zondag 7 September – Uitfietsen in Nederland? het voelt anders…
vannacht om half 5 waren we thuis. 2 nachten heel slecht en weinig slapen hakken er in. Maar er moet opgeruimd worden en de bank moet helemaal schoongemaakt worden door de kat. Uiteindelijk de hele dag wassen gedraaid. Alles bijgewerkt en net iets teveel gesnoept. Een ruime kilo aangekomen. Het is warm, maar door zo weinig rust is alles een beetje wazig en raar en onwerkelijk. Mijn hart en hoofd liggen nog in Ierland. Waar de mensen niet hoeven uit te dragen hoe moeilijk ze het hebben om geweldig te zijn. Ik heb verslagen van Hardman deelnemers gelezen die niet eens spraken van storm of regen! Ik zie alle geweldige nederlanders die fietsen (allemaal 50+km) op strava klagen over de wind. Dacht: dat ga ik dan maar eens zelf voelen! Nou fietsen al die mensen nog 29+, dus ik weet niet waar ze over janken. Ik geniet zelfs in de stad van de rust en een fietspad! Ik bedoel: geen drukke weg met inhalende auto’s op een meter van je. Overzichtelijk, geen verborgen hegjes en uitgangen. Ik merk ergens wel dat ik naar links uitweek toen ik even niet oplette! Vermoeidheid…
en dan wind mee, da’s leuk! Geen heuvel te bekennen en vooral GEEN DRUPPEL REGEN. Alleen maar zon! Op de dijk was er inderdaad wind. Ik werd 1 keer een beetje opzij geblazen, maar ik dacht: dit is het klagen toch niet waard?
Fietspad, zelfs het slechte stukje is niks op aan te merken, hele stukken beschut, weinig verkeer en er dreigde geeneens regen! ik deed lekker mijn eigen cadans en mijn eigen genieten en voor mij in een uitmuntend tempo! Mijn hoofd kan dan moe zijn, maar mijn benen blijkbaar niet! Links is wel weer stijf. Wind tegen langs de oostv-plassen is zo anders dan langs Castelcove! Ook mooi, maar makkelijk. Kan ik zelfs 27+ fietsen! Op de Evenaar ben ik even de weg kwijt en weet ik niet waar ik ben tov tenniscourt, moe zijn… maar het gaat goed en ik maak 30km vol!
Geen 50+ en al helemaal niet op het toptempo van alle jankerts. Ik vind dat ontzettend irritant. Klagen, janken en 35 rijden. Ik voel me dan zo sneu, als iedereen nu beweert dat ze zo hopen op andere wind in Almere volgende week voor hun wedstrijd en dan in training al zo hard fietsen! Ik reed gewoon heel langzaam in Kerry. Ik denk dat ik niemand uit kan leggen hoe het echt was, Want al deze geweldenaren zouden gestopt zijn. Of misschien zouden ze niet eens opgestapt zijn vandaag als ze zo moe zijn. In elk geval heb ik geen seconde gestopt en zie ik bij alle megahelden pauzes en afrondingen. Ik zet niks op strava!
Maandag 8 september – Bootcamp!
Ik heb opgeschept over mijn triatlon! Verder goed meegedaan. Warming up rustig aangepakt. Daarna 5 rondjes met rennen, oefeningen. Dat zijn er ook 5 ook! Kan me niet schelen dat de rest er 4 doet, ik stop pas na 5! Dan nog de mat-oefeningen. Ik hou het op conditie prima vol. Het is ook best aardig om te doen deze keer. Prima weer, prachtige kleuren. De cooling down vond ik nog het minst!
Ik ben niet extreem moe en heb vannacht onafgebroken geslapen. Maar ik ben wel prikkelbaar.
Dinsdag 9 september – Rennen en zwemmen
Hardlopen: 3×8/6/4min met 30sec wandel. En 🌧️ en 🍂 en 💩 en 🚀 en 😕😔
Weet je wat me geweldig lijkt? Dat je tien dagen na een hele triatlon en dus een hele marathon weer kan hardlopen. En dat je dan steeds harder kan. Dat je benen moeiteloos elk blokje wel kunnen versnellen. Ongeacht regen en stukken onverhard en wandelpauzes van 30 seconden. Het moet mooi zijn als je dan het schema met blokken van 8 minuten, 6 minuten en 4 minuten elke keer wat harder kan doen. Dat je dan begint op 6:16 in 8 minuten en kan eindigen met een blok van 4 minuten op 4:57. Omdat dat gewoon lukt! Dat de hartslag laag blijft, het gevoel klopt en dat je dat dan blessurevrij en pijnvrij zomaar kunt doen in korte broek en regenjas. Het zou tof zijn als je dat dan kan!
Maar als me dat dan lukt, dan heb ik altijd nog een hoofd tegen. Die denkt alleen maar 6:17 uit-thuis!! Niks geen toptijden. Vette lastige rot diarree op de wc in een lange pauze en de tandarts bellen.
Ook echt suf wandelen ook. En dan last van die linkerknie want dat is in deze periode en van de rechtervoet ook natuurlijk. Dit is gewoon een mega saai en vlak rondje waar je de muziek lekker hard kan zetten en de saaie foto’s kan maken.
Hier is het groen al doortrokken van bruinigheid. Je had op het einde gewoon wind mee. Dat hoofd dat dan roept: als je nu dit gaat lopen te doen, moet je straks intervallen in van die hoge tempo’s! En dan denk jij dat je de marathon kan gaan lopen. Nou, forget it, zo goed ben je niet en reken je vooral niet rijk!
Straks ga je nog naast je schoenen lopen te denken dat je goed getraind bent omdat je een trage marathon kan verwerken.
En ‘s avonds zwemmen in het zwembad. Voorop in baan 2.
