21 oktober – hardlopen: 10 minuten inlopen en 6km hardlopen
🇳🇱 Ze rent.
🇮🇪 Ritheann sé.
🇮🇪 Rithim.
🇳🇱Ik ren.
Rithim. ook: Ritme.
Is dat toeval?! 🍀
Het ging niet vanzelf, het ritme ontbrak en helemáál niet snel!! Het vóélde wel als een prima tempo. Misschien toch te zwaar? Ik bedoel maar: als ik 4 kilo te veel weeg en dat komt 4x terug, is 16kilo toch wel veel! En het was warm en vochtig. En een drukke werkdag! En gewoon 3 weken niet gelopen; dus conditieverlies. Niet in mijn hoofd, maar in beide benen. Mijn rechterbeen doet meer dan links! De pasfrequentie en de hartslag zijn hoog. Het pasritme is ook nog niet het mijne. Soms lukte het te ontspannen en niet te stampen, maar met enige vermoeidheid (?) gaat het sneller mis. Heel sloom en met kleine pasjes beginnen is niets voor mij. Na tien minuten reset en lekker gaan lopen. Maar niet hard dus blijkbaar. 6:35! Moeilijk om me daar bij neer te leggen. Linkerbovenbeen is stijfjes. Na 3km (in de 6) een korte fotostop.
Lastig op gang te komen, maar ik kan goed volhouden. Ook als het tegenvalt. Gewoon doorzetten en een beetje de weg zoeken en proberen te accepteren dat er wat is weggesijpeld de afgelopen maand. Een heel klein beetje miezer na 5,5km. Niet eens de moeite. Ik heb de groene compressiesokken aan en een korte broek en lange mouwen (roze). Nouja, wel weer gedaan. Voorzichtig doorbouwen. Heel voorzichtig. Nog maar een keer. Maar vorig jaar met de peesplaatblessure is het ook over gegaan en kijk eens wat er dit jaar lukte!!!
22 oktober – Omdat het nog kan: buiten fietsen na het werk
Mijn been deed vannacht pijn. De hele nacht trekkerig. Heel lastig. Vanmorgen was het been ook stijfjes. Vooral de knie nu weer. Niet pijnlijk en gewoon te bewegen, maar wel lichtjes alarmerend. Toch jammer. Ik zit overdag achter een bureau en dan trekt het helemaal weg!! Gelukkig maar.
Ik dacht: ik heb zin in fietsen. En in op de bank liggen. Ik kan de hele winter nog op de bank liggen. Maar fietsen buiten na het werk, dat kan niet meer na deze week (ik kan dan wel weer op dinsdag overdag misschien). Dus won het fietsen. Geen muziek, geen bidon, geen fietscomputer, geen route. Gewoon maar wat genieten! En ik hoorde de fiets en de eikeltjes en de blaadjes en de wind. Ik zag de kleurtjes en de prachtige zon. Ik had wind mee en geen wind tegen. Ik probeerde de cadans hoog te houden. Ik droomde wat weg, ging wat rare paden in onder de a6 door voor Haje langs en ik fietste gewoon. Ik maakte een fotootje en ik ging door het bos. Gewoon stukjes dubbel. En het maakte me niet uit hoever of hoe.
En zwemmen. Er is altijd 1 dag dat zwemmen niet lekker gaat: de dag voor het feestje 🩸 losbarst. Of de buikspieren dan anders gespannen zijn of de benen wat slapper: Ik weet niet, maar het voelt dan zwaar en blokkerig. Ik dacht al: vandaag nog maar gaan nu het kan. En ik denk dat ik gelijk heb. Het ging niet heel soepeltjes. Het ging hoor, maar alsof ik een steentje op mijn rug heb. Ik zwom al sloompies in, ik weet het dan meteen. En in baan 2. We kregen 4 minuten blokken: zone 1 en 2 afgewisseld. Niet dat het voor mijn tempo iets uitmaakte: ik kwam even ver, al deed ik daar in zone2 meer moeite voor. We deden het tien keer, maar ik was het na 4 keer al moe. Het horloge vind het ook zo moeilijk met die halve banen enzo. De zesde keer was ik het hele zwemmen gewoon zat. En toen heb ik maar eens gedaan wat ik Vincent vaak zeg te doen, maar zelden uitvoer: lekker eerder stoppen. Dan kunnen we douchen (de helft van de douches doet het weer niet) en rustig omkleden en een beetje op tijd thuis zijn.
Ik ben moe van de hele dag werken, slecht slapen, alleen alle tickets voor websites doen en ook nog en beetje sporten en slecht eten. Maar de dag is weer om. En ik heb ook nog gesport.
