Er zijn van die weken die voorbij vliegen en voller dan vol zitten. Ze vallen na de Corona periode weer ontzettend op, omdat het vorig jaar allemaal rustiger en individueler was. (Het was toen ook onzekerder en onveiliger aan de andere kant, dus dat was niet vanzelfsprekend “beter”). Dit was zo’n week van afspraken all over, van haasten, hard werken en proppen! En omdat ik voor mijn gevoel tussen alle bedrijven door ook ‘nog even’ moet bloggen, maar eens op een snelle manier! (want er ligt nog strijkgoed ? en ik wil nog even piano ? spelen en opruimen ?)
Ik heb sinds 1 oktober een andere trainer en ik schrijf bij elke training op wat ik gedaan heb en hoe ik dat ervaren heb. Deze week zal ik wat ik voor hem heb opgeschreven, hier kort toelichten. Ik doe dit dus pas 2 weken en de trainer heeft 1 hele duidelijke opdracht op dit moment: Hou Anke rustig! Daar maakt hij het mij niet gemakkelijk mee, want het liefst zou ik vragen of ik zondag mee mag doen aan de halve marathon in Amsterdam, maar gelukkig durf ik dat niet! Lees maar verder waarom het verstandig van me was om me in te houden….⬇️
Maandag 11 oktober. Basisloopje voor uithouding. In de aerobe zone en tegen je aerobe grens.
Die titel zegt mij ook niet zoveel ?, maar ik krijg een hartslagzone op voor een bepaalde tijd en daar ga ik dan maar netjes binnen lopen ? het zijn maar 35 minuten, die ik meteen ga lopen als ik thuiskom van het werk. Als het nog licht is. Vincent gaat mee.
“Moest van iets dieper komen dan vorige week na een drukke werkdag. Zelfde route, zelfde gezelschap- maar die knul rende mee met zijn mama deze keer (geen fiets). Onverhard en net te koud voor korte mouwen. ? het was goed vol te houden en de sprintjes zijn leuker dan de dribbel pauzes!”
Opmerking van mij na de training
Antwoord van de trainer: “Lekkere sprintjes op max 3:40 tempo ?” Kijk, dat was mij nog niet eens opgevallen!
Dinsdag 12 oktober – Herstelritje ? en duurtraining ?♀️
Ik werk wat langer door en mis daardoor het middagslot om te zwemmen. Dan ga ik vanavond gewoon! Het is toch maar 3 kwartier, dan ben ik op tijd weg voor de TVA komt trainen. Maar ik ga wel fietsen. Nu het nog kan op de racefiets, overdag in het licht als het droog is. In lange fietsbroek.
Wind tegen – en best veel -; proberen de cadans hoog te houden -maar dat nergens kunnen zien, gladde wegen -dan ben ik in elke bocht onwijs voorzichtig- en de lage hartslag maakte het onprettig slepend. Ik heb maar muziek geluisterd, maar regelmatig bedacht ik dat ik dat ook (of beter) op de bank had kunnen doen. ? De route was raar, ik kon elk moment naar huis maar dat heb ik niet gedaan.
Terwijl ik aan het fietsen ben, wijzigt de trainer mijn zwemtraining. 55 Minuten staat er dan. Sjips! Dan ben ik niet op tijd weggesneakt! Ik ga direct om 8 uur. Ik heb de plannen mee op mijn bidon.
De werkelijke tijd van de 500 meters zat op 2:08 per honderd meter!
Ik vond het niet leuk dat de training van 3 kwartier naar 55 minuten ging, want dan zit ik te dicht op de tva-training als ik pas om 8 uur kan starten. Ik wil die lui niks meer uitleggen. Maar goed ?
Tja, wat zal ik zeggen over de training… het vóélde heel erg rustig. Ik was alleen met techniek bezig. Arm laag en breed insteken en kalm doorhalen. Beetje benen. Geen achtje! Ik adem 1 op 4 altijd, rechts. Maar om de 500m af te tellen deed ik elke 100m 1op3 of 1op4 ademen om en om. Ik kwam er achter dat ik uitzag naar 1op3, dus in de laatste deed ik 300 van de 500m 1op3 en heel erg kalm aan. En achter de langzame mensen hangen ? toch had ik tijd over om te proberen met achtje 1op3 te ademen. En netjes uitzwemmen.
Het viel mee om tva-mensen te zien (ik was de aardige mensen vergeten)
De trainer heeft het zelf ook druk en reageert ‘s avonds zo laat niet meer op de training. Een aardige TVA-collega die ik wel heb aangesproken (hij behoort echt tot de laatste categorie) en die me op Garmin volgt echter wel… “Dank je wel 😉 Overigens ben je niemand verplicht iets uit te leggen. Dat weet je ook wel, maar dat vind je niet aardig overkomen. Maar aardig ben je sowieso 🙂” Hoewel ik ook door iemand werd aangesproken aan wie ik het júíst niet wilde uitleggen, maar ook dat heb ik ‘aardig’ aangepakt! ?
