water. De route heeft Vincent gemaakt en voor zich op het fietscomputertje. Die volgen we.
Km2: Zo zou ik nooit gereden hebben, over het Spoorbaanpad.
Km4: We fietsen langs het huis van 1 van Vincents vrienden, die zelf 4km van zijn naar ons huis al ver vind. We stoppen hem in onze rugzak. Figuurlijk. Letterlijk zouden we de ruimte missen. We maken een raar ommetje en komen langs Joyce, die we ook in de rugzak stoppen.
Km 8: We laten MBB thuis, maar nemen haar jongste dochter mee in de rugzak. Om het gebaar voor fietsen te leren. Oma uit Hilversum stoppen we er straks bij als we langskomen.
Km14: In het Cirkelbos staan 2 wielrenners die een pauze houden. Ha Anke, hoor ik, maar ik zou niet weten van wie! Een vrouw.
Km15: De brug ziet er mooi uit in de mist. Gelukkig neem ik het op met de GoPro.
Km16: Ze hangen een wiek op aan 1 van de windmolens!
Km17: Checkpoint 1 – De Stichtse Brug – bereikt. De GoPro liep niet. GRMBL. Het ziet er nogal donker uit, zouden we checkpoint 2 wel droog halen?
Km23: We stoppen mensen erbij in de rugzak die een stukje mee mogen omdat ze oké zijn. De coach gaat mee, de trailloper langs wiens werk we rijden in Eemnes en de beste vrienden van Vincent zitten er ook al bij.
Km27: Hier wilde ik altijd al fietsen!! In de bocht tussen de A1 en de A6. Vincent heeft dat met deze route geregeld! Pluspunten! En het ruikt er naar het hooi wat versgemaaid wordt. Route om te onthouden.
Km31: Deze rotonde is nu altijd gelinkt aan DR die Vincent in zijn rugzak heeft gestopt. Sorry dat hij je zwemkwaliteiten niet goed inschatte, maar verder ben je van harte welkom bij onze club!
Km34: Achter Groeneveld en voor Lage Vuursche: onverhard fietspad. Het is mooi, maar onpraktisch. Kost wat meer energie als er werkelijk in de rugzak aanwezig is. En het drukt het tempo.
Km37: Lage Vuursche, ook via een slechts halfverharde fietspad langs de enge weg. De zon schijnt inmiddels.
Km42: Een onverhard pad achter de Tango wat ik niet kende vol kuilen! Mijn bidon hobbelt eraf en die pakken we op.
Km44: We volgen een fietspad, de onverharde paden wil ik even niet meer. Een minder gezellig momentje, want Vincent is boos op zichzelf dat hij de onverharde paden heeft uitgezocht en ik ben boos op mezelf omdat ik het wist en toch liet gebeuren.
Km47: Een spoorwegovergang. Die gaan we bij elkaar kwartetten! De drempels hadden we al te snel binnen, dus die doen we niet meer.
Km49: Checkpoint 2 – Vliegbasis Soesterberg. Droog gehaald, maar de GoPro wil niet aan. Even later gelukkig wel en zo fietsen we langs de bunkers
Km50: HOOGTEPUNT: Over het breedste pad van Nederland. Superasfalt. Geschikt om te vliegen. Over de oude start-landingsbaan van Soesterberg. We genieten volop.
Km56: McDonalds Huis ter Heide. “Jullie hadden bij de Vuelta moeten zijn”, wat vind de meneer zichzelf grappig. Vincent geniet van de auto’s: Ferraris en Audi’s met nummers erachter. De frietjes ziet hij amper. Ik eet bolletjes en een smoothie. De bidon van Trispiration blijft achter in de vuilnisbak, de bidonhouder houdt het niet. De GoPro bijladen werkt tijdens het fietsen ook.
Km60: We weten dat dit moeilijk is, want de route pakt het tussen de 2 Macs niet goed. De route volgt dan niet de wegen, maar zet rechte lijnen tussen 2 punten en dan moet Vincent er zelf de weg bij zoeken. In Drenthe ging dat wel goed.
Km63: Een woordslang met eten en drinken. Wat een goed plan! Maar het gaat een beetje met horten en stoten soms. Naast ‘noten’ komt er weinig zinnigs meer met de N. Eigenlijk is het een dom idee met een altijd-hongerige puber. Het helpt niet.
Km66: We zijn in een dorp. De route is vaag. Linksom, rechtsom en weer een dorp.
Km69: Eierkoek – kaas – stroop – pindakaas – sinas- (weer een s!) split – taco – (een O, hoe dan!) – Orange juice – weer een e…..
Km72: Een ander dorp. Ik weet niet meer hoe de dorpen heten. De route zegt telkens een u-bocht te maken. Verwarrend, want waar gaat de u-bocht heen dan? Naar de route terug of naar de plek waar we de route verlieten?
