1 April Een Grote Grap! Ik heb niks gedaan wat echt was, behalve veel sporten! Met een grote glimlach. En een knipoog.
Ik heb de hele ochtend lekker niks gedaan! Dat was even nodig, maar het was nog niet eens gemakkelijk. Of eigenlijk ook wel. Ik dacht wel: ik ga hardlopen nu, maar die gedachte bleef bij een gedachte, want er stond niks op het schema. Ondertussen draaide de wasmachine overuren. Na de lunch ging ik toch maar meteen fietsen. Wind mee op de dijk en toen dacht ik: wacht eens even: het is 1 april en dit is de dag om “over het water te vliegen” Dat plan heb ik al een tijdje. Aan de ene kant van de dijk het horloge stilzetten en aan de andere kant weer aan.
Je fietst dan wel om, maar ik had wind mee. En op de dijk wind tegen, maar ik kon langzaam aan doen. De fietscomputer bleef aan staan. De weg op de dijk is onwijs IERS. Superslecht.
Fotootjes en weer gniffelend door. Ik had lekker wind mee op de dijk. Toen ik daar vanaf ging, werd het lastig. En Garmin heeft met een training en lang stoppen errug veel moeite. Dus daar ging het 1 en ander mis, maar ik laat het lekker zo, mooi hoog tempo erbij gejokt ook nog. Ik ging een beetje over de wat makkelijkere paden tegen de wind in de stad door en ik moest minuten versnellen. Daar haalde ik de hartslag niet, al deed ik mijn best. Qua tijd was het ook rommelig ondertussen. Ik snapte wel waarom wind-mee zoveel voordeel had opgeleverd!!
Ik heb uiteindelijk een rare 1 uur en 12 minuten waar er 70 moesten en mijn tijd nog niet om was, maar stik erin: vandaag is alles nog meer dan anders VOOR DE GRAP. En ik vond 33,33km ook leuk klinken. Tijdens het fietsen had ik bedacht dat ik ook bij het hardlopen dan maar eens moest valsspelen. Ik moest wachten tot VIncent er was en dus zat ik lekker op de bank onder de warme overkapping. Ik zet mijn activiteit lekker op strava!!
Een PR lopen in een training: I Can Do It!
Deze training op donderdag weggeplukt en opnieuw uitgeschreven. 18 minuten z1/z2 en dan 2 keer 2 minuten hard. Ik wilde het zo graag een keer doen: een idiote tijd neerzetten in een training, die alleen maar haalbaar is met 100 keer stoppen onderweg. Vincent ging mee. Na 500m was de hartslag al te hoog en stopten we om die te laten dalen. En 300m later weer. En tot de brug nog wel 2 of 3 keer. Gelukkig was het niet koud en konden we elke keer weer stoppen en het op gang komen ging prima. De brug op werden er wat horloges gewisseld en toen kon “ik” heel hard de brug op in zone 2! Weer terug geruild en voor we bij het viaduct waren, waren we 2 stops verder. Het schoot niet op. Elke keer dat stoppen en ik liep wel hard op de rand van HRF 150 voor mijn doen! Toen onverhard en hela, daar ging mijn horloge weer.
Ik zelf “jogde” op 5:05 achter mijn horloge aan, met zijn horloge. We moesten nog een keer stoppen want zijn hartslag liep ook op! Tot het oostvaarderscentrum waren er nog 3 pauzes nodig. Toen ruilden we weer om. Liep Vincent de laatste minuut inlopen vol en had ik bijna 4 km in 18 minuten! En toen ging mijn horloge 2 minuten heeeeeeeeel hard. Ik ook wel, maar toch ietsje minder…. Zelfs mijn horlogedrager was er even moe van. En toen mocht ik 2 minuten rust en daar zat geen beperking op, dus ik kon lekker even door.
Daarna liep ik zelf 2 minuten op mijn max hard en ik deed erg mijn best. Wel eens een keer goed: je moet dan echt grote passen zetten en alles in hardlopen steken. Dan doet er niks pijn, is er alleen maar door en door moeite. Moeite met ademen, volhouden en doorgaan. Tijdens het bedwingen van het viaduct was het horloge ‘per ongeluk’ uit. Daarna nog 10 minuten uitlopen. Ik deed mijn best, terwijl Vincent vrolijk verder huppelde en zich inhield. Ik ben 2 keer gestopt! Maar het laatste stukje op de Laan der VOC ging ik zelf zo hard mogelijk en zat ik ook op 4:10/4:25. Hou ik 400m vol en dan ben ik af 😀 Harder kunnen mijn benen niet!!
uiteindelijk is de uit-thuistijd in de 9 minuten, maar ik denk dat het toch een toptraining was. Met elke keer aanzetten en hoog grijpen en een keer het maximale proberen te halen en gezellig samen met Vincent. We hadden er lol in. Ik had de hele dag weinig gegeten en ik hoefde niet écht. Ook deze staat op Strava.
En dan 1 APRILwandelen. Dat doe je zo:
Download solo blokje wandelen vanaf maart
Haal deze door fit-files en wijzig de datum en begintijd
Voila
De wandelstreak is gered!
Zo doe je dat.
Ik weet bijna wel zeker dat ik niet de enige ben die dit weet….
Kan ik verder met koken en eten.
Helaas tellen de stappen niet mee.
Hebben we nog iets van het zwemmen te maken. Een RAMPYARD.
IK had geen zin, kreeg zin en werd er niet moe van, maar mijn ogen vielen dicht. Soms is Een half uur al 28 minuten te lang. 6 minuten duur zwemmen is gelijk aan 6 minuten niet op iemands voeten meppen en verveling. Sorry baan 2, maar het lag niet aan jullie. Het ligt aan het bed wat nog opgemaakt moet worden en de trein die mij morgen om kwart over 8 weer naar kantoor moet brengen. En tja, míjn chauffeur ging er uit (godzijdank), wegens een afspraak. (Met mij 😆). Dan maar een gele training.
In elk geval weer een PR op de yard!! Joehoe. 🤠 schijnbaar 1394m gezwommen, wow 😮 op de yard ziet de tijd er nog prima uit 😏weltrusten!
Ik had het horloge op yards gezet in plaats van het metrische systeem. Om er vandaag, op 1 april lekker overal een leugenachtig lollig geheeltje van te maken!
