22 September – Bootcampen!
Na een nacht slecht slapen met 4 keer plassen en een dag vol werk en ook tig keer plassen had ik weinig zin in iets en dan staat bootcamp zeker niet hoog op de lijst maar het is er nu eenmaal en moeilijk is het niet en zwaar maak ik het niet. Beetje warming uppen, 4 (bijna 5) keer de wod met rennen d’rin en dan een hoop core gedoe en na wat grondoefeningen de cooling down alweer. Het ging om volhouden. Nou, ik kan best iets.
Plannen voor volgend jaar zijn in de maak. Maar eerst het komende weekend weer.
23 September – Fietsen en hardlopen
Eerst fietsen met als opdracht: 6×1’ & 4×1’, maar hoe ik mij best ook doe…
Mijn dag in 1 woord: verveling. Alles was saai, makkelijk, stom. Vorige week zei mijn manager: hoe kan het toch dat je glas altijd maar halfvol is, terwijl je makkelijk een vol glas hebt? Na dat gesprek was het glas wat voller, maar vandaag haal ik de helft niet. En ik weet niet waarom. Alles lukt, qua sport en slapen en de tandarts keurt mijn vulling uit Ierland goed en ik heb nergens pijntjes en veel rust en tijd om een boek te lezen. De was gedaan, kattenbakken schoon. Maar ik voel: Rob weer ziek, Vincent die niet zo goed communiceert, ik doe te weinig voor de ouders, ik maak niet alles brandschoon. Ik ben ineens een kilo dikker, ik snaai teveel. Ik vind niks leuk en alles is saai.
Zo ook en vooral het fietsen. Op de racefiets kan nu nog prima, muziek aan, radartje mee, rondje OVP. Warming up ging wel, maar dan blijf ik niet binnen de wattages. En ga ik langzaam. Daarna blijf ik binnen de wattages en gaat het ook langzaam. Ik ken het wel, vind niks spannend of interessant of leuk. Fijn dat ik midden op de weg kan fietsen als ik het radartje in de gaten hou. Natuurlijk beginnen de intervallen op de Knardijk met wind tegen. Ik moet eerlijk zeggen; ik vind het erg leuk dat het nu even iets anders is en afwisselt. Natuurlijk haal ik de wattage niet of nauwelijks (ondanks de wind), maar ik doe flink mijn best en mijn benen ook! Wie weet gaat het nog ooit helpen… de twee minuten pauze zijn lang en dan denk ik: ik wil weer moeite doen! En dan in de minuut moeite doen verheug ik me op de rust. Haha! Op de dijk gaat het tempo omhoog, maar de wattages niet.
Ik moet ook nog 4×1 minuut op nóg hogere wattages, maar dat red ik natuurlijk helemaal niet. Ik probeer het absoluut! Voor de rest is het namelijk vooral verveling: ik ken het uitzicht, elke bocht en de wind. Het is helder. Er zijn veel boten. Er zijn herfstkleuren. Het boeit me niet vandaag. Als ik de dijk af ga is het tempo netjes 27, maar thuis is dat nog maar 26,8. Verder is t geen hoogvlieger, deze training.
Daarna ga ik een uur rennen met als opdracht: 7×3 minuten versnellen. ik kleedde me rustig om. Slokje water en telefoonhoesje mee. Na het onhaalbare fietsen en vermoeide benen had ik weinig hoop op het lopen. Het voelde echt als 6:20. Slepend. Het telefoonhoesje werkte niet, dus ik hield de telefoon vast. Rende ik me toch een stuk sneller! Nja seg. 20 minuten inlopen en het bleef best hard gaan, voor mij is 5:45-5:49 nl wel hard!
7 keer 3 lange minuten op 5:30. Tja, dat ging dus ook. Vooral de eerste keren. En dan gewoon doorjoggen in de 2 minuten rust. Alles was lang genoeg en prima in te delen. Uiteraard merk ik als het onverhard is, maar ik ging vaker te hard dan te langzaam. Eigenlijk nooit te langzaam. Over het fietspad een beetje nadenken over de route. En dan op 6km moet ik het bos in en de bosjes in. Diarree, veel, irritant en lastig. Ik baal er van. Dat het gewoon elke keer zo moet gaan. Dat ik te dik ben en ga vreten. En dat mijn darmen dan weer zo doen.
