24 April Hardlopen en Bootcampen
Inlopen: het voelde allemaal loodzwaar en slepend. Alle wilskracht nodig om gewoon te blijven hardlopen. De eerste 3km alleen en alle straatjes door – 3km halen. Het kost veel doorzettingsvermogen. Stap voor stap, afemtocht na ademtocht. Toen nog 2km rennen met R, maar dat ging niet sneller of beter. Wel kletsend. Daarna tegen wil en dank nog verder rennen met J en blijven kletsen. Regen en onverhard. Ik loop traag, zij hard. Ik ben trots op d’r. Ik mag de trap overslaan en loop de 7km vol. Zucht.
Netjes flink meegdaan met de bootcamp, al vinden de spieren alles maar matig. Die trekken, kraken en sputteren op dag 2 (leegloopdag) allemaal. Om de beurt liefst. Bovenbenen, armen, hoofd kan de oefeningen moeilijk onthouden (heeft Maarten ook iets te doen), buikspieren zijn helemaal onblij. Maak Anke doet het. Extra veel dennenbomen, met een lach, omdat dat minder energie kost dan fronsen. Het was kil en dreigend. In de regen terugaandelen met K. En dan het liedje krijgen van een gewaarde oud-collega en luisteren. Die komt keihard binnen. Mooi, dankbaar en emotioneel. Ik weet niet hoe ik moet reageren.
25 April Fietsen tegen wil en dank – na 2 uur ploeteren ook nog hardlopen koppelen
Het was twee uur ploeteren. Vechten tegen de wind en krachteloosheid. Ik moest op wattages fietsen, maar ik werd vooral gek van het gepiep van het horloge dat dat niet lukte.
Zijwind op de dijk en nauwelijks profijt van wind mee op de Knardijk. De cadans wilde al helemaal niet mee, waardoor het allemaal extra zwaar voelde. Ik vond het nauwelijks een moment leuk, hooguit een kilometertje of 5 op de Knardijk toen het makkelijk ging.
Daarna vermogensblokjes die echt verwerden tot 2 minuten mijn best doen (op niks) en dan 1,5 minuut bijkomen, wat het enige was wat wel lukte!! De eerste wind mee, maar veel gehobbel. De tweede wind van opzij. De derde wind van voor en dat was dweilen met de kraan open. De vierde met de bocht naar de vogelweg. De vijfde proberen om te liggen op de Vogelweg. De zesde en de zevende ging ik liggen en dan is er wel wat te halen, maar ik had simpelweg te weinig kracht. De laatste heb ik expres ‘gestoempt’ en dat was helemaal supervermoeiend! Toen de Grote Trap af tegen de wind in en het begon te regenen. Ik was het liefst huilend in het bos gaan zitten, ik was er zo klaar mee!!!!!! En dan een tempo van 20km/u met moeite halen. Het is dat afstappen en in het bos gaan zitten huilen er alleen maar voor zou zorgen dat ik helemaal niet meer thuis kwam. Ik wilde zo graag 50km in 2 uur halen, het enige waar ik mijn best nog voor deed. Een klein beetje. Heel klein beetje. Ik wilde alleen maar thuis komen. Uiteindelijk is dat gelukt, maar ik weet weer waarom ik fietsen toch zeker het minst leuke onderdeel vindt van de triatlon. Het zat niet in mijn benen en ook niet in mijn hoofd. ik ben zelfs achteraf niet trots dat ik 2 uur van mijn leven heb gevochten op niks. Ik was blij dat ik tenminste nog 25 gemiddeld heb kunnen fietsen, maar dat heeft niks met tempo te maken natuurlijk. Ik denk dat de cadans van 74 nog wel het grootste rode vlaggetje is om aan te zien dat hier niet genoeg kracht geleverd kon worden. Ik zie ook op tegen 100km morgen. Gelukkig staat er dan niet zoveel wind. Ik moest enorm plassen en nam nog net de tijd om mijn fiets binnen te zetten na 54 kilometer afzien.
In vergelijking met het fietsen ging het hardlopen prima! Maar overal was het ook trekkerig. Korte broek, fietsjas. Vincent heeft nieuwe schoenen en die begint na een week kniepijn weer met 600m hardlopen en 200m wandelen. Ik deed mee. 4 van de 8 keer tenminste.
Na 2,5km zei Vincent: ik voel de woede en onrust van me afglijden en dan loop ik nog niet eens onverhard! Dat vond ik zo fijn om te horen. We gingen zijn 600tjes steeds iets sneller, maar niet voor hem. Ik ging doorlopen en hij kon zijn eigen hogere tempo doen. Ik vond dat ik wel lekker liep, maar het begon weer te regenen! Daar kan ik dan wel tegen als ik ren. Vincent haalde me niet in en deed netjes voorzichtig. Ik vond het mooi geweest. Door het hardlopen kreeg ik nog wat energie terug. 5 Kilometertjes.
26 April: de eerste appeltaartrit van 100 kilometer! en een beetje zwemmen
Soms valt het gewoon niet mee om op de fiets te stappen en voor mij is 100km een fikse uitdaging, vooral na het debacle van gister. Maar er is minder wind en ik moet niks. Rugzakje mee vol snoepjes, muziekje aan en de route van de challenge maar weer ‘s. Ergens op de Winkelweg staat een bankje wat ik wil onderzoeken; elke challenge-wedstrijd weer.