2 April Een wandeling met de collega’s
In de lunch. Gehoord dat de neventaken ook belangrijk zijn. Best druk in een drukke zaal. Ik heb geen enkele last van gister of van iets nog. Wel vermoeid de hele dag door Mijn ogen lijken moe. En s avonds uit eten met de collega’s. Veel prikkels op een dag. En dan is buiten wandelen zooooo fijn!!!!
3 April. Gewoon. Fietsen. Omdat. En Hardlopen. Want.
Lang gewerkt. Onrustig. Toch veel gedaan. En ook weer niet genoeg. Ook alles gewassen en Vincent geholpen. Lekker weer buiten. Ik ben moe van binnen. Eigenlijk wil ik niks. Ik heb teveel en te laat nootjes gesnaaid. Het schema is leeg, er hoeft niks. Onder de overkapping is het lekker warm. Het kan etenstijd zijn. Maar ik ga. Ik ga naar buiten. Ik ga gewoon. Racefiets. Muziekje. Kort. Trisuit aan! Jasje erover. Gaan. Naar de dijk. Langs de dijk. Het hoeft niet. Er is weinig aan. Alles is net niet: tempo, zin, cadans. En juist dat is wel weer prima. De zon is lekker. I don’t care about wind. Of tempo. Of iets. Of hoelang. Gewoon gegaan. Een vorm van training. Of ontspanning? Net niks. Maar net genoeg. Ik vind 13,99 leuk. Genoeg.
Na het fietsen direct door hardlopen. Op 1 april deed ik deze training samen met Vincent en zette ik aan tot de hartslag te hoog was en dan stopte ik tot het weer laag was en dan weer aanzetten. Het was intervallen-rusten-heel hard-stoppen en de tijd die het PR wat Strava laat zien met een gemiddelde van 4:28 koste meer dan een uur! Vandaag liep ik door, bleef binnen de hartslag, deed mijn eigen best, mijn eigen intervallen en dat heb ik pérféct uitgevoerd!! Natuurlijk moest ik thuis meteen door naar de WC en is de hartslag behoorlijk hoog, maar hier ben ik trotser op dan een gefaked Strava PR.
De eerste km ging heel soepel en daarna moest ik elke keer inhouden. Dat ging prima hoor en ik vond het wel leuk om niet te stoppen nu en gewoon mijn eigen ding te doen. Ik heb geen pijntjes meer en het gaat goed. Ik loop niet langs de plassen, zodat ik kan stoppen, want het schema is al opgevolgd. Ik zet lekker de 2 minuten aan in mij eigen tempo. Even rust. Ik heb wel last van aandrang. Balen. Ik druk het (letterlijk) weg. Ik tel de tweede keer af als ik aanzet. 5:08 na een drukke onrustige dag vind ik een mooie interval. Ik loop de tien minuten uit en ik zweet me kapot want het is hartstikke warm! Ik zeg EJane gedag die op de bootcamp wacht. Ik heb honger intussen en ik maak de 7km vol. Voor mij een lekker tempo zo! Ik ben dus echt APETROTS op een eerlijke uitvoeringsscore van 100%. Het voelt verdiend!! Nergens last van!!
Alhoewel…. Gelijk door naar de WC.
Niet dat ik denk dat ik dit op een halve marathon kan lopen, maar toch leuk, 2 van die korte intervaltrainingen in de week voor een halve marathon!!
Ik zet deze ook op Strava. In de hoop dat iedereen die me dinsdag gecomplimenteerd heeft met het neppe PR dit ook ziet en begrijpt. Niemand.
En dan nog eventjes wandelen:
Voor de streak
Om de bak weg te zetten
Samen met Rob
Net een vierkantje.
Net een mijl.
Echt omdat het nog ff moest.
Maar wel lekker weer.
En lekker lang licht.
4 April Wandeling voor gelletjes en niks-geks fietsen (of toch wel) en wandelen natuurlijk
Voor de stappen en nieuwe gelletjes gingen we even bij Produrance langs. Heerlijk weer! echt warm ook en de lucht vol geuren en geluiden. We hebben met Remo gekletst. Ik moest alweer poepen, maar lopend red ik dat tot thuis prima. Wind mee was echt warm in een truitje! Vincent spotte een tulp, dus die velden hoeven we niet meer te zoeken 😉
Ik ben weer een halve kilo aangekomen, maar ik laat het even zo. De pijntjes zijn allemaal weg en ik voel me prima verder. Ik doe weer vanalles: de was, badkamer schoongemaakt, Duolingo gespeeld, een beetje rust genoten. maar er blijft ook veel liggen: het strijkgoed, filmpjes, de kamer boenen etc. het is behoorlijk eindeloos! Maar ik klaag niet. Het kan allemaal wel.
“Niks geks, gewoon losfietsen” stond er in het schema. Alsof ik normaliter wel gekke dingen doe. 🤷🏽♀️ Maar goed, alleen maar fietsen bevalt me ook uitstekend en prima! Vincent ging mee, al moest hij een uur en ik anderhalf uur. Ik wilde kijken of er al tulpen waren. Tegen de wind in door het bos. Vincent ging vooruit naar de sluisjes. Vond ik ook wel lekker, hoefde ik alleen voor mezelf te doen. En dat was allemaal goed zoals het was. Mijn cadans lag best hoog voor mijn doen en ik fietste lekker en maakte me niet druk.
Bij de sluisjes ging Vincent weer mee. Ik dacht dat hij richting de Ibisweg ging, maar hij vergiste zich (of niet?) en ging mee naar de Vogelweg. We hielden wind tegen. Het was stervensdruk. Kom je maandenlang niemand tegen op de Knardijk, nu zitten er dikke wielrenners in het gras te chillen, een andere ouwe knar in Tri2One kleding en 2 andere wielrenners! Op het werkeiland drinken we wat en dan: Wind Mee. Vincent ging er snoeihard vandoor en ik ging ook wat harder. Ik vond alles goed. Tot de Doddaarsweg had ik gezegd. Ik had gehoopt dat we op de Doddaarsweg meer wind mee zouden hebben, maar het viel tegen. We reden samen en eigenlijk is die weg niet eens zo heel lang. En toen kwamen we een veldje bloemen tegen!