Wil liever van niemand iets horen, maar gelukkig telt almere veel harder! GN en HB feliciteerden me. Ik zwom lekker in; goed denken aan wat TK allemaal zei. Breed, diep, duw, rustig. Heel fijn om weer te zwemmen! We doen een piramide en ik moet voorop van G. Maar ik heb niet naar de afstanden geluisterd! Het blijkt simpel:100-200-100-300-100-400-100-300-100-200. De lange in z1, maar beginnen in z2. Ik doe gewoon veel training: rustig, 1 op 2 ademen. De 200 doe ik te snel, maar man en HB kunnen me volgen. De dames niet. Mag iedereen zelf weten vind ik! Ik moet
Baan 3 volgen voor de afstand! De 300 en 400 moet ik tellen op ademhaling en dan blijkt 1 op 3 eigenlijk helemaal lekker zwemmen. Beter nog dan 2op1. En zo ga ik wel iets rustiger. Het gaat goed, maar mijn energie gaat wel omlaag. Midden in de laatste 200 moeten we stoppen omdat er nog een startoefening is voor de triatlon. Maar ik vind het te confronterend en niet leuk en ik heb lang genoeg gezwommen. Kan ik even rustig mijn haren wassen en met HB kletsen. Is er toch iemand die zo lief is om te luisteren! Ik haal het puntje van mijn been af. Misschien toch een teekje? Maar ik kan het niet zien, echt niet.
10 September – Wandelen en zwemmen.
Ik heb niks tegen werken, want ik vind het leuk en ik heb heerlijke collega’s! Maar ik zou wel een uurtje later willen starten, een keer alles af willen hebben aan het einde van de middag en er zeker van willen zijn dat ik alles goed vertel. Maar dat ik J-weet-alles en Lieve Jen Mooie M, M’y Men Top J heb als collega’s maakt alles goed. Dan kan ik er moe van zijn, slecht slapen en weinig eten en me toch dik voelen. Ze mogen me niet snappen! Ik werk tickets weg, blijf kalm en mag M gaan helpen. In de lunchpauze wandelen we naar het Challenge terrein. Ik voel me nogal overspoeld terwijl ik niks meer ga doen in Almere. Heerlijk ondergesneeuwd! Ik kijk er vooral naar uit om Alan te zien! Ik hou Ierland goed vast. In mijn hart en hoofd. Mijn collega’s vragen of ik de wedstrijd nog een keer ga doen, maar ik kan hen in de drukste periode van het jaar niet nog een keer alleen laten, ik wil ook alles leren!
en dan weer zwemmen. Geen zin na een werkdag, maar zaterdag is het niet vanwege de triatlon in Almere, waar iedereen mee bezig is. Ik niet. Ik ben te laat, want mijn trein is vertraagd. Doorlopen, snel omkleden. En dan nog geen 100m inzwemmen. Training van RV, die me gemist had 🥴 had ie effe iets gemist… we deden 400tjes. Rustig en kalm. Goed op de brede, diepe insteek letten. Het gaat al weer wat beter! In kleine stapjes verbetering. Ik vind het wel goed allemaal als ik maar 2km vol kan maken en 50 minuten. Of het nu z1 is of z2 of z3 boeit me niks, ik zwem achter RvG aan. Laat mijn horloge maar wat tellen. Ik wil frietjes eten en een frikandel. Na de les komt RvdW vragen hoe de wedstrijd was!! Niet RV, niet DH, geen TK: alleen RvdW probeert het te snappen. Wat zo onbegrijpelijk is: het aantal mensen, de weg, de wind, de posten, de briefing. MvdB leest de blog en is misschien ook onder de indruk, maar hoe alles er omheen (Innisfallen, Muckross, langs het meer, hardlopend in de regen, tussen alle grijze rotsen) voelde kan ik zelf niet eens onder woorden brengen.
11 September – Binnen Fietsen – welkom back in Watopia.
Vandaag gewerkt. Enerzijds ben ik zo blij dat ik niet mee hoef te doen in Almere, aan de andere kant voel ik thuis toch de spanning en had ik makkelijk iets kleins kunnen doen. Ik vind het leuk om iedereen gedag te zeggen, want we kennen zoveel mensen! Maar de drukte kost bakken energie voor mij. Werken kost toch ook energie, al heb ik nu leuke dingen te doen. Ik ben te laat begonnen voor de midyear! Dat is niks voor mij! En ik moet moeite doen om de stappen te halen vandaag met veel zitten en veel te veel koekjes snaaien. Gaat even helemaal mis. Misselijk zelfs. Om de stappen te halen ga ik met Ijsblokje wandelen, maar dat is meer leuk dan stappen halen. We zijn naar de voordeur gelopen.
wat ik ook veel merk zelf is dat ik veel aan de trainingen denk die ik gedaan heb. Toch even naar de startbaan fietsen, door Knegsel fietsen, langs het vossenhol rennen.
En dan binnen gaan fietsen. Maar goed, deze stond voor zaterdag en dan gaat het er niet van komen denk ik, dus vandaag maar. En het is alweer om 8 uur donker, zeker met het instabiele weer (regenachtig) en we aten laat (eerst spullen bij de challenge halen voor Vincent). Dan maar binnen. Kan ik vast wennen. Toch maar een keer opzoeken hoe dat met kalibreren en wattages werkt.
Wat een gek—t is dat binnen fietsen toch zeg… tempo is weer laag, mijn fietskracht dondert met 6 punten omlaag en het is saai en vreselijk om door iedereen ingehaald te worden!
Probeer de positieve kant te zien: met deze hoogtemeters deed er in Ierland nog veel langer over en werd ik nat van de slagregens buiten! Toen viel ik om en was alles erg goor. Maar ja, toen was het ook adembenemend mooi en echt en wind en vogels.
Nu was er appen, yathzee spelen en verveling. Ik zou zo terug ruilen! Nou ja, ik heb netjes gefietst en de tijd gered en een route af kunnen strepen. FrankBoeiejnGroep: 🎶 het vuur gloeit onder de vulkaan (uit: hier komt de storm) 🎵
Ik ben nou eenmaal niet zo goed in fietsen (alhier).
