Even een inhaalslag voor de blogs! Vergeet niet om ook november te lezen, die hieronder staat.
1 December – Duurloop met pauzes (zonder mijn best te doen op de intervallen)
HOIHOI, het kan nog. Ik had andere schoenen aan. Deze zaten vroeger het minst fijn, maar nu blijkbaar wel. Compressiesokken, géén muziek en ook GEEN pijntjes of stijfheid. Ik had geen haast, was kalm. Na 3km gewoon gestopt en 2 winegums gegeten. Stoppen mag. Ik liep het 7km rondje.
Op de Evenaar heb ik gekletst met moeder en dochter die hardliepen en die ik inhaalde en ik heb ze gezegd hoe trots ik was. Superleuk, zo’n ontmoeting onderweg! Liep ik zomaar een rustige km met ze mee. Het leek koud, maar ik had het warm. Ik kwam na 40 minuten en 7km (met ommetje) thuis voor de WC. Hoppa, gaan en drinken en dan nog maar een keer. Ik moest 3×8 minuten in z3 lopen, maar daar heb ik dan geen zin in om die HRF te moeten halen. Ik versnelde wel, maar niet genoeg. Ik kan prima gewoon doorlopen in z2, geen intervallen nodig. Ik stopte nog een keer voor winegums. Het ging gewoon eindelijk weer eens gemakkelijk. Zo kan ik wel uitbouwen! In het schema staat nu niet meer dan 1,5 uur hardlopen en die 🙁 2 uur fietsen, maar ik wil dat toch anders zien.
En hard hoeft het ook niet, daar ben ik te oud voor haha. Ik ben blij met veel hardloopkms. Ik ging wel degelijk harder in de tweede keer 8 minuten! Ook fijn. Dat mijn benen dat nog wel kunnen dus. En toen ben ik even op het bankje gaan zitten. Ik dacht er over om nog een rondje te lopen, want dat had gekund. En dat is een buitengewoon fijn idee!
Het was druk met hardlopers. Ik haalde 1x de hoge hartslag wel: viaduct op. En toen deed ik het er ook echt even voor. 2 minuten. Ik liep 2x exact hetzelfde en toen wilde ik 15 of 16km vol maken. Rondje om het park erbij. De training voor 65% gedaan en ik vond het wel goed zo. Laat die 10EM maar zitten, ik hou het op 15km en uit-thuis is altijd nog net onder de 7 en de 6:08 is een leugen, maar die maakt dat IK het heerlijk heb gehad! Stoppen onderweg en ik kan eindeloos lopen. Op deze schoenen. Met dit weer.
2 December – Bootcamp
ik sliep vannacht slecht. Heb behalve de 3 elk uur gezien op de klok. Kat in de weg, uurtje iets anders gedaan, poes viel mijn tenen aan, buikpijn. Anders was het goed geweest vandaag, maar nu ben ik moe en prikkelbaar. Het werk levert weinig voldoening op want het gaat langzaam en de volgende zegt op. Was al bekend, maar toen het team werd opgeschoond en er zomaar 8 namen van de 18 verdwenen was dat wel confronterend. Ik drink veel thee en eet veel teveel galetten. De banaan blijft liggen. Ik ben echt niet gezellig. Mopperig. En dan komen papa en mama ook maar eventjes. Daarna moet ik door naar de bootcamp. Ik hou mijn gewone sportbroek aan. Extra trui, want ik heb het voortdurend ijskoud. Onstuitbaar kil, binnen en buiten. Bij de bootcamp doe ik mijn best! De warming up dans ik door. Daarna een circuitje. Daar hou ik wel van. En net te lang, dat je het gaat voelen ook. Liefst zou ik alles goed willen doen.
