2024 – 07

20 maart: een wandeling in het Kromslootpark

We hadden Vincent bij de baan afgezet en net voor die tijd gegeten en ik zei: zullen we even wandelen en Rob zei: zullen we dan in het Kromslootpark gaan lopen. Lekker de route van 3,5km volgen tot het donker werd. Kletsen over het werk en de omgeving vol geuren en vogelgeluiden. De lucht lekker warm. Prettig dit. Beter dan binnen fietsen wat ik al drie dagen aan het uitstellen ben.

21 maart: Op de tijdritfiets 6 x versnellen en 2 minuten voluit, was de bedoeling.

Na een drukke werkdag vond ik het superdapper van mezelf dat ik op de tijdritfiets ging. Want daar waren de omstandigheden niet geschikt voor. Toch was ik wel blij met de fiets. Het fietst prima, maar… drukke stad en gedoe maakte liggen lastig. Acceptatie. Muziek hard. Infietsen. Ik vond de heerlijk slechte wegen in de polder. Zag een paar vroege witte tulpen. Nieuw fietspad naar de Tuureluurweg. Toen wind mee en versnellen. Ging oke, maar hartslagzones niet gered.

Daarna op de lange weg weer veel verkeer en geen tulpen meer. Vond het lastig, haalde nog steeds bij lange na de hartslagen niet (te laag) en deed toch een beetje mijn best. De route was ruk, het paste elke keer net niet. Toen de paar minuten voluit en dat was helemaal vol bochten en onhandig. Ik koos om op de Trekweg voluit te gaan. Van kruising tot kruising. Dik 5 minuten lang liggen en pushen met wind mee. Ik nam een kruising verder. Het was best zwaar. Mijn benen deden wat ze konden en ik kreeg het zelfs warm! De brug over en het werd donker. Toen was rustig gaan opeens ook best hard in het Kotterbos 😏

de training niet eens voor de helft gehaald, niet eens 38 km volgemaakt en niks gedronken onderweg. Weinig gegeten vandaag. Ik ben moe van alles; werk, fietsen, cijfer-zorgen en zware 🩸

22 maart: Hardlopen – 6 keer een minuut versnellen en de rest lekker een duurloop in de miezer

Regen. Ik was te laat weg omdat Vincent een 9 haalde voor PWS, maar dat cijfer kwam te laat en het bracht erg veel stress met zich mee en ik sliep er slecht van. Opgestaan met hoofdpijntje. Maar de miezer zorgt voor rust overal in de natuur. Ik zag M en M ‘ik app je’ riep ze en ik dacht: t zou s tijd worden. Ik liep zonder muziek of verwachting 50 minuten lang in een lekker brede hartslagzone. Easy. Ik had al zakdoekjes mee, want thuis lukte het niet. Weer een stukje bemest. Dat liep nog iets lekkerder, al was ik al heel zen naar de vogels aan het luisteren en liep ik wat weg te dromen. Heerlijk ging het eigenlijk. Er kwam een auto uit de OVP en ik zou daar zo graag eens willen lopen! Zo graag! Toen het Kotterbos in. Ik zag 1 fietser en verder heerlijk niemand. Zo fijn! Ik dacht nog om te kunnen maar dat iets te hoog gegrepen, dus moest ik over een onverhard hobbelig modderpad. Fotootje!

Dan de brug over en de straat in. Toen moest ik 1 minuut versnellen. Echt snel lekker niet, “hep ankie geen sin in”. Anderhalve minuut rust met 10/20 sec wandelen deed ik. Ik holde / jogde naar de bloesems. 🌸 Rust daar, want miezer. Maar niet minder mooi!! Prachtig eigenlijk. Ik stopte de tijd weer en ging foto’s maken. De vuilnisbak als steun.