Ik zet de snelheid niet in beeld en ga gewoon de kou in. Route ken ik. Kost weinig prikkels. Oostvaardersplassen langs gaat zonder nadenken, wind mee op de Doddaarsweg. Ruim de tijd. Ik drink redelijk (2 bidons leeg) en moet na 40km plassen op de plek waar ik vaker ga 😇 na 48km bij het bankje en het is gewoon ‘een plekkie’.
Bankje is best saai betekenisloos. 26,7 gemiddeld ! Hobbelen over de hele Winkelweg is nieuw. Ik voel wat verkrampingen van tijd tot tijd en merk dat ik nog geen grote afstanden (in de kou) heb gemaakt. Kijkend naar de bloemenvelden.
Tussen de Eemhof en Almere Haven voelt het toch weer als ploeteren en wind-tegen, maar de windmolens stonden stil. Ik heb mezelf op 75km ook een stop beloofd. Het tempo neemt flink af, maar ik knok me er doorheen. Tot de Hollandse Brug. Daar is een ander pad. Bij Duin zit ik op 75km en moet ik weer plassen. Nog maar 25 gemiddeld.
Daarna wind mee (al staan de molens doodstil) en een zonnetje komt door. Voordeel: prachtige kleuren en een lekker tempo oppakken. Nadeel: alle vliegjes zijn er ineens en onontwijkbaar! En het is met makkelijk fietsen en zon opeens te warm.
Ik moet een groep buitenlanders op de fiets inhalen en dat is lastig, maar mooi om even door hun ogen te kijken naar de mij overbekende plassen. Kijken zoals zij: herten, weidsheid en vanmorgen een enorme zeearend. Ik ga kilometers te kort komen en moet omfietsen, maar zo dicht bij huis gaat dat goed. Ik heb de hele weg de cadans hoog gehouden, maar ik twijfel of de vermogensmeter nog ingesteld moet worden? Ik kom met de ommetjes fijn op 100km uit en het gemiddelde is mhwa, maar de cadans is oke. Ik ik ben er niet kapot van, wel blij mee. Ik doe zulke afstanden gewoon niet zo makkelijk en snel, ik ben echt meer een hardloper. Voor mij is dit dus een prestatie en daar geniet ik dan een beetje van. Natuurlijk kunnen ‘die anderem’ dat veel sneller, maar de meesten doen het niet. Ik ben er niet kapot van, wel een beetje vermoeid.
Geen zin in zwemmen. Dus zeker alles met pullboy, want de benen zijn vermoeid. Een training met veel korte stukjes van 50m. Intervallen. Rustig en snel afwisselen. Not my cup of tea, maar ik doe alles netjes mee. Met z’n drietjes (3 dames) in een baan die goed bij elkaar passen. Ik heb last van krampen, wat gek is omdat de menstruatie alweer voorbij was het blijkt weer terug te zijn. Stom oud lijf.
300m inzwemmen
4×50 slepen bijleggen benen armen
6×50 steeds iets sneller
300m km tempo
100m school
8×50 rustig-snel etc omstebeurt vooraan (ik 3x)
50 rug
250m duurtempo
Na de training heb ik 100m zonder pullboy gedaan: 2:03. Daarna 100m met: 1:58.
27 April – “Samen” met de zieke Joyce op de bank een fikse interval rennen.
Ik zag er enorm tegenop, want de hele dag al bezig met ‘al die laatste dingen’, van strijken tot inpakken en dat geeft me veel onrust. Hardlopen en dan ook nog blokken van 800m op tempo stellen me dan niet gerust. Ik ga om 4 uur als alles zo’n beetje klaar ligt. Garmin gokt op 14kilometer in anderhalf uur. Ik hoop het! Ik app met Joyce die (weer) ziek op de bank ligt en ik besluit haar ‘mee te nemen’ de frisse lucht in. Dat helpt mij enorm! Dan hoeft ik het niet alleen te doen voor mijn gevoel en niet voor mijzelf. Ik ga het bos in en kom tot rust, al append 🙂 met Joyce.
Er zit een lekker tempo in van rond de 10km/u. Voor inlopen zeker prima! Puur om het gevoel dat ik niet “alleen” ben en dit niet mijn eigen ding is. Verder is er niemand in ‘t bos. Op de dijk heb ik wind tegen en ook dat gaat wel prima.
Ik heb een korte broek en t-shirt aan en dat is best koud in het begin. Ik ga proberen om de 4 800tjes elke keer iets sneller te doen, maar dat wordt een opgave! De eerste is nog wind tegen en ‘bergop’ en doe ik in 4:07, maar ik kom niet helemaal in zone4. In de rust app ik Joyce, haha!
De tweede gaat in 4:04 inclusief veerooster en dan heb ik het al warm. In elk geval netjes ietsje sneller!
De derde is zwaar en voortdurend in zone 4. 4 minuten ‘afzien’ maar.
De laatste is dan natuurlijk flink diep gaan en dat doe ik dan ook weer eens een keer. Ik ga zelfs even onverhard!! en dan loop ik keurig 3:58. Daar ben ik eventjes stuk van, ja.
Daarna rustig uitlopen en ik voel echt mijn benen wel. Ik moet een stukje verder om de 15km vol te maken en die komen uit mijn volharding en mijn tenen, maar ik doe alles in 1:28:20 en daar ben ik supertrots op! Precies binnen de opdracht ook nog. 500ml water gedronken en waar ik heel blij mee ben: niet de bosjes in!! (wel thuis meteen, maar ja). Mijn benen zijn er moe van en ik heb honger en ik ben trots op ONS, want Joyce heeft me er echt doorheen geholpen vanaf de ziekenbank met appjes en medeleven en het idee en de afleiding.