Foto, bidon leegdrinken (!) en door. We namen de brug terug en er stond al file op de A6. En dan over de Trekweg (die opvallend rustig was) en door naar huis. ik had trek en weinig zin meer. Ik vond alles ook wel best. in de stad verlies je veel snelheid, die er toch al niet echt meer in zat en ik had korter gefietst en Vincent wat langer (maar meer gerust), Vincent sneller. Ik vond het goed geweest. Niks geks gedaan.
En ‘s avonds nog een keer fietsen: Vincent heeft een dicht wiel gekocht en die wilde ie proberen. En ik moest mee. Had ik even niet op gerekend… Gewoon mijn trui aan gehouden en Vincent was helemaal hoteldebotel met zijn wiel. Er zit nog niks in qua vloeistof, dus het was een gokje. Ik nam Robs fiets, die is het meest stabiel en met de motor op 9 moet lukken… Dat dan weer niet, want dan stokt het zo, maar 7 was prima en ik kon prima optrekken.
Ik maakte plaatjes in het mooie zonlicht in het bos. Vincent ging heel hard langs de Vaart en genoot onwijs. Dat was leuk. Ik had het koud, want door een katoenen trui heen waait het. Op de dijk deden we nog een paar foto’s.
En daarna op het fietspad maakte ik filmpjes. Ik vond het niet heel stabiel, maar het ging. En soms nog goed ook! Rond jeugdland ging ik ook even.
Kon Vincent naar zijn fiets kijken! Maar mij past dat ding totaal niet. We reden weer naar huis en Vincent is heel, heel blij met zijn dichte wiel. Dat vind ik dan weer supergaaf!
5 april – Wedstrijddag, de halve marathon, maar eerst nog wandelen.
Naar de ah met Vincent en een ommetje. Het voelt allemaal goed. Mijn lijf voelt prima. S middags macaroni eten en roerbakgroenten zonder de ui. Raar als een wedstrijd pas zo laat van start gaat. Ik ven smorgens wat minder sterk, maar ik slaap als een roosje!
Het is heerlijk weer.
Ik heb de laatste tijd hooguit 12km gelopen. Dit jaar 1 keer 15km. In januari en februari lag ik er uit omdat mijn been niet werkte. Mijn conditie is prima en daar twijfel ik niet aan, maar ik ben niet goed voorbereid voor een HM. Ik ben bang dat ik moet en dat er geen Dixies zijn. Dan maar in de bosjes hoor! Ik drink wel en ik ga thuis naar de WC voor de grote boodschap en in Nijkerk ook nog een keer een Dixie in, die op de route ligt! Halverwege, dus daar kan ik naar toe. Het is een enorme gok om op water te gaan lopen. Ik ben daar fysiek toe in staat, maar de vraag is in hoeverre. Annemarie raad aan een gelletje bij de hand te hebben voor de 15km of als het niet meer lukt. Dus ik neem het rugzakje mee met papier en een gelletje en mijn telefoon er in. Ik ben er verder compleet rustig onder. Lekker achterin zitten en water drinken. Niks geeen zenuwen te bekennen! Nog een keer plassen op de Dixie en ik hou het lang koud. Ik ga superkalm het startvak in. Ik kan dit vast wel, dat is mijn gevoel. Ik ga doen wat ik leuk vind: 2,5 uur sporten. Hartslag in startvak is hooguit 85! De spanning voor Vincents start was groter. Muziek hard, acceptatie tot en met. ik App zelfs Joyce nog eventjes! Zij heeft er echt vertrouwen in, nog meer dan ik.
De Halve van Nijkerk. Het verslag lees je hier.
6 April Strijken en uitfietsen
Ik sliep heel erg slecht. Een enorm nadeel van een late wedstrijd, heel laat (vet) eten en de administratie dan nog moeten bijwerken. Heel veel wakker. Maar geen pijntjes! Een klein beetje stijf, maar het was in februari vele malen erger, toen mijn knie zoveel pijn deed. Ik vond dat strijken en luisteren naar het webinar van Eatandtrain wel genoeg was om als krachttraining te laten tellen. Interessante webinar: 6 stappen om gezond te gaan eten. Ik vond vooral het opschrijven interessant. Ik had dat zelf ook al bedacht, want ik kom er niet toe om de app van de Eetmeter in te vullen. Ze gaat er van uit dat je wel weet wat het beste is voor je, dat je alleen hebt aangeleerd dat je streng moet zijn en vanalles om allerlei redenen best mag. Ik ben op de helft. Het strijken ging prima. Veel thee erbij, want ik heb duidelijk een vochttekort van gisteren! Ik had vannacht échte honger, maar vanmorgen viel het mee. Naar dat hongergevoel moet je luisteren volgens E&T, maar juist dat kan ik absoluut niet! Ik kan prima niet eten. Al was het vandaag vrijwel onmogelijk: moe, toch weer sporten en energie verbruiken en geen zin om te koken. Fataal. En koekjes in huis van gisteren. Was m niet. Het begin is er: bewustwording. Als ik me er toe zet en de 16 weken neem die er blijkbaar voor staan, kan ik het. Maar ‘er toe zetten’ is een grote eerste stap.
Verder NERGENS last van. Geen stijfheid, geen lastige knie, geen kuiten die pijn doen, geen kramp, nog geen blaar. Alleen een schuurplek van de hartslagmeter. En die akelige vermoeidheid. Gelukkig valt de vermoeidheid nu op zondag, dat is eigenlijk wel prima. Meestal is de maandag (werkdag) aan de beurt. Het komt doordat ik loop op LEEG. Idioot dat ik dan 6:10’s kan blijven draaien, maar de hersenen gaan leeg. Het herstel vertraagt. Vroeger ging dat sneller. Ik ben wel blij dat ik na de blessures weer hersteld ben (dan maar dikker) en dat ik gewoon een HM kan volmaken. Met 2 uur kan ik aankomen op t werk 😀 Mijn snelle man-collega deed 5km trager!