12 September – Hardlopen: 4km inlopen – 3×1800 op 5:30-5:45, 400m rust -km uitlopen
Alan Ryan, de organisator van de Hardman is in Almere in zijn rol als president of Europe Triatlon. We zijn met hem naar de dijken gereden om te laten zien wat plat en recht is!
Dan ga ik in de middag maar hardlopen. Inlopen en dan 1800meter op 5:30 en 400m rust er tussenin. Weer 12 kilometer. What da fuck! Dit zag ik niet aankomen… hoe dan? Ik huppel gewoon vrij gemakkelijk door deze 12 km op voor mij flink tempo door! Ik hoop echt dat Annemarie niet denkt dat ik snel geworden ben… dan moet ik straks 5:00/5:10 gaan lopen… of een snelle marathon. 4km inlopen voelde echt makkelijk en bleef toch op 5:52 hangen! Ksnapte er niks van. Het voelde langzaam en simpel. Na het veters strikken ging het nog sneller. 🤷🏼♀️ en dan komen de tijden voor de 1800tjes in beeld. Ik zet wel wat aan, maar het hoeft niet veel. Ik doe het toch.
Bij de pompoenen stopt een vrouw en ik ren door. Maar dan móét ik. Onhandig. Ik stop tot de mevrouw voorbij gefietst is en ze roept ‘well done’. Schattig toch? Het is veel, diarree en t is wat het is. Ik maak de 1800 af op een mooi tempo van 5:30. Echt, zo snel ben ik niet hoor! Op de dijk wind mee in de rust en dikke regen.
Ik vind het mooier nu ik het Alan heb laten zien! Waardeer ik t weer. Zowel de dijk als de regen.
Nog een keer 1800. Het lukt me prima! Echt onbegrijpelijk. En niet door te trekken naar een marathon. Langs de plassen is het práchtig, zon, wolken, regen, wijdsheid. Ik stop nog even in de rust voor een foto. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.
Een laatste 1800. Er is niemand nergens. Heerlijke rust! Ik vind de blauwe bessen in de berm geweldig.
Ik heb even last van mijn enkel en li-knie. ondertussen gewoon 5:35jes blijven lopen. Ik ken het hier en dat is ook heel fijn. De wind maakt me niet uit. Alles is prima verder. Met mijn rugtasje. De laatste 200m vd 1800 tegen de wind in zijn iets zwaarder. Eindelijk iets wat niet vanzelf gaat! Dan 400 rust richting viaduct. Nog een fietser en ik moet weer nodig! Zware diarree achter een boompje. Had ik de afgelopen dagen maar niet zo moeten vreten. En de tijd staat dan stil. Het viaduct op. En af. En nog een km uitlopen. De herfst is coming.
Doe ik gewoon langzaam. Anders denk Annemarie straks dat ik echt verbeterd ben! Ik maak 12km vol. Met alle stops is het gemiddelde 6:17. Too easy
13 September – Support wandeling Almere Challenge
Ik vond het ook spannend. Onrustig geslapen. Goed eten, dat wel. Dat spannende moment qua fiets of die goed is. Maar het gaat allemaal goed. En dan naar de zwem start wandelen. Het is gek niks te hoeven doen en toch overprikkeld te raken. Maar helemaal tot de zwemstart begeleidt. Blij met MvdB en AR om hem heen.
Dan weer terug naar de wissel. Ik zei E eventjes gedag. Ik gaf een fietscomputertje aan Vincent net achter de rug van de official. En toen snel naar de auto om naar de dijk te rijden. En ondertussen heel veel spullen mee sjouwen. Dat was het eerste stukje vandaag!
Ik heb naar de dijk toe gejogd. Aangemoedigd en een foto gemaakt.
Dan even thuis eten en weer naar het centrum terug.
Naar de expo. Kletsen met deze en gene. Terug naar de wisselzone. Ik loop door naar de flats. Vincent laat lang op zich wachten. Erge spanning. En dat ie dan roept: hou niks binnen. En dan even bij Z kijken en met Timo S kletsen. Over de Hardman, heeft ie het opgepikt! Huh?! Ik zag Vincent op de hoek over de pier! Het werd steeds donkerder.
Kwam Vincent aan. Knuffel. “Ik kan het niet, ik stop met triatlon, ik ben leeg.” Tranen. En dan zegt hij ‘sorry’, maar het maakt niet uit, vertel ik hem. Hij is leeg. Ik ken het al te goed. Een paar slokken cola van mij. Het regent. Hard. Hij is koud en moet door. Zo moeilijk om aan de zijlijn te staan dan! Ik zou hem wel willen helpen. En dan door de stortregen en het onweer terug lopen. Niet meer over het bruggetje. Het drukke centrum in. Ik sta op een mooie plek achter de finish. Maar de eersten van de hele komen binnen. Ik zie RB uitleg geven aan Alan en Ivo. Alan ziet mij. Ik mis de finish van Vincent! Net op dat moment teveel piepjes. Hij is heel leeg en moe. Ik ondersteun en knuffel hem. Geen sub 5, maar wat een doorzetter! En dan roept iemand van boven achter de fotografen: Ankiiiee, Vincentt!! Alan fotografeert ons.
Ik wacht tot een duitse haar vriend heeft gefilmd. Vincent gaat eten. Ik loop om en het regent weer. Blijft toch gek voelen, dat dit slecht weer is… vincent zien we nog een keer en dan even zitten in de zon en daar is Vincent alweer. We lopen langzaam en kletsend met deze en gene weer terug naar de wisselzone en we hangen lang bij movethelimit. En dan de spullen halen en weer regen. Dan naar de auto lopen en naar huis. Het was een volle dag en dan moet mama nog alles opruimen, de was doen, kattenbakken. Ik had een paar krampen vandaag. En 24k stappen gezet! Dat voel ik ook in mijn lijf!