Maar ze zegt dat ik met mijn korte hardloopspieren nou eenmaal minder diep kan. Dat heb ik nog nooit gehoord! Maar het is waar en ik voel me minder slecht opeens. Het is inmiddels bijna 3 maanden na de triatlons en het begint door te dringen: wat ik kan en doe is echt abnormaal. Nu mijn lijf weer meewerkt (alleen nog een nachtje goed slapen en ietsje meer afvallen), begin ik het te snappen. Ik wil niet oud worden, maar het gebeurt toch en dat valt me zwaar. Dat het herstel zo lang duurt. Vooral ook mentaal. Terug naar de bootcamp: na het circuitje doen we een workout-of-the-day: push ups (dat kan ik nou echt niet), burpees (okay-ish) en lunges (kan ik net wel). We doen 30-20-10 keer achter mekaar, maar tellen vind ik echt lastig… ik krijg het wel warm in mijn katoenen shirtje en met mijn losse lokken. Heerlijk! En dan nog rekken en stretchen. Ik loop langs M’s huis. Klein beetje gevoelige benen, maar geen last van iets. De was gedaan, de klanten geholpen, staande gebleven. Let’s call it a day.
3 December – Drie – TOD -> Triatlon OD – Training of The Day; wat je wil… een dinsdag.
1/3 fietsen duurrit – geen duurrit – 40km voor de TOD: triatlon ofthe Day
dit is typisch voor mij: wat is het moeilijkste wat op het schema staat: 2 uur fietsen, liefst buiten. Dat doe ik als eerste dan. Vandaag kan het met het weer. Op Robs fiets met brede banden en het motortje op 3. 2 uur ga ik niet redden, maar 40km wil ik wel halen. Mijn buff op mijn oren zit lastig en voor mijn enige goeie oog. Ik ga door de stad en dat gaat niet zo snel. Ik heb een muziekje en ik doe verder maar wat. Beetje trappen, beetje snelheid erin houden (mislukt jammerlijk) en een beetje mensen die hardlopen aanmoedigen dat ze goed bezig zijn. 1 mevrouw moet er hard van lachen, een ander ken ik en het voelt fijn omdat ik deze dinsdagochtendlopers ook echt waardeer. Ik heb het koud in het begin en aan het einde zijn mijn voeten ook koud. Maar meestal niet koud of iets. En ook niks lastigs verder. Kromslootpark door.
En dan op het bankje gaan zitten en een banaan eten en plassen. Ik maak foto’s en kijk vandaag extreem goed om me heen. De schaapjes, de kasteelruine, de bomen, mensen, het strand, hondjes. Ik kijk. Er is gewoon een zonnetje! En dan naar de dijk toe. Daar is het heel mooi, heel helder en ik kan ver kijken, maar… ik heb wind tegen. Op de dijk is dat niet leuk.
Het motortje is teruggesprongen naar 1, maar ik zet ‘m mooi even op 5. Desalniettemin moet ik wel degelijk zelf trappen. Inschattingsfoutje. Maar ik ga niet door de stad terug hoor, dan maar ‘afzien’. Wel jammer van het tempo, want dat is dus maar 25km/u. Ondanks de hulp. Ik tel wel uit dat ik 40km ga redden, maar… het is wel goed dat ik niet te snel ga, want dan red ik ook nog een groene training! Ik doe mijn best op de dijk, maar neem het pad binnendoor toch wel. En dan langs de ovplassen terug. Het is wel mooi met het gele riet en de prachtige donkerblauwe luchten. Echt prachtig als je goed kijkt.
Wind mee is makkelijker. 40km vol, 100 minuten gefietst ✅ ik maak de fiets gelijk schoon. Intussen draaide de wasmachine en stofzuiger. Life can be good. Gemiddelde tempo valt wat tegen.