Ik haat het simpelweg. Al die jankerts over de wind, die dan 29 fietsen. HOE DAN??? Dan laat je de grote mannen toch voor je fietsen en val je in die wedstrijd door de mand? Of je topt alles ontzettend af en dan val je ook door de mand op de 90km? Ga dan alsjeblieft niet doen alsof het de wind is. Ik snap dat 28,5 gemiddeld een beetje sneu is, maar ik haal de 28 niet. Not even close. Dezelfde wind gek genoeg. Maar dan alleen. Zonder excuses. Want tegen de wind in haal ik de 25 niet eens. Ik ben vooral blij met de wind mee, die het me gemakkelijker maakt! En ik heb meer excuses: gister een wedstrijd gehad, oud, solo, een simpele racefiets. En ik ben moe. Geen zin. Ik moet nog zoveel doen! Dat geploeter tegen de wind in vind ik lastig. Ik wel. Ik moet plassen en ga bij het bankje. Ik ben net op tijd klaar voor er mensen komen zitten 😉
De Knardijk is wat drukker, maar het valt allemaal mee. Het is niet echt warm, maar ik heb het de laatste tijd nooit meer warm. Ik draai de dijk op en heb wind mee. Daar moet ik het dan van hebben. Ik ga liggen, maar blijf wel opletten op mensen die zomaar van hun auto naar het gras rennen. Het is niet zo dat het niet lukt ofzo, maar dit is me overbekend en ik ben moe en ik heb trek, of toch niet? Ik fiets gewoon wat me te pas komt. Ik moet 80 minuten fietsen. Straks nog wind tegen. Ik word door 3 mannen ingehaald. Jonge kerels.
Er zijn ook mensen die zeggen dat ik goed gelopen heb op de halve marathon, maar ik voel het toch weer niet zo. Experimenteel, dat was het. De grens opzoeken met voeding. Een beetje dom van me. En die mensen die het zeggen, lopen zelf vele malen harder. De meesten tenminste, al geldt mijn gemopper over wind-zeikers ook maar voor een paar lieden en niet voor de dames die lang zo snel niet gaan als ik nu doe. Ik maak het ommetje en de berg is opgesierd en dan ga ik terug. Ik zie een gemiddelde van 27,7 als ik de stad in ga en hou het vast tot boven de 27. Voor mij uitmuntend! Ik doe het nu eenmaal solo.
En dan nog wandelen. Voor de stappen. En de meloenblokjes. En friet. met de mannen samen gaan wandelen. Ik vind het erg vervelend, dat ik de stappen moet halen, terwijl ik erg graag onder de warme overkapping wil blijven liggen. maar ik moet morgen meloenblokjes hebben. En we moeten avondeten, maar er is weinig meer in huis en we hebben geen zin om te koken. Ik loop niet zo snel, Rob en Vincent zijn sneller. Ik heb 3 lagen truien aan. maar ik loop gewoon. Ponc. Ik ben bijna klaar met mijn Ierse lessen in DuoLingo. Vandaag heb ik religie afgemaakt en dat ging dus echt bijna foutloos. Is mijn ding ;-D Serieus! We lopen langs de Evenaar. Ik heb veel trek en toch ook weer totaal niet en niks. Als we thuis zijn ga ik eindelijk voor de grote booschap naar de WC.
7 April Wandelen en Bootcampen
Met Rob. Die ging naar de winkel. Ik liep mee met een ommetje en dan door naar de bootcamp. Ik had nl nog 600 stappen gezet op de dag.
Ik heb gewerkt. Achter een buro.
Ik heb goed geslapen en dat helpt.
Maar ik ben door heel veel geïrriteerd. Door al die geweldige neppe mensen op insta die eindeloos sporten en dan -hoppa- weer op de been geholpen worden door een fysio. Al zijn ze veel te dik. Kunnen ze wel hyroxen, maar ‘voelt het niet zo goed’. Terwijl ik werd weggestuurd met een knie-probleem en een opbouwschema. Zelf de dietist moet betalen. Gestraft wordt voor gezond willen zijn. Terwijl wat ik deed zaterdag wellicht niet zo gezond was! Ik vreet vandaag gewoon lekker veel.
En dan doen de klanten ook nog stom ook. Afspraken niet nakomen. Domme vragen stellen.
Anyway: iets met hormoon levels. Wat me naar de allergrootste ervaringsdeskundige leidt die totaal van de pot gerukt is.
Ik win tenminste wel met rummikuppen!
Dus hier telt elke stap.
En dan naar de bootcamp.
Ik heb flink mijn best gedaan!
Moesten we gaan hardlopen…. Op en neer tussen lantaarnpalen, 5 minuten lang. Ik heb er een ommetje van gemaakt. Kan ik. Lukt me weer. Why not? En dan 3×8 minuten. Eerst een rottig blokje op een rijtje. Dan moet alles weer klaargezet en uitgelegd. Duurt altijd zo lang…. Gelukkig is het niet koud. Dan een blokje met sprintjes en opdrukken. Minder. Tot slot een blokje met naar de bloesems kijken. Bianca is wel streng hoor. Im blijf gewoon doen en doen. De rest gaat ergens toch even stil. Aan het einde nog een circuitje. Im vind het best. Stappendoel gehaald. Gesport. Niet moe van geworden. Linkerbeen wel weer gevoelig.
8 April Fietsen.Ging.Niet.Zo.Lekker
Hi beste trainster! Heb jij dat wel eens? Dat je net 2km hebt gefietst en dat je denkt: er zit geen energie in vandaag? Dat je dan omkeert en naar huis gaat? Dat zie je namelijk nooit, dan gooi je de training weg en is het niet zichtbaar. Of fiets je dan door en denk je: we zien wel… Ook dat is aan de data verder niet af te lezen. En dan? Training inkorten? Is ‘geen energie’ daar een goede reden voor? Of is de reden dan: wind-tegen, slechte dag of verkeerde moment van de maand? Moet er een reden zijn? Ik had gekeken en het was windkracht 2/3, dat is dus zo goed als niks. Het voelde als windkracht 5 tegen. Mijn benen hadden de grootste moeite met de rondjes draaien. En dat voelde ik binnen 5 kilometer! Misschien ben ik toch nog niet uitgerust na de halve marathon. En toch vond ik omkeren en opgeven niet het beste. Ik heb die laatste kilometers in de halve marathon gelopen op karakter, omdat de mind de baas is. En als ik me zo voel als ik op de fiets me voelde, dan train ik die mind meer als de benen. Ik vind de keuze erg lastig. Wanneer ga je ‘te ver’ of ‘te diep’ en ben je te belastend bezig en wanneer is doorgaan (maar dan een paar tandjes minder) beter? Ik herken dat echt niet!!