14 September – duurloop
Ik had er zin in om gewoon 14km mijn neus achterna te zwerven. Goed bijgeslapen, de blogs af en bijgewerkt en 2 uur na de lunch. Maar het viel tegen. Het ging niet zo vanzelf als de afgelopen weken. De supercompensatie is op denk ik 😌 niet dat het niet ging of dat er reden was om echt te stoppen, maar in deze periode heb ik altijd extra pijntjes: links is stijfjes, de knie trekt, onbedwingbare vreterigheid, wat prikkelbaar. Ik erger me nu extra aan alle geweldigheid van de CAA en het geklaag over het weer. Verder geen excuus, prima weer om te lopen en afwisselend met bos. Maar te herkenbaar. En ik moet al binnen 3km de bosjes in met diarree. Vervelend. Ook niet het moment om te eten en ik maak een foto van de bomen.
En door… Ik krijg appjes van hardman AR en van mijn schoonmoeder en dat leidt af. Ik mis de afslag die ik in mijn hoofd had en dan loop ik ook weer langs de plassen. Ik wil de hele tijd vanaf kilometer 6 naar MvdB sturen dat het niet mijn dag is, maar als ze zegt dat ik dan maar moet stoppen, zal ik dat misschien nog wel doen ook! Dus ik denk wel 3x: de volgende kilometer dan…. Het zit meer in mijn hoofd dan dat het echt ergens teveel pijn doet. Muziek harder zetten helpt niet. Het is nog best druk met mensen. Dan ga ik na 9km op een bankje zitten om Tucjes te eten. Kijken hoe dat valt.
Ik ga daarna het Kotterbos in, maar dat onverhard en ongelijke ondergrond loopt toch echt een stuk rustiger! Ik maak een foto op 10km om de echte tijd te bepalen, want het is officieel niet binnen een uur! (garmin says so) 1 uur 5 ongeveer.
Liever niet door de stripheldenbuurt, dus ik steek terug en neem het stuk over de Evenaar. Nog steeds niet met enig gemak en het tempo is er ook wel uit. Volgens mij heb ik wind tegen. Geen echt excuus, juist een uitdaging. Ik kom uit voor de deur op 13,85 en hoe nodig ik ook weer moet, de 14 gaan vol. Tucjes zijn nog niet ideaal. Helaas wordt de vreterigheid erger. De kleine pijntjes ook even: re-hiel, li-knie. Ik heb het gedaan, en niet alle trainingen zijn pareltjes! 6:34
En dan ga ik ‘s avonds nog met Vincent wandelen. Helaas regent het net. Het gaat prima, maar toch heb ik veel onnodige pijntjes. We hebben samen lekker even door de wijk gelopen en onder de bomen viel de regen mee. Het is tegenwoordig al zo snel donker! Dat is echt heel snel gegaan.
15 September – Wandelen met Vincent en Bootcampen!
Ik moest de stappen halen. Na een dag werken. Vanmorgen ging het top, maar s middags werd het weer een zooitje. Net teveel. Leuk hoor, dat wel. Het waaide nu echt hard! Stormachtig. K schrijf mijn eten maar weer. Weer even de ‘gorta mor’ aan. Ik vind het lastig dat sommige mensen zo dom of geweldig doen over hun ‘beast’ triatlon. En dan toch de pr, de geweldigheid. Vandaag kan ik er moeilijk in mee. Slechts een paar die ik écht waardeer: mijn coach en MvdB. Ik ben apetrots op mijn kind die ook gewoon zijn leven weer op moet pakken. Dat waardeer ik meer dan de ‘zieke’ en ‘zielige’ klaagzang.
Ik heb deze week overal last van. Nu laat mijn lijf alles los. Knie links doet pijn en steekt, linkerbeen is sowieso even out-of-order-stijf. Mijn rechterpeesplaat; die heb ik lang niet gevoeld! Hoofdpijn, buikpijn, darmen van slag. Het mag. Lijf heeft me de afgelopen 4 weken gedragen en thuis geweest en alles kon. Nu even niet dan. Ben ik prikkelbaar.
Maar ik kan wandelen en met Vincent kletsen. Ik heb nergens zin in. Logisch: lijf wil vreten. Maar ik ben sterker. De rusthartslag moet omlaag en de darmen moeten rustig worden. Het is droog, het rondje is saai en ik weet er niks meer van. Maar buiten uitwaaien is heerlijk! Het licht is mooi.
En dan komen we bij het tunneltje voor de Bootcamp.
Met zijn viertjes! Onder het viaduct. Ik had geen zin. Maar k had nergens zin in. T en B gaven de les. Dus eigenlijk voor twee mensen. En die ander had een proefles! Eerst rustig een warming up. Ik vind het leuk te bedenken hoe zoiets opbouwt en dat helpt me ook rustig los te komen. Ik ben meer van: start en go.
Dan een kern van 1 minuut oefening en 1 minuut hardlopen. En dan 4 oefeningen. Rennen is rust voor mij. Regen is nog leuker en alleen maar echt. We doen nog een blokje van 8 minuten. Het gaat echt goed! Dan nog oefeningen op een matje en die voel ik een beetje. Ook wel eens lekker! Het regent kei-hard en het waait onder het viaduct. Ik hou van die elementen. Gek dat wij dan gaan schuilen en veel fietsertjes ook. Maar wij bewegen op de muziek. Ik vond het erg meevallen achteraf. De regen stopt even, maar helemaal droog naar huis wandelen kan ik niet. Al is het daarna al wel weer droog. Ik heb meer dan genoeg conditie voor zo’n bootcamp. Maar ik mis (vooral links) de beweeglijkheid en kracht. Hakken-bil kan ik niet. Maar na de bootcamp zit links wel los!!!!! Heel Fijn.