Toen nog 3 keer een minuut. Ik liep langs de brandweer en in de pauze nog een keer een bloesem fotootje maken. De laatste ging wel hard, onder de 5 minuten! Toen via de Januaristraat naar huis en 5 minuten cooldown. Fijn als er zoveel klopt aan een loop: precies 11km binnen de tijd (scheelde nauwelijks), 75% uitvoeringsscore, mooie cadans van 173 en lage hartslag incl 6 minuten sprints en mooie foto’s en genoten! En nergens pijntjes. Wel trek in brood met ei, maar ook het lichaam went aan het dieet tenslotte. LvdB appte onderweg of ik mee ging lopen vanmiddag en ik kan dat eigenlijk wel. Bonus waren onze eigen blauwe druifjes thuis, die vind ik het allermooiste!

ook 22 maart: Fietsen binnen, wat al die dagen al was uitgesteld

dit fietsen was een ding: maandag niet, dinsdag niet, woensdag niet, gister buiten. Deze training sleepte ik intussen mee. Maar ik moest nog even met mijn zus bellen, dus ik dacht ‘dan maar combineren’. Er stond een hele opdracht, maar die kwam niet in Garmin en ik vond gewoon 80% van 80 minuten ook wel prima. (65 minuten). Zij kletste genoeg en ik voelde me helemaal niet goed bij alles wat ze vertelde, maar ik heb dan ook zo’n braaf (saai?) kind.

Ik nam de vlakke saaie route en nu zit de tattoo van mijn nichtje dus vast aan de grandcanyon achtige doorgang in Watopia.

Ik dronk thee en water. Ik vond het na 75 minuten wel mooi geweest, training eindelijk gedaan.
Huishouden gedaan, ik heb me sinds woensdag op het allermoeilijkste pianostuk ooit gestort en dat is op dit moment mijn allergrootste passie, Vincent geholpen met BSM en gelukkig belde LvdB af om te lopen. Het kwam me niet slecht uit, want waarom zou ik zo arrogant denken dat ik 2x per dag kan lopen, zo ben ik eigenlijk niet. Ik was moe. Vooral van het luisteren geloof ik 😔 pannekoeken eten en strijken: anke doet alles. Ik vroeg Annemarie waarom ik dit deed, zoveel sporten. Ze antwoordde dat nu de basis voor de triatlons wordt gelegd, in deze periode en op deze manier. Daar dacht ik aan: een sterk fundament bouwen. Fietsend in Watopia. Het voelt wel goed aan als ik er zo over denk. Dat fundament. Bouwen kost energie.

23 maart: Fietsen in Watopia met Yathzee en zwemmen in het dubbele uur

Het zat niet lekker, het trapte niet makkelijk, de cadans bleef steken en de dobbelstenen rolden ook al vierkant.

Ik had de fan uit en het ging supermoeizaam. Buiten hagelt het van tijd tot tijd keihard, dus dat was niet echt een optie. En dan op het einde ook nog de jungle en toen wilde ik 30km vol maken. Heb ik nog langer gefietst dan de bedoeling was ook! En dat terwijl ik het na 5 minuten al zat was.

Zwemmen – de Magic Distance!

Geen zin om te gaan. Ik dacht: ik ga even kijken of er nog alle banen zijn, dan kunnen we om 6 uur gaan. Maar ik zag dat er een dubbel uur was, dus ik dacht: die pak ik als het goed gaat. Ik moest om 5 uur nog plassen, het was stikdruk in baan 3 en ik heb de gegevensvelden van mijn horloge ingesteld. Zie ik afstand en tijd ook. Zo miste ik het inzwemmen. Het was nog koud ook. We gingen inzwemmen met de bekende 50mxheel-armen-heel-benen-heel-school-heel-rug-heel. Ik ging voorop.

Toen ik 25m had gehad dacht ik: hier blijf ik voorlopig, dit voelt super! Ademhaling helemaal in orde, slag prettig en ik voelde me goed. Ze vonden me flink de slag er in houden 😊 een duurtraining met snelheidselementen. Nog beter. 50-100-150-200-250. Eerste en laatste baan snel. Ik hoefde niet voorop en rustte uit en hing niet achter W zoals gewoonlijk. Dat was wel een gemisje. Ik telde niet mee en zwom gewoon achter ze aan. Toen 50 en 100 steigerun (bleh) en ik deed de 200 duur voorop. Ergens had ik 25m gemist en dat irriteert me dan enorm. 1 keer niet aangetikt. Ik zwem alles met achtje. Toen moesten we 700m doen zonder pauzes en met 50hard tussendoor. Ik zwom achter DS en ik telde mee. Het ging onwijs goed. DS vertraagde wel wat, maar ik vond het zo stoer van hem! Hij kletste nog tegen me, maar ik wilde door naar het volgende uur. Ik zwom 250m zonder achtje. Dat ging en ik deed er 5:21 over. 1 andere man in de baan en GN kwam erbij. Heerlijk rustig opeens! Maar geen sprake van achter iemand zwemmen dus… W gaf de training. Vincent ging er uit.