Ik ga ook in het bos regelmatig te snel en corrigeer dan wat. Het boeit me al niet meer, dat het vanzelf gaat en makkelijk is. Ik ben verveeld. Het is wel mooi hoor, de kleuren en het groen en alles, maar niet aan mij besteed. Ik wil thuis op de bank verder lezen. En nu moet ik nadenken over de route die verlengd moet worden. De 6de interval is het lastigst, viaduct op, maar dat lukt qua tempo beter dan dat ik er nog zin in heb. Blijkt het maar 5 minuten uitlopen.
Ik haal de 10km makkelijk binnen het uur. Zonder de schijtpoeppauze. Uiteindelijk zal de uit-thuis tijd 6:03 zijn. Weer net niks. Hoewel de looptijd netjes 5:41 is. Maar vandaag ben ik er niet blij om. Dus ik kan niet invullen hoe ik me voelde, want het was niet zwak (volgens mijn hoofd wel), niet normaal (verveling is gelukkig normaliter niet de omschrijving) en ook niet sterk (al doet het tempo vermoeden van wel). De hartslag is zone 1 en dat is opmerkelijk. De uitvoeringsscore is ruim goed. Al maakt dat het gemiddelde met fietsen net een voldoende. (89+44/2=66)
24 September – Zwemmen bij de TVA
Het tempo van 2:04 slaat weer nergens op. Maar ik mis dan ook 50m die er dus heel lang over deden, maar laat maar. Ik heb gezwommen en dat is het. Was op tijd in het bad met 1 doel: 48 minuten vol maken. Maar eerst een half uur sporten halen. GN gaf de training. rvG ging voorop. Iets met 450m in wissel, benen, armen etc. Telt horloge dus 425. En dan iets met 200rustig, 2×100 sneller, 4×50 hard en 4×25 (goddank) sprint. Die sprintjes pakt mijn horloge ook ergens niet. Ik ben niet snel. Heb ik gewoon niet. En dan die gems achter me die me steeds aantikt. En die lastige langzame mensen die te laat komen en de mensen die zoveel beter zijn in baan 3. Het half uur komt vol.
En dan drie keer 100. 50-75-alles snel. We zitten bijna op de 3 kwartier! Dan nog een lang ding van 50rust-50snel-50rust- 100snel-50rust-150 snel. Moest ik openen vooraan! Dan gaat het dus niet zo snel. Maar ik doe mijn best. Meer ook niet. Diep, breed, pak. Uiteindelijk nog een 50m stukken sprint. Dan zwem ik 100m uit en heb ik 2300m bij elkaar gezwommen en zijn het er dus eigenlijk 2350. En zelfs 58 minuten! Net als alles vandaag is het weer gelukt, maar saai en verveeld. Patat eten. Om de stappen te halen ga ik buiten wandelen met de kat.
25 September – Een rustdag! Dus ik kan lekker gaan fietsen.
Ik was boos vlak voor ik ging!! Op Garmin. Ik verliet mijn werkplek met ruim 1100 stappen. Toen wilde ik fietsen kiezen op mijn horloge en ging het horloge herstarten. Zomaar. En kwam het terug met de 500 stappen die ik ‘s middags had opgeslagen!! Dat vind ik zoooo niet eerlijk. Maar ik kon het fietsen wel starten. Lekker de gravelbike, niks wat moet of hoeft, gewoon fietsen. Beetje om me heen kijken, maar ik ken het. Beetje langs de plassen, naar de dijk toe. Op de dijk zijn de kleuren mooi en is het helder. Ik heb wind mee (geen toeval).
Het is niet zo dat ik alles geweldig vind, maar ik verveel me ook niet meer zo en ik heb minder de neiging weer zo snel mogelijk thuis te moeten zijn. Ik zie geen andere sporters, weinig verkeer. Amsterdam vind ik niks, maar de skyline vind ik echt geweldig mooi! Dan het ‘nieuwe’ fietspad af. Leuk zo met de gravelbike. Daarna door de stad tegen een beetje wind in en door een beetje drukte heen weer naar huis terug. Het worden 25km en een tempootje van 24 gemiddeld. Ik vind het een mooie rustdag!
Ik neem de kat mee uit wandelen, maar die stappen tellen nauwelijks mee. Voor hem een wereldreis (rIJs), maar ik vind het wat heen en weer.
En dan na het eten, bij het rummikuppen en bij het duo-lingoen, zwaai ik mooi de stappen bij elkaar. Als Garmin vals kan spelen, kan ik dat ook!