16 September – fietsen, (koppel)rennen en zwemmen – back on it, maar dan gewoon lekker rustig!
Eerst fietsen op de gravelbike. Banden opgepompt, fiets goed bekeken en mijn neus achterna fietsen. 1 keer schakelen en toen… di2 leeg! Basis foutje.
In de stad wind tegen. Beetje her en der gefietst met het vage idee Noorderplassen. Tempo uiteraard laag en laagst. Maar muziekje aan en een beetje doortrappen. Ik heb de slechte weg op de foto gezet. Ommetje gemaakt bij View en toen wilde ik niet de extreme wind tegen langs de plas, dus… ik reed langs het water! Met héél veel tegenwind. Dan rechtdoor, want dat lijkt weer te kunnen. Met de gravelbike wel ja. Ik had de witte burg gezien en dacht: daar ga ik heen, maar ik zwierf de andere kant op. Ik dacht: he, de wind is weg! En toen begon de regen natuurlijk. Dikke druppels. Ik zwierf weer een andere weg op en ik dacht: ik ga niet tegen de wind in op het npw-parcours. Dus ik reed op die weg tegen windkracht 6 in.
En dan weer zon als ik de dijk op ga. Ik maak onderweg wat foto’s en heb het best naar mijn zin op deze fiets en op deze manier. Beter dan binnen. Sowieso. Een prachtige regenboog!🌈 ik stop voor een foto.
En dan wind mee dus en dat is lastig in de laagste versnelling 🥴 maar de kleuren zijn mooi, het fietspad leeg en goed begaanbaar en het fietst oke.
Het regent weer en ze rommelen met de fietspaden richting huis. Nog net doorheen kunnen rijden! Langs de plassen en weet je, het is me wel goed ook. Ik fiets lekker buiten, wordt nat en het is mijn weertje wel zo.
Daarna een koppelloopje met de volgende opdracht: 2×4, 2×3 en 2×2 minuten tempo. 2’ rust en inlopen. Eitje. Even omkleden en dan na het fietsen gaan lopen. Geen idee hoe het gaat lukken, maar binnen een km ben ik al zeiknat geregend. Weer mijn neus achterna zwerven en enorm op de rem om het tempo 6:00-6:30 te houden. Makkie. Ondanks een nacht slecht slapen en vele pijntjes en trekkerigheid, gaat dit -zo wind mee- met gemak. Ik zwerf naar het water en het eerste blokje 4’ rond 5:45 wind mee dus ik blijf me inhouden. Intussen is het weer zonnig en heet. Pauze gewoon weer kalm en het tweede 4’-blokje gaat ook prima. De rust duurt best lang.
3 minuten rond 5:30 is iets lastiger tegen de wind in. Maar ik ben net op tijd klaar om rustig het viaduct op te gaan! En dan omlaag is 5:30 ook goed te doen. Ik ga tussen de huizen door en heb geen idee van afstand of tijd. 2 minuten rond 5:10 is even werken. Wind tegen, regen, warm. Maar 2 minuten werken is te overzien. Ik zwerf om de school te ontwijken en doe de laatste 2 minuten hard richting het centrum in een extra blokje om. Dan rust en ik moet eigenlijk naar de wc. Dat is jammer dan weer. Ik loop 3 van de 5 minuten uit en regen nog een keer nat voor ik alles op de WC uit kan doen. De uitvoeringsscore valt wat tegen, maar ik denk dat ik vaak iets harder liep. Alleen de pijn in de hiel blijft hangen. Tempo is eigenlijk helemaal prima zo. En zonder te stoppen ook.
Ik hang even op de bank.
Almere-prestaties ijlen nog even na en dan komt AR (Hardman) weer om nog een keer na te genieten zodat ik Ierland nog weer even vasthou.
Ik ga s middags bij SG bijkletsen.
Voeding ging goed vandaag. Niks overgegeten. Wel vergeten te wegen.
En dan nog zwemmen in de avond. Bij de TVA. Is altijd zo laat, maar ik slaap toch slecht en morgen na kantoor kan het waarschijnlijk toch niet. Gelukkig was DR er. Verder was het rustig, maar Almere telde nog dubbel en dwars. Boeie. Zwemmen met die hap! In baan 3 lekker inzwemmen. Horloge deed hoekig met de afstand inzwemmen, het waren er 250. Diep insteken en lange slagen maken.
Dan 150bc-50ss-150bc. Omstebeurt voorop. Met pauzes. Relaxed. Altijd fijn. 150bc-50rug-150bc. Jek, met rug. Dan 150bc-50benen (egnie)-150bc. Vroeg die lieve Ga of ik nog wat gedaan had. Hahaha! Hoe kan ik de klagers over windkracht 5 uitleggen wat windkracht 6 en heuvels en open wegen inhoudt?! Eigenlijk is het grappig. Dan een setje van 300 1op2,1op3,1op4 ademen. Deed ik voorop. Ik had behoorlijk honger en dan reageert mijn hiel hartstikke! Voor deze dag in de periode ging het zwemmen erg goed verder. Dan 200, met de kant niet aanraken. Duhhhh. Tot slot nog een keer 200m met achtje tussen de knieen. Too easy and familiair. Maar deed ik de laatste 100m tussen de enkels en dan heb ik een serieuze deijfuitdaging. He! Ik vond het mooi.
Nog even hoofdschuddend geluisterd naar de klacht over windkracht 5 op de knardijk en ik dacht: geen enkel hoogteverschil. In de kleedkamer maakte kakelkat het helemaal bont door te janken over onderkoeling en regen tijdens haar penalty. En dat de penalty oneerlijk was want ze werd weggeblazen door de wind. Ik dacht: afgesloten wegen, je kwam geeneens een auto tegen! En toen dat ze niet wist wie ze haar jasje kon geven in het publiek die ze kende. Ik dacht: publiek!! Bij het geklaag dat ze geen gelletjes binnen hield die manlief aangaf en dat ze die niet meer wilde dacht ik: aangeven? Koekjes! Ik heb mijn spullen gepakt en ik wilde alleen maar snel weg van het getater en geschreeuw. Ik dacht: ik was tenminste lekker nog eerste in mijn agegroup!