2/3 zware en snelle blokken hardlopen, 10km volmaken met stops
beste annemarie: is dit wel míjn training? Hoezo denk je dat ik 4 minuten lang 5:20 kan lopen en 2 minuten zelfs 4:50?! Heb je mijn geslof van de afgelopen tijd gezien? Iets onder de 5, hoe dan?! Vincent grapte nog: mama moet naar de baan. Maar ach, ik wil het proberen en het enige wat me tegenstaat is dat ik ‘maar’ 50 minuten hoeft en dat ik dus slechts 10 minuten speling heb om tien km te halen. En anders wordt de training geel. 10km hoort voor de OD 15 minuten inlopen en ik ga te hard. Ik vind het lopen op tempo’s wel heel, heel erg fijn. Ik twijfel nog even om 2 keer een 4,2tje te doen, maar toch de ovp en langs de kassen. Het is een lastige balans: hard kunnen en willen en inhouden. Ik loop PIJNLOOS en gemakkelijk. Het sloffen is weg. En daar ga ik voor 4 minuten 5:20. Ik Ga Te Hard. Ik ga gewoon harder dan dat en het lukt me makkelijk! Hoe leg ik dit uit aan annemarie? Wat weet zij wat ik niet weet? Waarom is mijn normale pasritme nu weer terug? Weeg ik onder de 70? Waarom doet mijn knie of been nu totaal niet meer moeilijk? En waarom sturen die arme kindjes de weg af als ze op mij letten? Anyway, het lukt. En dan 2 min rust. Dan is de weg afgesloten opeens.
Ik stop de tijd en wandel. Lastig hoor. Dan 3 minuten op 5 minuten. Wind tegen. Lukt ook. Ik ben verbijsterd. Aan het einde zakt het wel iets af. 2min rust. En die gaan ook te hard. Daarna de twee minuten harder dan 12km/u. Omhoog de ovp in. Verdomd dat het lukt en dat ik er moeite voor doe en mijn benen werken mee. Mijn darmen werken helaas ook. Dat is jammer. Ik stop weer even. Heb ik geleerd van insta-influencers. Je roept heel hard hoe goed en snel je bent, maar onderweg tig keer stoppen voor het ideale plaatje. Ik vind het hier weer erg mooi.
5km binnen een half uur! Life’s good. En dan nog een keer de hele riedel, maar nu met wind mee en ik moet naar de wc. Het lukt me nog een keer. Iets harder zelfs nog. Met nog een uithijgstopje. De laatste 2 minuten ben ik een stoomtreintje qua ademen en de vrouwtjes kijken bezorgd om. Ik tel mee af. Grotere uitslagspassen maken helpt schijnbaar. Ik duik de wc van het centrum in. Altijd fijn, gewoon papier en het is geen diarree ofzo.
Ik zweet nu wel ff. En dan weer door over een glibberpad, maar ik ben aan het uitlopen en dat gaat ook te hard, maar ik wil 10km halen. De trap uit is horloge weer uit. En dan ga ik ook nog buitenom in de wijk en ga ik Manuels bak buiten zetten. Ik red de 10km in een uur: 57 minuten. Maar de realiteit is anders! Ik ben er heel content mee. En ja, het lukt me dus toch annemarie: je hebt gelijk. De hartslag is niet eens overdreven hoog! De cadans wat lager weer. Uitvoering is maar 49%. Ik ging te hard. 😂
3/3 ik zou 1500m zwemmen voor de Training Ofthe Day T-OD.
In triatlon is de Olympic Distance 1500m zwemmen, 40km fietsen en 10km hardlopen. Gister heb ik geleerd dat je een WOD hebt in de bootcamp/krachttraining: Workout of the Day. Vandaag wilde ik een Triatlon OD doen. Training Triatlon Of the Day. Een beetje andere volgorde, beetje lange pauzes, maar de afstand moest wel gaan kloppen. Bedacht ik dus op de fiets toen ik 40km bij elkaar sprokkelde. En bij het lopen heb ik dus de 10km bij elkaar gerend. Ik krijg trainingen in een programma (Final Surge) en het goed uitvoeren van de lengte van de training maakt ‘m groen. Je mag 20% afwijken. De enige rekensom die ik altijd voor elkaar krijg! Ik had vanmorgen precies kort genoeg gefietst voor groen, hardlopen precies net níet te lang en nu dus 1500m zwemmen. Ik zwom 200m in. En toen kregen we een duurtraining op. Héérlijk!!! Gewoon 3x 700m rustig zwemmen was de opdracht. Geweldig! Ik hoefde dus maar 2 keer mee te doen en mocht lekker rustig achter iemand zwemmen. Het ging echt superrustig. Maar vrijwel zonder pauze. En die tijd telt op. De tijd in het zwembad telt, niet de zwemtijd zelf. En toen kwam het Grote Probleem van de dag: te vroeg moeten stoppen is een gele training. Niet intervalletjes op hoog tempo of buiten fietsen was het breekpunt, maar het accepteren van een gele training. Dus ik heb me heel easy zwemmend een kilometer lang afgevraagd wat het zwaarste telt voor mij: de OD of de groene training. De OD dus. Dan heb ik een eindtijd. Twee keer 700m en de 200m inzwemmen was 1600m. Dat is prima acceptabel. Maar wat vond ik het moeilijk!!!