23 oktober – Wandelen en het welverdiende TVA speldje
Nog niet 🩸. Wel hoofdpijn, obstipatie, vreterig en kramp.
Mist en geen uitzicht in de morgen.
Alleen M en ik op kantoor. Geen G. Wel een rare opmerking weer dat hij wel wil gaan uitleggen aan de meiden. Tickets. En telefoontjes. Toch onrustig.
En mijn eerste website opgeleverd voor de Osdorpse Montessorischool! Yeah.
Supergrappig appje van H omdat ik eerder stopte met zwemmen.
Wandelen in optrekkende mist naar de tabakswinkel en naar het Weerwater. Er is al lichtkunst.
s Middags ook veel verschillende dingen en domeindingen en dingen die niet direct lukken en daar baal ik dan van. Vanaf vier uur weer alleen in het kantoor. Met uitzicht en lage zon.
Thuis ook wat ongedurig.
s Avonds vergadering TVA en het speldje ophalen. Die krijg je van de triatlonvereniging als je de eerste keer de hele triatlon in Almere voltooid. Ook leuk. Maar mijn hart ligt niet in Almere, in de polder of tussen het overleggende handelsvolk. Het ligt tussen de groene rotsen op overlevingsstand.
24 oktober – De dag die sneller om had moeten gaan en alleen geschikt is voor wandelen
Soms moet je niet meer willen dan wandelen
- een idiote buurman die vanaf half 6 buiten belt met zijn harde atem
- dan zegt de enige ervaren socs-collega af. Eikel. Ben ik verantwoordelijk?!
- Ik ben echt boos op G. Het enige leuke: dat J er op zijn vakantie plezier van had.
- voelt als vorig jaar bij metafoor, maar dan zonder leuk werk en leuke collega’s
- frezen bij de andere buren
- ongesteld
- hoofdpijn
- teveel chocolade in huis
- buikpijn: verstopping en krampen
- een inactieve school
- een townhal bij rob
- een companie update bij mij
- een offline website
- j die helpt vanuit zijn vakantieadres in polen
- telefoontjes en tickets genoeg
- enigszins wanhopig
- snel eten
- de lader ophalen en zomaar ‘spijbelen’
- de noodlijn
- moe
- leegloop
- geen zin in eten
- zeer heftige diarree
Kortom: sommige dagen vragen om overslaan
En dan is actief sporten vragen om problemen
Dus wandelen en bijkletsen en mijn darmen gaan helemaal los. Letterlijk. Meer hoofdpijn. Meer leegloop.
En ook nog moe. En een wat stijf beentje.
Not
My
Day.
Totally
NOT - Maar wel onze eigen sleutelhangertjes
25 oktober – Na een mooie boottocht om bij te kletsen op de zware fietsen naar buiten
Smorgens een boottocht met Joyce. Ik loop helemaal superhard leeg. Heel heftig. De boottocht is wel aardig, maar samen met Joyce is heerlijk. 🥰 brood met kroket gegeten. Lekker gemopperd en alles besproken.
Lekker samen met Vincent fietsen in de middag. Ieder op een fiets van Rob: Vincent de mountainbike, ik de ebike. Wel op standje 1. Lekker met de zon en zonder wind. Binnendoor langs de plas. Geen haast. Maar ik vond het leuk! Vincent door het bos en ik verhard. Daarna wel wat moe ‘s avonds.
26 oktober – Trailen op de startbaan en zwemmen in het zwembad en wandelen om het Weerwater
Heel fijn dit!! Ik vond het spannend, want de bedoeling van 10km heb ik deze maand niet gelopen, zeker niet makkelijk. En ik wil geen pijn. Ik rij en moet ver om. De mist trekt net weg. Plek zat op de parkeerplaats, maar er komt een busje met kinders als ik net zit te plassen. We gaan redelijk snel. Vincent heeft het rugzakje, ik compressiesokken. Het gaat wel redelijk goed. Geen pijn ergens. We slingeren via het monument naar de baan.
Ik wil niet stoppen met rennen. Op de baan zijn de kleuren geweldig!! Echt prachtig. Blijft mooi, die vlakte. Ik maak veel foto’s. En Vincent ook.
Blijf lopen en het tempo is oke ook nog. De linkerkuit zit wat vast. Dat is niet erg genoeg, maar voelbaar. Meer niet. Vincent haalt me bij en we rennen samen de baan verder af.
Al drie kilometer en het gaat weer normaal!! Langs de hangars. Het licht en de kleuren blijven supermooi. We gaan het bos in en ook daar heel erg fijn en genieten.