17 September – Regen, frisse neus en wandelstappen.
Erg goed geslapen! Wonderlijk, na het zwemmen en sporten en voor de mid-year-review. Dat is al een overwinning. Ik ben te laat aan de myr begonnen, heb de doelen niet gehaald, maar ik zit zoveel beter op mijn werk/plek dat ik er ook geen stress voor heb. Een beetje. Maar er is zat werk! Het lijkt vandaag wel ‘ik doe de website-dag’. Ik werk chaotisch. Het gesprek met mijn leidinggevende is echt geweldig! Ze vindt me lief, betrokken, opgebloeid, eerlijk en time-management en zelfverzekerdheid is zoveel gegroeid dat de andere doelen vervallen. Ik heb het allemaal goed verwoord ook. En dat zo kort tevoren. Maar het is wel echt! Ik mag trotser zijn en minder streng voor mezelf. Dat ze me graag willen houden vind ik fijn, maar ik ga nou eenmaal niet langs mijn schoenen lopen of de borst vooruit duwen of heel ambitieus zijn. Ik accepteer het en hoor hoe gelukkig ze zijn en hoe geweldig de wisselwerking is, maar het glas is ook altijd deels leeg! 😉
Ik had wel de hele dag hoofdpijn. Van die zeurende. Een paracetamol hielp. Voor een paar uur. En ik had fikse trek! Maar niet snaaien.
Door het slechte weer verviel de lunchwandeling. Maar ik wil toch even een frisse neus halen! En ik moet appelciderazijn halen. Ik vraag of Vincent me komt halen. Dus ik loop lekker de stad door.
Ik word nat van de regen. Maar ja, frisse neus en buiten: dan ook maar nat. Ik ben niet van suiker. Ik eet heerlijk rijst, waar ik dan echt zin in heb en daarna nog koekjes. Het kan maar in 1 keer. Ik win ook nog met rummi.
Zoveel dingen die goed gaan… daar word ik gelaten van!
18 September – Fietsen, gewoon fietsen!
Wat een dag! Ik slaap gelukkig enorm goed. Begin op tijd met werken, eet tussendoor en werk heel hard. Een hele hoop tickets. Snelle lunch. Ik merk dat alle snaaierigheid al bijna weg is. Rusthartslag weer heel laag. Smiddags nog meer tickets. Leuk hoor, maar ik ben wel zorgvuldig! En dan beginnen aan een lijst. Tussen 3 en 5 telefoontjes. Lijst niet af. Maar klant wil morgen. Ik wil fietsen. Vincent gaat mee. Op de gravelbike.
Ik moet naar buiten! Even frisse lucht. Even adem halen. Geen tempo, geen training, geen moeite. Fietsen. Lekker een beetje zwerven richting de noorderplassen. Vincent wil vast harder en dat kan ie met het motortje vast ook, maar ikke niet. Doordat ik leegloop ben ik niet zo sterk vandaag. Op de dijk is het licht al prachtig mooi!
We rijden langs de plassen en daar is het donkerblauw en gouden licht echt heel, heel mooi!
Een lekker dik uurtje gefietst. Gewoon, omdat het kon. Niet omdat de lijst af is, of omdat ik iets moest, maar gewoon gewoon. Ik maak me wel zorgen om mijn stappen vandaag! En -dat hoort bij de dag- ik erger me aan de nepperigheid op social media. Maar whats new….
En moeten de stappen nog… Ik liep met Rob naar de snackbar bij de Evenaar. Om extra veel te lopen. Wel met trek, maar het is niet erg en het is niet vervelend. Geen suikerdips of trillerigheid. Lopen kan nog prima, ook al is het laat en is de basis voorraad voeding op. Mijn rusthartslag is omlaag gedonderd en ik slaap uitstekend! Rob vertelt van zijn werk. We eten frietjes en dan volgt een uurtje regelronde met de dingen die gedaan/betaalt/geregeld/bedacht moeten worden. Oud papier moet kleingemaakt en dan gaan we de bak buiten zetten en naar de AH voor zure matten voor Vincent. Ik heb mijn stappen nog niet gehaald namelijk. Ik loop eerder terug omdat ik moet en ik leg de rummikub klaar. Ik ben moe en verwaaid, zo voel ik me. Maar ach, ik ben er nog! Dit lijf heeft weer een cyclus afgerond, hoe mooi en anders deze ook was.
19 September – Kracht en hardlopen
Met mijn zusje aan het bellen, terwijl ik wat strijk, de toiletten schoonmaak en opruim. Best een hoge hartslag haha! Hoe zou dat komen…..
1.
Vannacht kwam ik moeilijk in slaap. Het aanbod voor volgend jaar in Waterville is zeer, zeer aantrekkelijk, maar niet gemakkelijk te realiseren. Ik vind het stom dat ik nu al moet nadenken over volgend jaar. Eerst dit jaar nog afmaken! MrG keurt het wel goed, al slaap ik wat minder.
2.
Werken vanmorgen. Eerst een hele tijd Candy Crush spelen en ontbijten en om 10 uur begon ik aan het afmaken van de lijst voor de klant waar ze gister over belden om kwart voor 5. 11 uur/kwart over 11 klaar. Ik ga niet zomaar iets uploaden zonder de schriftelijke toestemming. De hele dag op gewacht en niks gehoord… tiswattis.
Punt 3 staat in Garmin en daar staat het goed.
En dan moet ik nog gaan hardlopen. Dit staat er op het schema, maar ik zie het op mijn horloge wel: 3x15duur/30swandel + 5×30 (1 minuut rust) + 15duur/30swandel + 5×20 (1 minuut rust) + 10uitlopen. Mijn horloge geeft het tempo aan waar ik binnen moet blijven. Soms lukt het, soms niet.