En bij de club zeg ik maar niks, want dit is voor die geweldige atleten natuurlijk een eitje of ze doen het dubbele drie keer zo snel, maar ik weet zeker dat 99,9% van de nederlanders deze week geen OD als training doet en daar niet eens aan zou denken ook. Ik heb het ijs- en ijskoud bij het omkleden. Ik heb het de laatste tijd vaak koud. Toch echt aan het afvallen? Alles met achtje trouwens.
Annemarie maakt er later 3 groene trainingen van, omdat ik die verdien! Soms krijg je een medaille, soms een pluim.
4 December – intervallen 5×5 hard in Zwift – Triple Twist in Watopia op de binnenfiets.
that was hard. 🥵 het was al een sombere, lastige, ongecontroleerde, donkere, richtingsloze dag en dan is binnen gaan fietsen een ‘dingetje’ Ik vroeg mijn vriendin of ze kon bellen en ze zei van wel, maar dan later. Ik moest buiten 40 en binnen 10 minuten warmdraaien. Dus ik deed 20 minuutjes. Moet natuurlijk wel de tijd halen! De wattages die voorgeschreven waren, haalde ik niet. Uitvoeringsscore NUL procent. En toch was het een supergoede training. Ik heb mezelf gepusht en die benen laten verzuren en mijn best gedaan. Moest ik 5 minuten hard de heuvel op en ik deed enorm mijn best, vooral om sneller te zijn dan mezelf 😉 de 5 minuten rust waren ook welkom.
Toen in het tweede blok ging ik de grote heuvel op. Ik verlengde het blok om keihard naar boven te bikkelen. Ik zweette leeg!! Ik dacht: als ze belt, kan ik iets overslaan. Van het derde blokje nam ik een minuut rust en toen 4 minuten op een lage cadans. Lekker, maar niet voor mijn benen. Die voelde zich echt niet goed, maar mijn hoofd en wilskracht zijn de baas weer! Het schakelen met deze fiets valt niet mee. Dan 5 minuutjes wat kalmer, maar als je naar het grote blad schakelt, lijkt die fiets iets anders te gaan reageren en kan je harder. Ze belde maar niet. Dus ik pakte de laatste 5 minuten ook nog een lage cadans en een dik tempo. Het regende! Nou, nat werd ik binnen ook, al was het niet van de regen.
Ik dronk de bidon leeg. Ik maakte de training en 25km vol. Ik maakte de route vol en ik brak een paar records. En toen ik aan het uitfietsen was, belde ze. We hebben niet al te lang gekletst maar ik snap de wereld nooit als ik haar hoor. Ik had me verheugd op de douche en het was ook lekker om me af te spoelen!
5 December – wandelen op een donkere, sombere dag met teveel chocolade.
Het is donker, somber, het regent, het is koud en ik slaap erg slecht. De stofzuiger begint midden in de nacht even voor zichzelf en ik was net diep in slaap. Overdag is het qua werk allemaal wat hopeloos: moet ik het afstoten, moet ik me blijven inzetten; bovenal tel ik de tijd gewoon af en we mogen een uurtje eerder stoppen. Als ik even buiten loop, valt het weer me mee en Rob loopt daarna mee naar de winkel.