26 September – Duurloop met 6x 30 seconden hard en 90 seconden rust.
Het is niet leuk, niet moeilijk en het is heerlijk en heel zwaar. Allemaal tegelijk. Het is saai, weer dezelfde omgeving en toch ook leuk om net wat te wijken. De muziek lekker hard en gewoon maar een duurloop doen. Alles liep anders en raar vandaag: een ochtend werken, terwijl ik Vincent help met appen en toch de goede vragen stel in de meeting en dan mag ik Sinterklaas gaan organiseren. Vincent gaat me helpen. En thuis eerst het lijstje afmaken met trainers en waterpompen. Het is niet zo dat het anders loopt, maar het sprint anders. In sneltreinvaart. En dan ga ik maar gewoon in de buurt hardlopen. Weinig mee en ik kan naar de WC na de broodjes met kaas.
Eerst 45 minuten inlopen en ik maak het rondje wat langer aan alle kanten. Het gaat prima, het gaat best snel en toch heb ik de hele tijd wat lastige aandrang en mis is de jubel. Gewoon hardlopen. Ik neem thuis na 5km een slokje en dan weer door voor het gewone rondje. Dat laatste kwartiertje inlopen duurt zo lang! Gister had een opschepperige vrouw het verhaal dat ze door de krachttraining zo hard gelopen had opeens, zat ze op de 4:30 in de minuut versnellen. Ik hoef maar 30 seconden, maar ik ben wel blij als ik het tempo na de interval telkens hoor en ook rond de 4:30 zit! Inspireert dat stomme mens me toch nog! Ik doe in elk geval eens een keer echt mijn uiterste best.
Ik vind 90 seconden pauze lang en de laatste keren echt zwaar en uitdagend! Ik ben een derde rondje in gegaan, maar die kan lekker korter. Bij het uitlopen voel ik mijn benen en lijkt het langzaam te gaan maar dat is niet zo.
Ik maak 12km vol en dan moet ik inmiddels echt enorm naar de WC! Dat is altijd zo jammer en wat pijnlijk en ik krijg er kramp van. Al met al eindelijk een fijn tempo van 5:48, prima hartslag en ook uit-thuis is mooi met 5:52. Thuis dendert het weer door met naar de kweker gaan en meer goed nieuws voor Vincent. Ik ben niet zo goed als alles lijkt te lukken. Dat is voor de mensen die er hard voor werken of die goed zijn.
27 September – Uit de hand gelopen duurrit om Flaskes weg te brengen
Nu heb ik de ‘verkoudheid’. Geen koorts, maar moe, snotterig, ietwat dizzy en een beetje wazig. Ik sla het chloorbad over. Dat vind ik heel erg moeilijk. Een training niet doen, moedwillig. Maar mijn neus gaat lopen in de avond, dus wel verstandige keuze.
Ik had bij de Challenge Almere de flaskes van Annemarie bewaard en nu wilde ze die toch meenemen naar Kona. Er stond 2 uur fietsen. Ik dacht: ik breng ze naar de winkel in Biddinghuizen, kan ze ze daar ophalen. Ik koos toch voor de gravel bike en daar was ik blij mee, in de herfstbossen, met de brede banden. Ik ben niet 100% fit (k volg de rest van de familie) dus tempo of energie zat er niet in. En het bleek lastig om de route te bepalen! Ik ging naar my beloved Knarweg en dan de weg naar het vliegveld een keer op.
Ik genoot een beetje van het fietsen, maar niet écht. Dat trage, zware knaagt aan me. Dan weer nieuwe wegen door de polder. Eindeloos lang en recht. En wind tegen, ook al is het minimaal: het bevordert het tempo niet. Ik heb het niet meer zo koud als in het begin, maar ook niet echt warm. Ik zie fietsertjes ook op de radar! Dan de lange weg naar B’huizen. Ze zijn met de windmolen wiek bezig. Boeiend!
Ik zie alleen de vrachtwagens op de radar. Na dik 1,5 uur eindelijk in Biddinghuizen. AR is er nog net en we kletsen even. Ze gaat op vakantie naar Hawaii en daar doet ze dé triatlon. Zo ziet ze het ook. Heel lief. Dan weer terug. Gemiddelde ligt op (schamele) 23. Ik zoek een andere route. Drukke weg, maar wel wind mee! Ik moet kijken naar de route en vind een rustige eindeloos lange weg.
Ik moet eigenlijk plassen, maar ik trap verder. Dan naar rechts en daar vergis ik me eigenlijk, want ik kom in Lelystad bij de heuvel en de weg naar Dronten.