Woensdag 13 oktober – Pyramide – Korte training op en rond de aerobe grens
Net als vorige week. Maar nu past het er amper tussen. Gelukkig gaat Vincent niet zwemmen -want die is ook erg druk met school en verkouden- en kan ik het meteen na het werk proppen.
Lekker dat wisselen elke 5 minuutjes. In hartslagzones blijven is zoiets: ik ga nu rustig, mag ik harder. Of: nu ga ik hard en word ik moe, mag ik rustiger. En zo de hele tijd. Nou ja, 35 minuutjes. Tussen werk en eten door.
Ik krijg een duimpje terug ?? van de trainer. Soms is het gewoon zo eenvoudig als dat!
Ik wil graag meer hardlopen de komende dagen. In elk geval aankomende zaterdag moet ik er weer eens met Joyce op uit! Ik ben gewoon een hardloopjunkie… Dus ik probeer het met een sneaky aapje naar de trainer:
Ik schuif er ‘stiekem’ een keer extra hardlopen in op deze manier. Had ik gehoopt….
Potverdikkie! Ik app netjes terug dat ik het toch wel moest proberen ?:
Enerzijds baal ik er van, anderzijds ben ik blij dat er iemand is die goed oplet. Al zit het woord ‘afbouwen’ me niet lekker… Het uurtje lopen op zaterdag blijft staan.
Het is maar goed dat ik aan het begin van de week niet over een halve marathon ben gaan zeuren, want ik denk dat de trainer dan wellicht nog strenger had gereageerd!
Donderdag 14 oktober. – Dat is dan opeens een soort van rustdag! Dat bevalt me HELEMAAL niet. De hormonen zitten me vandaag in de weg, het werk is druk, het weer is ruk. Ik ben stiksjachereinig. Dat lost een kwartiertje krachttraining niet op. Daar mopper ik nog even na:
Joyce krijgt het via whatsapp ook allemaal te verduren, mijn hele slechte bui. Ik stuur haar bovenstaande door met de toegevoegde tekst:
Vrijdag 15 oktober. Tempotraining ?♀️ en basisritje ?♂️
Ik slaap slecht. Menstruatiekrampen. Op deze ochtend had ik me al de hele week verheugd: blijven liggen. Dat Rob eerder opstaat om te gaan werken als ik nog even blijf liggen. Terwijl het buiten regent. Maar dat laatste gooit roet in het eten: “mama, jij bent toch thuis vandaag…” JA “het regent heel hard en ik ben al verkouden, wil je mij naar school brengen als-je-blieft” Dus ik stond NOG VROEGER op dan anders en ik pakte de zwemspullen maar snel (nu lukt het vast nog net met zwemmen) en zet de knul om half 9 op school af. Tien minuten later lig ik in het water. Ik vind het woord ‘tempo’ in combinatie met ‘training’ niet aantrekkelijk. De bidon staat zo dat ik kan aftellen. 10 Keer 100 honderd meter.
Met krampen zwemmen. Dan blijven de benen duidelijk achter! Het was meer geworstel dan gewoonlijk. Hondertjes dus wat langzamer dan vorige week met 2:08. Ook behoorlijk moe van, als het lichaam aan 2 kanten energie vraagt. Met achtje zwom het wel lekker!
Dat schreef ik bij de training
De trainer appte me al dat hij ook vroeg was opgestaan en mijn schema voor volgende week al heeft ingevuld. Fijn, dat had ik liever in mijn bed gezien dan in het zwembad ? – bedankt voor de reminder!
Hij begreep de zwemtraining niet zo goed met mijn opmerking geloof ik. “Maar wel goed bezig, trotse coach!” Ik moest er even over nadenken wat hij bedoelt, maar ik denk dat hij verwacht had dat ik met krampen zou stoppen ofzo. Dat is geen moment in me opgekomen! Ik heb een halve triatlon met krampen gedaan, dus een zwemtraining van 3 kwartier houdt mij niet tegen! Gek dat ik mij dat zelf niet realiseer.
Het is maar goed dat ik ‘s morgens ben gaan zwemmen, ‘s middags zou het moeilijker zijn geweest geloof ik. Er staat ook nog fietsen op het programma. Het kan nog steeds, op de racefiets! Ik ga even een filmpje maken voor Manuel van de modderpoelen die niet langer in het bos liggen omdat ze ‘bosbouw’ hebben toegepast en alle bomen weggehakt zijn!
DCIM\100GOPRO\GOPR0563.JPG 
Voor het eerst in tijden een ritje zonder sacherijn! Wel met krampen, maar al liggend op de fiets nemen die af (misschien moeten vrouwen eens proberen op een tijdritfiets te bevallen ?). Hartslagzones in de smiezen gehouden en aan het tempo maar niet gedacht. Genoten dat half oktober buiten fietsen op de racefiets nog kan! Het ruikt zo lekker en blaadjes ritselen zo grappig.