We begonnen met dezelfde 450m inzwemmen en ik ging weer vooraan en deed er zo’n 30 seconden langer over. Vooral benen vond ik maar zo-zo. Toen de 50-100-150-200-250 ook weer. Ik ging alles voorop. Verschil tussen duur en snel was wat minder. En ik telde de afstand mee! Hierna deed ik 100 zelf om aan 3800m te komen. (de afstand van de hele triatlon) Langer gezwommen als ik had gedacht & de training is dan ook vuurrood in het schema. Maar wel blij en tevreden! (Annemarie zal er later als beloning een groene training van maken 🙂 )

24 maart Zandvoort Circuit Run: 10 engelse mijl, slecht weer en pret!

Hier staat het verslag!

25 maart: uitfietsen, niks nie rustdag, nergens voor nodig.

Rust dag? Dat stond op het schema. Is het eindelijk lekker weer, dan wil ik graag buiten uitfietsen. Mijn benen willen dat. Mijn fiets kan dat. Ik doe dat.

Training van donderdag gepakt. Die rustdag komt wel in deze week vol sociale verlichtingen. Het gaat overigens altijd lekker rustig, niet alleen het eerste kwartier, wat volgens het schema had gemoeten. Ik heb geen haast op de fiets. Wel koud. Muziekje op en even de paaseitjes die per ongeluk verdwenen door mijn mond, wegrijden.

Ik ben een beetje kribbig door alle mensen die de elementen bij Zandvoort of hun gewicht als excuses gebruiken. Of die in hun trainingen telkens de tijd stoppen en in zo’n wedstrijd (als het even wat zwaarder is) door de mand vallen en een enorme trage tijd hebben. Ik ben en te dik en ik hoef allemaal niet beter: vandaag weer een rondje Oostvaardersplassen fietsen, dat is sterk voor mij!

Gewoon een duurrit. Meer of minder is het niet. Een blokje in het bouwprogramma anketriatleed/t. Deze cadans hoort wel bij mij zo (77). Dit tempo ook (26,3). De buikpijn door de paaseitjes blijft helaas. Ik ben in mijn hoofd moe van gisteren, fysiek niet.

26 maart: 40 minuten zone 1/2 hardlopen.

Super neutraal. Alles was gewoon-gewoner-gewoonst. Route overbekend, kalm tempo, geen muziek of afleiding, geen drukte, lichte lente en niet echt moeite. Helemaal saai en gewoontjes dus. Maar wel na een extra dag werken. En ietwat slecht geslapen.

Eventjes voor een foto gestopt (waarom niet) en 7km volgemaakt. Op het einde moest ik naar de plee. Toen ging het horloge nog even aan, dus ik heb er nog langer over gedaan dan als ik ‘m gelijk stop had gezet (asumevat) Met stoppen is de gemiddelde tijd 6:33. Prima genoeg denk ik zo. Ik merk in elk geval vooruitgang nu ik weer lichter ben en helemaal opgeknapt.

Toch: er zijn uiteraard Grote Jongens die elke dag hardlopen en op mijn dubbele snelheid. Maar ik ben een Kleine Trien, die een kilo is afgevallen afgelopen week, supergoed op de voeding let en langzaam verder bouwt naar een betere versie van zichzelf. Zonder op Strava te toeteren, zonder elke training op Insta te delen. En heel soms sluipt er even een pijntje in de enkel en dan krijg ik het benauwd. Of de darmen gaan weer op hol en dan heb ik even paniek, maar het trekt weg en er is ruimte in mijn hoofd. En ondanks dat ik dus een Kleine Ploeteraar ben, heb ik toch maar weer gerend na de wedstrijd van afgelopen zondag. Omdat mijn benen dat prima kunnen, geen enkel probleem. En dat voor degene die bij de kennismakingslunch met de directie de gemiddelde leeftijd omhoog haalde!