Lopen we nog een paar minuten in het licht. Het is net als de hele dag: guur, kil en teveel zoetigheid. Aan pakjesavond doen wij gelukkig niet meer, ik heb de onrust nooit leuk gevonden en er is genoeg onrust nu en geweest dit jaar. Ik kan het niet laten om teveel te snaaien en word ook weer wat zwaarder. Ik eet de gekregen chocoladeletter op en daar heb ik spijt van! Hardleers… De bootcamp gaat niet door omdat er te weinig deelnemers zijn. Snap ik, maar ik had het gedaan! Was slimmer geweest dan de chocoladeletter opeten…. 😎
6 December – van de onderzoeksbus naar huis rennen met intervallen
eerst het meevallende bevolkingsonderzoek. De golvende bus was het ergst.
Vincent had me gebracht, kon ik met mijn rugzakje en muziekje teruglopen. Het was droog en nog licht. Zes keer 10 minuten tempo ca 6:10, dan 1 minuut versnellen naar 5:30 en dan een minuut rust. Kziewel. Blok 1 was zoeken en met Vincent appen wat er in huis is en dat ging snel voorbij. Ik was snel bij het viaductje. Versnellen op het industrieterrein en het ‘gewoon’. Geen pijntjes, geen last, aandrang natuurlijk. Langs de gevangenis en dan tegen de wind in een beetje omhoog. Alles was grijs vandaag. Ik nam het nieuwe slingerpad. En toen zette ik het horloge stil en ging ik de zeer kunstmatige berg op. Dat hele stukje ‘natuur’ is vooropgezet daar.
Maar de dijk en daarachter water zien en de grijzige kleuren is wel mooi. Alweer op 5km en al bijna op de helft. Ik heb elke keer een minuut of 7 nodig om een ritme te vinden en dan moet ik alweer bijna versnellen! Na blokje 3 en bijna 6km duik ik de bosjes in. Voordeel van bruine blaadjes is dat je niks ziet…
het was nog steeds schemerig en nog niet donker. En droog. En niet koud. Ik zag niemand. Alles voor mij. Ik at winegums en in blok 4 langs de plassen met het verdwijnende licht en wind mee begon het goed te gaan. Mijn eigen ritme kwam terug, geen last meer van watdanook en gewoon lekker lopen. En versnellen ging ook een beetje beter. Het licht ging heel langzaam uit. In het vijfde blok zette ik Ri na Cruinne hard, nam ik mijn eigen ritme en ik ging te hard en het kon me niet schelen want ik zat er helemaal in. Heerlijk. In het moment, in het verdwijnende licht, niemand in de buurt. Ik genoot ENORM. Thuis dat nummer maar eens opzoeken. (Geweldige tekst: to the world) Toen het nummer klaar was liep ik door richting het centrum en het werd wel echt donker nu. Ik zag 2 mensen, de eersten sinds de auto’s op de vaartweg. Ging 1 van die vrouwen even plassen op dat moment. Ik zei ze hard lachend dat ik het helemaal begreep! Ik was te snel om een zakdoekje aan te bieden! Ik moest versnellen maar dat was lastig op het smalle gladde glibberige modderpad. Ging ik rustig overheen en horloge nog 1 keer stoppen voor de trap en foto’s.
Nog 1 keer en nam het nieuw geasfalteerde pad. Komt er een brommer En ik had geen lampje en ik spring opzij: modder! Nou ja, een rustig blik dan en in de wijk nog 1 keer écht hard gaan en dan langs de school en 12 km volmaken. Geen last van iets. Stopjes onderweg vind ik TOP. 4 winegums, 1 kikker, 1x water. Tempo uit thuis ook nog ver onder de 7, verder mooi tempo bij nette hartslag en geen last naderhand.
7 December – Wandelen met Rob door onze mooie ‘achtertuin’ en een stukkie zwemmen in het badje
Het was ineens droog en zelfs zonnig en ik wilde de badge halen en het is goed voor Rob dat hij naar buiten gaat en even gaat lopen en mijn buik deed pijn en dat is dus echt niet leuk, want dat beangstigt me dus, als mijn darmen zeer doen en opgeblazen zijn en dat kan komen doordat ik te weinig heb gedronken en daar had ik ook even hoofdpijn van, maar ik was wel lekker afgevallen of het komt door het meergranenbrood, maar jammer is het wel en gelukkig was het dus echt erg mooi licht en zijn de oostvaardersplassen ook erg mooi en de runderen stonden lekker in de zon te chillen en het was ook een beetje glibberig en Rob zag nu het nieuwe centrum voor het eerst en we kletsten wel lekker bij en we gingen wel de korte weg omhoog en op de evenaar regende het dan opeens weer even en we liepen langs de AH en toen gingen we lunchen en toen liep ik nog even naar Manuels huis en daarmee had ik dan in 1 veel en veel te lange zin de wandelbadge toch maar mooi gehaald en ook een frisse neus gehaald.