Ik wilde de 5km vol blijven lopen, maar we kijken naar de zweefvliegtuigjes. En dan verder door het bos en kletsend over rempods en spoken hier. We komen bij de trein, maar ik had anders gewild. We zoeken even, maar moeten over het fietspad.
Best een keertje omhoog enzo. Ik hou het prima vol. En mijn knie en alles doet prima mee (behave die kuit) we gaan het bos en de basis weer in/op. Bij de volgende ingang. Plassen. En dan slingeren we over het munitieterrein. Gewoon een pad kiezen en stoppen voor foto’s.
Er is niemand. Behalve het goud van de zon en de kleurige herfstbomen. We stoppen op 7km lang voor een gellie en drinken en kijken naar de route. Dan verder over het terrein langs de bunkers.
Met tig stops en onverhard. Maakt niet uit: genieten en ontdekken gaat boven tijd. Het is super! Ik maak veel teveel foto’s. Het is ook zo mooi.
En dan zijn we rond en lopen we over de weg. We zien een trap en gaan die ook nog op.
Horloge lekker uit! Maar niet als we naar beneden gaan. En dan nog een huisje bezoeken.
Het is echt een tocht en het gaat om de beleving en niet om het tempo. We gaan ook nog alle vliegtuigen langs en kijken en stoppen en weer foto’s maken. Echt leuk.
Die km is wel traag. Uiteindelijk zijn het 12km!! Met heel veel pauze, dus officieel geen mooi tempo, maar het voelt goed! Geen last. Beetje stijf.
Daarna naar het zwembad voor een TVA training (kan net weer) Heerlijk gezwommen, maar het horloge nam niks op.
Gek ding.
200m inzwemmen
4×100 voorop: eerste eerste baan snel, tweede tweede baan snel etc. Voorop dus.
50m steigerun ook voorop
Toen 25rustig/25snel/50rustig/50snel/75rustug/75snel/100rustig/100snel (500m) achter elkaar. Niet voorop en achter R
Toen 150rusutv (heel sloompjes), pauze, 2x75m harder (lekker tempo) pauzes en 4×50 hard (redelijk). Niets voorop maar prima bij te houden. (Ook 500)
Toen nog 100m eerste baan snel voorop. De rest ging nog verder met hondertjes maar ik niet meer. Al met al 1750 m.
En toen nog wandelen langs Alluminous. Met een collega van Rob die vanuit India naar Nederland is komen wonen, samen met zijn eveneens zeer slimme vrouw. Superdapper! We hadden mooi alles opgeruimd! Het zijn lieve en heel slimme mensen. We gingen naar de stad en het was eerst heel, heel druk en kluitje lopen. Vond ik ook wel grappig en niet eens zo moeilijk. Alleen al die talen door elkaar heen!
De lichtjes op de brug met Almere erachter: mooi. Druk bij de Floriade. Niet speciaal. Behalve de vuurtoren, die vond ik speciaal! Mijn symbool voor Almere 2024.
Ik vond het best lang wandelen. Leuk dat mensen dat doen op een mooie avond ipv tv kijken. Vincent babbelde er op los. Ik werd wat moe merkte ik en mijn kuit protesteerde wat. Ik vond het weinig actie.
Mooi met alle kleuren maar niet zoveel beleving. Esplanade was anders, met de witte mensen.
Ik vond het Engels lastig en baalde dat ik weer wat last had. Na de ziekenhuisbrug werd het rustiger. Maar toen kwam de hangjeugd op fatbikes. Ik vind het bos altijd wel leuk, maar ik merkte echt dat ik moe was.
Het was wel echt rustig nu en we waren net voor tien uur rond. Vincent en ik moesten ook nog naar de bus lopen. Ik heb 30.000 stappen gezet. Van niks naar dit is wel veel. We keken ook nog Kona. Wat een volle dag!
27 oktober – Fietsen, mijn neus achterna
Mijn kuit was flink stram vanmorgen, maar ik heb het er voor over. En het is niet ernstig. Meer rollen en rekken.
Fietsen vandaag. Lekker weer, op Rob zijn fiets vanwege de brede bandjes (heel goeie keuze) en geen idee van iets verder. 40km voor de badge. En 100 minuten voor het schema. Met een bidon water. Richting de andere kant van Almere. En dat bij de Clannad muziek van Robin Hood: terug naar de eighties. Het was niks qua tempo of cadans. Maar goed: ook langzaam haal ik de 40km vast wel. Over de Kemphaan geslingerd. Lekker die bosgeur in de herfst. Toch mis ik dat nooit in de zomer. En de kleuren! Die mis ik nou nooit in de lente. Maar nu is het mooi en fijn. Ik slinger me een ons door Almere Haven. Wat is dat toch niets! Maar goed: op avontuur. Trailen op de fiets door de stad. Dan het Kromslootpark. Dat was een doel.