De kilometers rijgen zich aaneen. Langs het water komt het zonnetje er door! Het is meteen een stuk drukker. Ik ga naar de witte brug en daar moet ik echt en heb ik honger. Ik plas, maak een foto en vreet stroopwafeltjes. Dan weer door. Worden het net 80km of niet? Op de Knardijk een pedelacgroep, dus ik ga via het veld. Dat gaat even lekker! Toch nog iets…
Ik verongeluk bijna als ik de weg af ga voor het oog van de pedelacers. Dan naar huis. Moeizaam en ik voel me niet meer alert. 80km komen vol! Een rode training, dat haat ik.
En dan nog even naar de Plus om de stappen te halen.
Rob heeft een nieuw horloge en we willen allebei een frisse neus halen en dus ook brood. Het is heerlijk herfstig buiten. Knisperend koud, las ik ergens vandaag. De kou valt me mee. Ik wandel prima, maar de vermoeidheid valt me tegen. Ik zie nogal enorm op tegen de ‘30 van Almere’ morgen! Maar het zal een prima training zijn.
Nog even over de trainingskleurtjes…. Ik heb er vanmorgen fietsend lang over gedubt of ik het zwemmen zou skippen. Maar dan wordt de training rood en daar heb ik moeite mee. En het fietsen zou te lang worden en dus geel. Geen groene training dan vandaag. Het hielp me toen ik omdacht dat ik vandaag dan 3 verschillende kleuren zou doen: rood voor (niet) zwemmen, geel voor fietsen en blauw voor het wandelen wat k nog moest voor de stappen. Werd de fietstraining zoveel te lang dat die rood werd!! Verdulleme. Ik kan daar dus niet tegen. Toch gaan zwemmen en dan een half uurtje? Nee, niet slim, niet haalbaar wegens vermoeidheid. Ik heb ‘gemopperd’ in het trainingsprogramma en wat doet die lieve Annemarie? Ze zet erbij dat ik vast heerlijk gefietst moet hebben op een lage hartslag en ze past de trainingstijd aan! Hoeft ik ook niet te zwemmen. Dat is de TWEEDE training dit jaar die ik vrijwillig oversla.
28 September. – De 30 van Almere – een trainingswedstrijd
Omschrijving: Het hardlopen ging het zou moeten gaan. Soort van easy. Saai gewoon. Ik heb me echt verveeld. Dat is jammer. Met maar 1 keer de bosjes in en niet lekker zijn. Ook een keer de dixie verkend en even staan beppen op de toppost. Op cola en water gelopen. Gecontroleerd. Met Vincent die een stukje mee fietst. Rustig aan. Beetje gekwebbeld onderweg. Aan het einde iets meer ingespannen. Gewacht tot het niet meer zou lukken. En ik wacht nog steeds. Tot ik honger krijg. Of een pijntje. Of moe ben. Of de energie op is.
Tja. Ik heb een hekel aan de mensen die van tevoren al zeggen dat het niks wordt omdat ze ‘iets’ hebben. Ik ben snipverkouden. En sliep slecht. Eten was sowieso een gok. En van 21 naar 30km binnen een week is niet handig. Dus ik had echt iets anders in gedachten dan volmaken. Ronde 1+ naar post 1 en dan naar huis terug. Was het idee. Maar post 2 was zo goed met cola én dixie dat ik er twee keer langs wilde!
Onderweg gekletst, muziek geluisterd en Vincent ging een stuk mee op de fiets. Ik ben heel kalm gaan lopen en wachtte tot de cliff kwam. Maar dat gebeurde maar niet. Ik heb me énorm verveeld. Serieus saai, bekend en saaier dan saai en alles verhard. 3 stops: 1 keer een echte dixie, (niet echt nodig) 1 keer de bosjes in (baalmoment met diarree) en 1x pauze met E bij de post 2. Rustig mee gelopen met mensen. De meiden en met marathonloopster E en in het begin achter wat heren aan.
Energieniveau bleef prima. Op water en cola. 6:10 uit-thuis. Niet ziek, niet ongelukkig, niet eens echt moeilijk gehad en de laatste km wat aan kunnen zetten zelfs (koste iets meer moeite). Heel gecontroleerd allemaal. Maar saai dus. Zit je op 24km, kun je met 2km thuis zijn. Geen berg, geen regen, veel mensen. Foto’s gemaakt, muziek hard. Nog 12km erbij op niks? Uitdaging! Na de loop spekkies en chocomelk, meer is niet nodig. Maar ik heb dus nog geen vertrouwen in een marathon binnen 5 uur met strand erin.