Ik nam de route met de meeste wind tegen: enerzijds kan ik dat de schuld van een laag tempo geven en anderzijds is dat een grotere uitdaging en kom ik er minder vaak. Als het fysiek dan allemaal niet wil, dan maar een leuk tochtje van maken! Via het oostvaarders veld en de knarweg. De bloemen vielen ook al tegen. En ik maak me zorgen om mensen en zaken. Het gaat in mijn droevige hoofd iets beter als ik denk dat ik vanavond maar niet ga zwemmen. Ietsje ruimte. Ik zie een prachtbos, huppelende lammetjes, koeien, windmolens en een oma met kinderwagen. 🥹 Op de vogelweg heb ik wind mee en dat voelt makkelijker. Maar dit is het moment om bij Aardzee te kijken! Dus ik maak een paar foto’s.
Dan de lange weg waar wat 🌷 zijn en water. Ik moest weer terug tegen de wind in. Wonderlijk genoeg haal ik het 1,5uur. en nog boven de 25 ook!! Voor vandaag vind ik het prima. Er zaten stukjes ‘staan op de fiets’ in de opdracht, maar ik heb het 2x geprobeerd en het was m niet. Zeg me nou eens: was het stom of onverstandig dat ik doorgefietst ben? Groet Anke
En dan naar de Almeerplant sjokken. Alsof wandelen niet genoeg is: bellen met mama onderweg. Ik moet straks werken en dat vind ik vervelend. Ik heb ook nieuws van het werk gekregen wat ik rot vind (niet over mij). En ik heb mijn dag niet, want de hormoonbalans slaat door en om. Maar ik wil paastakken! En kattenbakgrint. En wandelen. En stappen. Vincent pikt me op bij de Almeerplant. Met mijn paastakken.
duurloopje van 5×7,5min-30sec rust
- warm aangekleed, maar ik heb het prima, ik ben koud de laatste tijd
- hartslagmeter even niet om want schuurplekken
-na het extra werken was hardlopen nodig, wat een bubbels die marketeers - lijf voelt oke, linkerbeen minder soepel. Cadans weer hoog.
Fotoserie in elke pauze/rust
- viaduct op gerend. Hongerklop. Denk ik. Zou ik honger herkennen?
- het voelde do-able allemaal, maar niks overdreven: niet lang, niet hard, niet heel goed, niet vanzelf.
- leuke afstand weer. Expres. Trainingsscore best leuk gelukt.
- daarna onder de heerlijk warme overkapping.
Er stond ook zwemmen, maar soms gaat slapen voor. Vandaag kies ik op tijd naar bed.
9 April Wandeling met de collega’s en over eten en overeten en zwemmen (en daarbij een blessure oplopen!!)
Weer onrust op het werk met grote mensen die weg gaan of weg gepest worden of zoiets. En deze keer iemand die me na ligt, me aangenomen heeft en een rolmodel is. Een topvrouw! Gelukkig is onze teammanager ook geweldig en die vist al op mijn contractverlenging hogerop. Even een kort en kil rondje in de pauze
Ik ben begonnen met niet overeten. Met niet maar alles pakken om allerlei redenen. Gewoon geen taart, want geen honger. Geen nootjes halen omdat het er staat. 3 keer per dag eten. Alleen helaas wel een bord teveel terwijl ik dacht: ik zit eigenlijk vol, maar weggooien is zonde. En ik schrijf het op. Wat ik niet eet en ook dat ik deze pauze 3 witte bolletjes wel eet. Bewustwording. Niet meer eten zonder dat het lichaam er om vraagt. Het zal nog een hele opgave zijn om hongergevoel te gaan herkennen en al het troost- en excuuseten en gewoontesnaaien en het bijhoor-bikken weg te laten. En toch niet te hongeren met al het sporten erbij! Ik denk dat ik dit kan en dat het mijn houding ten op zichte van eten zal veranderen. Niet vandaag, niet deze week, niet eens deze maand. Maar hoe fijn was het toen ik nooit iets hoorde over eten en het allemaal vanzelf ging? Ook met het sporten. Eatandtrain heet het. Geen dure academy aangeschaft, maar de webinar uitgeschreven. Eten is een keuze. Niet eten is een keuze.
Ik word ongesteld in de loop van de middag met wat flinke krampen. Dan is de pijn in mijn knie weg. Die stak vannacht opeens weer enorm! Ik kom de dag door. En ga iets eerder weg. Ik vind dat lastig, ook al heb ik gister ook gewerkt. Je en M zijn dan al weg.
Ik ga zwemmen.
geblesseerd geraakt. 🤯 zwemmen ging goed. Net op de nipper 🩸 en na een dag werken. Tempoduur was prima te doen. Vaak niet eens te snel. Maar…. Ik zwom in de tweede keer 50m hard tegen mijn voorgangster op die flink met haar benen trappelde en daarbij mijn linkerhand en vingers raakte. Meteen pijn. Kon het nog bewegen. Zwom door. Bleef bewegen. Niet gebroken, maar wel pijnlijk. Ik piep niet. Ik stop niet. Zolang het kan, lukt het. Zwem ik door. Als je door kan rennen op niks is zwemmen met pijn aan de linkerhand minder moeilijk. Het kan gebeuren in een wedstrijd. Dan kan je ook niet stoppen midden op het water en om ijs roepen. Ik maak de training af en dat gaat. Lastiger is dat het brilletje maar vol loopt. Schoolslag doe ik met achtje, de rest rustig, maar eerlijk gezegd verveel ik me wat. Hard werken doe ik 1 keer als ik de snelle 75m voorop zwem. Kan ik niemand omver zwemmen. Ik doe alles met achtje. Beetje trek na 40 minuten, of is dat inbeelding? Mijn vinger is behoorlijk pijnlijk. Ik zeg er niks over, ook na de training niet, maar het is niet goed met het bovenste kootje van mijn linkerringvinger. Kneuzing. Het wordt langzaam blauw en rood. Aan de binnen en buitenkant. Stijf. Maar niet warm. Niet de hele vinger. Lastig. 😰 ik ga thuis liever douchen en ik hoor kd uit. Echt uithoren en vragen naar leeftijd en plannen en doen alsof ik r goed vind. Omdat ik een aardig mens ben, en nieuwsgierig naar d’r baan. Zij vraagt niks terug. Omdat ze een naar mens is. Een echte triatlete.
Ik krijg de zwembadge yards/meters!