En toch maar om want ik zat nog niet op 20km. Dus helemaal langs Duin. Hoewel ik wind mee had op de dijk, wilde ik liever over dat fietspad achter in het park waar ik met papa en mama wandelde. Bos en polder.
Dan mensen inhalen: wat?! Ambitie? Was snel over. Over de galjootweg naar de noorderplassen. Effe wind mee.
Zag ik opeens weer een ander fietspad en ik nam de gok, maar die leidde me toch de noorderplassenwijk in. Zou ik binnendoor gaan? Maar ik werd het gezwerf wat moe en qua tijd en afstand kon ik naar huis. Dan maar even wat wind meenemen op de dijk.
Wel het fietspad binnendoor, maar niet langs de oostvaardersplassen, want het is best druk met recreatiefietsers. En daar zeker met de open dag! Langs de kassen en ik wilde de pompoenen nog fotograferen, maar ik was te laat: ze zijn allemaal weg! Het tempo was dus gewoon laag (net geen 25), maar het motortje heeft dan ook de hele tijd op 1 gestaan en daar heb ik alleen net na de bocht wat profijt van. Ik was gewoon over het algeheel moe. Van twee volle leuke dagen. Ik heb 45km gefietst en de eerste groene training van de maand gescoord! Ligt niet aan mij, maar ik heb nu eindelijk weer een schema. Fijn, geeft me houvast.
28 oktober – Een wandelingetje
En weer een overvolle werkdag met veel te veel gesnoep. Alle dropjes opgevreten. Heerlijk met de websites, maar er lijkt geen doorkomen aan. Op het schema staat bootcamp, dus als ik om 6 uur klaar ben met werken meteen eten. Maar dan wordt het afgezegd. Dus ik ga maar wandelen voor de halloweenbadge. Ik heb nauwelijks nog pijn, al voel ik soms vanalles. Soms de peesplaat rechts, soms de knie links. Maar alles kan weer. Rob wandelt mee. En toch heb ik na een hele dag werk weinig te zeggen. Ik ben daar moe van.
Lekker warm, lichte miezer. Heel fijn. We lopen naar de plus voor nog meer zoetigheid. Ik weet dat ik gelukkiger zal zijn zonder de suikers, maar ik moet er de kracht even voor vinden. Ik wandel een extra rondje park om de drie mijl vol te maken voor de badge. De rest van de avond hang ik heerlijk op de bank.
29 oktober – Weer een wandeling
Vannacht veel gedroomd.
Snel werken vanaf half 9 en de exports doen en de collega die terug is van vankantie gedag zeggen.
Dan naar Karin. We hebben het gehad over quantum lijnen en appelciderazijn. Ze heeft mijn kuit losgemaakt. Auw. Zat dikvet vast. Ze heeft ook een enorme knoop uit mijn darm gehaald. Zat best diep en pijnlijk. Stuitje kwam snel los, want ik zie teveel mensen op hun lijn achteruit kijkend lopen en alleen maar denken: ‘Waarom ik?’ Ik moet er over nadenken. En mijn spullen naar Jan sturen. Mijn darmen moeten weer van mij worden. Dan snel weer werken. Ik moet echt even op mijn plek gaan zitten, maar het is echt vakantie en niet druk gelukkig. Ik snoep nog steeds veel te veel. Heb wel zin in een appel, maar die hebben we helaas niet. 😇 Ik ga de engelse website maken voor Elves. Dat is zó leuk om te doen! Na het eten wil ik niet meer zwemmen en het laat maken. Ik ben best moe van al dat werken. Ik ga wandelen met Vincent en het regent.
Ik voel mijn linkerbeen weer trekkerig doen. Bovenbeen ook enzo. Super irritant. Als ik thuis kom, ben ik vreselijk aan de diarree. Heel erg heftig. Moet er blijkbaar uit.
29 oktober – Zwemmen: TVA training
Het gaat weer goed. Ik ben mezelf weer. Ik heb overal weer gewone pijntjes. Trekkende spiertjes en dat soort dingetjes. Ik wandelde met mijn collega in de lunchpauze. Konden we samen even lekker klagen. Door het stadhuis gelopen en ik ging langs de Holland en Barret voor appelciderazijn. Ik heb prima gewerkt en ben blij dat ik de dinsdagen weer kan inleveren en dat er 1 iemand bij komt.
Ik begin met de appelazijncider. Ik denk dat dat me echt gaat helpen. Die darmen moeten schoon.