Vooraf 2 paracetamols. Geen last van verkoudheid bij lopen. Rook de herfst nog beter dan Vincent!
Km 1-4 kalm, gevolgd. Hartslag 140-142. Hoefde niet langs de pleeplek
Km 4-7 gecontroleerd, weinig hoopvol. Enorme Verveling
Km 7-11 Gekletst met meiden. toppost!! Rustig aan zelf opgepakt.
Km 11-15 cola gaf vleugels. Door start. Lekker rustig
Km 15-20 v fietst mee. Kletsen. Dipje en diarree. En door!
Km 20-24 doorharken op de cola en water. Flink eigen tempo. Volhouden en verbazend
Km24-28 met E. Kalm aan. Behoudend met energie
Km 28-29,8 doortrekken, slalommen en aanzetten. Beetje moeite, maar niet teveel.
Na de finish even kletsen en snel naar huis. Geen heldendaad.
S avonds een hamburger, maar weinig eetlust. De verkoudheid is in de avond weer erg. Pijntje rechterhiel
29 September – in de greep van een niet herstellende zware verkoudheid 🤧
Vannacht nauwelijks geslapen: liggen woelen, snotteren, hongerig, grieperig. Geen koorts, maar wel beroerd. Ik had vanmorgen mijn vrije uren doorgeschoven, maar ik heb me ‘s middags ziek gemeld. Ik vind dat ongelooflijk stom: gister nog wel 30km kunnen rennen en nu geveld door een suffe verkoudheid. Maar ik kan me niet concentreren en ik ben hondsmoe en heb enorme hoofdpijn. Logisch: heeft gister me toch net iets teveel uitgedaagd! Net te weinig gegeten om goed te herstellen. ❤️🩹
ik voel me bijna net zo dom als een hm gaan lopen zonder naar de route te kijken… nou ja, misschien ben ik ouder en verstandiger, want ik heb prima binnen mijn mogelijkheden gelopen. Ik heb geen spierpijn of last van het lopen, het is een hele zware verkoudheid die me velt. Ik lig, rust, sta met moeite op, blijk anderhalve kilo lichter en eet toch met moeite wat ontbijt. Ik drink wel (citrosan) en dat voelt beter. Ik lig op de bank en verveel me weer. Ik slaap soms even, maar niet echt goed of herstellend. Ik haal Vincent want er zijn veel trein troubles en een springer en dat laat me dan niet los. Autorijden is vermoeiend, maar gaat. Dan ga ik wandelen. Even een frisse loopneus! Tempo is traag. Maar de benen doen het. De neus loopt mee. En vermoeidheid ook. Ik loop nog een keer naar de ah voor magnetronvreten. Heb ik zin in. Stom natuurlijk, want het is na een hap al genoeg. Niet dat ik geen smaak heb of geur, maar ik ben moe van het eten. Nou, zo gaat de dag dan.
Op dit moment kijk ik niet verder dan morgen, maar de volgende grote uitdaging staat op de rol. Nu nog niet over nadenken. De grootste zorg van dit moment zijn zakdoekjes, traanoogjes en een beroerd gevoel.
30 September – Schoonmaakkrachttoer (groen), fietstour (geel), wandeltour (blauw) en een kleurrijke trainingen-dag.
Krachttraining gister was mij niet gelukt en ging ook niet door. Dus vandaag de ‘krachttraining’ maar gedaan in 6 blokjes:
Blokje 1 wasmachine aanzetten
Blokje 2 gewoon huishoudelijk: stofzuiger schoonmaken, vaatwasser aan, koelkast schoon
Pauze: ontbijt
Blok 3: benedenverdieping en trappen zuigen (excl overkapping)
Pauze: even zittten!
Blokje 4: klein huishoudelijk: opruimen, wc en bad boven, machine was aan
Blok 5: strijkgoed (was wel weinig!)
Dat was best vermoeiend! Maar blij als alles weer op orde is.
De rest van de was doen en de doek door de slaapkamer halen, de stofzuiger boven, de vaatwasser leegruimen en de fiets schoonmaken: dat zit in het niet opgenomen blokje 6 haha!
Ik heb mijn krachtminuten van de maand gehaald. En de krachttraining in het schema is groen: klopt qua lengte.