De rest van de dag is druk, onrustig, propperig, haasten, kiezen, een piano willen kopen, huiswerkplanning maken, de wasmachine en droger laten werken en me realiseren dat er voor mij ook veel huiswerk in het verschiet ligt. Het is achteraf maar goed dat ik niet heb uitgeslapen, dat had nooit gepast!
Ik ben ook even in de data van TrainingPeaks gedoken en -oei-, dat was even schrikken! ? Daar staat eigenlijk in dat ik hard bezig was met overtraind raken, als ik de getallen mag geloven. ? Ik snap waar het afbouwen vandaan komt! ? De (zeer) negatieve getallen buigen nu voorzichtig weer naar de positieve kant. ?
16 oktober Duurloop – ?♀️ ?♀️ met Joyce
Tja, die duurloop bleef dus op een uur staan en in een uur rennen wij de route van 12 kilometer niet! Maar de trainer is zelf druk voor zijn eigen wedstrijd, dus die red het even niet om aan te passen. De afgelopen maand(en!) doe ik elke training binnen de gestelde tijd, tussen de 80 en 120% van de opgegeven tijd. Dan worden ze groen. Ik ben in een kei in rekenen hoeveel tijd ik ‘moet’ halen!!
De onrust thuis houdt nog even aan. Ik slaap slecht door de hoeveelheid tijd die huiswerk, werk, huishouden en sporten me kost. De piano komt er nu eerst, al duurt dat de hele ochtend. Maar na de lunch moet dit junkie lopen. Met Joyce. Naar het Naarderbos. Iets wat ik iemand van de week zag doen en ik heb haar route gekopieerd. Tegelijk de route en de training volgen op mijn horloge is lastig, dus ik skip de training. Lage hartslag wordt het toch.
Het tempo hoeft niet hoog te liggen voor ons. We lopen heerlijk, we kletsen heerlijk, ik geniet van de omgeving. Die is wat surrealistisch. ‘Vergane glorie’. De golfbaan is dicht en begint te overwoekeren. Het pad voor de golfkarretjes ligt er nog. Dat gaat omhoog en omlaag. En we gaan over dijken en heuvels. Verhard en onverhard. In de zon. Langs verborgen meertjes en over brugjes. Het is echt gaaf. En ook heel gaaf: als we even rusten, komen er allemaal dure sportauto’s langs. Ik film ze allemaal voor Vincent, die helemaal wild wordt van de Porsches, Ferrari’s en Lamborghini’s. Hij videobelt zelfs met ons!
Het valt me niet mee. Niet het lopen zelf, maar het niet volgen van de training. Ik kan het horloge stoppen na 1 uur en 12 minuten, want dat is de training groen. Zal ik dat doen?! Ik vind het moeilijk om het niet te doen, maar het is gewoon zo dat ik al wist dat we 1 uur en 20 minuten nodig hadden, dus ik laat het zo. De training is geel. Auw.
17 oktober – ? Rustig rijden, basis vermogen. Goede training om te letten op je cadance!
Maar…. beste trainer…. wel weer twee uur lang! Hoe dan? Ik heb huiswerk te doen (geschiedenis, Frans & Engels), ik blijf vandaag even liggen (eindelijk goed geslapen), ik wil piano spelen (dat is pas écht GAAF) en ik moet de was doen en opruimen (de piano past nu wel, maar daar moesten 2 kasten vol spullen voor wijken) Twee uur. Ik neem Vincent mee (na het huiswerk) en we gaan terug naar de golfbaan op het Naarderbos. Ik snap nu waarom hij het fietspad zo gaaf vond!
DCIM\100GOPRO\GOPR0572.JPG 
Samen met Vincent naar het Naarderbos golfterrein. Daar ligt een heerlijk golvend, technisch uitdagend en mooi fietsrondje. Twee keer gedaan en toen terug. Op de racefiets. Tempo laag: wind tegen en de stad door is altijd minder makkelijk als de dijk wind mee.
Dat schrijf ik bij de training. De trainer heeft zelf (tegenvallend) gelopen op de marathon, dus hij reageert niet en dat snap ik!
Vincent noemt het fietspad op het Naarderbos ‘ De Achtbaan ‘ en hier is waarom:
Ik fiets precies de twee uur vol – GROEN – en we maken daarin 45 kilometer vol. Ohja, de cadans…. Tijdens het fietsen heb ik geprobeerd er op te letten, maar ik zie dat dus nergens op de metertjes terug. Zit weer op 70, die cadans en dat is aan de lage kant. Ik moet proberen richting de 80 te komen. Wie weet, ooit….
En zo ziet de week in TrainingPeaks er dan uit. Er staat ook wandelen in (een ommetje in de lunchpauze) en krachttrainingen. Alles bij elkaar een krappe tien uur. Dat is dus afbouwen!