We halen chinees. Had ik zin in. Ik eet alleen net teveel. Maar s avonds niks meer. Dat kan prima. Er bewust mee bezig zijn en nee zeggen. Jammer dat ik dan nog met eten bezig ben.
Ik ga niet snaaien. Hoeft mijn lichaam niet. Ook niet omdat mijn vinger zeer doet en ik zielig ben en ik ongesteld ben en ik gesport heb en het een rotdag was op kantoor. Eten is niet de oplossing.
Het zwemtempo klopt niet zo erg denk ik. Maar het zal me een biet wezen
10 April 20inlopen-4×4’tempo 2’rust-2×2’ tempo 2’rust-10’ uitlopen
hoe ging het, vraagt Garmin dan. Nou beste Garmin: na een volle werkdag met veel afleiding maar geen snaaimomenten in de zon met lange mouwen en een hartslagmeter die de eerste kilometer niet goed zat, ging het moeizaam. Slepend. Te hoge pasfrequentie, weinig vooruit kijken, alles behalve snel of goed of easy. En dan 4 minuten hard? Pfoe. Ik heb ‘gelukkig’ 20 minuten om er tegenop te zien. Ik versnel wel degelijk, maar zone 4 haal ik absoluut niet! Ik haal wat meiden in. 1 gaat echt heerlijk langzaam, de ander doet intervallen. In mijn tweede blok “snelheid” merk ik dat ik meer wil weten over die intervallende meid met lange broek. Dus ik keer om en loop met haar mee en ík complimenteer haar. Ze is hoe dan ook stoer! Ze loopt zondag haar eerste 5km. Na 6 weken trainen. Ik ken haar naam niet, maar ik heb haar afleiding en tips gegeven. Zomaar.
De derde interval deed ik zelf niet. De vierde weer wel en die ging weer gewoon op mijn tempo. Blijkt er best te zijn, maar echt boeien doet het me niet. Ik hoop vandaag 10km te redden. Ook ik begon ooit. Met wandelpauzes. Ik doe in de rust ook echt rust. Alles best. Dan 2 minuten hard. Niet in zone 4 geraakt en niet zachter of harder dan 4 minuten. Ik doe het, maar niet écht mijn best! De laatste keer wel, maar het levert niet heel veel snelheid op. Das ook prima op zo’n dag als vandaag. Ik loop rustig uit. Was mooi geweest om de tien binnen een uur te halen, maar het is ietsje meer. Zonder stoppen. Zonder aandrang. Zonder pijntjes. Zonder idioot veel moeite. Zonder extra voeding. Met muziek. In het roze. Iemand opgepept hoop ik en zelf niet opgeschept. Hoppa, 10km zonder ook maar iets goed uit te voeren 😂😂 toch 5:20s lopen minutenlang.
Mijn vinger is blauw maar niet erg pijnlijk gelukkig.
En het wandelen afvinken. Mooie bloesems bij ons voor de deur. Mooi licht. Koud. Dat wel. Door het park. Wat net mooi gemaaid is met vormpjes en om de bloempjes heen. En dan over de brug, door de wijk en dan onze hele eigen straat af. Ik had niet zoveel energie, maar lekker gewandeld. Ook weer afgestreept.
11 April – Duurrit met Vincent samen en wandelen met Rob samen
Fietsen met Vincent samen en nergens op gelet. Het boeide me ook niet. Ik ben een slechte fietser, hoef niet hard en geweldig. Het was nog koud aan het begin en ik ben dan blij met lang en lang. We gingen vroeg omdat Vincent moest werken s middags. Stukje Challenge route en die is retesaai. Eerst wind mee op de oostvaarders-dijk. Dat was wel lekker! En mooi met een gelaagdheid in het landschap. Weinig bijzonders. Knardijk en het was opvallend rustig. Langs het oostvaarders-veld en zo door naar de Praambult.
Ik had het niet echt zwaar, maar ook niet echt een overschot aan energie. Het boeide me gewoon niet. Ibisweg is bereidbaar, maar wind tegen. Vincent moest 70km, ik drie uur. Toen we de Doddaarsweg op gingen gingen we een spel doen. Landen waar je wel en niet heen wil, omstebeurt. Zo leer ik aan Vincent wat afleiding doet. We moesten wel steeds aan de kant voor een shitload aan verkeer. En even stoppen voor een slok, kikkertje en bloempjes in de verte.
En dan verder denken. Dan vliegt de tijd! Op de brug naar het bos stond een flitser. Ik moet daar altijd plassen. We begonnen op de aanloop naar de Winkelweg een nieuw spel met merken. Ik heb het daar altijd moeilijker: berg, saaie weg met wind tegen. Buffelen. We gingen even op het bankje zitten en plassen.
En toen de route af, want we hoefden maar 70km. Priempad was nog afgesloten, maar we gingen toch en drúk als het was!! Voor een afgesloten weg met nieuw asfalt wilde blijkbaar iedereen daar rijden. Dan oversteken en langs alle stoplichten. Ik had niet meer veel zin en we bleven ergens steken met het spel. Ik koos langs de Kemphaan. Het gemiddelde daalde hard!
Ik was best moe. Komt van weinig eten denk ik. Toen was er een flat en een haven verschenen bij Nobelhorst! Moesten we door die k-wijk vol k-kinderen!! En dan terug via de Lidl. Ik had het wel gehad hoor met fietsen! 72km in 2 uur 53. Ik at lekker veel bolletjes thuis. En dronk een sloot thee. Gedaan ✅ gezellig ✅ ✅
Paasboom gezet (catproof), veel niks gedaan, warm gebleven, niks gesnaaid, Iers in DuoLingo afgerond (door naar legendary), schoongemaakt en opgeruimd, de was. Een simpele middag. Ik heb 2 dingen die wel écht overgangsklachten kunnen zijn: koud-koud-koud. Ik had het vroeger altijd te warm, maar nu zelden meer. En volgens LaJ kan de darmflora ook verstoord raken. Kan ze gelijk in hebben, maar ik voel me weer bedonderd door dat mens. Voor de zoveelste keer. Ze werpt zich nu op als voedings expert en is een cursus aan het schrijven. Vroeg ze om een leuke naam. Ik had ‘in de soep lopen’ moeten indienen, maar ik koos voor bEatIn Transition (de overgang). Kiest ze iets van de mail, van haarzelf. Een supersaaie naam die zo uit AI rolt. Misselijk. Ik hoop dat het ‘in de soep loopt’, net als alles wat ze doet. Ik eet dus drie keer per dag. En dan let ik even niet op. Tussendoor niks. Vandaag een kikkertje bij het fietsen, want ik ben bang dat het voor mijn sport toch te weinig zal zijn. Rond half 5 kreeg ik écht trek: buikgeluiden, dizzy en krachteloos. Dus ik heb een handje noten gepakt. Daar was ik bij het wandelen blij om! Kon ik dat tenminste volhouden. We liepen naar de Plus, Rob en ik. Ik had een jas aan. Altijd koud, ook al is het 17 graden!! Ik drink wel erg veel thee, zo donker mogelijk. Stappen en wandeling ook gehaald. En de thee is ook binnen.