Na het werk meteen door naar het zwembad. Ik loop dan de hele dag met twee tassen te slepen. Wat zwom ik lekker! Ongewoon! Het was niet druk in het bad en ik en HB hadden baan 3 voor onszelf. Ik voorop. Lekker inzwemmen en veel ook. Omdat we G hadden dacht ik: ohja, breed insteken. En dat is zoveel fijner! Ik voel mijn rechterarm wel na een halve training. Niet erg, wordt alleen maar sterker. Alles met achtje. 450m inzwemmen! En dan 3×150, waarvan 50m middenin een andere slag alleen maar benen. Ik deed rug, school en samengestelde rug op alleen benen. Het mocht niet hetzelfde zijn en vlinder doe ik dus echt niet. Moeilijk om dan enig tempo vol te houden. Daarna 3×350: 150 rustig, 50m een andere slag en 150 iets harder. Dat laatste blokje ging ik echt lekker elke keer! Ik vergat het tweede blokje 50m en die heb ik in het derde blokje ingehaald. Ik zat er zo vreselijk lekker in.
Mijn brilletje was beslagen, dus ik zag toch niks en haalde dan ook maar laag adem. En breed insteken helpt daar ook bij. Toch ging het door die andere slag (rug, school, samengestelde rug) weer niet zo snel. HB kon me echter niet bijhouden. Die heeft een paar dagen hard gewerkt en dan zwemt het gewoon niet zo lekker. Ik daarentegen zat er heerlijk in en er drong zelfs wat trots doorheen! Toen moesten we nog 3×150 doen: armen voor 50m, een andere armslag voor 50m en dan nog armen 50m sneller. Ik vond het wel leuk. School, rug en samengestelde rug met alleen armen: het was echt niet leuk voor mijn armen en ik vroeg me echt af waarom ik daar voor koos! Ouderwets als vroeger: ik kan het niet, maar ik doe het lekker toch. Ik zei nog op het werk tegen G: ik hou helemaal niet van zwemmen! En dat ik straks in januari alweer naar het buiten zwemmen verlang. Hij vond het maar gek. Qua tempo viel me dit wat tegen, maar ik heb wel een uur gezwommen en er waren geen douches.
31 oktober – Hardlopen op halloweenavond
Ik vond het raar vroeger, toen Merijn me een triatletenschema liet zien: “kijk, hier was tie ziek met diarree en voelde hij zich niet lekker, want de dag geeft een 4, maar het lopen ging wel goed met een vijf als je dat dan vergelijkt.” Ik snapte het niet: ziek zijn en toch gaan lopen? We zijn een paar jaar verder. I got it. Voor een beetje diarree blijf je niet thuis als hardlopen op het schema staat en je verder geen koorts hebt
Hartslag hoog, tempo laag, mooi het donker in, door het Kotterbos. Samen met Vincent die het eigenlijk te makkelijk had. Maar wel gezellig zo saampjes. Het ging als vanouds. Als normaal. Maar dan te dik. Weer. En ik moest de bosjes in. Na 3km al. Enorme vieze diarree. Al de hele dag. Zou dat de appelciderazijn zijn? Ik vind het niet eens vies, die appelazijn. Lauwwarm water en ietsje bitter, maar ik drink het zo weg. Reminds me of seeweed.
Het poepen was wel vervelend omdat ik door de brandnetels moest en die zie je niet goed. Het prikte. We liepen dus door het Kotterbos en hoewel de zon onder was, bleef het best lang licht. Vincent ging de bergen over en ik er omheen. Geen haast, niks overdrijven, maar dat ene minuutje vond ik wel leuk en ik deed mijn best! Verhard beter dan onverhard.
En dan die vogel op mijn filmpje, wow. Vincent ging even eigen tempo. Heel hard. Ik zit nog lang niet onder de 6 minuten. Aan de andere kant van het bos was het wel donker, maar de trekweg is prima te doen. Vanaf km 6 ging Vincent alleen en heel erg hard. Lekker saai langs het water. Ik moest vooral blijven gaan. En daar geniet ik dan ook wel weer van: niet hard, niks overdreven, maar wel doorgaan. Na dik 8 km en weer een blokje moest ik weer. Superlastig. Ik maakte het rondje vol, de training vol en 9,5km vol en ik wandelde het laatste stukje naar huis. Meteen weer op de wc 🚽 met nog meer diarree. Accepteren maar. Het gemiddelde tempo inclusief pauzes valt me mee (6:36). Been meteen gerold en toch wat stijfjes, maar de brandnetels geven meer last. En de snelle minuutjes mooi dik onder de 5:30! Oktober is gelukkig voorbij. Het was qua sport niet echt best.