Het was warm. Niet te heet hoor, maar gewoon lekker nog een zomers dagje. Ik had me niet ingesmeerd. Rugzakje op, muziek aan. Inhouden. 15minuten op 6:00-6:20 is heerlijk easy. Ook belangrijk om zo te lopen! Maar het voelde heerlijk gemakkelijk! Ik had een route van 13km, maar de wind mee was niet echt uit de goede hoek. Ik moest de route steeds aanpassen. Liep ik toch niet zo hard als ik dacht, en als ik al ietsje aanzette, meteen te hard. Dus ik hield het superkalm. Foto in de rustpauze.
Zie je de herfst wel op komen. Dan is het fietspad dicht en moet ik om. Ietsje te hard. Weer een foto in de pauze van zonnepanelen en blauwe lucht. Dan naar de dijk, weer kalm. Ik zie Vincent in een cabrio! Zwaaien!! De dijk op is wat lastiger. Berg he 😀 Op de dijk zie ik hertjes. Schattig!
Dan 5x 30 seconden flink hard. Het lukt me nog ook! Wind mee. En een minuut pauze. Lang joh! Dribbel vanaf de tweede keer. Ik nam in de eerdere pauze zoute stokjes en nu heb ik dorst, dus ik drink ook. Het is best lekker!
Ik vind de laatste iets lastiger, maar alles is haalbaar en snel voorbij. Dan weer een blok joggen, maar nu moet ik poepen. Ik ga het bos in en na 10km in 1uur01 ga ik zitten. Diarree natuurlijk en viezig, maar het went ook. Het is wat het is.
Ik loop door het bos verder en Vincent appt of mij me tegemoet zal lopen. Ik ben net iets teveel aan het appen om op het tempo te letten, dus het zal te hoog zijn. Nog in het bos moet ik 5x 20 seconden heel hard. Ik haal het niet geloof ik. De minuut rust red ik wel. Ik blijf met Vincent appen en ik ga sneller dan ik dacht en ben al op de hoek. Ik dacht ook dat ik nog een keer intervallen had, maar dat is niet zo. Ik ga naar het centrum en dan moet V me inhalen. Bij het vossenhol lopen we samen. Lekker rustig voor hem! Rond de 6:00 weer.
Niet meer vanzelf, maar ik kan dit. In de training loop ik iets van 13 of 14. En dan begint het gevecht naar 16 toe. Altijd. Warm, traag, moeizaam, viaduct op. Vincent bebbelt lekker door. Op de Evenaar zijn de 16 een feit. Ik wil naar huis. Ben er klaar mee. Vincent gaat nog verder om voor 7km. Ik tel in de LderVOC uit dat ik 1:43 heb en moet aanzetten! Ik maak 17km vol en de training is NET groen! Moet secondewerk zijn. Ik vind het grappig. Drink veel chocomelk. Mijn benen zijn er wel moe van. Het uit-thuis tempo is 6:20! Is dat niet super? Het voelde allemaal gemakkelijk genoeg. Jammer dat ik de bosjes in moest, maar ik ben dan ook ongesteld en dan moet het altijd toch zeker.
20 September – Fietsen (volgens schema), koppelloopje (vrijwillig kort) en zwemmen bij de TVA
Eerst fietsen, de opdracht is: 70’duur-5x20sec hard/1’rust-20’duur. Simpel, doodgewoon. Niet hard, geen hoge cadans, muziekje aan, geen uitsloverij, doen wat kan en lukt: een typisch ankeritje van niks. Met 1 nieuw ding: ik heb een radarlampje! En dat was interessant! Dus ik ging over de wegen in plaats van de fietspaden, want achterop komende auto’s zie ik dan aankomen en dat is heel fijn natuurlijk! Op de weg langs de kassen: 1 fietser ingehaald en die zie ik denk ik ook. Op de dijk: IK ZIE ELKE AUTO AANKOMEN! Dikke pret. Veilig op het fietspad word ik telkens afgeleid.
Ik ben vandaag totaal niet op de snelheid aan het letten en fiets mijn eigen stoempcadansje lekker. Kijk een beetje naar de overbekende plassen, vele bootjes op het water en de droogte is voorbij.
Knardijk een klein beetje zijwind, maar niet echt lastig. Ik vind dat fietsen altijd zoveel tijd kosten! Ik wil gewoon thuis zijn eigenlijk altijd als ik op de fiets zit. Op de Knardijk zie ik een auto aankomen, is tie opeens weg, zonder afslag! Blijken motoren te zijn die door de bermen scheuren! Bij het centrum zegt de radar: afgekoppeld. Ga ik op de weg fietsen, weet ik niet of het werkt! Maar niemand die me inhaalt. Knardijk blijft leeg achter me. De Knarweg op. Kan niet missen toch? Ik heb 3 tegenliggers, geniet weer van de platte polder, maar een auto die me in wil halen ho-maar. Nul.
Pas op de weg richting de Knardijk blijkt het radartje nog te werken! Als ik weer veilig op het fietspad zit. Op de Knardijk doe ik intervallen. Ik probeer gewoon lekker hard. De vierde met bocht blijft achter. Dan de Ibisweg. Helemaal.
Ik moet een auto op de weg achter me hebben. Nou, één. Een tractor. Ik zwoeg tegen de wind in, ben veel te lang op die stomme weg met wind tegen en ik kan het 1 keer controleren. 1 keer. 40km zijn binnen. Ik neem de brug en dan de Trekweg voor nog een kans, maar nee, geen auto. Ik ga zelfs over de weg in de buurt, maar de enige auto slaat te snel af. Ik maak 48km vol. Leuk ding, het werkt. Maar ik zou nooit denken dat ik ‘te rustig’ zou zeggen!