Ik laat iedereen maar harder fietsen, maar ik zie dat ze zonder de mannen en alleen door de bebouwing opeens ook de dertig niet meer haalt! En dat de ander veel minder loopt en (daardoor) ook veel sneller! Ze houden mij niet voor de gek. Zij winnen net zo min als ik de wedstrijden (ohja, ik win trouwens wel, want ik heb een hoger wedstrijdtempo)
12 April Duurloop met DH door mijn achtertuin zeg maar en twee uur duurzwemmen
heerlijk! We zwerven wat en ik ken de weg. Op mijn duimpje. Het gaat goed, maar erg wisselend qua tempo. Niet dat het echt iets boeit, er staat 15km en dat moet lukken hoop ik. We gaan over de natuurbrug en over het knuppeltjespad.
Alles is zo mooi nu! Het is nog rustig, maar aan het einde van onze tocht zijn er vele mensen. Op de berg ga ik zelfs even zitten!!
En een gelletje eten. Lijkt me verstandig. We komen toch nog langs het centrum. We joggen weer verder. Gek genoeg zo door naar de 10km en ik kijk niet eens hoe lang het duurde! We kijken en zien het vosje.
En dan ga ik naar de WC en ben gelijk weer aan de diarree. Geen last van verder, maar het voelt onbestendig. En door! Naar de andere berg voor het uitzicht.
Het is gaaf dat DH het zo leuk vind en ik vind het zo gewoon inmiddels. We maken een klein ommetje en ik weet dat we de 15km net niet zullen halen. Door het park. Ik vind het warm en niet heel easy de peasie, al zou het tempo dat moeten kunnen zijn. Maar ik heb ook nergens echt pijn. En het boeit me ook niet. De 15km lopen we vol om de AH heen en langs het busstation. Ik voel me verder oke. Vermoeid. DH is echt een ontzettende lieve engel. Een hele grote schat. Ze is te klein van stuk, maar compenseert dat met haar grote liefdevolle aura. Deze tochten zijn goud waard, maar ik vind dat lastig te beseffen. Dit was gewoon weer een kraaltje aan de ketting. Een glanzend kraaltje.
Duurzwemmen TVA training Baan 3. Ik had hoofdpijn en was ontzettend moe s middags. net genoeg bij kunnen eten en extra nootjes gegeten. Het moest. Onwijs veel thee gedronken, maar wel te laat, want toen had ik al koppijn. En op de bank gelegen. Totaal geen zin om te gaan zwemmen. Maar ik had zelf 2 uur opgegeven. Ik zie wel als ik in het water ligt of het kan. Het water was koel, ik was oke en heb alleen het eerste half uur maar koppijn gehad. Duurzwemmen vind ik heerlijk. De snelle knuppels voorop en ik achter W. Alles, alles, alles achter W. Hij brak zijn schouder, waardoor ik hem (voor mijn gevoel) een jaar moest missen, maar W is qua tempo prima in orde en zwemt kalm. Inzwemmen met de vette schreeuwert achter me. Dan 3×300, laatste 50 eigen slag, maar ik doe een techniekding. SHoB (slepen, heup/oksel, bijleggen) Alles doe ik met 8je vandaag. Dan 4×100 met 50 snel er tussenin. W gaat voorop. Daarna school-rug (jek) en dan 300m rustig. Ik kan het allemaal prima. Weer ss-rug en dan is Garmin de weg kwijt qua tellen en zit ik ergens fout en te kort. We moerten nog 6×25 sprint met korte pauze en dan gaat R voorop en ik er achter en het gaat even wel hard. We doen nog 200m steigerun en dan zwem ik 100m zodat ik 2500m heb. Ik ga plassen.
Daarna het volgende uur. W blijft gelukkig. Ik zwem 100m in. 2600. Dan de 3×300 achter elkaar. W voorop, L achter me. Heerlijk rustig! Dat bevalt me wel. Garmin: 875m. GRRRRR. 4×100 doe ik voorop en dan is de energie wel aardig aan het opraken. De bidon leeg. Totaal: 3975m. GVD. En die 25 telt ie er nergens bij! W gaat er uit, ik zwem nog 100m mee van de 300 en dan is het welletjes. Garmin: 4075m. Om gék van te worden. Ik zwem het bad uit (oversteken); Garmin: 4125m. ARGH. Maar ik doe het er voor. Ik heb een groene training, enorme honger, hoofdpijn en ben moe. Te moe om het geweldige genootschap in de kleedkamer te trotseren, die nu pas hoeven te starten met trainen voor een hele en de stoere uitvallersverhalen delen. De leugenachtige rotwijven. Ik eet veel pannenkoeken. En voila, ook nog gewandeld! Snel snel met hoofdpijn.
13 April – De tijdritfiets kennis laten maken met de buitenlucht.
Vincent had de route gemaakt. Ik mocht mee. Ik had 100 minuten staan met trainingsblokken, maar de route zou 60km zijn. Da ken ik net nie. Ik heb de wielen van de tijdritfiets gewisseld en moest de stad uit wel even wennen zeg. Alhoewel… die fiets gaat wel als een tierelier! Op de tijdritifiets wind mee op de trekweg was lekker! Kon ik ook even vaart maken en liggen. Op de Knardijk ging het ook lekker, we fietsen samen en er waren meer hardlopers dan fietsers! Ik had de training niet aangeslingerd gekregen, dus ik fietste zonder blokjes en gedoe. Dat vind ik zelf eigenlijk wel fijner. We zijn even gestopt om bloemen te fotograferen.