Km74: Hier waren we net ook! Dit is dezelfde AH, dezelfde kerktoren! Waar we zijn weten we niet en we stoppen om op de telefoon te kijken. We zijn in Driebergen. Voor de derde keer (wat een geluk dat het geen Vierbergen heet). We gaan nu langs de grote weg naar Doorn fietsen en dan naar Langbroek. Daarna naar het pontje in Beusichem. De route kan de pot op.
Km76: Stilte. Je mag wel eigen tempo fietsen hoor mama, zegt Vincent. Stilte. Al een hele tijd onderweg en we zijn er nog lang niet. Stilte. Sorry, zegt Vincent. Vanwege de route. Maar na 15 keer ben ik ook wel klaar met sorry. Stilte. Eten willen we niet meer aan denken. Het rugzakje zit ook vol. Vincent eet winegums.
Km81: In Langbroek nog een keer kijken op de telefoon. Beusichem is nog ver weg en 2 keer het water over. Cothen moeten we aanhouden. Het is nog 9 kilometer naar het veerpont. Niks aan te veranderen.
Km83: De sluizen bij Wijk bij Duurstede. Imposant!
Km88: Een mooi weggetje onder de dijk langs.
Km89: Ineens staan we voor de veerpont! Het is er druk en onrustig. Zowel op de pont als op het water als even doorgeven dat wij vandaag wat later zijn als betalen als een foto maken…
Km95: Een lange rechte weg waar gewerkt wordt. Recht. Saai. Mega saai. Langdradig. Hier doortrappen doe je alleen maar op karakter.
Km102: Ik hoopte de MacD aan het einde van de weg te vinden, maar het was Buurmalsen. En Geldermalsen. Met de plaatselijke jeugd. En na Geldermalsen 2 slome gewone fietsers die we niet goed kunnen inhalen. Dan gaan we nog best hard!
Km106: Weer een rechte weg! We pakken nu de meer doorgaande wegen dan eerdere jaren. Wel zo makkelijk, iets minder uitdagend. De Betuwe schrijf ik af. Ik ben klaar met fruitbomen.
Km107: Ik roep: naar links! Nee, zegt Vincent, rechts. De McDonalds is rechts, we gaan niet de brug over. Hij heeft gelijk.
Km108: McDonalds 2 bij Waardenburg. Ik neem een hamburger en vergeet een Fristi. De coach heeft ons succes gewenst, wat schattig is als je bedenkt dat hij drie keer per week de honderd kilometer fietst in de helft van onze tijd. Vincent denkt erover te stoppen bij Vught. Het is nog zo ver! Ik smeer me nogmaals in. We laden op wat we aan apparaten bij ons hebben.
Km111: De brug over de Waal. Het blijft indrukwekkend en groots. En lawaaiig van de autoweg.
Km113: Ik kom het dijkje bij Zaltbommel net niet op en val net niet om. Intussen draait de sjieke meneer zich om; hij kijkt liever naar de fiets van Vincent dan naar het water. Gelijk heeft ie!
Km116: Tussen Zaltbommel en Gameren langs het water over een dijk. Ik vind het geweldig, Vincent vindt het een ommetje. En we korten nog wel in!
Km118: Gameren – Kerkwijk – terug op de route. Het is een mantraatje geworden om een stuk af te snijden. Rechte weg en de route pikt het netjes weer op. Nu volgt de route de wegen weer. Goddank.
Km122: Weer een lange saaie rechte weg. Wie wil hier nu op de camping zijn? Ik zie geen blikken symphonie-orkest, geen lange stoet, geen groene hemel hier in het Land van Maas en Waal. Zingen mag ik van Vincent achterwege laten.
Km127: De Maas over bij Hedel op de brug waar je misselijk wordt.
Km132: Toch kermis in Den Bosch! Maar dan bij de Brabant Hallen in de verte. Over de gouden brug. Den Boch is altijd een ramp om doorheen te fietsen met alle onrust in het centrum.
Km134: We laten het station links liggen! Het drukke centrum ook! Het fietspad is breed, vlak, heerlijk en leeg. Dikke pluspunten voor de route deze keer! Wat een verademing.
Km136: Den Bosch ligt zonder moeite achter ons! We krijgen er weer een beetje energie van. We zijn al in Vught. Het eerste het beste bankje is voor ons. Vincent zijn benen zijn moe, maar zijn hoofd nog niet helemaal. Hij is bang dat hij mij ophoudt, maar dat valt wel mee. Rob is nog niet onderweg, dus nog 44km fietsen is net zo aantrekkelijk als nog anderhalf uur wachten. We (vr)eten mini-Marsjes (VdB), eierkoeken (AdB) en zoute stokjes. We legen nog een bidon, want mijn andere bidonhouder is er ook mee opgehouden.
Km139: Wat een stoere jochies met vreselijke herrie op hun speaker. In the end is het bijhouden van Vincent onmogelijk, sukkels.
Km140: Vlucht uit Vught.
Km145: Weer een saaie lange weg. Deze keer in Brabant. Nederland ligt best vol saaie rechte wegen.