Nog steeds buikpijn en opgeblazen darmen en dus misschien toch een prikkelbaar darmsyndroom. Maar wel naar het zwembad natuurlijk. Ik zwom even in en ik heb echt zowat alles met achtje gezwommen. Ik ging voorop, de hele tijd eigenlijk.
De andere dames achter me aan en ik ging gewoon lekker rustig. Eerst moesten we 100-150-200-150-100 met tussendoor wat uiteindelijk 25 m schoolslag moest zijn, maar dat hoorden we pas na 100m. En dan deed ik de 150m in zone 2 en de andere in zone 1 en dan dus een stukje extra van 50m met school/borst-zonder-achtje. Toen moesten we 3 keer 100 doen en elke baan iets minder slagen: 26-24-22-20 was voor mij een ideaal wat niet elke keer lukte, maar ik deed wel telkens minder slagen. Toen moesten we 3 keer 100 met 1op2 ademen, 1op3 en 1op4. Ik werd het wel een beetje zat geloof ik om vooraan te zwemmen, maar ik kan dat nou eenmaal wel en dan zwem ik niemand omver. Toen volgde een ingewikkelde: 100m hele slag en die deed ik zonder achtje, daarna 125m armen, toen 75m met gespreide vingers en 50m met vuisten. Ik deed het keurig, maar zonder al te veel animo. Tot slot zwommen we 300m uit op mijn iniatief en dat was 100m rustig zone 1, 100m zone2 en 100m zone 1 en toen vond ik het wel genoeg geweest!
8 December Een duurloop met DH, ik heb een nieuw loopmaatje gevonden denk ik!
Ik moest vroeg op, want we hadden om 9 uur afgesproken en dan bijtijds ontbijten met yoghurt en naar de regen kijken buiten. Ik deed een knieband om, compressiesokken aan en een regenjasje. We hadden bij almeerplant afgesproken, maar die was dicht. Ik vertrok om kwart voor 9 en DH belde waar ze moest zijn, dus al rennend leidde ik haar en mezelf naar de goede plek. DH loopt normaal iets harder dan ik, dus ik vond het natuurlijk spannend. Maar ze is enorm lief en flexibel en het hoeft niet meer zo voor haar. Ze rent nooit meer samen nadat ze met iemand liep voor wie het altijd op een wedstrijd uitliep. Het voelt wel een beetje als ‘vreemdgaan’ tegenover Joyce, maar het is erg leuk om DH ‘mijn’ achtertuin te laten zien. Ja, het regende nog wat, maar het was niet koud (vond ik). DH is in de Braziliaanse regenwouden geboren: zij heeft het altijd koud!
We gingen door het bos heen slingeren en het ging mij prima. Ongelooflijk maar waar. Op het fietspad gingen we zelfs lekker snel! En we konden blijven praten of luisteren. We waren te vroeg bij het centrum, dat was nog dicht. Ik hoefde gelukkig toch niet.
Stopje en dan door. Heerlijk kwebbelend. We gingen langs de heuvel en dat ging even rustig aan. En dan over het mooie nieuwe ATBpad. Niks tegen de fietsers zeggen voorlopig, maar wat mooi, dat geslinger door het bos!
Even een stukje fietspad en dan het bos weer in. Waar we het over gehad hebben? Mensen die we kennen, trainers en schema’s, hogere machten en na km11 ging ik vertellen waarom ik ooit aan triatlon begonnen ben. We gingen nog even stoppen op de andere heuvel en dan achterlangs het bos door.