27 maart – Een drukke (sport)RUSTdag, maar wel even gewandeld!

Gesprekken op het werk.
In 4 weken tijd 4 kilo afgevallen.
Niet eens veel spieren. Diëtiste. Moet meer eiwitten eten. Weinig eten kan ik. Voelt prima!
Alles een beetje gevoelig vandaag, alle spiertjes en gewrichten. Niet ernstig, maar ietwat gevoelig.
Lekker samen wandelen met Rob in de avond. Even bijpraten.

28 maart – Fietsen – vrije training zeg maar.

Stond niks op het schema, want die training had ik naar maandag getrokken, maar redelijk weer en ik moest even wat stress afreageren en ww-punten verzamelen. Schoolstress. Niet echt van het werk. Even afreageren. Sorry mevrouw de gymlerares (schrijf ik aan mijn trainster) maar middelbare scholen zijn echt kut en zenuwslopend. Gewoon fietsen zonder muziek, zonder opdracht. Wel even lekker hoor.

Fietspad achter noorderplassen langs was afgesloten, dus moest door de wijk. Hebben anderen dat dan niet, dat er peuters fietsen of honden lopen waar je voor moet inhouden? Zal wel niet, want die mensen rijden voortdurend 30+. En ik haal net 26,5. Daarom doe ik dus niet mee aan een tijdrit of een social ride met 27 gemiddeld. Ik ben gewoon blij met 25km op een suffe witte donderdagavond. Vol vogelgeluiden. Geen topsnelheden hoe ik mijn best ook doe. Cadans voor mijn doen hoog gehouden, maar ook dat is geen 80+. Tis wat het is. Dit was zo’n klein legoblokje van 2. Die moeten er ook tussen passen in het bouwwerk triatlon. Zonder noemenswaardige voeding. Lang weekend voor de boeg. Ook al is het een uur korter! #Ankeisanti-eten #ankeisnietzogezelligsociaal

29 maart – 15 Kilometer duurloop met Joyce naast me op de fiets

Het GING gewoon! Ik zag er erg tegenop: weer 15km… Ik had deze naar vandaag geschoven want dan kon Joyce mee fietsen. Ze was toch al in de buurt. Nadeel was wel dat het in mijn overbekende omgeving was. Maar ik moest de route andersom doen dan normaal vanwege de wind op de dijk. Dat is even schakelen voor mij! En het tijdstip is niet handig, half 1; met eten. Joyce nam de rugzak mee met drank en ging op haar mountainbike. Ze kletste kilometerslang moeiteloos voort. Over alle (klein)kinderen en familie. Heerlijk! Ik hoefde alleen maar te lopen en te luisteren.

De eerste kilometers gingen redelijk en behouden. Hartslag en inspanning laag. Gevoel prima. Ik wilde 5km binnen een half uur, maar had 35 sec te veel. Toen het nieuwe pad op, waar Joyce nog nooit geweest was. Wind tegen. Even buffelen. En ondertussen luisteren. Gek genoeg ga ik dan sneller!

De dijk op is ook nog even een oja-moment en dan op de helft bij de vogels een stopje. Drinken, eten. Dan wind mee en zon mee. Fotootje.

Het tempo gaat flink omhoog! Terwijl het makkelijker is. Ik neem het ommetje de dijk af, want ik weet niet of het net genoeg gaat zijn, mijn route. 10km binnen een uur (horloge stilgezet in pauze). Dan moet ik toch weer. Ik ga de bosjes in, schaaf me en het is diarree-achtig. Dat is balen. Daarna weer verder. Het tempo blijft onder de 6:00 liggen, maar met 3km te gaan merk ik dat ‘t niet hoeft. Hartslag is wel hoger. Het is niet lastig, maar het is te doen allemaal. Ik moet om het park en dan nog om het huis. Binnen 1,5 uur zonder de stops. 6:30 gemiddeld met stops. Het was heerlijk dat Joyce mee was!

30 maart: Duurrit samen met SG.