Dan hardlopen. Omdat het kan, hopelijk. Ik moest de stappen halen en ik dacht: ik ga maar kijken of het lukt met lopen. Waarom niet? Er is rommelroute in de buurt, dus wat levendigheid. Ik ga niet ver of lang, hartslag moet heel laag blijven, tempo mag laag blijven. Het gaat eigenlijk wel prima. Tempo valt me mee met de extreem lage hartslag. Ik zie de meneer van de honden en die zegt: “doorlopen hoor, want het gaat regenen.” Vast goedbedoeld, maar juist regen is mij prima! Door het park terug.
Langs de rommelaars weer naar het eind van het park en dan door de Valentijnstraat weer terug. Het gaat bijna te soepel. De rechterhiel moet even van zich laten voelen, maar die trekt gewoon weg. Ik loop door de straat en achterom de 2,5km vol. De buren hebben nog steeds het Catan liggen en ik help ze er graag vanaf! De druppels beginnen te vallen als ik naar binnen stap.
De middag hang ik lekker rond! Om 5 uur is de zwemtraining.
Ik heb totaal geen zin in al die geweldige mensen. Ik vind de meisjes van MvdB wel lief, maar verder eigenlijk even niemand. Ik ga lekker lang inzwemmen. Dat is mijn tempo, die eerste 400m. Diep insteken, achtje en proberen. 2:00 minuten op de kilometer. Meer wordt het niet meer TK. Die is er ook, maar die geweldenaren liggen letterlijk en figuurlijk zo ver van mij weg! Ik deel de baan2 met R, DS en AS. DS en AS blijven aan het beppen, R vraagt hoe het met me gaat. Dat waardeer ik, maar ik ben hier om te zwemmen en niet om te klagen of kwekken.
2x200m zone 1. Zie mijn tempo en dit. Dan is zone 1 opeens 1:58. DS voor me uit. Dan 100m school/rug. Vind ik niet leuk. Op de rug is de baan veel langer. Daarna 6x 100 zone 2. Om de beurt vooraan. Er is nogal een verschil, maar ik vind het prima. Het hoofddoel is 48 minuten zwemmen of in elk geval in het zwembad zijn. Weer die stomme 100m rug/school. Dan moeten we 10 keer 50 doen. R en ik nemen het voortouw maar, kunnen de anderen verder kletsen over hoe duur een halve is. Mijn horloge maakt er dan regelmatig 100m van en dan is de tijd opeens veel trager inclusief de pauze. GRMBL. Maar aan de andere kant: ik moet hier toch nog mijn tijd vol maken… Ook om de buert de 50jes in zone 3 voorop. Allemaal goed, ik waardeer het dat AS roept: ik ga echt zo hard als ik kan. Ze zou moeten zeggen: ik ga zo hard als ik wil. Aan het einde zwem ik nog 150m uit, maar daar raakt het horloge de tel kwijt. Het lijken er 100, worden er na enige tijd toch 150. Het is me wel goed. Ruim 50 minuten, leuke afstand van 2250m en ach, ik heb ook gezwommen. We kunnen niet allemaal uitblinkers zijn. RvdW kletst tegen me. Hij bedoelt het goed.
Heb ik het weer alledrie op 1 dag gedaan: kalmpjes gefietst, klein beetje gejogd en dumbo gezwommen.
21 September: The Running Game! levelled up to: Halve Marathon – unlocked
Na km 9 deed Vincent zijn jasje open en stroopte hij zijn mouwen op. “Kijken of het gaat miezeren” zei hij. Dat was de eerste 3x namelijk wel zo. Nu bleef het droog! “Ik heb t level unlocked!” riep Vincent. En zo kwamen we er achter dat hardlopen gewoon een game is. Met leveltjes en een onzichtbaar energiebalkje.
Vandaag was het intro anders: level zero: De Bus. Hoefden we niks voor te doen, ik en Vincent die mee ging. Vincent moest minder lopen, maar we wilden over het Floating Pad in Almere.
Level 1-2: eenvoudige gewenning. Benen aanzetten, verkennen wat kan. Niet zoveel energie, level onder de 5 helaas. Verhard blijven lopen.
Level 3: Spontane ontmoetingen! HB herkend en mee opgelopen. Uitbreiding: luisteren en tempo wat hoger.
Level 4-5: Power up: Onverhard over het floating pad. Energienivo neemt af naar 4, maar genieten stijgt n paar punten.
Level 6-7: Uneasy doorzetten. Saai, wind tegen, miezer. —
Level 7A: Power UP letterlijk, de berg op. Pauzeknop ingedrukt. Om te plassen, te eten en te drinken en te kijken.
Level 8-9-10: Ongemakkelijk. Redelijk mooi, maar interessenivo laag. Zou mooi zijn als ik 10EM kon halen vandaag-gedachte. Vincent ontrafelt het spel. Hij zoekt de extra functies (spatie=spring, s=stop, Q=horloge bekijken en W=Run On). Dikke pret! Helpt het energienivo een puntje omhoog. +
Level 11: Levelup: Vincent gaat naar huis terug. Solo verder.
Level 12: Gehaald! Moeilijk level met WC. Helaas te vaak al geprobeerd, maar toch weer unlocked! Veel water gedronken.
Level 13-15: Easy. Energie neemt toe, animo stijgt, wind mee. Tempo up, weinig moeite.
Level 16: altijd een rot-level, maar deze keer zat het prima in het ritme, moeiteloos. Dikke overwinning.
Level 17/18: Soort van wind tegen, maar ritme blijft. Vincent is thuis en doet zijn jas UIT. Betekent: grote bui.
LEVEL UP. Positivo: de wind gaat liggen, de regen zal stoppen en ‘is maith liom cur-baisti’.
Level 19: droog, zon, nat en tempo vasthouden. geen trek.
Level 20: Zwerven en wat lastiger qua wind.
level 21: moeilijkste level vandaag: volmaken! Straat door, verder gaan. 21,21km tempo 6:02 (mooi) & 6:31 uit-thuis (hum)
Game unlocked!