Zagen we hertjes in de verte. Je mag er niet in, maar het kan wel… En weer een mooi aangelegd pad. Toen terugslingeren naar de natuurburg. Ik voelde het intussen wel, dat er al 12km op zat. Ik leefde op (net te weinig, maar ook weer genoeg) winegums. En dat ging echt SUPER. Geen aandrang, geen honger. En het is zo mooi en afwisselend in het overbekende Kotterbos! We doen wat ommetjes en ik ga hier en daar lekker langzamer en gewoon even wandelen om te kunnen vertellen. Omdat het oppakken daarna weer lastig is. Weer een stuk fietspad ontdekt! En dan even lastig: terug langs mijn huis? GH vindt het wel leuk, dus we slingeren over de Evenaar en dan wijs ik ons huis aan.
Het is raar om verder te lopen, maar ik hoef niet eens naar de WC! Intussen is het droog en zelfs een beetje zonnig. Prachtig. Ik zwaai naar de bootcamp en ik begin het wel een beetje te voelen. Ik breng DH tot bij haar auto en dan wil zij de 18 volmaken en ik zag dat ze ook nog 20 heeft gedaan. Ik loop via een rondje terug naar huis en de 21,1 zitten er op. En dan ben ik moe opeens en is het genoeg.
Ik had 25 gewild, maar ik heb niet de zin of kracht om nog 3 km te gaan lopen. Ik ben thuis en het is wel goed zo. 22km. De gemiddelde tijd is “Mwah”, maar de gemiddelde hartslag en stapcadans is oke. Ik heb geen extreme honger (later in de middag een beetje) en geen pijntjes! Niet gelijk door naar de WC en geen last van mijn buik ook. Wel weinig gedronken en ‘s middags wat vermoeid en stijfjes, klein beetje last van mijn knie, maar dat wandel ik er uit. Ik denk er over om nog een keer te gaan lopen vandaag, maar ik weet niet of het echt verstandig is. Enerzijds denk ik: je kan nog geen HM in 3 uur lopen en dan ben je moe, is lang trailen wel zo verstandig? Aan de andere kant: wie niet probeert, weet het niet. En 7 uur trailen is toch te doen met veel eet- en stopmomenten onderweg? Ik ga in elk geval nog een keer met DH hardlopen! Ik wandel ‘s middags nog via Manuel naar de winkel en dat gaat prima en ik heb tijd om de Lego te bouwen. Dan voelt het allemaal rustig aan.
En ‘s avonds ga ik mooi nog strijken en dat tel ik mee als krachttraining ook. Het was nog niet eens 15 minuutjes. Een kwartiertje zeg je? Dat neem je toch niet op?! Strijken telt niet echt als krachttraining denk je? Hé, dit kwartiertje telt driedubbel! Minstens. Ondanks een wasmachine en een droger en een vaatwasser moeten die prachtige machines wel in- en uitgeruimd worden. En gemanaged: aanzetten bijvoorbeeld. Robotstofzuigers zijn een uitkomst, maar die legen zichzelf niet. De toiletten blijven alleen maar schoon met een handmatig bediende borstel. En kattenbakken met 3 schattige katertjes moeten meermaals per week gedaan worden. De vuilnisbak tijdig aan de straat zetten is een onderdeel van het huishouden. En naar de winkel lopen (al doet de puber dat graag voor de contacten met de leuke ex-collega’s) met het glaswerk zat er vandaag ook tussen. De Picnic komt dan wel naar ons toe, maar niet uit zichzelf! Tijdig bestellen. Mama mag niks vergeten. De aanrecht en tafels afnemen; bijna dagelijks. En opruimen: doorlopend. Twee verdiepingen zijn ‘van mij’. En 3 van de 7 keer per week solo koken en regelmatig de tafel dekken. Niet dat we niks samen doen en -eerlijk is eerlijk- klusjes komen op zijn bord en de puber moet echt zelf zijn kamer en zijn was op orde houden, maar de organisatie is in deze handen van de mama. Naast die halve baan & veel sporten. Dus dat kwartiertje strijken: zie het als compensatie voor een doorlopende krachttraining!