We zouden dit al vorige week of de week daarvoor doen, samen een wat langere rit maken, maar toen was het weer er niet naar qua wind. Vanmorgen toen ik wakker werd, regende het. Zucht. Ik ben niet tegen een beetje regen, maar zonder SG was ik 2 uurtjes binnen gaan fietsen. (En nog even blijven liggen) maar het zou droog (of droger) worden. Ik had toen ik naar SG toe fietste nog een paar druppels. Er zat geen tempo in, dat voelde ik en de cadansmeter wilde niet koppelen. De remmen piepen en toeteren dan zo hard met natte wegen- vreselijk. Rondje Gooimeer zouden we doen hadden we bedacht. SG fietst ook niet zo hard. We kletsten over haar longcovid en wat het betekent. De brug over en even zwaaien naar het keerpunt tijdrit. Doeiigg, ik ben er liever niet bij!! We kletsten over familie. Over plannetjes. We kletsten over fietsonderhoud. En zo door Blaricum. Zonder regen.

Bergjes over. Gelukkig kent SG de weg! We kletsen over afvallen. Langs Naarden af. Nog steeds droog. Ik kwebbel over mijn werk als we naar de Hollandse Brug rijden. We kletsen over gezamenlijke (oud-)kennissen als we de brug over gaan. Dan door het Kromslootpark. Het gaat allemaal niet hard, niet met moeite, maar heerlijk gemoedelijk en gezellig. We kletsen over de route. We moeten over het Floriadeterrein. Ik zit op 50km en ga dik over de 2 uur en een groene training heen. We fietsen door Nobelhorst. Mijn voeten voel ik al lang niet meer door de kou en ik heb denk ik modder tot in mijn haar, maar we blijven droog! Verder was de kleding precies goed met de warme broek en lange jas en lange handschoenen. Ik fiets naar huis en ben blijer als toen ik naar SG toe reed.

Het is misschien niet snel, maar ik doe het lekker wel!!

62 kilometertjes fietsen. Iets wat niemand van de familie op het feestje ter ere van mams straks zal begrijpen.

We hebben geluk gehad met het weer en ik heb het geluk iemand zo lief en leuk als SG te mogen kennen die me mee de regen in neemt. De fiets moet tot morgen wachten om schoongemaakt te worden. Garmin was helemaal van slag en rekende alles dubbeldubbel. Daar kan ik niet tegen! maar het levert wel veel punten op bij de Weight Watchers, en dat is fijn voor de paasdagen 😆

31 Maart – hardlopen met snelle minuten en een lage hartslag op eerste paasdag 🐣

Pfoe, het was even zin zoeken in plaats van eieren. Mijn maag is wat van streek van al het (slechte) eten van gisteren. Maar ja, een ‘uurtje’ hardlopen, dat moet toch lukken… de zon kwam er door en ik ging voor het eerst dit jaar kort/kort! 5min inlopen op lage hartslag. Daarna 25min ook op lage hartslag. Maar de hartslag bleef (te) laag. Ik loop in zone 1 10km/u. Moet naar zone 2 toe, maar dat lukt niet echt. De ademhaling en het tempo zijn wel hoog #ksnaperniksvan en vrees voor de hoge hartslag stukken straks. Ik ga het bos in en daar moet ik al. Ik ga in de bosjes zitten en voor de eerste keer wordt ik ‘betrapt’. Sorry mensen, bedankt voor het keurige stoppen en voor het bijhouden van je honden. Ik ga onverhard verder.

Het is druk. Ik ga versnellen, maar zoals te verwachten was, blijft de hartslag te laag en onder de 155. Het tempo gaat wel dik omhoog naar 5:19. 3 minuten rust en dan nog een keer. Het is écht druk opeens rond het centrum. Nog sneller en de hartslag zit de helft van de tijd goed! Stukje wandelen en om mensen heen cirkelen. Ik voel me goed en 🥵. De derde keer blijf ik op het fietspad en door alle drukte komt de hartslag zelfs te hoog uit! 💓 ik ga tot het viaduct voluit en loop 5:08. Goed genoeg.

Ik wandel omhoog en dribbel dan de wijk door met een ommetje. 10km in min, haal de 11km net niet in 6in training. Paar seconden. 65% uitvoeringsscore valt me mee. Tempo van 5:50 gemiddeld. Is prima!

Mooie maand gedraaid. Min 4 kilo aan gewicht, 171km hardgelopen. Angst voor een blessure zit er wel in. #oldmamasport