En toen over de sluisjes nog meer mooie tulpenvelden gezien. Mijn remmen piepten enorm. Dat was best heel hinderlijk! Echt kei-hard ook. Toen gingen we over een nieuwe weg naar Zeewolde en Vincent hield mij uit de wind. Ik had hem gedekt met de zijwind op zijn dichte wiel op de Knardijk. We gingen nog behoorlijk hard verder! Dan over de brede fietspaden bij Zeewolde naar de ijstent.
Daar bewonderden mensen onze fietsen, en een stel k-kids probeerden ze te vernielen (op het wiel gaan staan!). Ik nam toch maar geen ijsje. Wel een fruitgellie, want ik moet nog wel even. De hoofdpijn was intussen geweken gelukkig. Dan door Zeewolde verder en toen bij de camping een afslag (sorry voor mijn remmen mensen!!) en dan even slingeren en zoeken en toen kwamen we toch op een geweldige weg! Vlak, glad, recht en zelfs ik bleef liggen en gewoon trappen tot en met. Helemaal geweldig!!
We moesten er ergens af en door het Horsterwold. Wat mooi! We gingen nog wel hard, want ik wilde het tempo voor zeker 100 minuten hoog houden en dan het horloge uit zetten. Groene training en lekker hoog gemiddelde. Maar eerst nog een heel lang stuk genieten door het groene Horsterwold. Dikke prachtig. En als er mensen waren, dan remde ik gewoon even 😇 Sprong iedereen opzij! We kwamen tot op de grote trap en ik moest plassen en ging tot 50km. Toen zette ik het horloge uit. En na de plas weer aan.
En zo gaat het gemiddelde dan niet omlaag en hoef ik mijn best niet meer te doen en kunnen we ‘rustig’ door de stad met zo min mogelijk remmen. Want die piepten je dus doof. over de slechtere paden ook. Vincents gemiddelde ging van 27,8 naar 26,9! Kun je nagaan…. Uiteindelijk pikte de Garmin nu opeens wel de training op, dus die was rood (want niet lang genoeg). Zucht… Eigen schuld. Dit was een goede oefening met zo min mogelijk remmen. En al met al toch 63 kilometer weer gefietst. Toen de zon weg was, werd het koeler. De wind was ook best heftig. Maar elke keer als ik dacht dat iets zwaar was, dacht ik aan de marathonlosers met hun grote bekken die zo zijn afgegaan, dat ik niks verkeerd kan doen en van oor tot oor begin te lachen. Moesten ze ook een keer afzien. Blijken trainingsmarathons toch averechts te werken. Kun je schreeuwen dat je een sub3 kan, maar heb je er bijna een half uur langer voor nodig. Ik was in Duitsland misschien niet zo snel, maar ik ben dan ook een wat oudere vrouw en geen jonge kerel, maar er was NUL publiek. NIEMAND. Anyway: ik hoop dat het ze enorm pijn doet.
Ik had in elk geval trek toen ik thuis kwam en mijn energie was ook wel een beetje op, dus ik nam eerst een handje nootjes en een glas cola light. Ik ben er eigenlijk ook niet echt heel moe van. Toch best flink getraind denk ik.
En dan moet ik de stappen nog halen en de wandeling nog maken. Ik ga alleen en loop te appen en te dromen en een beetje te lopen. Meer is het niet eigenlijk. Mooie bloesems en best veel mensen overal.
Ik snap het denk ik niet zo goed: mijn triatlon is eind augustus en ik doe een halve in juni, maar ik train me suf. Ik heb dit weekend bijna 2 uur gezwommen, bijna 6 uur gefietst, ruim anderhalf uur hardgelopen en 5 kwartier gewandeld. En waarom? Ik heb weer een week met alle wandelen en krachtsport erbij van 17 uur. Zeventien! De drie sporten tezamen zijn goed voor 13 uur. Hallo! Ik doe geen hele triatlon over 8 weken! Het is waarschijnlijk omdat ik niet zo snel ben 😉 Dan duurt het allemaal wat langer! Misschien moet ik toch weer even wat pauzeren, maar wat moet ik dan doen? Behalve de blog afmaken? Voor de komende week staat er weer evenveel. Ik durf het niet aan te kaarten bij de trainster, want het klinkt als gezeur. Ik hoef geen aandacht.
Ik merk wel dat ik anders ben gaan eten. Veel bewuster. Niks meer zomaar naar binnen proppen. Wel veel in de drie maaltijden, maar tussendoor bijna niks meer. Elke keer afvragen of ik echt wel honger heb. En dat komt wel eens voor! Maar dan kies ik voor de amandelen. Of fruit. En dat stilt de honger snel. De nachtrust is er ONGELOOFLIJK op vooruit gegaan. Ik ben van mening dat ik met weinig voeding toe kan. nog maar even volhouden.
En zo liep ik mijn stappen bij elkaar te mijmeren.
14 April – Een solo wandeling
Meteen na een drukke werkdag. Even alleen de zon in met de podcast van de j-tut die over voeding blaat. Ik krijg aan alle kanten te horen dat ik moet eten. Is het echt zo of maatschappelijk bepaald? Ik ben het gezever een beetje zat. Overgang, oud worden, kwalen die ik moet hebben, eten moet ik, vezels, ik moet krachttraining doen en 80 worden met een gezond lijf. Weet je, laten we eerst de 52 halen! Gezond. En een beetje zinvol. Ik eet 3 maaltijden. Met wit brood en een hamburger en patat. Ik geniet ervan. Eet niet teveel. Beetje bang dat het te weinig is. Maatschappelijke druk of gewoontesnaaien?
Ik maak en bewerk al wandelend foto’s en dan neem ik een beslissing die voor mij echt enorm groot is. IK GA NIET NAAR DE BOOTCAMP. Ik vind het niet leuk, ik heb totaal geen zin. Ik wandel wel een half uur en haal de stappen en maak alles op orde en mail. En hoor het nieuws aan.
Het is moeilijk voor mij om iets níét te doen. Maar soms heb zelfs ik te weinig zin om me naar een veldje te slepen om suffe oefeningen te doen. Vele excuses (moe, hard gewerkt, nieuw eetpatroon etc), maar er was simpelweg te weinig zin om niet een keer te spijbelen. En heel misschien word ik er zelfs wel beter van.