Km149: Haaren. Nooit van gehoord. Maar ik kom deze kant ook zelden. Ik vind Tilburg wel dichtbij liggen. Als ik op de bordjes kijk.
km151: Bingo 2 met spoorlijnen binnen! De jackpot! ? 2 Keer Bingo!
Km154: We zijn op de Kampina, een natuurgebied vol echte bossen. Veel campings en restaurants, maar dat snap ik wel. Een erg mooi stukje van de route. Pluspunten stijgen weer boven de minpunten van Driebergen uit.
Km156: Vincent vertelt en het tempo ligt mij nu eens een keer wat te hoog!
Km161: Half 7 Oirschot. Op dit tijdstip zouden we nog een keer rusten en ‘picknicken’. In een bushokje. We bellen Rob die ook onderweg is. Ik app mijn moeder dat ze nog langer moeten wachten met friet eten. We kijken op de kaart of de Wintelresedijk verhard is, maar ik vind het te twijfelachtig. We zullen de Eindhovense Dijk langs gaan.
Km163: Allebei moe. Dan worden simpele dingen lastiger: het water over en dan naar links. Maar zitten we goed? Kijken we nog een keer, mama, vraagt Vincent. De actie die daarbij hoort is lastiger uit te voeren. Stoppen, telefoon pakken en zoeken. We doen het toch maar en verzinnen hoe we de Eindhovense Dijk wel op komen.
Km166: De Eindhovense Dijk is anders dan de Oostvaardersdijk. Rottig fietspad. Punt voor Flevoland. Saai. Gelijke punten. Recht. Gelijke punten. Teveel bos en geen water. Geen wind. Eindeloos. Geen andere fietsers. Maar het grote pluspunt: Een bord met ” Pas op voor overstekende Tanks” zul je op de Oostvaardersdijk niet tegenkomen!
km168: OMLEIDING. Gevedu. Het andere fietscomputertje is gestopt tijdens het bijladen bij mee MCDonaldsen daarstraks, maar ik heb hem stug elke keer weer aangezet. “55 kilometer” meld ik blij als het apparaatje piept. Ik ben droog en grappig schijnt het.
Km170: Via de omleiding komen we op de goede brug waar we in april hebben hardgelopen. We herkennen het!
Km171: Het fietspad waar ze geen rechte lijnen konden trekken
Km 173: Langs het vliegveld. We zien de vliegtuigen en de terminal ook. Vincent vind het prachtig. Ik ben aardig moe. Mijn benen en ik – allebei.
Km175: Weet jij waar we zijn, mama? Veldhoven. Meerhoven. Maar meer kan ik er ook niet over zeggen. We volgen het grote fietspad maar.
(Vincent: mama was verdwaald!)
Km176: Daar in dat park hebben we gerend, laten we die weg nemen, dan komen we ergens uit! Bedenken we bij het stoplicht. Denken gaat wel wat minder geolied.
Km177: Zeelst! Ik herken het! Kinderkopjes, ach wat. Het is al half 8 geweest.
Km 178: Zo ver heb ik nog nooit gefietst. De Frysman was korter.
Km 178,5: Vincent mist een afslag. Hij wil mij vast aan de 180 helpen.
Km 178,9: We rijden voor langs, nee, achterom, nee, hier afslaan, nee, nu rij je de wijk om: wie wil waar heen?!
Km 179,2: Vincent is er! Mijn moeder en Rob wachten ons op. Ik moet de 180 nu volmaken!
Km 179,9: Het blokje om de huizen waar ik leerde fietsen. Nooit had iemand mij kunnen vertellen dat ik ooit-ever-eens 180 kilometer zou fietsen het paadje in.
Km 180,2: Done! De verste fietstocht ooit. 8 Uur over gefietst, 11 uur over gedaan.
Mijn vader moet de friet halen. Ik heb mijn loopschoenen de hele tijd bij me gehad. Nu gaan ze aan. Al is het maar voor heel even.
300m: oke, dit kan ik…. Pa bestelt net. Het hoeft maar voor 2 kilometertjes.
500m: Het Mariapaadje. Hier wilde ik zijn. Het leek vroeger verder weg!
700m: De nieuwe bakker. Wil iedereen uit mijn buurt blijven.
900m: Die meisjes snappen er niks van. Net zagen ze me rondjes fietsen, nu rennen.
1km: In 5:20?????? WTF.
1200m: Langs het restaurantje. Daaaaaaaaag
1300m: Het potje moet altijd helemaal leeg bij mij. Ik kritiseer anderen die niet lopen na hun geweldige fietsritten, dus ik moet het wel zelf doen!
1400m: Het is best warm eigenlijk. Geen last van gehad vandaag. Tot nu.
1600m: De kerk slaat 8 uur.
1650m: Pa is nog bij de snackbar.
1800m: Voor het huis langs
1900m: Door het paadje, langs de achterdeur. Stukje omhoog. Boe zeggen tegen de meisjes. Voor de zoveelste keer. Ze merken mij nu pas op.
2km: In ruim 11 minuten. Ik wandel nog even de straat door.
Nu moet ik patat eten en cola drinken!