Dan fietsen. Er stond een opdracht en die heb ik ook aangezet, maar dat was dan meteen ook alle moeite die ik er aan besteed heb. Ik ga op de racefiets en heb me voorgenomen een gele training te scoren. De opdracht van vandaag is: alle kleuren trainingen. Ik heb vanmorgen een groene krachttraining gehaald. Dan zit ik binnen de tijd. 20% afwijking. Over de uitvoering is er geen oordeel. Gewoon fietsen dus. Geen muziek en ik merk later ook dat ik geen bidon of iets te eten bij me heb. Ik voel me okay, maar ik heb wel iets meer moeite om adem te halen. Niet ernstig, maar merkbaar.
Ik trek me geen jota aan van het tempo of wat er zou moeten. Een beetje trappen, naar de herfstzon kijken en adem blijven halen. Life can be easy. Nou ja. Soort van. Ik zie nauwelijks iemand anders en de takken en troep op het pad vallen me ook mee. Ik ga toch maar tot de sluizen en dan terug heb ik wind mee.
Vincent appt me de hele tijd. Om goede raad, om een goed cijfer en over een afspraak die heel slecht valt. Op de Trekweg heb ik wind mee, maar de intervallen snap ik compleet niet. Ik merk dat de ademhaling wel went, maar ik moet ook extra opletten en nadenken. Tijd in de gaten houden, de route. Dat wordt nog wat met werken morgen! Maar eerst dit. Het tempo valt me nog mee. Binnen een uur ben ik thuis en zet ik de fiets weg.
Snel de volgende droger aanzetten. Ik heb bedacht dat het hardlopen vandaag de rode training wordt, omdat ik die niet doe. Maar als ik nou eens minder dan de helft doe is ie ook rood… is dat slim? Weet ik niet…
Maar ik kan het proberen toch? What can go wrong? Ik vergeet wat er allemaal mis kan gaan en ga in de warme fietskleren een rondje park lopen. Rustig aan. Maximaal 3km, maximaal 20 minuten. Hadden er 50 moeten zijn, dus alles onder de 25 is rood. Het valt me mee! Die benen doen het gewoon. Een ritme. Geen pijntjes of eigenlijk overal zodat het niet opvalt. Maar niets wat écht blokkeert. Gewoon stap voor stap.
De ademhaling valt mee, maar ik heb het warm. Ik ga terug door het park. Tijd te over om te appen en foto’s te maken. Ik hou de hartslag laag en het tempo valt me mee. Blijft 6:15. Vooral het gevoel valt me ontzettend mee. Het is niet extreem lastig ofzo. Na 2,5km wordt het wel wat zwaarder aan alle kanten, maar ik kan de 3km prima volmaken.
Als eikeltje onder de eikenbomen door. Want ik vind mezelf niet echt slim of verstandig. Ik hoef niemand iets te bewijzen, maar ik bewijs mezelf dat het kan. Hardlopen twee dagen na 30km en een dag niet lekker zijn. Best gek.
Kan dus gewoon.
En de training is instant rood! Heerlijk!
Ik had dus een groene krachttraining van ruim een uur, een gele fietstraining van een klein uur, een rode hardlooptraining van 20 minuten. Dan ontbreekt de blauwe kleur training. De training die niet in het schema staat en extra is. Vincent komt thuis als ik klaar ben met hardlopen en we gaan maar meteen wandelen. Een blokje om. Om te kletsen. Door het groen. Omdat het droog is. Dit is het minst vermoeiende van de dag!
Huishouden, fietsen, hardlopen: daar word ik moe van! Dit is gewoon leuk. Katje lokken, groene omgeving en gezellig saampjes.
Kan ik daarna douchen, de was afmaken.
Ik denk dat ik ongeveer weer beter ben!
T3S : ik stond op en voelde me weer een heel stuk beter! Ik had het plan vandaag om alle kleuren training te halen op 1 dag. Die krachttraining lukte gister niet, maar moest vandaag en het werd heel veel huishouden! Dat lukte me gelukkig prima.
Fietsen vond ik het minst erg om in te korten. Toch naar buiten nu het nog kan. Mijn ademhaling gaat zwaarder, maar de snotneus is weg gelukkig.
Ik wilde hardlopen overslaan voor een rode training maar ik dacht: ik kan het voor minder dan de helft proberen… bleef in de buurt en het viel me alles mee! Qua tempo en inspanning.
Ik had al bedacht met Vincent te wandelen en dat was dan de extra blauwe training.
Mooi een dagje bij elkaar gekleurd!
Mijn huis brandschoon, lekker gefietst, mijn benen werken nog en de verkoudheid is overwonnen door conditie.